سند روایت نحن اصل کل خیر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
| خط ۵: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
اصل | روایت «نَحْنُ أَصْلُ کلِّ خَيْرٍ؛ ما اصل هر خوبی هستیم» بخشی از روایتی است که در [[اعتبار کتاب کافی|کتاب کافی]] نقل شده است.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۸، ص۲۴۲، ح۳۳۶.</ref> | ||
{{متن عربی| | اصل این روایت، در کتاب کافی این‌گونه نقل شده است: | ||
{{متن عربی| أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ: نَحْنُ أَصْلُ کلِّ خَيْرٍ وَ مِنْ فُرُوعِنَا کلُّ بِرٍّ فَمِنَ الْبِرِّ التَّوْحِيدُ وَ الصَّلَاه وَ الصِّيَامُ وَ کظْمُ الْغَيْظِ وَ الْعَفْوُ عَنِ الْمُسِي ءِ وَ رَحْمَه الْفَقِيرِ وَ تَعَهُّدُ الْجَارِ وَ الْإِقْرَارُ بِالْفَضْلِ لِأَهْلِهِ وَ عَدُوُّنَا أَصْلُ کلِّ شَرٍّ وَ مِنْ فُرُوعِهِمْ کلُّ قَبِيحٍ وَ فَاحِشَه فَمِنْهُمُ الْکذِبُ وَ الْبُخْلُ وَ النَّمِيمَه وَ الْقَطِيعَه وَ أَکلُ الرِّبَا وَ أَکلُ مَالِ الْيَتِيمِ بِغَيْرِ حَقِّهِ وَ تَعَدِّي الْحُدُودِ الَّتِي أَمَرَ اللَّهُ وَ رُکوبُ الْفَوَاحِشِ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَ الزِّنَا وَ السَّرِقَه وَ کلُّ مَا وَافَقَ ذَلِک مِنَ الْقَبِيحِ فَکذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ مَعَنَا وَ هُوَ مُتَعَلِّقٌ بِفُرُوعِ غَيْرِنَا؛|ترجمه=امام صادق(ع): ما اصل هر خوبی هستیم و هر نیکی از ما جوانه می‌زند، و از جمله خوبی‌ها است: توحید؛ نماز؛ روزه؛ فرو بردن خشم؛ گذشت از گناهکار؛ رحم به تهیدست؛ بررسی از همسایه و اعتراف بشخصیت اشخاص خوب. دشمن ما نیز ریشه هر بدی است و هر کار زشت و قبیحی از آنها جوانه می‌زند از جمله آنها: دروغگوئی؛ بخل؛ سخن چینی؛ قطع خویشاوندی؛ ربا خواری؛ خوردن مال یتیم؛ تجاوز از حدی که خدا امر کرده؛ انجام فواحش ظاهر و پنهان؛ زنا؛ دزدی و هر کار زشت دیگر. دروغ گفته کسی که مدعی است با ما محبت می‌ورزد با اینکه چنگ زده بکارهای دشمنان ما.}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۸، ص۲۴۲، ح۳۳۶.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = حدیث | | شاخه اصلی = حدیث | ||
|شاخه فرعی۱ = علم رجال | | شاخه فرعی۱ = علم رجال | ||
|شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =- | ||
| تیترها = | | تیترها =- | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۴۴
آیا این حدیث «نَحْنُ أَصْلُ کلِّ خَيْرٍ … وَ عَدُوُّنَا أَصْلُ کلِّ شَرٍّ» مستند است؟
روایت «نَحْنُ أَصْلُ کلِّ خَيْرٍ؛ ما اصل هر خوبی هستیم» بخشی از روایتی است که در کتاب کافی نقل شده است.[۱]
اصل این روایت، در کتاب کافی این‌گونه نقل شده است: «أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ: نَحْنُ أَصْلُ کلِّ خَيْرٍ وَ مِنْ فُرُوعِنَا کلُّ بِرٍّ فَمِنَ الْبِرِّ التَّوْحِيدُ وَ الصَّلَاه وَ الصِّيَامُ وَ کظْمُ الْغَيْظِ وَ الْعَفْوُ عَنِ الْمُسِي ءِ وَ رَحْمَه الْفَقِيرِ وَ تَعَهُّدُ الْجَارِ وَ الْإِقْرَارُ بِالْفَضْلِ لِأَهْلِهِ وَ عَدُوُّنَا أَصْلُ کلِّ شَرٍّ وَ مِنْ فُرُوعِهِمْ کلُّ قَبِيحٍ وَ فَاحِشَه فَمِنْهُمُ الْکذِبُ وَ الْبُخْلُ وَ النَّمِيمَه وَ الْقَطِيعَه وَ أَکلُ الرِّبَا وَ أَکلُ مَالِ الْيَتِيمِ بِغَيْرِ حَقِّهِ وَ تَعَدِّي الْحُدُودِ الَّتِي أَمَرَ اللَّهُ وَ رُکوبُ الْفَوَاحِشِ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَ الزِّنَا وَ السَّرِقَه وَ کلُّ مَا وَافَقَ ذَلِک مِنَ الْقَبِيحِ فَکذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ مَعَنَا وَ هُوَ مُتَعَلِّقٌ بِفُرُوعِ غَيْرِنَا؛؛ امام صادق(ع): ما اصل هر خوبی هستیم و هر نیکی از ما جوانه می‌زند، و از جمله خوبی‌ها است: توحید؛ نماز؛ روزه؛ فرو بردن خشم؛ گذشت از گناهکار؛ رحم به تهیدست؛ بررسی از همسایه و اعتراف بشخصیت اشخاص خوب. دشمن ما نیز ریشه هر بدی است و هر کار زشت و قبیحی از آنها جوانه می‌زند از جمله آنها: دروغگوئی؛ بخل؛ سخن چینی؛ قطع خویشاوندی؛ ربا خواری؛ خوردن مال یتیم؛ تجاوز از حدی که خدا امر کرده؛ انجام فواحش ظاهر و پنهان؛ زنا؛ دزدی و هر کار زشت دیگر. دروغ گفته کسی که مدعی است با ما محبت می‌ورزد با اینکه چنگ زده بکارهای دشمنان ما.»[۲]