مدت اسارت اهل‌بیت(ع) پس از واقعه کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour}}
 
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
[[پرونده:مراسم نمادین تعزیه اسارت اهل‌بیت امام حسین(ع).jpg|بندانگشتی|مراسم نمادین تعزیه اسارت اهل‌بیت امام حسین(ع)]]
{{درگاه|امام حسین}}
در حادثهٔ کربلا پس از پایان نبرد، اهل‌بیت امام حسین(ع) را اسیر گرفته، شهر به شهر گرداندند و در کوفه و شام به نمایش گذاشتند. این فاجعه، نقض آشکار قوانین اسلام بود؛ چرا که اسیر گرفتن زن و مرد مسلمان از نظر اسلام مردود؛ است همان گونه که علی(ع) نیز در جنگ جمل اسیر کردن زنان را روا نشمرد و عایشه را به همراهی تعدادی از زنان به شهر خودش بازگرداند؛ اما متجاوزان اموی بازماندگان و فرزندان پیامبر(ص) را به اسارت گرفته، مثل اسیران کافر، از کوفه به شام فرستادند، چهرهٔ زنان اسیر را بر اهالی شهرها و روستاهایی که بر سر راه بود، نشان دادند<ref>اللهوف، سید بن‌طاوس ص۱۵۲، ترجمه، محمد جواد مولوی‌نیا، چاپ دوم، قم، انتشارات سرور، ۱۳۷۹.</ref> و با آن‌ها در نهایت سنگدلی و خشونت مانند کنیزان و غلامانی که از بیگانه گرفته باشند، رفتار کردند.<ref>اللهوف، سید بن‌طاوس، ص۱۲۶.</ref>
[[پرونده:مراسم نمادین تعزیه اسارت اهل‌بیت امام حسین(ع).jpg|بندانگشتی|مراسم نمادین تعزیه اسارت اهل‌بیت امام حسین(ع)|200x200پیکسل]]
حضرت زینب(س) هنگام عبور از کنار جسد شهدا، در اعتراض به این اسارت فرمود: ای محمد(ص)! اینان دختران تو هستند که به اسارت می‌روند…<ref>اللهوف، سید بن‌طاوس، ص۱۷۰.</ref>
'''مدت اسارت اهل‌بیت(ع) پس از واقعه کربلا''' را حدود یک ماه تخمین زده‌اند.<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری (تاریخ الامم و الملوک)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، روائع التراث العربی، ۱۳۸۷ق، ج۵ ص۴۶۲؛ خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، تحقیق محمد سماوی، نجف، مطبعة الزهراء، ۱۳۶۷ق، ج۲، ص۷۴.</ref> اهل‌بیت امام حسین(ع)، به همراه دیگر بازماندگان حادثه کربلا، پس از شهادت [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] اسیر شدند.<ref>طبری، تاریخ‌ طبری، ج۵، ص۴۵۵-۴۵۶.</ref>
روز دوازدهم محرّم، به فرمان عمر بن سعد، سپاه به سوی کوفه به راه افتاد. ابن سعد بازماندگان امام(ع) را که خاندان پیامبر(ص) بودند، با شیوه‌ای دردآور به صورت اسیر به کوفه آورد و مردم کوفه نیز برای دیدن اسیران، از شهر خارج شده، در کنار راه ایستاده بودند.
اسیران اهل‌بیت(ع) به مدت نامعلومی در زندان ابن‌زیاد ماندند و پس از کسب اطلاع ابن زیاد از یزید، به سوی شام رهسپار شد و روز اول ماه صفر ۶۱ هـ ق به دمشق رسیدند. و با توجه به نقل صحیحی که اسیران اهل بیت در روز بیستم ماه صفر سال ۶۱ هجری مطابق با اولین اربعین شهادت امام حسین(ع) به کربلا رسیده باشند باید بیش از چند روز در دمشق نمانده باشند که شهید قاضی طباطبایی در کتاب گرانسنگ «تحقیق در اولین اربعین سیدالشهدا(ع)» این قول را تقویت کرده است، بنابراین می‌توان گفت مدت اسارت اهل بیت حدود یک ماه بوده است.


در [[اعتبار تاریخ طبری|تاریخ طبری]] آغاز اسارتِ اسیران کربلا روز دهم محرم سال ۶۱ق قلمداد شده است.<ref>طبری، تاریخ‌ طبری، ج۵، ص۴۵۵-۴۵۶.</ref> اسیران را در روز دوازدهم محرم، به سوی [[کوفه]] حرکت دادند<ref>مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، تحقیق موسسه آل البیت، قم، المؤتمر العالمی الالفیه الشیخ المفید، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۱۴.</ref> و پس از مدتی حضور در کوفه به‌سوی شام بردند.<ref>مفید، الارشاد، ج۲، ص۱۱۴.</ref> کاروان اسیران در روز اول ماه صفر به [[دمشق]] رسیدند و چند روزی  نیز در دمشق ماندند.<ref>ابوریحان بیرونی، محمد بن احمد، آثار الباقیة عن القرون الخالیة، مترجم اکبر داناسرشت، تهران، انتشارات امیرکبیر، ۱۳۸۶ش، ص۵۲۷.</ref> خروج از شام در روزهای ابتدایی [[ماه صفر]] بود که روز دقیق آن در منابع به‌طور مختلف و از سه روز<ref>ابن‌کثیر، اسماعیل‌ بن عمر، البدایة و النهایة، تحقیق خلیل شحاده، بیروت، دارالفکر، ۱۳۹۸ق، ج۸، ص۱۹۵.</ref> تا یک ماه<ref>سید بن طاووس، علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الحسنة، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۱۰۱.</ref> گزارش شده است. 
محققان، خروج از دمشق را به معنای پایان اسارتِ اسیران واقعه کربلا دانسته‌اند و به همین جهت مدت اسارت اهل‌بیت امام حسین(ع) را از [[ده محرم]] تا روزهای ابتدایی ماه صفر یعنی حدود یک ماه گفته‌اند.<ref>محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین(ع) بر پایه قرآن حدیث و تاریخ، ترجمه عبدالهادی مسعودی، قم، مؤسسه دار الحديث، ۱۳۸۸ش، ج۸، ص۳۹۳.</ref>
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
| شاخه اصلی =
| شاخه اصلی =تاریخ
|شاخه فرعی۱ =
|شاخه فرعی۱ =تاریخ اسلام
|شاخه فرعی۲ =
|شاخه فرعی۲ =کربلا
|شاخه فرعی۳ =
|شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =-
  | تیترها =
  | تیترها =-
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | بازبینی =شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ب
  | کیفیت =
  | کیفیت =ب
}}
}}


{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[رده:درگاه امام حسین(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۳۰


سؤال

اسارت اهل‌بیت(ع) چه مدت طول کشید؟

درگاه‌ها
امام حسین.png


مراسم نمادین تعزیه اسارت اهل‌بیت امام حسین(ع)

مدت اسارت اهل‌بیت(ع) پس از واقعه کربلا را حدود یک ماه تخمین زده‌اند.[۱] اهل‌بیت امام حسین(ع)، به همراه دیگر بازماندگان حادثه کربلا، پس از شهادت امام حسین(ع) اسیر شدند.[۲]

در تاریخ طبری آغاز اسارتِ اسیران کربلا روز دهم محرم سال ۶۱ق قلمداد شده است.[۳] اسیران را در روز دوازدهم محرم، به سوی کوفه حرکت دادند[۴] و پس از مدتی حضور در کوفه به‌سوی شام بردند.[۵] کاروان اسیران در روز اول ماه صفر به دمشق رسیدند و چند روزی نیز در دمشق ماندند.[۶] خروج از شام در روزهای ابتدایی ماه صفر بود که روز دقیق آن در منابع به‌طور مختلف و از سه روز[۷] تا یک ماه[۸] گزارش شده است.

محققان، خروج از دمشق را به معنای پایان اسارتِ اسیران واقعه کربلا دانسته‌اند و به همین جهت مدت اسارت اهل‌بیت امام حسین(ع) را از ده محرم تا روزهای ابتدایی ماه صفر یعنی حدود یک ماه گفته‌اند.[۹]

منابع

  1. طبری، محمد بن جریر، تاریخ طبری (تاریخ الامم و الملوک)، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، روائع التراث العربی، ۱۳۸۷ق، ج۵ ص۴۶۲؛ خوارزمی، موفق بن احمد، مقتل الحسین، تحقیق محمد سماوی، نجف، مطبعة الزهراء، ۱۳۶۷ق، ج۲، ص۷۴.
  2. طبری، تاریخ‌ طبری، ج۵، ص۴۵۵-۴۵۶.
  3. طبری، تاریخ‌ طبری، ج۵، ص۴۵۵-۴۵۶.
  4. مفید، محمد بن محمد، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، تحقیق موسسه آل البیت، قم، المؤتمر العالمی الالفیه الشیخ المفید، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۱۴.
  5. مفید، الارشاد، ج۲، ص۱۱۴.
  6. ابوریحان بیرونی، محمد بن احمد، آثار الباقیة عن القرون الخالیة، مترجم اکبر داناسرشت، تهران، انتشارات امیرکبیر، ۱۳۸۶ش، ص۵۲۷.
  7. ابن‌کثیر، اسماعیل‌ بن عمر، البدایة و النهایة، تحقیق خلیل شحاده، بیروت، دارالفکر، ۱۳۹۸ق، ج۸، ص۱۹۵.
  8. سید بن طاووس، علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الحسنة، تحقیق جواد قیومی اصفهانی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۱۰۱.
  9. محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه امام حسین(ع) بر پایه قرآن حدیث و تاریخ، ترجمه عبدالهادی مسعودی، قم، مؤسسه دار الحديث، ۱۳۸۸ش، ج۸، ص۳۹۳.