زمان شب قدر: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==ماهیت شب قدر== | ==ماهیت شب قدر== | ||
بنا بر متون اسلامی شبی است که قرآن در آن نازل شده است.<ref>سورهٔ قدر، آیهٔ ۱.</ref> همچنین، آن شبی است که، به نقل آیات و روایات، [[فرشتگان]] و روح در آن برای تدبیر تمام رخدادهایی که قرار است اتفاق بیفتد نازل می‌شوند.<ref>الطباطبائي، السید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۳ق، ج۲۰، ص۳۳۲.</ref> شب قدر را در سال یک شب دانسته‌اند؛ زیرا در سورهٔ قدر در مورد شب قدر تعبیر به {{قرآن|لَيْلَةِ الْقَدْرِ}} شده است که دلالت بر یگانگی آن دارد. روایاتی این یگانگی را تأیید می‌کنند؛ از جمله روایتی از امام علی(ع) به نقل از ابن عباس: «در هر سال یک بار شب قدر است و در این شب، امور، حوادث و جریانات یک سال تقدیر می‌گردد...».<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ترجمهٔ محمدباقر کمره‌ای، | بنا بر متون اسلامی شبی است که قرآن در آن نازل شده است.<ref>سورهٔ قدر، آیهٔ ۱.</ref> همچنین، آن شبی است که، به نقل آیات و روایات، [[فرشتگان]] و روح در آن برای تدبیر تمام رخدادهایی که قرار است اتفاق بیفتد نازل می‌شوند.<ref>الطباطبائي، السید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۳ق، ج۲۰، ص۳۳۲.</ref> شب قدر را در سال یک شب دانسته‌اند؛ زیرا در سورهٔ قدر در مورد شب قدر تعبیر به {{قرآن|لَيْلَةِ الْقَدْرِ}} شده است که دلالت بر یگانگی آن دارد. روایاتی این یگانگی را تأیید می‌کنند؛ از جمله روایتی از امام علی(ع) به نقل از ابن عباس: «در هر سال یک بار شب قدر است و در این شب، امور، حوادث و جریانات یک سال تقدیر می‌گردد...».<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ترجمهٔ محمدباقر کمره‌ای، قم، اسوه، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۲۶۰.</ref> | ||
در برخی روایات شیعه شب قدر شب رساندن تقدیر امور به حضور حجت خدا دانسته شده است؛ شبی که اسرار شب قدر را بر امام عرضه می‌کنند.<ref>کلینی، اصول کافی، ج۲، ص۲۶۶؛ نیز: البحرانی، سید هاشم بن سلیمان، البرهان فی تفسیر القرآن، قم، مؤسسة البعثة مرکز الطباعة و النشر، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۷۰۶.</ref> همچنین، در برخی روایات شیعی فاطمهٔ زهرا(س) سر شب قدر دانسته شده و معرفت به او عامل شناخت حقیقت شب قدر قلمداد شده است.<ref>الکوفی، فرات بن ابراهیم، تفسیر فرات الکوفی، تحقیق محمد الکاظم، تهران، مؤسسة الطباعة و النشر وزارة الثقافة و الارشاد الاسلامی، ۱۴۱۰ق، ص۵۸۱.</ref> | در برخی روایات شیعه شب قدر شب رساندن تقدیر امور به حضور حجت خدا دانسته شده است؛ شبی که اسرار شب قدر را بر امام عرضه می‌کنند.<ref>کلینی، اصول کافی، ج۲، ص۲۶۶؛ نیز: البحرانی، سید هاشم بن سلیمان، البرهان فی تفسیر القرآن، قم، مؤسسة البعثة مرکز الطباعة و النشر، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۷۰۶.</ref> همچنین، در برخی روایات شیعی فاطمهٔ زهرا(س) سر شب قدر دانسته شده و معرفت به او عامل شناخت حقیقت شب قدر قلمداد شده است.<ref>الکوفی، فرات بن ابراهیم، تفسیر فرات الکوفی، تحقیق محمد الکاظم، تهران، مؤسسة الطباعة و النشر وزارة الثقافة و الارشاد الاسلامی، ۱۴۱۰ق، ص۵۸۱.</ref> | ||
== | ==اختلاف دربارهٔ زمان شب قدر== | ||
بنا بر آیات قرآن شب قدر در ماه رمضان قرار دارد؛ زیرا در قرآن آمده است که «ماه رمضان ماهی است که قرآن در آن نازل شده است.»<ref>سورهٔ بقره، آیهٔ ۱۸۵.</ref> و در جای دیگر آمده است که «ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم.»<ref>قدر / ۱</ref> از مجموع این آیات استفاده می‌شود که شب قدر در ماه مبارک رمضان است.<ref>الطباطبائی، المیزان، ج۲۰، ص۳۳۴.</ref> نیز روایات هم بر قرار داشتن این شب در ماه رمضان دلالت دارند.<ref>برای نمونه‌ای از این روایات ن.ک: الطبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات ناصرخسرو، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۷۸۶.</ref> اما اینکه شب قدر کدام یک از شب‌های ماه رمضان است مشخص نیست.<ref>الطباطبائی، المیزان، ج۲۰، ص۳۳۴.</ref> | بنا بر آیات قرآن شب قدر در ماه رمضان قرار دارد؛ زیرا در قرآن آمده است که «ماه رمضان ماهی است که قرآن در آن نازل شده است.»<ref>سورهٔ بقره، آیهٔ ۱۸۵.</ref> و در جای دیگر آمده است که «ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم.»<ref>قدر / ۱</ref> از مجموع این آیات استفاده می‌شود که شب قدر در ماه مبارک رمضان است.<ref>الطباطبائی، المیزان، ج۲۰، ص۳۳۴.</ref> نیز روایات هم بر قرار داشتن این شب در ماه رمضان دلالت دارند.<ref>برای نمونه‌ای از این روایات ن.ک: الطبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات ناصرخسرو، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۷۸۶.</ref> اما اینکه شب قدر کدام یک از شب‌های ماه رمضان است مشخص نیست.<ref>الطباطبائی، المیزان، ج۲۰، ص۳۳۴.</ref> شیعه و اهل‌سنت زمان‌های متفاوتی را به‌عنوان شب قدر احتمالی ارائه کرده‌اند. این اختلاف به دلیل اختلاف در روایات است. | ||
=== '''روایات | === '''روایات اهل‌سنت''' === | ||
روایات اهل‌سنت در تعیین شب قدر اختلاف دارد؛ | |||
* بعضی دیگر | * برخی روایات شب قدر را شبی نامعلوم در میان شب‌های سال دانسته است.<ref>ابن المفتاح، عبدالله، شرح الازهار، قاهره، الحجاز، بی‌تا، ج۱، ص۵۷.</ref> | ||
* بعضی دیگر شب قدر را شب اول ماه رمضان دانسته‌اند. | |||
* برخی دیگر شب هفدهم ماه رمضان را شب قدر به شمار برده‌اند. | |||
* عده‌ای شب بیست و یکم ماه رمضان را شب قدر دانسته‌اند. | |||
* شب بیست و سوم هم جزء شب‌هایی برشمرده شده است که احتمال دارد شب قدر باشد. | |||
* معروف بین اهل سنت آن است که شب قدر شب بیست و هفتم ماه رمضان است.<ref>السیوطی، جلال‌الدین عبدالرحمن بن ابی‌بکر، الدرالمنثور فی تفسیر المأثور، قم، مکتبة آیة‌الله العظمی المرعشی النجفی، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۳۷۲.</ref> دعای روز بیست و هفتم ماه رمضان، با قطع نظر از سند آن، بر اینکه شب ۲۷ ماه رمضان شب قدر باشد دلالت ندارد، زیرا در آن خواسته شده که ثواب شب قدر به دعا کننده عطا شود.<ref>قمی، عباس بن محمد رضا، کلیات مفاتیح الجنان، قم، انتشارات اسوه، بی‌تا، ص۲۴۱.</ref> | |||
=== '''روایات شیعه''' === | |||
ا | |||
روایات شیعه هم دربارهٔ مشخص‌کردن زمان دقیق شب قدر دچار اختلاف است: | |||
* در برخی از روایات شب قدر یکی از سه شب ۱۹، ۲۱ و ۲۳ ماه رمضان دانسته شده است.<ref>الطباطبائی، المیزان، ج۲۰، ص۳۳۴.</ref> | |||
* برخی از روایات | * در برخی دیگر از روایات شب قدر یکی از دو شب ۲۱ و ۲۳ دانسته شده است.<ref>صدوق، محمد بن علی، الخصال، ترجمهٔ یعقوب جعفری، قم، انتشارات نسیم کوثر، ۱۳۸۲، ج۲، ص۲۹۱؛ نیز: الصدوق، محمد بن علی،کتاب من لایحضره الفقیه، تجقیق علی‌اکبر الغفاری، تهران نشر صدوق، بی‌تا، ج۲، ص۵۰۵.</ref> | ||
* | * مشهور بین علما شیعه آن است که شب قدر شب ۲۳ ماه رمضان است و روایات زیادی بر این مطلب دلالت دارد؛ از جمله روایتی از [[امام باقر(ع)]] پرسیدند که چگونه بدانم که شب قدر در هر سال هست. امام(ع) گفت: «از اول ماه رمضان هر شب صد بار [[سوره دخان|سورهٔ دخان]] را بخوان و شب ۲۳ آنچه از آن پرسیدی به چشم خود ببین و باور کن».<ref>صدوق، محمد بن علی، امالی، ترجمهٔ محمدباقر کمره‌ای، تهران، انتشارات اسلامیه بی‌تا، ص۳۱۷.</ref> همچنین، [[زراره]] از یکی از دو امام صادق(ع) و امام باقر(ع) روایت کرد که «شب ۲۳ همان شب جُهَنِی» است و حدیث جهنی (عبدالله بن اُنَیْس انصاری) این است که به [[رسول الل|رسول الله(ص)]] عرضه داشت که یا رسول الله منزل من از مدینه دور است؛ دستوری به من بده تا برای درک شب قدر شب معینی وارد مدینه شوم. پیامبر(ص) گفت: شب ۲۳ داخل شو».<ref>الصدوق، محمد بن علی، کتاب من لا یحضره الفقیه،تحقیق علی‌اکبر الغفاری، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۶۰.</ref> این روایت در منابع اهل‌سنت نیز آمده است.<ref>السیوطی، الدر المنثور، ج۶، ص۳۷۳.</ref> | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
== دلیل مخفی بودن شب قدر == | == دلیل مخفی بودن شب قدر == | ||
دربارهٔ علت مشخص‌نبودن شب قدر گفته شده که تا مردم به همهٔ شب‌های ماه رمضان اهمیت بدهند و در هیچ شبی از شب‌های آن تنبلی نکنند و با [[گناه]] نسبت به شب قدر بی‌احترامی ننمایند. شاید بتوان مخفی بودن شب قدر را با توجه به این حدیث قدسی توجیه نمود، «همان گونه که رضای خود را در میان طاعات پنهان نموده تا مردم به طاعات روی آورند و غضبش را در میان معاصی پنهان کرده تا از آنها بپرهیزند، دوستانش را در میان مردم مخفی کرده تا مردم همه را احترام کنند و به احدی بی‌حرمتی روا ندارند و به کسی با دید بد ننگرند و حقیر نشمارند، اجابت را در میان دعاها پنهان کرده تا به همه دعاها روی آورند، [[اسم اعظم]] را در میان اسمائش مخفی ساخته تا همه را بزرگ دارند و نیز وقت [[مرگ]] را مخفی ساخته تا انسان‌ها در همه حال آماده باشند.»<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۱۹۰؛ جوادی آملی، عبدالله، قرآن در قرآن، قم، نشر اسراء، چاپ سوم، ۱۳۸۱ش، ص۷۸.</ref> | |||
بر این اساس شب قدر نیز از جمله اموری است که بخاطر عظمت و احترامش خدا آن را پنهان داشته و در قرآن آن را مشخص ننموده است. | بر این اساس شب قدر نیز از جمله اموری است که بخاطر عظمت و احترامش خدا آن را پنهان داشته و در قرآن آن را مشخص ننموده است. | ||
نسخهٔ ۱۳ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۴۱
سؤال
در دعای روز بیست و هفتم ماه رمضان شب بیست و هفتم این ماه شب قدر معرفی شده و بیشتر مسلمانان این شب را به‌عنوان شب قدر قبول دارند و این سندی محکم از جانب خداوند است؛ به چه علت و سندی شیعیان سه شب ۱۹، ۲۱ و ۲۳ ماه رمضان را شب‌های قدر می‌دانند؟
دعای روز بیست و هفتم ماه رمضان اشاره به شب قدر دارد. برخی این شب را شب قدر دانسته و تمام عظمت بیان شده در قرآن و روایات را متعلق به آن می‌دانند. در میان اهل سنت نیز این شب به شب قدر معروف است. اما در روایات متعددی در میان شیعه و اهل سنت اشاره به نامعلوم بودن این شب داشته و شب‌های ۱۹ و ۲۱ و ۲۳ ماه رمضان نیز بیان شده است. در ضمن اینکه در این دعا اشاره‌ای به شب قدر بودن ندارد و تنها فضیلت بهره‌مندی از شب قدر خواسته شده است.
ماهیت شب قدر
بنا بر متون اسلامی شبی است که قرآن در آن نازل شده است.[۱] همچنین، آن شبی است که، به نقل آیات و روایات، فرشتگان و روح در آن برای تدبیر تمام رخدادهایی که قرار است اتفاق بیفتد نازل می‌شوند.[۲] شب قدر را در سال یک شب دانسته‌اند؛ زیرا در سورهٔ قدر در مورد شب قدر تعبیر به ﴿لَيْلَةِ الْقَدْرِ﴾ شده است که دلالت بر یگانگی آن دارد. روایاتی این یگانگی را تأیید می‌کنند؛ از جمله روایتی از امام علی(ع) به نقل از ابن عباس: «در هر سال یک بار شب قدر است و در این شب، امور، حوادث و جریانات یک سال تقدیر می‌گردد...».[۳]
در برخی روایات شیعه شب قدر شب رساندن تقدیر امور به حضور حجت خدا دانسته شده است؛ شبی که اسرار شب قدر را بر امام عرضه می‌کنند.[۴] همچنین، در برخی روایات شیعی فاطمهٔ زهرا(س) سر شب قدر دانسته شده و معرفت به او عامل شناخت حقیقت شب قدر قلمداد شده است.[۵]
اختلاف دربارهٔ زمان شب قدر
بنا بر آیات قرآن شب قدر در ماه رمضان قرار دارد؛ زیرا در قرآن آمده است که «ماه رمضان ماهی است که قرآن در آن نازل شده است.»[۶] و در جای دیگر آمده است که «ما قرآن را در شب قدر نازل کردیم.»[۷] از مجموع این آیات استفاده می‌شود که شب قدر در ماه مبارک رمضان است.[۸] نیز روایات هم بر قرار داشتن این شب در ماه رمضان دلالت دارند.[۹] اما اینکه شب قدر کدام یک از شب‌های ماه رمضان است مشخص نیست.[۱۰] شیعه و اهل‌سنت زمان‌های متفاوتی را به‌عنوان شب قدر احتمالی ارائه کرده‌اند. این اختلاف به دلیل اختلاف در روایات است.
روایات اهل‌سنت
روایات اهل‌سنت در تعیین شب قدر اختلاف دارد؛
- برخی روایات شب قدر را شبی نامعلوم در میان شب‌های سال دانسته است.[۱۱]
- بعضی دیگر شب قدر را شب اول ماه رمضان دانسته‌اند.
- برخی دیگر شب هفدهم ماه رمضان را شب قدر به شمار برده‌اند.
- عده‌ای شب بیست و یکم ماه رمضان را شب قدر دانسته‌اند.
- شب بیست و سوم هم جزء شب‌هایی برشمرده شده است که احتمال دارد شب قدر باشد.
- معروف بین اهل سنت آن است که شب قدر شب بیست و هفتم ماه رمضان است.[۱۲] دعای روز بیست و هفتم ماه رمضان، با قطع نظر از سند آن، بر اینکه شب ۲۷ ماه رمضان شب قدر باشد دلالت ندارد، زیرا در آن خواسته شده که ثواب شب قدر به دعا کننده عطا شود.[۱۳]
روایات شیعه
ا
روایات شیعه هم دربارهٔ مشخص‌کردن زمان دقیق شب قدر دچار اختلاف است:
- در برخی از روایات شب قدر یکی از سه شب ۱۹، ۲۱ و ۲۳ ماه رمضان دانسته شده است.[۱۴]
- در برخی دیگر از روایات شب قدر یکی از دو شب ۲۱ و ۲۳ دانسته شده است.[۱۵]
- مشهور بین علما شیعه آن است که شب قدر شب ۲۳ ماه رمضان است و روایات زیادی بر این مطلب دلالت دارد؛ از جمله روایتی از امام باقر(ع) پرسیدند که چگونه بدانم که شب قدر در هر سال هست. امام(ع) گفت: «از اول ماه رمضان هر شب صد بار سورهٔ دخان را بخوان و شب ۲۳ آنچه از آن پرسیدی به چشم خود ببین و باور کن».[۱۶] همچنین، زراره از یکی از دو امام صادق(ع) و امام باقر(ع) روایت کرد که «شب ۲۳ همان شب جُهَنِی» است و حدیث جهنی (عبدالله بن اُنَیْس انصاری) این است که به رسول الله(ص) عرضه داشت که یا رسول الله منزل من از مدینه دور است؛ دستوری به من بده تا برای درک شب قدر شب معینی وارد مدینه شوم. پیامبر(ص) گفت: شب ۲۳ داخل شو».[۱۷] این روایت در منابع اهل‌سنت نیز آمده است.[۱۸]
دلیل مخفی بودن شب قدر
دربارهٔ علت مشخص‌نبودن شب قدر گفته شده که تا مردم به همهٔ شب‌های ماه رمضان اهمیت بدهند و در هیچ شبی از شب‌های آن تنبلی نکنند و با گناه نسبت به شب قدر بی‌احترامی ننمایند. شاید بتوان مخفی بودن شب قدر را با توجه به این حدیث قدسی توجیه نمود، «همان گونه که رضای خود را در میان طاعات پنهان نموده تا مردم به طاعات روی آورند و غضبش را در میان معاصی پنهان کرده تا از آنها بپرهیزند، دوستانش را در میان مردم مخفی کرده تا مردم همه را احترام کنند و به احدی بی‌حرمتی روا ندارند و به کسی با دید بد ننگرند و حقیر نشمارند، اجابت را در میان دعاها پنهان کرده تا به همه دعاها روی آورند، اسم اعظم را در میان اسمائش مخفی ساخته تا همه را بزرگ دارند و نیز وقت مرگ را مخفی ساخته تا انسان‌ها در همه حال آماده باشند.»[۱۹]
بر این اساس شب قدر نیز از جمله اموری است که بخاطر عظمت و احترامش خدا آن را پنهان داشته و در قرآن آن را مشخص ننموده است.
مطالعه بیشتر
- تفسیر المیزان، ج۲ و ج۲۰، ص۵۶۶ به بعد.
- تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۱۹۰ به بعد.
منابع
- ↑ سورهٔ قدر، آیهٔ ۱.
- ↑ الطباطبائي، السید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۳ق، ج۲۰، ص۳۳۲.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، ترجمهٔ محمدباقر کمره‌ای، قم، اسوه، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۲۶۰.
- ↑ کلینی، اصول کافی، ج۲، ص۲۶۶؛ نیز: البحرانی، سید هاشم بن سلیمان، البرهان فی تفسیر القرآن، قم، مؤسسة البعثة مرکز الطباعة و النشر، ۱۴۱۵ق، ج۵، ص۷۰۶.
- ↑ الکوفی، فرات بن ابراهیم، تفسیر فرات الکوفی، تحقیق محمد الکاظم، تهران، مؤسسة الطباعة و النشر وزارة الثقافة و الارشاد الاسلامی، ۱۴۱۰ق، ص۵۸۱.
- ↑ سورهٔ بقره، آیهٔ ۱۸۵.
- ↑ قدر / ۱
- ↑ الطباطبائی، المیزان، ج۲۰، ص۳۳۴.
- ↑ برای نمونه‌ای از این روایات ن.ک: الطبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات ناصرخسرو، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۷۸۶.
- ↑ الطباطبائی، المیزان، ج۲۰، ص۳۳۴.
- ↑ ابن المفتاح، عبدالله، شرح الازهار، قاهره، الحجاز، بی‌تا، ج۱، ص۵۷.
- ↑ السیوطی، جلال‌الدین عبدالرحمن بن ابی‌بکر، الدرالمنثور فی تفسیر المأثور، قم، مکتبة آیة‌الله العظمی المرعشی النجفی، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۳۷۲.
- ↑ قمی، عباس بن محمد رضا، کلیات مفاتیح الجنان، قم، انتشارات اسوه، بی‌تا، ص۲۴۱.
- ↑ الطباطبائی، المیزان، ج۲۰، ص۳۳۴.
- ↑ صدوق، محمد بن علی، الخصال، ترجمهٔ یعقوب جعفری، قم، انتشارات نسیم کوثر، ۱۳۸۲، ج۲، ص۲۹۱؛ نیز: الصدوق، محمد بن علی،کتاب من لایحضره الفقیه، تجقیق علی‌اکبر الغفاری، تهران نشر صدوق، بی‌تا، ج۲، ص۵۰۵.
- ↑ صدوق، محمد بن علی، امالی، ترجمهٔ محمدباقر کمره‌ای، تهران، انتشارات اسلامیه بی‌تا، ص۳۱۷.
- ↑ الصدوق، محمد بن علی، کتاب من لا یحضره الفقیه،تحقیق علی‌اکبر الغفاری، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۱۶۰.
- ↑ السیوطی، الدر المنثور، ج۶، ص۳۷۳.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش، ج۲۷، ص۱۹۰؛ جوادی آملی، عبدالله، قرآن در قرآن، قم، نشر اسراء، چاپ سوم، ۱۳۸۱ش، ص۷۸.