ذکر خاص استغفار برای روزهای ماه شعبان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
جزبدون خلاصۀ ویرایش
(تکمیل اولیه مقاله)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش|Fabbasi}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۱۲: خط ۱۱:
هر کسي در هر روز شعبان هفتاد مرتبه بگوید: طلب آمرزش دارم از خدایی که جز او خدایی نیست. رحمان است. رحیم است. زنده است. پایدار است. و به سوی او برمی‌گردم، در افق مبين نوشته خواهد شد.}}
هر کسي در هر روز شعبان هفتاد مرتبه بگوید: طلب آمرزش دارم از خدایی که جز او خدایی نیست. رحمان است. رحیم است. زنده است. پایدار است. و به سوی او برمی‌گردم، در افق مبين نوشته خواهد شد.}}


راوی پرسید: «افق مبین» چیست؟ امام پاسخ داد: دشتی است مقابل عرش که در آن نهرهائی است و به اندازه ستارگان در آنها جام ریخته شده است.<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، فضائل الاشهر الثلاثه، بیروت، دار المحجه البیضاء للطباعه والنشر والتوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۲ق/ ۱۹۹۲م، ص۵۶.</ref>
راوی پرسید: «افق مبین» چیست؟ امام پاسخ داد: {{متن عربی|دشتی است مقابل عرش که در آن نهرهائی است و به اندازه ستارگان در آنها جام ریخته شده است.}} <ref>ابن بابویه، محمد بن علی، فضائل الاشهر الثلاثه، بیروت، دار المحجه البیضاء للطباعه والنشر والتوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۲ق/ ۱۹۹۲م، ص۵۶.</ref>


اگر «هُوَ اَلرَّحْمنُ اَلرَّحِیمُ» خوانده شود، جمله قبلی ناقص می‌شود و ترجمه این خواهد شد: «طلب مغفرت می‌کنم از خدایی که نیست خدایی مگر»، «او رحمان و رحیم است». مفهوم دقیق و درست جمله این است: «طلب مغفرت می‌کنم از خدایی که نیست خدایی مگر او. رحمان است. رحیم است. زنده است. پایدار است. و به سوی او بر می‌گردم».
اگر «هُوَ اَلرَّحْمنُ اَلرَّحِیمُ» خوانده شود، جمله قبلی ناقص می‌شود و ترجمه این خواهد شد: «طلب مغفرت می‌کنم از خدایی که نیست خدایی مگر»، «او رحمان و رحیم است». مفهوم دقیق و درست جمله این است: «طلب مغفرت می‌کنم از خدایی که نیست خدایی مگر او. رحمان است. رحیم است. زنده است. پایدار است. و به سوی او بر می‌گردم».
خواندن بدون وقف این جملات هم درست است اما باید توجه شود که «هو» به «الله» برمی‌گردد.
خواندن بدون وقف این جملات هم درست است اما باید توجه شود که «هو» به «الله» برمی‌گردد.


خط ۲۱: خط ۲۱:
{{متن عربی|أَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ اَلَّذِی لا إِلهَ إِلاّ هُوَ}} {{متن عربی|اَلرَّحْمنُ}} {{متن عربی|اَلرَّحِیمُ}} {{متن عربی|اَلْحَیُّ}} {{متن عربی|اَلْقَیُّومُ}} {{متن عربی|وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ}}
{{متن عربی|أَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ اَلَّذِی لا إِلهَ إِلاّ هُوَ}} {{متن عربی|اَلرَّحْمنُ}} {{متن عربی|اَلرَّحِیمُ}} {{متن عربی|اَلْحَیُّ}} {{متن عربی|اَلْقَیُّومُ}} {{متن عربی|وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ}}


شیخ صدوق این روایت را در [[کتاب الخصال]]،<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، الخصال (یک جلدی)، قم، مؤسسه النشر الاسلامی، ۱۴۰۳ق/ ۱۳۶۲ش، ص۵۸۲.</ref> [[کتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال]]<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال (یک جلدی)، قم، منشورات الشریف الرضی، چاپ دوم، ۱۳۶۸ش، ص۱۶۵.</ref> و  [[کتاب معانی الاخبار]]<ref>ابن بابويه، محمد بن على، معاني الأخبار، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1403ق، ص228.</ref> نیز آورده است.
شیخ صدوق این روایت را در [[کتاب الخصال]]،<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، الخصال (یک جلدی)، قم، مؤسسه النشر الاسلامی، ۱۴۰۳ق/ ۱۳۶۲ش، ص۵۸۲.</ref> [[کتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال]]<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال (یک جلدی)، قم، منشورات الشریف الرضی، چاپ دوم، ۱۳۶۸ش، ص۱۶۵.</ref> و  [[کتاب معانی الاخبار]]<ref>ابن بابويه، محمد بن على، معاني الأخبار، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۳ق، ص۲۲۸.</ref> نیز آورده است.


[[سلسله حدیث|سند حدیث]] به خاطر ضعیف بودن محمد بن جمهور العمی<ref>نجاشی، احمد، فهرست اسماء مصنفی الشیعه (رجال النجاشی)، قم، مؤسسه النشر الإسلامی چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۳۳۷.</ref> و عبدالله بن عبد الرحمن الاصم،<ref>حلی، حسن بن یوسف، إیضاح الاشتباه، قم، مؤسسه النشر الإسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۱ق، ص۲۱۰. نجاشی، احمد، فهرست اسماء مصنفی الشیعه (رجال النجاشی)، قم، مؤسسه النشر الإسلامی چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۲۱۷.</ref> قابل استناد نیست.
[[سلسله حدیث|سند حدیث]] به خاطر ضعیف بودن محمد بن جمهور العمی<ref>نجاشی، احمد، فهرست اسماء مصنفی الشیعه (رجال النجاشی)، قم، مؤسسه النشر الإسلامی چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۳۳۷.</ref> و عبدالله بن عبد الرحمن الاصم،<ref>حلی، حسن بن یوسف، إیضاح الاشتباه، قم، مؤسسه النشر الإسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۱ق، ص۲۱۰. نجاشی، احمد، فهرست اسماء مصنفی الشیعه (رجال النجاشی)، قم، مؤسسه النشر الإسلامی چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۲۱۷.</ref> قابل استناد نیست.

نسخهٔ ‏۲۵ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۰

سؤال

در دعای: «استغفر الله الذی لا اله الا هو الرحمن الرحیم الحی القیوم و اتوب الیه» ماه شعبان، کلمه (هو) با (لا اله الا هو) خوانده می‌شود یا با (الرحمن الرحیم)؟


امام صادق(ع) فرمود:

راوی پرسید: «افق مبین» چیست؟ امام پاسخ داد: «دشتی است مقابل عرش که در آن نهرهائی است و به اندازه ستارگان در آنها جام ریخته شده است.» [۲]

اگر «هُوَ اَلرَّحْمنُ اَلرَّحِیمُ» خوانده شود، جمله قبلی ناقص می‌شود و ترجمه این خواهد شد: «طلب مغفرت می‌کنم از خدایی که نیست خدایی مگر»، «او رحمان و رحیم است». مفهوم دقیق و درست جمله این است: «طلب مغفرت می‌کنم از خدایی که نیست خدایی مگر او. رحمان است. رحیم است. زنده است. پایدار است. و به سوی او بر می‌گردم».

خواندن بدون وقف این جملات هم درست است اما باید توجه شود که «هو» به «الله» برمی‌گردد.

تلفظ درست استغفار روزانه ماه شعبان اینگونه است:

«أَسْتَغْفِرُ اَللَّهَ اَلَّذِی لا إِلهَ إِلاّ هُوَ» «اَلرَّحْمنُ» «اَلرَّحِیمُ» «اَلْحَیُّ» «اَلْقَیُّومُ» «وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ»

شیخ صدوق این روایت را در کتاب الخصال،[۳] کتاب ثواب الاعمال و عقاب الاعمال[۴] و کتاب معانی الاخبار[۵] نیز آورده است.

سند حدیث به خاطر ضعیف بودن محمد بن جمهور العمی[۶] و عبدالله بن عبد الرحمن الاصم،[۷] قابل استناد نیست.

منابع

  1. ابن بابویه، محمد بن علی، فضائل الاشهر الثلاثه، بیروت، دار المحجه البیضاء للطباعه والنشر والتوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۲ق/ ۱۹۹۲م، ص۵۶.
  2. ابن بابویه، محمد بن علی، فضائل الاشهر الثلاثه، بیروت، دار المحجه البیضاء للطباعه والنشر والتوزیع، چاپ دوم، ۱۴۱۲ق/ ۱۹۹۲م، ص۵۶.
  3. ابن بابویه، محمد بن علی، الخصال (یک جلدی)، قم، مؤسسه النشر الاسلامی، ۱۴۰۳ق/ ۱۳۶۲ش، ص۵۸۲.
  4. ابن بابویه، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال (یک جلدی)، قم، منشورات الشریف الرضی، چاپ دوم، ۱۳۶۸ش، ص۱۶۵.
  5. ابن بابويه، محمد بن على، معاني الأخبار، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۳ق، ص۲۲۸.
  6. نجاشی، احمد، فهرست اسماء مصنفی الشیعه (رجال النجاشی)، قم، مؤسسه النشر الإسلامی چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۳۳۷.
  7. حلی، حسن بن یوسف، إیضاح الاشتباه، قم، مؤسسه النشر الإسلامی، چاپ اول، ۱۴۱۱ق، ص۲۱۰. نجاشی، احمد، فهرست اسماء مصنفی الشیعه (رجال النجاشی)، قم، مؤسسه النشر الإسلامی چاپ پنجم، ۱۴۱۶ق، ص۲۱۷.