حدیث مرفوع: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Fabbasi صفحهٔ روایت مرفوع را به حدیث مرفوع منتقل کرد) |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|واژه‌ها}} | |||
'''روایت مَرفوع''' روایتی است که از وسط یا آخر آن یک یا چند راوی حذف شده باشد و راوی به این حذف شدن تصریح کند و به جای آوردن نام راوی، می‌گوید «رفعه» یا «یرفعه» یا «یرفعونه» و این یعنی یک یا چند نفر از راویان از [[سلسله حدیث|سلسله سند]] حذف شده است.<ref>كلباسى، محمد بن محمدابراهيم، الرسائل الرجالية، قم، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، سازمان چاپ و نشر، چاپ اول، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۵۱۲. مامقانى، عبدالله، تنقيح المقال في علم الرجال(رحلي)، بی‌جا، بى نا، چاپ اول، ، ج۳خاتمة، ص۳۹.</ref> | '''روایت مَرفوع''' روایتی است که از وسط یا آخر آن یک یا چند راوی حذف شده باشد و راوی به این حذف شدن تصریح کند و به جای آوردن نام راوی، می‌گوید «رفعه» یا «یرفعه» یا «یرفعونه» و این یعنی یک یا چند نفر از راویان از [[سلسله حدیث|سلسله سند]] حذف شده است.<ref>كلباسى، محمد بن محمدابراهيم، الرسائل الرجالية، قم، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، سازمان چاپ و نشر، چاپ اول، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۵۱۲. مامقانى، عبدالله، تنقيح المقال في علم الرجال(رحلي)، بی‌جا، بى نا، چاپ اول، ، ج۳خاتمة، ص۳۹.</ref> | ||
نسخهٔ ۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۵۴
سؤال
روایت مرفوع را توضیح دهید؟
درگاه‌ها
روایت مَرفوع روایتی است که از وسط یا آخر آن یک یا چند راوی حذف شده باشد و راوی به این حذف شدن تصریح کند و به جای آوردن نام راوی، می‌گوید «رفعه» یا «یرفعه» یا «یرفعونه» و این یعنی یک یا چند نفر از راویان از سلسله سند حذف شده است.[۱]
روایت مرفوع یکی از اقسام روایت مرسل است که در آن نام یک یا چند راوی حذف شده است.[۲] روایت مرفوع قابل استناد نیست و روایت ضعیف به شمار می‌آید.[۳]
منابع
- ↑ كلباسى، محمد بن محمدابراهيم، الرسائل الرجالية، قم، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث، سازمان چاپ و نشر، چاپ اول، ۱۴۲۲ق، ج۳، ص۵۱۲. مامقانى، عبدالله، تنقيح المقال في علم الرجال(رحلي)، بی‌جا، بى نا، چاپ اول، ، ج۳خاتمة، ص۳۹.
- ↑ محسنى، محمد آصف، بحوث فى علم الرجال، قم، مركز المصطفى (ص) العالمي للترجمة و النشر، چاپ پنجم، ۱۴۳۲ق، ص۴۰۱.
- ↑ ربانى، محمد حسن، سبك شناسي دانش رجال الحديث، قم، مركز فقهى ائمه اطهار، چاپ اول، ۱۳۸۵ش، ص۲۵۶.