۶٬۸۵۴
ویرایش
طولانی‌ترین‌ها و کوتاه‌ترین‌ها در نهج‌البلاغه (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۱۰ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۴
، ۱۰ اکتبر ۲۰۲۲بدون خلاصۀ ویرایش
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
طولانی‌ترین و کوتاه‌ترین خطبه، نامه و حکمت نهج البلاغه کدام است؟ | طولانی‌ترین و کوتاه‌ترین خطبه، نامه و حکمت نهج البلاغه کدام است؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}طولانی‌ترین خطبه [[نهج البلاغه]]، خطبه ۲۳۴ است که به خطبه قاصعه معروف بوده و | {{پاسخ}}طولانی‌ترین خطبه [[نهج البلاغه]]، خطبه ۲۳۴ است که به [[خطبه قاصعه]] معروف بوده و محتوای آن سپاس خداوند و نکوهش شیطان است.<ref>محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۲۸۵-۳۰۳.</ref> | ||
کوتاه‌ترین | کوتاه‌ترین خطبه خطبه ۹ است که در آن، [[امام علی(ع)]]، طلحه بن عبیدالله، زبیر بن عوام و همراهانشان در [[جنگ جمل]] را سرزنش می‌کند.<ref>محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۵۴.</ref> | ||
طولانی‌ترین نامه نهج البلاغه، نامه ۵۳ است که | طولانی‌ترین نامه نهج البلاغه، نامه ۵۳ است که عهد امام علی(ع) به [[مالک اشتر]] برای حکومت مصر است که ضمن آن کیفیت دادرسی، آداب مملکت‌داری و لشکرکشی و برخی موضوعات دیگر در آن ذکر شده است.<ref>محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۴۲۷- ۴۴۵.</ref> | ||
کوتاه‌ترین نامه نهج البلاغه، نامه ۷۹ است که در آن امام علی(ع) | کوتاه‌ترین نامه نهج البلاغه، نامه ۷۹ است که در آن امام علی(ع) سرداران سپاه را به پیروی از حق واداشته و از باطل و نادرستی ترسانده است.<ref>محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۴۶۶.</ref> | ||
طولانی‌ترین حکمت نهج البلاغه، حکمت ۱۴۷ است که خطاب به [[کمیل بن زیاد نخعی]]، از یاران او گفته شده است. | طولانی‌ترین حکمت نهج البلاغه، حکمت ۱۴۷ است که خطاب به [[کمیل بن زیاد نخعی]]، از یاران او گفته شده است.<ref>محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۴۹۵-۴۹۷.</ref> | ||
کوتاه‌ترین حکمت نهج البلاغه، حکمت ۴۳۴ است که | کوتاه‌ترین حکمت نهج البلاغه، حکمت ۴۳۴ است که درباره جهل است.<ref>محمد بن الحسین الشریف الرضی، نهج البلاغه، تحقیق صبحی الصالح، قم، هجرت، ص ۵۵۳.</ref> | ||
==منابع== | |||
== منابع == | |||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = حدیث | | شاخه اصلی = حدیث | ||
| شاخه فرعی۱ = منبع‌شناسی | | شاخه فرعی۱ = منبع‌شناسی | ||
| شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = کتاب‌شناسی | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||