دعای پسردار شدن در مفاتیح الجنان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
خداوند نسبت به بندگانش بسیار مهربان و رئوف است و نسبت به نعمت‌هایی که به بندگان عطا می‌کند کریم و بخشنده است. در [[قرآن]] می‌فرماید: {{قرآن|... وَ کَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا|ترجمه=خداوند آمرزنده و مهربان است.|سوره=نساء|آیه=۹۷}} بنابراین، لازمه لطف، مهربانی، کریم بودن و بخشندگی خداوند اقتضا می‌کند که نعمت‌هایش را بر بندگان استمرار دهد، مگر آن که مصلحتی در کار او باشد. | خداوند نسبت به بندگانش بسیار مهربان و رئوف است و نسبت به نعمت‌هایی که به بندگان عطا می‌کند کریم و بخشنده است. در [[قرآن]] می‌فرماید: {{قرآن|... وَ کَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا|ترجمه=خداوند آمرزنده و مهربان است.|سوره=نساء|آیه=۹۷}} بنابراین، لازمه لطف، مهربانی، کریم بودن و بخشندگی خداوند اقتضا می‌کند که نعمت‌هایش را بر بندگان استمرار دهد، مگر آن که مصلحتی در کار او باشد. | ||
پدر و مادر نیز می‌توانند برای دفع و رفع بلاها و شر | پدر و مادر نیز می‌توانند برای دفع و رفع بلاها و شر شیطان‌های انسانی و جنی و نیز برای سلامتی و سعادتمندی فرزند، اموری که در [[روایات اسلامی]] وارد شده مانند [[عقیقه]]، دادن صدقه، تربیت صحیح و اسلامی و … را انجام دهند.<ref>قمی، عباس، مفاتیح الجنان، قم، مطبوعات دینی، چاپ سوم، ۱۳۷۹ش، ص۸۳۷.</ref> | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
نسخهٔ ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۵۱
در حاشیه مفاتیح الجنان دعایی برای پسردار شدن هست که در آن جا آمده که باید نام پسر را محمد بگذارید؛ آیا اگر نام دیگری انتخاب شود مشکلی پیش خواهد آمد و یا اینکه برای فرزند اتفاق بدی خواهد افتاد؟
دعای پسردار شدن در مفاتیح الجنان در بخش حاشیه کتاب ذکر شده است و در پایان آن شیخ عباس قمی به نقل از حضرت امام صادق(ع) گفته است: «پس اگر او را محمد نام گذارد پس مبارک باشد و اگر نام نکند خدا اگر بخواهد از او بگیرد و اگر بخواهد به او ببخشد.» اگر خداوند به او پسری داد و شخص نام او را محمد نگذاشت مشکلی پیش خواهد آمد؟
از روایت چنین برداشت نمی‌شود که باید نام فرزند را محمد گذاشته شود، بلکه می‌گوید بهتر و مبارک است که نام او را محمد بگذارند. همچنین امام صادق(ع) نمی‌فرماید در صورت نام محمد نگذاشتن خداوند فرزند را می‌گیرد، بلکه فرموده اگر خدا بخواهد می‌گیرد و اگر بخواهد می‌بخشاید. همان‌طور که برای هر فرزند دیگری نیز به همین صورت است و اختیار بقا و فنای هر موجودی در دست خدا است.
خداوند نسبت به بندگانش بسیار مهربان و رئوف است و نسبت به نعمت‌هایی که به بندگان عطا می‌کند کریم و بخشنده است. در قرآن می‌فرماید: ﴿... وَ کَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا؛ خداوند آمرزنده و مهربان است.﴾(نساء:۹۷) بنابراین، لازمه لطف، مهربانی، کریم بودن و بخشندگی خداوند اقتضا می‌کند که نعمت‌هایش را بر بندگان استمرار دهد، مگر آن که مصلحتی در کار او باشد.
پدر و مادر نیز می‌توانند برای دفع و رفع بلاها و شر شیطان‌های انسانی و جنی و نیز برای سلامتی و سعادتمندی فرزند، اموری که در روایات اسلامی وارد شده مانند عقیقه، دادن صدقه، تربیت صحیح و اسلامی و … را انجام دهند.[۱]
منابع
- ↑ قمی، عباس، مفاتیح الجنان، قم، مطبوعات دینی، چاپ سوم، ۱۳۷۹ش، ص۸۳۷.