«اول المسلمین» بودن پیامبر اسلام(ص): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}


پیامبر در قرآن خود را اولین مسلمان می نامد.


== متن آیه ==
== متن آیه ==
خط ۲۴: خط ۲۷:
بعضى گفته‏‌اند: مقصود اين است كه آن جناب اول مسلمان از اين امت است‏
بعضى گفته‏‌اند: مقصود اين است كه آن جناب اول مسلمان از اين امت است‏


== عدم تعارض با مسلمان بودن پیامبران پیشین ==
=== عدم تعارض با مسلمان بودن پیامبران پیشین ===
خداوند درباره حضرت نوح(ع) می‌فرماید: {{قرآن|وَأُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ مِنَ الْمُسْلِمِینَ}}<ref>یونس/۷۲.</ref> مأمورم که از مسلمانان باشم. و ۱۳۱ بقره ابراهیم. ۴۲ ذاریات لوط. آیه ۴۴ نمل ملکه سبا.
در قرآن کسانی پیش از پیامبر(ص) هستند که مسلمان شناخته می‌شوند. [[حضرت نوح(ع)]] می‌فرماید: {{قرآن|وَأُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ مِنَ الْمُسْلِمِینَ|ترجمه=و من مأمور شده‌ام كه از تسليم‌شدگان باشم.|سوره=یونس|آیه=۷۲}} و حضرت ابراهیم می‌گوید من تسلیم پروردگار جهانیان شدم.<ref>سوره بقره آیه ۱۲۸ و ۱۳۱.</ref> و درباره لوط<ref>سوره ذاریات آیه ۳۶.</ref> حضرت یوسف،<ref>سوره یوسف آیه ۱۰۱.</ref> و حضرت سلیمان و ملکه سبأ<ref>سوره نمل آیه ۴۴.</ref> هم آمده است.  
 
درباره ابراهیم(ع) و فرزندش اسماعیل آمده است که: {{قرآن|رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَیْنِ}}<nowiki> خداوندا ما را برای خودت مسلمان قرار ده.}}</nowiki><ref>بقره/۱۲۸.</ref> و درباره حضرت یوسف آمده است که {{قرآن|توفنی مسلماً}}<ref>یوسف/۱۰۱.</ref> مرا مسلمان بمیران و همچنین پیامبران دیگر.


در این آیات معنای «مسلم» به معنی کسی است که در برابر فرمان خدا تسلیم است و این معنی درباره همه پیامبران الهی و امت‌های مؤمن آنها صادق است، با این حال اولین مسلمان بودن پیامبر اسلام(ص) یا از نظر کیفیت و اهمیت اسلام او است، زیرا درجه تسلیم و اسلام او بالاتر از همگان بود. یا اولین فرد از این امت بود که آئین قرآن و اسلام را پذیرفت. در بعضی از روایات نیز وارد شده که منظور نخستین کسی است که در عالم ارواح به دعوت پروردگار و سؤال او در زمینه الوهیتش پاسخ مثبت داد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۶، ص۶۱؛ طباطبایی، محمدحسین، تفسیر المیزان، انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ج۷، ص۳۹۴.</ref>
در این آیات معنای «مسلم» به معنی کسی است که در برابر فرمان خدا تسلیم است و این معنی درباره همه پیامبران الهی و امت‌های مؤمن آنها صادق است، با این حال اولین مسلمان بودن پیامبر اسلام(ص) یا از نظر کیفیت و اهمیت اسلام او است، زیرا درجه تسلیم و اسلام او بالاتر از همگان بود. یا اولین فرد از این امت بود که آئین قرآن و اسلام را پذیرفت. در بعضی از روایات نیز وارد شده که منظور نخستین کسی است که در عالم ارواح به دعوت پروردگار و سؤال او در زمینه الوهیتش پاسخ مثبت داد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۶، ص۶۱؛ طباطبایی، محمدحسین، تفسیر المیزان، انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ج۷، ص۳۹۴.</ref>

نسخهٔ ‏۲۲ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۲۹

سؤال

قرآن از زبان پیامبر(ص) می‌فرماید: «انا اول المسلمین»، در حالی که قبل از پیامبر هم مسلمانانی، مانند پیامبران بوده‌اند، این اختلاف چگونه توجیه می‌شود؟



پیامبر در قرآن خود را اولین مسلمان می نامد.

متن آیه

معنای انا اول المسلمین

برخی معتقد هستند جمله‏ «وَ أَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ» دلالت دارد بر اينكه مقصود از «اول»، اوليت به حسب درجه است نه اوليت به حسب زمان‏.[۱]


در قرآن كريم کسی که به «أَوَّلُ الْمُسْلِمِينَ» توصيف شده، تنها رسول خدا (ص) است كه در این آيه و آیه ۱۲ سوره زمر آمده است.

بعضى گفته‏‌اند: مقصود اين است كه آن جناب اول مسلمان از اين امت است‏

عدم تعارض با مسلمان بودن پیامبران پیشین

در قرآن کسانی پیش از پیامبر(ص) هستند که مسلمان شناخته می‌شوند. حضرت نوح(ع) می‌فرماید: ﴿وَأُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ مِنَ الْمُسْلِمِینَ؛ و من مأمور شده‌ام كه از تسليم‌شدگان باشم.(یونس:۷۲) و حضرت ابراهیم می‌گوید من تسلیم پروردگار جهانیان شدم.[۲] و درباره لوط[۳] حضرت یوسف،[۴] و حضرت سلیمان و ملکه سبأ[۵] هم آمده است.

در این آیات معنای «مسلم» به معنی کسی است که در برابر فرمان خدا تسلیم است و این معنی درباره همه پیامبران الهی و امت‌های مؤمن آنها صادق است، با این حال اولین مسلمان بودن پیامبر اسلام(ص) یا از نظر کیفیت و اهمیت اسلام او است، زیرا درجه تسلیم و اسلام او بالاتر از همگان بود. یا اولین فرد از این امت بود که آئین قرآن و اسلام را پذیرفت. در بعضی از روایات نیز وارد شده که منظور نخستین کسی است که در عالم ارواح به دعوت پروردگار و سؤال او در زمینه الوهیتش پاسخ مثبت داد.[۶]


مطالعه بیشتر

۱. مجمع البیان؛ فضل طبرسی، ترجمه گروهی از مترجمان، تهران، فراهانی، اول، ج۹، ص۳۶.

۲. اثنی عشری؛ حسین حسینی؛ تهران، میقات، اول، ۱۳۶۳ه‍. ش، ج۳، ص۴۲۲.


منابع

  1. ترجمه تفسير الميزان، علامه طباطبایی، ج۷، ص: ۵۴۴.
  2. سوره بقره آیه ۱۲۸ و ۱۳۱.
  3. سوره ذاریات آیه ۳۶.
  4. سوره یوسف آیه ۱۰۱.
  5. سوره نمل آیه ۴۴.
  6. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ج۶، ص۶۱؛ طباطبایی، محمدحسین، تفسیر المیزان، انتشارات جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ج۷، ص۳۹۴.