روایت حسن و حسین دو گوشواره عرش هستند: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|امام حسین}} | {{درگاه|امام حسین}} | ||
'''روایت حسن و حسین دو گوشواره عرش هستند''' در منابع [[شیعه]] و [[ | '''روایت حسن و حسین دو گوشواره عرش هستند''' در منابع [[شیعه]] و [[اهل‌سنت]] با تعابیر مختلف نقل شده است. [[حضرت علی(ع) امام علی(ع)|امام علی(ع)]] از [[رسول خدا(ص) پیامبر(ص)|رسول خدا(ص)]] نقل کرده که [[خداوند]] دو فرزندم [[حسن(ع)]] و [[حسین(ع)]] را از نوری که بر علی و [[فاطمه(س)|فاطمه]] افکنده، آفریده و آن دو همانند دو گوشواره آویخته به گوش، حرکت دارند و نور آن دو هفتاد هزار برابر نور شهیدان است.<ref>جنتی، احمد، نصایح، قم، الهادی، بیست وچهارم، ۱۳۸۲ش، ص۴۲۷.</ref> | ||
[[حضرت علی(ع) امام علی(ع)|امام علی(ع)]] از [[رسول خدا(ص) پیامبر(ص)|رسول خدا(ص)]] نقل | |||
براساس روایات، [[حضرت آدم(ع)]] روزی در [[بهشت]]، متوجه نوری شد که بخشی از آن به دو گوشواره تعلق داشت و جبرئیل آن دو را حسن(ع) و حسین(ع) معرفی کرد.<ref>خسروی، موسی، ترجمه بحارالانوار، بخش امامت، تهران، اسلامیه، دوم، ۱۳۶۳ش، ج۷، ج۳، ص۷.</ref> | |||
==روایت در آثار روایی اهل سنت== | ==روایت در آثار روایی اهل سنت== | ||
این حدیث | این حدیث علاوه بر کتاب‌های شیعه در کتب روایی اهل‌سنت نیز نقل شده است. | ||
در کتاب [[فضائل الخمسه فی صحاح سته]] که فضائل [[پنج تن(ع)]] در صحاح شش‌گانه اهل سنت است، باب هجدهم این کتاب عبارت است از این مطلب که [[حسنین(ع)]] دو گوشواره عرش خدایند. | در کتاب [[فضائل الخمسه فی صحاح سته]] که فضائل [[پنج تن(ع)]] در صحاح شش‌گانه اهل سنت است، باب هجدهم این کتاب عبارت است از این مطلب که [[حسنین(ع)]] دو گوشواره عرش خدایند. | ||
نسخهٔ ۲۹ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۴۴
این سخن از کیست: حسن و حسین دو گوشواره عرش هستند؟
روایت حسن و حسین دو گوشواره عرش هستند در منابع شیعه و اهل‌سنت با تعابیر مختلف نقل شده است. امام علی(ع) از رسول خدا(ص) نقل کرده که خداوند دو فرزندم حسن(ع) و حسین(ع) را از نوری که بر علی و فاطمه افکنده، آفریده و آن دو همانند دو گوشواره آویخته به گوش، حرکت دارند و نور آن دو هفتاد هزار برابر نور شهیدان است.[۱]
براساس روایات، حضرت آدم(ع) روزی در بهشت، متوجه نوری شد که بخشی از آن به دو گوشواره تعلق داشت و جبرئیل آن دو را حسن(ع) و حسین(ع) معرفی کرد.[۲]
روایت در آثار روایی اهل سنت
این حدیث علاوه بر کتاب‌های شیعه در کتب روایی اهل‌سنت نیز نقل شده است.
در کتاب فضائل الخمسه فی صحاح سته که فضائل پنج تن(ع) در صحاح شش‌گانه اهل سنت است، باب هجدهم این کتاب عبارت است از این مطلب که حسنین(ع) دو گوشواره عرش خدایند.
در کتاب فیض القدیر شرح الجامع الصغیر نوشته محمد عبدالرئوف مناوی، در جلد ۳، صفحه ۴۱۵، گفته است: «حسن و حسین(ع) دو گوشواره عرش الهی هستند و معلق و آویزان از آن نیستند، بلکه به نوعی زینت عرش هستند نه اینکه همانند گوشواره آویزان باشند.» طبرانی، این حدیث را در «المعجم الاوسط» از «عقبه بن عامر» به نقل از پیامبر(ص) آورده است؛ در شرح آن کتاب از «دیلمی» نقل نموده است که: «حسنین(ع) به منزله دو شنف از چهره‌اند و شنف گوشواره‌ای است که به گوش می‌آویزند. منظور آن است که یکی از حسنین(ع) در جانب راست عرش و دیگری در جانب چپ عرش قرار دارند.»[۳]
علی بن ابوبکر هیثمی یکی دیگر از علمای اهل سنت در کتاب از عقبه بن عامر، از رسول خدا(ص) روایت می‌کند که: «حسن و حسین(ع) دو گوشواره عرش خدا و معلق به عرش‌اند و جدای از آن نمی‌باشند؛ پیامبر(ص) فرموده است هنگامی که بهشتیان در بهشت استقرار می‌یابند به عرض می‌رساند پروردگارا، به من وعده داده بودی که مرا به دو رکن از ارکانت زینت بدهی، خدای تعالی می‌فرماید: مگر این گونه نیست که تو را به حسن و حسین(ع) زینت داده‌ام.»[۴]