نام بت‌ها در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

    بدون خلاصۀ ویرایش
    (ابرابزار)
    خط ۷: خط ۷:
    نام پنج بت در آیه ۲۳ [[سوره نوح]] آمده است: {{قرآن|وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا|ترجمه=و گفتند: زنهار، خدایان خود را رها مکنید، و نه «وَدّ» را واگذارید و نه «سُواع» و نه «یَغُوث» و نه «یَعُوق» و نه «نَسْر» را.|سوره=نوح|آیه=۲۳}}
    نام پنج بت در آیه ۲۳ [[سوره نوح]] آمده است: {{قرآن|وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا|ترجمه=و گفتند: زنهار، خدایان خود را رها مکنید، و نه «وَدّ» را واگذارید و نه «سُواع» و نه «یَغُوث» و نه «یَعُوق» و نه «نَسْر» را.|سوره=نوح|آیه=۲۳}}


    و لات و عزی و منات در [[سوره نجم]] آمده است: {{قرآن|أَفَرَأَيْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّىٰ وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَىٰ|ترجمه=آيا لات و عُزا را ديده‌ايد؟ و منات آن سومين ديگر|سوره=نجم|آیه=۱۹ و ۲۰}}
    و لات و عزی و منات در [[سوره نجم]] آمده است: {{قرآن|أَفَرَأَیْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّیٰ وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَیٰ|ترجمه=آیا لات و عُزا را دیده‌اید؟ و منات آن سومین دیگر|سوره=نجم|آیه=۱۹ و ۲۰}}
     
    * در قرآن کلمات اصنام، اوثان، نصب، تماثیل به معنای بت آمده است.
    * در قرآن کلمات اصنام، اوثان، نصب، تماثیل به معنای بت آمده است.
     
    * برخی کلمه «جِبت» در آیه ۵۱ [[سوره نساء]] را به معنای بت گرفته‌اند؛ اما بیشتر آن را به معنای هر معبود غیر خداوند می‌دانند.<ref>تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی، ج۳، ص۴۱۸</ref>
    * برخی کلمه «جِبت» در آیه ۵۱ [[سوره نساء]] را به معنای بت گرفته‌اند؛ اما بیشتر آن را به معنای هر معبود غیر خداوند می‌دانند.<ref>تفسير نمونه، آیت الله مکارم شیرازی، ج۳، ص۴۱۸</ref>
    * کلمه بَعل در آیه ۱۲۵ [[سوره صافات]] به معنای بت است و عده‌ای آن را به نام بت خاصی می‌دانند. «بعضی «بعل» را اسم بت معینی ندانسته بلکه به معنی مطلق بت گرفته‌اند ولی بعضی دیگر آن را به معنی «رب و معبود» می‌دانند. «راغب» در مفردات می‌گوید: «بعل» در اصل به معنی شوهر است، اما عرب معبودهایی را که به وسیله آن به خدا تقرب می‌جستند بعل می‌نامید.»<ref>تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی، ج۳، ص۴۱۹</ref>
     
    * کلمه بَعل در آیه ۱۲۵ [[سوره صافات]] به معنای بت است و عده‌ای آن را به نام بت خاصی می‌دانند. «بعضى "بعل" را اسم بت معينى ندانسته بلكه به معنى مطلق بت گرفته‌‏اند ولى بعضى ديگر آن را به معنى "رب و معبود" می‌دانند. "راغب" در مفردات می‌‏گويد: "بعل" در اصل به معنى شوهر است، اما عرب معبودهايى را كه به وسيله آن به خدا تقرب می‌‏جستند بعل می‌‏ناميد.»<ref>تفسير نمونه، آیت الله مکارم شیرازی، ج۳، ص۴۱۹</ref>


    == منابع ==
    == منابع ==
    خط ۲۴: خط ۲۱:
    }}
    }}
    {{تکمیل مقاله
    {{تکمیل مقاله
      | شناسه =
      | شناسه =شد
      | تیترها =
      | تیترها =شد
      | ویرایش =
      | ویرایش =شد
      | لینک‌دهی =
      | لینک‌دهی =شد
      | ناوبری =
      | ناوبری =
      | نمایه =
      | نمایه =
    خط ۳۴: خط ۳۱:
      | بازبینی =
      | بازبینی =
      | تکمیل =
      | تکمیل =
      | اولویت =
      | اولویت =ج
      | کیفیت =
      | کیفیت =ج
    }}
    }}
    {{پایان متن}}
    {{پایان متن}}

    نسخهٔ ‏۷ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۹:۴۰

    سؤال
    نام بت‌هایی که در قرآن آمده است چیست

    نام هفت بت به صورت خاص در قرآن آمده است که عبارتند از: «لات» و «عزی» و «منات» و «وَد» و «سواع» و «یغوث» و «یعوق» و «نسر».

    نام پنج بت در آیه ۲۳ سوره نوح آمده است: ﴿وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا؛ و گفتند: زنهار، خدایان خود را رها مکنید، و نه «وَدّ» را واگذارید و نه «سُواع» و نه «یَغُوث» و نه «یَعُوق» و نه «نَسْر» را.(نوح:۲۳)

    و لات و عزی و منات در سوره نجم آمده است: ﴿أَفَرَأَیْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّیٰ وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَیٰ؛ آیا لات و عُزا را دیده‌اید؟ و منات آن سومین دیگر(نجم:۱۹ و ۲۰)

    • در قرآن کلمات اصنام، اوثان، نصب، تماثیل به معنای بت آمده است.
    • برخی کلمه «جِبت» در آیه ۵۱ سوره نساء را به معنای بت گرفته‌اند؛ اما بیشتر آن را به معنای هر معبود غیر خداوند می‌دانند.[۱]
    • کلمه بَعل در آیه ۱۲۵ سوره صافات به معنای بت است و عده‌ای آن را به نام بت خاصی می‌دانند. «بعضی «بعل» را اسم بت معینی ندانسته بلکه به معنی مطلق بت گرفته‌اند ولی بعضی دیگر آن را به معنی «رب و معبود» می‌دانند. «راغب» در مفردات می‌گوید: «بعل» در اصل به معنی شوهر است، اما عرب معبودهایی را که به وسیله آن به خدا تقرب می‌جستند بعل می‌نامید.»[۲]

    منابع

    1. تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی، ج۳، ص۴۱۸
    2. تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی، ج۳، ص۴۱۹