نبودن شفا در عمل حرام

سؤال

حديثي در رابطه با اينکه در حرام خدا شفا نيست داريم؟

براي جواب سئوال پرسشگر محترم به چند مورد از احاديث در اين رابطه اشاره مي شود:

۱. پيامبر گرامي اسلام مي فرمايند: «در چيزهاي حرام، هيچ شفائي نيست». «شفاي شما در چيزهايي که بر شما تحريم شده، قرار داده نشده است».

۲. از حضرت امام صادق(ع) در رابطه با اثر دارويي شراب پرسيدند، آن حضرت فرمود: «به درستي خداي عزّوجلّ در چيزي که آن را حرام کرده، دواء و شفائي قرار نداده است».

۳. ابن ابي يعفور به امام صادق(ع) عرض کرد: به مرضي مبتلا هستم که هر وقت شدّت مي کند، قدري نبيذ (شراب انگور) مي آشامم، درد ساکن مي شود.

امام(ع) فرمود: «نياشام؛ به درستي که حرام است و جز اين نيست که از شيطان است و مي خواهد تو را به حرام بيندازد، اگر از شراب خوردنت نااميد شود، درد برطرف مي شود.

ابن ابي يعفور از محضر امام(ع) در مدينه مرخص شد و به کوفه برگشت و دردش بيشتر شدّت کرد، بستگانش برايش نبيذ (شراب انگور) آوردند و اصرار به خوردنش کردند. او گفت: به خدا سوگند، قطره اي از آن را نخواهم آشاميد، چند روزي به شدّت ناراحت بود تا اينکه درد برطرف شد و تا آخر عمر به آن مرض مبتلا نشد.

نتيجه گيري: بنابراين، در هيچ حرامي شفاء نيست و ما نبايد فريب نفس امّاره و شيطان را بخوريم و نبايد به بهانه هاي واهي به سراغ آشاميدني هاي حرام از قبيل شراب و غيره برويم.

ما بايد در صورت مبتلا شدن به هر نوع مرضي، از راههاي مشروع و معقول به مداواي خود بپردازيم و از خدا طلب شفاء کنيم.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:

۱ـ گناهان کبيره، آيت الله شهيد دستغيب،ج۱.

۲ـ بررسي گناهان کبيره، علي محمد حيدري نراقي.