سند روایت نحن اصل کل خیر: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی') |
||
خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = حدیث | | شاخه اصلی = حدیث | ||
|شاخه فرعی۱ = علم رجال | | شاخه فرعی۱ = علم رجال | ||
|شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله |
نسخهٔ ۱۸ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۲۶
این مقاله هماکنون به دست Rahmani در حال ویرایش است. |
آیا این حدیث «نَحْنُ أَصْلُ کلِّ خَيْرٍ … وَ عَدُوُّنَا أَصْلُ کلِّ شَرٍّ» مستند است؟
اصل روایت مفصل است و شیخ کلینی آن را در کتاب کافی اینگونه آورده است:
«عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ إِسْحَاقَ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ عَنِ ابْنِ مُسْکانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام قَالَ: نَحْنُ أَصْلُ کلِّ خَيْرٍ وَ مِنْ فُرُوعِنَا کلُّ بِرٍّ فَمِنَ الْبِرِّ التَّوْحِيدُ وَ الصَّلَاه وَ الصِّيَامُ وَ کظْمُ الْغَيْظِ وَ الْعَفْوُ عَنِ الْمُسِي ءِ وَ رَحْمَه الْفَقِيرِ وَ تَعَهُّدُ الْجَارِ وَ الْإِقْرَارُ بِالْفَضْلِ لِأَهْلِهِ وَ عَدُوُّنَا أَصْلُ کلِّ شَرٍّ وَ مِنْ فُرُوعِهِمْ کلُّ قَبِيحٍ وَ فَاحِشَه فَمِنْهُمُ الْکذِبُ وَ الْبُخْلُ وَ النَّمِيمَه وَ الْقَطِيعَه وَ أَکلُ الرِّبَا وَ أَکلُ مَالِ الْيَتِيمِ بِغَيْرِ حَقِّهِ وَ تَعَدِّي الْحُدُودِ الَّتِي أَمَرَ اللَّهُ وَ رُکوبُ الْفَوَاحِشِ ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ وَ الزِّنَا وَ السَّرِقَه وَ کلُّ مَا وَافَقَ ذَلِک مِنَ الْقَبِيحِ فَکذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ مَعَنَا وَ هُوَ مُتَعَلِّقٌ بِفُرُوعِ غَيْرِنَا؛؛ امام صادق علیه السلام فرمود: ما اصل هر خوبی هستیم و هر نیکی از ما جوانه میزند، و از جمله خوبیها است: توحید؛ نماز؛ روزه؛ فرو بردن خشم؛ گذشت از گناهکار؛ رحم به تهیدست؛ بررسی از همسایه و اعتراف بشخصیت اشخاص خوب. دشمن ما نیز ریشه هر بدی است و هر کار زشت و قبیحی از آنها جوانه میزند از جمله آنها: دروغگوئی؛ بخل؛ سخن چینی؛ قطع خویشاوندی؛ ربا خواری؛ خوردن مال یتیم؛ تجاوز از حدی که خدا امر کرده؛ انجام فواحش ظاهر و پنهان؛ زنا؛ دزدی و هر کار زشت دیگر. دروغ گفته کسی که مدعی است با ما محبت میورزد با اینکه چنگ زده بکارهای دشمنان ما.»[۱]
با توجه به عدم ایراد بر راویان حدیث و نیز مخالف نبودن متن آن با قرآن و روایات دیگر این حدیث معتبر است. همچنین با توجه به بیان آن در کتاب کافی که میتوان بیشتر روایات آن را معتبر دانست و علمای روایتشناس آنرا تایید نمودهاند، میتوان این روایت را مستند و دارای اعتبار دانست.
منابع
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، ج۸، ص۲۴۲، ح۳۳۶.