راه‌های تبدیل علم به ایمان

سؤال

راهکار عملی برای تبدیل علم به ایمان چیست؟

نخستین قدم برای تبدیل علم به ایمان، اراده و خواست انسان است؛ اراده برای تبدیل علم به ایمان را، می‌توان از راه‌هایی مانند «محبت به خدا»، «حس تشکر» و یا «خدا را شایسته عبادت دانستن» تقویت کرد.

دقت و تفکر در نشانه‌های طبیعت مانند آسمان‌ها و زمین، باعث می‌شود انسان خود را در محضر خدا ببیند و این در تبدیل علم به ایمان تأثیرگذار است. اعتماد و توکل به خدا در همه امور، خواندن قرآن با تفکر، یاد همیشگی خدا و دوری از لغو نیز، برای تبدیل آگاهی به ایمان مؤثر هستند.

از دیگر راهکارها، برداشتن موانع ایمان است که همه آنها به حب دنیا، هوسرانی، خودخواهی و گناه بازمی‌گردد.

توضیح سؤال

علم غیر از ایمان

میان علم (دانستن) و ایمان تفاوت وجود دارد. دانستنِ این‌که خدا وجود دارد به معنی ایمان به او نیست؛ بنابراین هر جا علم وجود داشته باشد به این معنی نیست که ایمان هم وجود دارد؛ اگر چه علم مقدمه‌ای برای دستیابی به ایمان است.

علم حصولی و علم حضوری

علم و شناخت دو گونه است:

• علم حصولی: دانشی است که با مطالعه و تفکر بدست می‌آید؛ برای نمونه علم به اینکه مسواک نزدن باعث فاسد شدن و درد دندان می‌شود.
• علم حضوری: ادراکی است که انسان به طور مستقیم و بدون واسطه به دست‌آورد؛ برای نمونه وقتی انسان دچار درد دندان می‌شود، علم حضوری به درد دندان پیدا می‌کند.

عمل حضوری نسبت به علم حصولی، تأثیر بیشتری در ایمان آوردن می‌گذارد؛ البته در مورد خدا نمی‌توان علم حضوری به معنی درک کامل از او پیدا کرد؛ اما انسان، با تفکر، مراقبه و تهذیب نفس می‌تواند به درجاتی از درکِ نیاز خود به خدا برسد. مانند مسافر کشتی که در وسط دریا گرفتار طوفان شود و از همه چیز ناامید شود، ناخودآگاه و بدون واسطه وجود خداوند را احساس می‌کند.

ایمان مرتبه بعد از اعتقادِ علمی

مرتبه بعد از علم، ایمان به معنای «تسلیم همراه با اطمینان خاطر» بوده و ایمان به معنای «اعتقادِ علمی» نیست؛ زیرا بر پایه آیه ﴿وَجَحَدُوا بِهَا وَاسْتَیْقَنَتْهَا أَنْفُسُهُمْ ظُلْمًا وَعُلُوًّا؛ و با آنکه دلهایشان بدان یقین داشت از روی ظلم و تکبر آن را انکار کردند.﴾ کسانی که اعتقاد دارند، ولی تسلیم عقیده خود نیستند کافرند. بر اساس آیه‌ای دیگر، برخی می‌دانستند حضرت محمد(ص) پیامبر خدا است و او را مانند فرزندان خود می‌شناختند، ولی حق را پنهان می‌کردند؛ بنابراین، ایمان به معنای اعتقادِ تنها نیست؛ بلکه به معنای تسلیم در ظاهر و باطن است و مؤمن آنست که به حق تسلیم شود.

راه‌های عملی تبدیل علم به ایمان

تقویت اراده

در تبدیل علم به ایمان، اراده و خواست انسان، نقش دارد. مراد از اراده و خواست این است که انسان به ایمان آوردن یا افزایش ایمان خود اشتیاق داشته باشد؛ زیرا انسان وقتی به کاری علاقه داشته باشد آن کار را هرچند سخت باشد انجام می‌دهد.

این علاقه ممکن است دلیل‌های گوناگونی داشته باشد. ممکن است به خاطر محبت انسان به خدا و حس تشکر به او باشد، یا به دلیل دوست داشتن بهشت یا ترس از عذاب جهنم باشد یا مانند مخلصین فقط به این خاطر باشد که خدا را شایسه عبادت دیده است. همه اینها می‌تواند انگیزه برای تسلیم شدن و پذیرش ایمان باشد. پس باید اراده را قوی کرد و انگیزه و محبت به خدا را افزایش داد تا علم به ایمان تبدیل شود.

دقت و تفکّر

قرآن ما را به نگرشی جستجوگرانه و متفکرانه در نشانه‌های طبیعت دعوت می‌کند. تفکر در نشانه‌های خدا، انسان را به شناخت حضوری و آگاهانه خدا نزدیک می‌کند و به تدریج انسان خود را در محضر خدا یافته و آگاهی او به ایمان تبدیل می‌شود. برخی از آیات قرآن با این محتوا چنین‌اند:

• بگو نظر کنید که چه چیزهایی در آسمان و زمین است.
• بگو در زمین سیر کنید و نظر کنید که چگونه آفرینش را آغاز کرد.
• آیا به شتر نظر نمی‌کنید که چگونه آفریده شده، و به آسمان که چگونه برافراشته، و به کوه‌ها که چگونه برپا، و به زمین که چگونه گسترده شده است؟!

توکل به خدا

توکل و اعتماد به خدا در تمام امور، در تبدیل آگاهی به ایمان تأثیرگذار است؛ مانند کسانی که وقتی به آنها گفته شد «مردم برای (حمله به) شما گرد آمده‌آند؛ از آنها بترسید»، این سخن بر ایمانشان افزود و گفتند: «خدا برای ما کافی است، او بهترین حامی ماست.

خواندن قرآن

بر اساس آیه ﴿إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ… إِذَا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آيَاتُهُ زَادَتْهُمْ إِيمَانًا؛ مؤمنان همان کسانی اند که… چون آیات او بر آنان خوانده شود بر ایمانشان بیفزاید.﴾ خواندن قرآن (همراه با تفکر) در تقویت ایمان تأثیرگذار است.

یاد خدا

تقویت یاد خدا و توجه به اینکه او همیشه ناظر اعمال است، موجب آرامش و اطمینان قلبی می‌شود؛ و اطمینان قلب به ایمان فرد می‌افزاید.

دوری از لغو

بر پایه آیات﴿قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ… وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ؛ به راستی که مؤمنان رستگار شدند… و آنان که از [گفتار و کردارِ] بیهوده روی گردانند.﴾ یکی از نشانه‌های مؤمن روگردانی از لغو و بیهودگی است. بر اساس روایتی از امام صادق(ع) نیز، مؤمن فرصت پرداختن به کارهای بیهوده را ندارد.

برداشتن موانع ایمان

انسان برای تبدیل علم به ایمان باید موانع آن را شناخته و از میان بردارد. برخی از موانع شناخت عقلی و قلبیِ انسان چنین‌اند:

• ظلم به خود یا مردم،
• کفر به معنای پنهان نمودن حقایق به انگیزه سودپرستی یا لجاجت و تعصّب،
• اسراف به معنای تجاوز از حد و مرز در هر کاری،
• فسق به معنای خروج از راه حق.

تمام موانع ایمان، به حب دنیا، هوسرانی، خودخواهی و گناه بازمی‌گردد. وقتی که هوی و هوس، خدایِ انسان شد، راه شناخت و ایمان بر انسان بسته شده و انسان به تدریج موقعیت خود را در جهان هستی فراموش می‌کند و در غفلت و گمراهی قرار می‌گیرد.