نامه امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه از کربلا

سؤال

محتوای نامه امام حسین(ع) به برادرش محمد بن حنفیه، که از کربلا فرستاده شد، چه بود؟

درگاه‌ها

نامه امام حسین(ع) به محمد بن حنفیه از کربلا نامه‌ای است که امام حسین(ع) در آن ارزش دنیا و زندگی در آن را بدون قیام در راه حق و اقامه عدل هیچ برشمرده است.

امام حسین(ع) پس از ورود به کربلا نامه‌ای خطاب به برادر خود محمد بن حنفیه و سایر افراد قبیله بنی‌هاشم، که با امام(ع) در سفر عراق همراه نشده بودند، نوشت. متن این نامه کوتاه را ابن‌قولویه در کتاب کامل الزیارات از امام محمد باقر(ع) نقل کرده است:

«بِسمِ اللّه ِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ، مِنَ الحُسَينِ بنِ عَلِي إلى مُحَمَّدِ بنِ عَلِيٍّ ومَن قِبَلَهُ مِن بَني هاشِمٍ، أمّا بَعدُ، فَكَأَنَّ الدُّنيا لَم تَكُن وكَأَنَّ الآخِرَةَ لَم تَزَل، وَالسَّلامُ؛ به نام خداوند بخشنده مهربان. از حسين بن على به محمد بن على و ديگر فرزندان هاشم که نزد او هستند. امّا بعد، دنيا چنان است كه گويى هرگز نبوده است و آخرت چنان است كه گويى همواره بوده است. بدرود».

این نامه امام حسین(ع) را نموداری از بینش اساسی او درباره حقیقت دنیا و آخرت تلقی کرده‌اند. از نظر امام حسین(ع) ارزش دنیا و زندگی دنیایی، بدون انجام وظایفی چون قیام در راه حق و عدالت، مساوی با هیچ است. از نظر امام حسین(ع) همه زندگی دنیایی با همه لذایذ آن، با نبودن عدالت و آزادی با حیاتی همراه با شکنجه و عذاب یکسان است و تفاوتی ندارد.