قبض روح امام حسین(ع)
قبض روح انسانها یکی از کارهای خداوند است و ملائکه یا غیر آن که به این امور می‌پردازند با اجازه و دستور خدا این کار را می‌کنند؛ بنابراین برگشت همگی آن‌ها در طول اراده پروردگار است.
در این مورد روایتی از امام علی(ع) نقل شده است:
مردی نزد امام علی(ع) رفته و در مورد آیاتی که در مورد قبض روح بیان شده است سؤالاتی پرسید که چه کسی قبض کننده ارواح است؟ امام در پاسخ به او فرمود: اما آیه «قُلْ يَتَوَفَّاكُمْ مَلَكُ الْمَوْتِ الَّذِي وُكِّلَ بِكُمْ» و آیه «اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِهَا»[۱] و آیه «الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلَائِكَةُ طَيِّبِينَ ۙ يَقُولُونَ سَلَامٌ عَلَيْكُمُ»[۲] که چطور در اولی روح انسانها را ملک الموت، و در دومی به خود خدا، و در سومی به ملائکه نسبت می‌دهد، جوابش این است که: همانا خدای تعالی یگانه مدبر امور است، به هر طور که خودش بخواهد و کسانی از مخلوقات خود را می‌خواهد موکل بر اموری می‌کند که خودش بخواهد، و اما ملک الموت، خدا او را به خصوص، موکل بر قبض روح اشخاص معینی از خلق که خود بخواهد می‌کند و رسولان را از ملائکه انتخاب نموده، و برای قبض روح بعضی از خلقش، که باز خودش بخواهد موکل می‌کند. و هر علمی که صاحب علم داشته باشد، چنان نیست که برای مردم شرح بدهد، چون همه مردم در عقول یکسان نیستند، بعضی قوی و بعضی ضعیف هستند. و بعضی علوم هستند که قابل فرا گرفتن نیستند چون فوق طاقت هستند، مگر کسی از اولیای خدا که تحمل آن برایش آسان باشد.
و همین اندازه که می‌دانیم خداوند محیی (زنده کننده) و ممیت (میراننده) است، کافی است و اوست که جان‌ها را به دست هر کس از خلقش که بخواهد می‌گیرد، چه ملائکه، و چه غیر ایشان.[۳]
بنابراین اختیار قبض روح برای خداست و این در مورد امام حسین(ع) هم صادق است.
مطالعه بیشتر
- تفسیر نمونه، ج۱۷، مکارم شیرازی.
- مجمع البیان، ج۸، طبرسی.