کاسب حبیب خدا است: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
[[پرونده:ضرب المثل الکاسب حبیب الله.jpg|بندانگشتی|قطعه خوشنویسی از ضرب‌المثل «الکاسب | [[پرونده:ضرب المثل الکاسب حبیب الله.jpg|بندانگشتی|قطعه خوشنویسی از ضرب‌المثل «الکاسب حبیب الله» اثر نجم‌الدین.]] | ||
'''کاسب حبیب خدا است''' ضرب‌المثلی در زبان فارسی، که | '''کاسب حبیب خدا است''' ضرب‌المثلی در زبان فارسی، که به برخی روایات، شباهت دارد. براساس روایات، خدا افرادی که برای کسب روزی حلال تلاش می‌کنند، دوست دارد و در این بین، فرقی بین شغل‌های مختلف نیست. در روایات از پیامبر اسلام نقل شده: «اَلْکاسِبُ بِیَدِهِ حَبیب‌ُ الله؛ هر کسی با دست خود کسب مال کند، دوست خدا است». | ||
در احادیث، ویژگی‌هایی | مراد از کاسب را نه تاجر، بلکه هر کسی که دنبال کسب مال است، دانسته‌اند. در احادیث، ویژگی‌هایی برای کسب روزی حلال مانند [[راستگویی]]، رعایت [[انصاف]]، [[امانتداری]] و پرهیز از [[قسم خوردن]] بیان شده است. | ||
== احادیث مشابه == | == احادیث مشابه == | ||
احادیثی در منابع روایی آمده که از نظر محتوایی با ضرب‌المثل کاسب حبیب خدا است، | احادیثی در منابع روایی آمده که از نظر محتوایی با ضرب‌المثل کاسب حبیب خدا است، شباهت دارد: | ||
در | * [[پیامبر(ص)]] «اَلْکاسِبُ بِیَدِهِ حَبیب‌ُ الله؛ هر کسی با دست خود کسب مال کند، دوست خدا است».<ref>پاینده، ابو القاسم، نهج الفصاحه، دنیای دانش، تهران، چاپ: چهارم، ۱۳۸۲ش، ص۶۱۸.</ref> | ||
* در روایتی دیگر، هر صاحب حرفه‌ای که امانتدار باشد، دوست خدا معرفی شده است.<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، قم، انتشارات اسلامی، قم، چاپ: دوم، ۱۴۱۳ ق،؛ ج۳، ص۱۵۸.</ref> | |||
* [[حضرت داوود(ع)]]: خدا کسی را که کار می‌کند و از مزد کارش روزی می‌خورد، دوست دارد.<ref>ورام بن أبی فراس، مسعود بن عیسی، مجموعه ورّام، قم، مکتبه فقیه، قم، چاپ: اول، ۱۴۱۰ ق، ج۱؛ ص۴۲.</ref> | |||
مراد از کلمه کاسب را تاجر ندانسته‌اند، بلکه معتقدند این کلمه شامل هر کسی که دنبال کسب مال باشد، می‌شود؛ چه از راه تجارت باشد و چه از راهی غیر آن.<ref>ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن، ذیل واژه کسب، ج۴، ص۲۱.</ref> | |||
== ویژگی‌های کسب محبوب خدا == | == ویژگی‌های کسب محبوب خدا == | ||
کسب مال هنگامی | کسب مال را هنگامی که از راه [[حلال]] باشد، مورد رضایت و محبت خداوند دانسته‌اند. براین اساس، کسانی که از راهِ شغل‌های حرام مانند [[شراب|شراب‌سازی]]، ساخت ابزار قمار و [[ربا|رباخواری]] کسب مال می‌کنند محبوب خدا نیستند. در روایات، ویژگی‌هایی برای محبوب خدا شدن به وسیله کسب مال گفته شده است: | ||
{{ستون۳}} | {{ستون۳}} | ||
* راستگویی در | * [[راستگویی]] در شغل<ref>بروجردی، آقا حسین، جامع أحادیث الشیعه، تهران، فرهنگ سبز، تهران، چاپ: اول، ۱۳۸۶ ش، ج۲۳، ص۲۲۸.</ref> | ||
* مبالغه نکردن در ستایش از | * مبالغه نکردن در ستایش از کالای خود هنگام فروش<ref name=":0">پاینده، ابو القاسم، نهج الفصاحه، پیشین، دنیای دانش، تهران، چاپ: چهارم، ۱۳۸۲ش. ص ۲۷۳.</ref> | ||
* بد نگفتن از | * بد نگفتن از کالای دیگران هنگام خرید<ref name=":0" /> | ||
* صمیمی بودن با خریداران<ref name=":1">کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ: چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۵، ص۱۵۱.</ref> | * صمیمی بودن با خریداران<ref name=":1">کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ: چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۵، ص۱۵۱.</ref> | ||
* پرهیز از قسم خوردن<ref name=":1" /> | * پرهیز از [[قسم خوردن]]<ref name=":1" /> | ||
* انصاف با مظلومان<ref name=":1" /> | * انصاف با مظلومان<ref name=":1" /> | ||
* پرهیز از ظلم کردن<ref name=":1" /> | * پرهیز از ظلم کردن<ref name=":1" /> | ||
* رعایت انصاف<ref name=":1" /> | * رعایت انصاف<ref name=":1" /> | ||
* پرهیز از احتکار<ref>مستغفری، جعفر بن محمد، طبّ النبیّ (صلّی الله علیه و آله و سلّم)، نجف، مکتبه الحیدریه، نجف، چاپ: اول، ۱۳۸۵ ق، ص ۲۲.</ref> | * پرهیز از [[احتکار]]<ref>مستغفری، جعفر بن محمد، طبّ النبیّ (صلّی الله علیه و آله و سلّم)، نجف، مکتبه الحیدریه، نجف، چاپ: اول، ۱۳۸۵ ق، ص ۲۲.</ref> | ||
* امانتداری<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، پیشین، انتشارات اسلامی، قم، چاپ: دوم، ۱۴۱۳ ق. ج۳؛ ص۱۵۸.</ref> | * امانتداری<ref>ابن بابویه، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، پیشین، انتشارات اسلامی، قم، چاپ: دوم، ۱۴۱۳ ق. ج۳؛ ص۱۵۸.</ref> | ||
* عمل کردن به وعده<ref name=":0" /> | * عمل کردن به وعده<ref name=":0" /> | ||
| خط ۳۹: | خط ۴۳: | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی =حدیث | | شاخه اصلی =حدیث | ||
| شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ =منبع‌شناسی | ||
| شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
| خط ۵۲: | خط ۵۶: | ||
| تغییر مسیر =شد | | تغییر مسیر =شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ج | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:فقه الحدیث]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۱
سؤال
آیا ضرب‌المثل کاسب حبیب خدا است، روایت است؟ کاسب باید چه خصوصیاتی داشته باشد تا شامل این روایت شود؟
کاسب حبیب خدا است ضرب‌المثلی در زبان فارسی، که به برخی روایات، شباهت دارد. براساس روایات، خدا افرادی که برای کسب روزی حلال تلاش می‌کنند، دوست دارد و در این بین، فرقی بین شغل‌های مختلف نیست. در روایات از پیامبر اسلام نقل شده: «اَلْکاسِبُ بِیَدِهِ حَبیب‌ُ الله؛ هر کسی با دست خود کسب مال کند، دوست خدا است».
مراد از کاسب را نه تاجر، بلکه هر کسی که دنبال کسب مال است، دانسته‌اند. در احادیث، ویژگی‌هایی برای کسب روزی حلال مانند راستگویی، رعایت انصاف، امانتداری و پرهیز از قسم خوردن بیان شده است.
احادیث مشابه
احادیثی در منابع روایی آمده که از نظر محتوایی با ضرب‌المثل کاسب حبیب خدا است، شباهت دارد:
- پیامبر(ص) «اَلْکاسِبُ بِیَدِهِ حَبیب‌ُ الله؛ هر کسی با دست خود کسب مال کند، دوست خدا است».[۱]
- در روایتی دیگر، هر صاحب حرفه‌ای که امانتدار باشد، دوست خدا معرفی شده است.[۲]
- حضرت داوود(ع): خدا کسی را که کار می‌کند و از مزد کارش روزی می‌خورد، دوست دارد.[۳]
مراد از کلمه کاسب را تاجر ندانسته‌اند، بلکه معتقدند این کلمه شامل هر کسی که دنبال کسب مال باشد، می‌شود؛ چه از راه تجارت باشد و چه از راهی غیر آن.[۴]
ویژگی‌های کسب محبوب خدا
کسب مال را هنگامی که از راه حلال باشد، مورد رضایت و محبت خداوند دانسته‌اند. براین اساس، کسانی که از راهِ شغل‌های حرام مانند شراب‌سازی، ساخت ابزار قمار و رباخواری کسب مال می‌کنند محبوب خدا نیستند. در روایات، ویژگی‌هایی برای محبوب خدا شدن به وسیله کسب مال گفته شده است:
منابع
- ↑ پاینده، ابو القاسم، نهج الفصاحه، دنیای دانش، تهران، چاپ: چهارم، ۱۳۸۲ش، ص۶۱۸.
- ↑ ابن بابویه، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، قم، انتشارات اسلامی، قم، چاپ: دوم، ۱۴۱۳ ق،؛ ج۳، ص۱۵۸.
- ↑ ورام بن أبی فراس، مسعود بن عیسی، مجموعه ورّام، قم، مکتبه فقیه، قم، چاپ: اول، ۱۴۱۰ ق، ج۱؛ ص۴۲.
- ↑ ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن، ذیل واژه کسب، ج۴، ص۲۱.
- ↑ بروجردی، آقا حسین، جامع أحادیث الشیعه، تهران، فرهنگ سبز، تهران، چاپ: اول، ۱۳۸۶ ش، ج۲۳، ص۲۲۸.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ ۶٫۳ پاینده، ابو القاسم، نهج الفصاحه، پیشین، دنیای دانش، تهران، چاپ: چهارم، ۱۳۸۲ش. ص ۲۷۳.
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ ۷٫۳ ۷٫۴ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الإسلامیه، تهران، چاپ: چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۵، ص۱۵۱.
- ↑ مستغفری، جعفر بن محمد، طبّ النبیّ (صلّی الله علیه و آله و سلّم)، نجف، مکتبه الحیدریه، نجف، چاپ: اول، ۱۳۸۵ ق، ص ۲۲.
- ↑ ابن بابویه، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، پیشین، انتشارات اسلامی، قم، چاپ: دوم، ۱۴۱۳ ق. ج۳؛ ص۱۵۸.