ویژگی‌های یاری‌دهنده دین در نامه ۴۵ نهج‌البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
امام علی(ع) در نامه ۴۵ نهج البلاغه به فرماندار بصره عثمان بن حنیف انصاری که در زمان خلافت آن حضرت فرماندار بود و دعوت مهمانی سرمایه‌داری از مردم بصره را پذیرفته بود تذکر داده و این مطلب را بیان می‌کند. امام در این نامه ضمن تأکید بر ضرورت ساده‌زیستی کارگزاران، نظام حکومتی خود را به عنوان الگوی ساده‌زیستی به مردم معرفی می‌کند و دنیا و دنیاپرستان را مورد نکوهش قرار می‌دهد. متن صحیح کلام امام بدین قرار است: {{متن عربی|ألا و إنّ لکُلِّ مأمومٍ اِماماً یَقْتَدی به و یَسْتَضئُ بنورِ عِلْمِه ألا و إنّ إمامَکم قد اکْتَفی مِنْ دنیاه بطمرَیْه و مِنْ طعمِه بقُرْصَیْه ألا و انّکم لاتقْدِرونَ علی ذلک و لکِنْ أعینونی بوَرَعٍ و اجْتِهادٍ و عفَّه و سَدادٍ|ترجمه=آگاه باشید هر پیروی را امامی است که از او پیروی می‌کند و از نور دانشش روشنی می‌گیرد، آگاه باشید امام شما از دنیای خود به دو جامه فرسوده و دو قرص نان رضایت داده است بدانید که شما توانایی چنین کاری را ندارید اما با پرهیزگاری و تلاش فراوان و پاکدامنی و راستی مرا یاری دهید.}}<ref>نهج البلاغه، نامه شماره ۴۵.</ref>
[[امام علی(ع)]] در نامه ۴۵ [[نهج البلاغه]] به [[عثمان بن حنیف انصاری]] که در زمان [[خلافت]] آن حضرت فرماندار [[بصره]] بود و دعوت مهمانی سرمایه‌داری از مردم بصره را پذیرفته بود تذکر داده و ضمن تأکید بر ضرورت [[ساده‌زیستی]] کارگزاران، [[نظام حکومتی]] خود را به عنوان الگوی ساده‌زیستی به مردم معرفی می‌کند و دنیا و دنیاپرستان را مورد نکوهش قرار می‌دهد. متن کامل این نامه طولانی است و موضوعات مختلفی را شامل می‌شود که مطلب اصلی و اساس این نامه دوری از دنیاگرایی و دنیاطلبی در میان کارگزاران حکومتی است پو این مسئله را با چهار خصوصیت بیان می‌کنند. بخشی از کلام امام بدین قرار است: {{متن عربی|أَلَا وَ إِنَّ لِكُلِّ مَأْمُومٍ إِمَاماً يَقْتَدِي بِهِ وَ يَسْتَضِيءُ بِنُورِ عِلْمِهِ؛ أَلَا وَ إِنَّ إِمَامَكُمْ قَدِ اكْتَفَى مِنْ دُنْيَاهُ بِطِمْرَيْهِ وَ مِنْ طُعْمِهِ بِقُرْصَيْهِ؛ أَلَا وَ إِنَّكُمْ لَا تَقْدِرُونَ عَلَى ذَلِكَ، وَ لَكِنْ أَعِينُونِي بِوَرَعٍ وَ اجْتِهَادٍ وَ عِفَّةٍ وَ سَدَادٍ|ترجمه=آگاه باشید هر پیروی را امامی است که از او پیروی می‌کند و از نور دانشش روشنی می‌گیرد، آگاه باشید امام شما از دنیای خود به دو جامه فرسوده و دو قرص نان رضایت داده است بدانید که شما توانایی چنین کاری را ندارید اما با پرهیزگاری و تلاش فراوان و پاکدامنی و راستی مرا یاری دهید.}}<ref>نهج البلاغه، نامه شماره ۴۵.</ref>
 
سه نکته در این نامه قابل توجه است:
* ضرورت ساده‌زیستی کارگزاران
 
* امام الگوی ساده‌زیستی
 
* امام و دوری از دنیای دنیاپرستان


تعریف خصوصیات چهارگانه در نامه امام:
تعریف خصوصیات چهارگانه در نامه امام:


* ورع: دارا شدن ملکه تقوا و پرهیزگاری در اثر مداومت بر انجام واجبات الهی و ترک محرمات.
* [[ورع]]: دارا شدن ملکه تقوا و پرهیزگاری در اثر مداومت بر انجام واجبات الهی و ترک محرمات؛
* اجتهاد: سخت‌کوشی و تلاش مداوم در جهت تحقق اهداف دینی.
 
* عفت: پاکدامنی و دوری جستن از مفاسد اخلاقی.
* [[اجتهاد]]: سخت‌کوشی و تلاش مداوم در جهت تحقق اهداف دینی؛
* سداد: راستی و درستی را پیشه کردن و پرهیز از کذب و سخن باطل.
 
* [[عفت]]: پاکدامنی و دوری جستن از مفاسد اخلاقی؛
 
* [[سداد]]: راستی و درستی را پیشه کردن و پرهیز از کذب و سخن باطل.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


خط ۲۴: خط ۳۴:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه = -
  | تیترها =
  | تیترها = شد
  | ویرایش =
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
خط ۳۴: خط ۴۴:
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت = ب
  | کیفیت =
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۲۵ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۵۲

سؤال

امام علی(ع) می‌فرماید: «شما نمی‌توانید مانند من زندگی کنید، اما با چهار خصلت ورع، جهاد، رازداری و سداد مرا در احیاء دین کمک کنید.» این چهار خصلت در کدام خطبه یا نامه آن حضرت آمده است؟ مراد از این خصوصیات چیست؟

امام علی(ع) در نامه ۴۵ نهج البلاغه به عثمان بن حنیف انصاری که در زمان خلافت آن حضرت فرماندار بصره بود و دعوت مهمانی سرمایه‌داری از مردم بصره را پذیرفته بود تذکر داده و ضمن تأکید بر ضرورت ساده‌زیستی کارگزاران، نظام حکومتی خود را به عنوان الگوی ساده‌زیستی به مردم معرفی می‌کند و دنیا و دنیاپرستان را مورد نکوهش قرار می‌دهد. متن کامل این نامه طولانی است و موضوعات مختلفی را شامل می‌شود که مطلب اصلی و اساس این نامه دوری از دنیاگرایی و دنیاطلبی در میان کارگزاران حکومتی است پو این مسئله را با چهار خصوصیت بیان می‌کنند. بخشی از کلام امام بدین قرار است: «أَلَا وَ إِنَّ لِكُلِّ مَأْمُومٍ إِمَاماً يَقْتَدِي بِهِ وَ يَسْتَضِيءُ بِنُورِ عِلْمِهِ؛ أَلَا وَ إِنَّ إِمَامَكُمْ قَدِ اكْتَفَى مِنْ دُنْيَاهُ بِطِمْرَيْهِ وَ مِنْ طُعْمِهِ بِقُرْصَيْهِ؛ أَلَا وَ إِنَّكُمْ لَا تَقْدِرُونَ عَلَى ذَلِكَ، وَ لَكِنْ أَعِينُونِي بِوَرَعٍ وَ اجْتِهَادٍ وَ عِفَّةٍ وَ سَدَادٍ؛ آگاه باشید هر پیروی را امامی است که از او پیروی می‌کند و از نور دانشش روشنی می‌گیرد، آگاه باشید امام شما از دنیای خود به دو جامه فرسوده و دو قرص نان رضایت داده است بدانید که شما توانایی چنین کاری را ندارید اما با پرهیزگاری و تلاش فراوان و پاکدامنی و راستی مرا یاری دهید.»[۱]

سه نکته در این نامه قابل توجه است:

  • ضرورت ساده‌زیستی کارگزاران
  • امام الگوی ساده‌زیستی
  • امام و دوری از دنیای دنیاپرستان

تعریف خصوصیات چهارگانه در نامه امام:

  • ورع: دارا شدن ملکه تقوا و پرهیزگاری در اثر مداومت بر انجام واجبات الهی و ترک محرمات؛
  • اجتهاد: سخت‌کوشی و تلاش مداوم در جهت تحقق اهداف دینی؛
  • عفت: پاکدامنی و دوری جستن از مفاسد اخلاقی؛
  • سداد: راستی و درستی را پیشه کردن و پرهیز از کذب و سخن باطل.


منابع

  1. نهج البلاغه، نامه شماره ۴۵.