نقش دین در هویت اجتماعی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' <ref>' به '<ref>') |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
یکی از روشنفکران | یکی از روشنفکران مدعی است که همبستگی و هویت اجتماعی باید به عاملی غیر از دین مانند ملیت وابستگی داشته باشد و دین تنها هویت فردی انسان را می‌سازد، آیا این سخن با آموزه‌های دینی سازگاری دارد؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
همبستگی و هویت اجتماعی | {{درگاه|حکومت دینی}} | ||
همبستگی و هویت اجتماعی در جوامع بشری می‌تواند بر عواملی از جمله ملیت، قومیت، نژاد، زبان و دین و مذهب استوار گردد. اگر بیشتر افراد جامعه از دین خاص پیروی کنند، هیچ‌یک از عوامل همبستگی به اندازه دین اثرگذار نیستند. بخصوص زمانی که دین، الهی و جامع باشد. | |||
دین به غیر از پرداختن به نحوه ارتباط فرد با خالق هستی | دین به غیر از پرداختن به نحوه ارتباط فرد با خالق هستی بخش و ترسیم معاد، ارتباطی عاطفی بین پیروان خویش برقرار می‌کند. این ارتباط به گونه‌ای است که پیروان آن دین، هر فرد از هم‌کیشان خود را مانند اعضای خانواده خویش می‌انگارند. شهر مدینه نمونه این اتحاد اجتماعی است. دو قبیله اوس و خزرج سال‌های متمادی در شهر مدینه به جنگ و خونریزی مشغول بودند. با ظهور اسلام در این شهر، آن دو قبیله زندگی مسالمت‌آمیزی را آغاز کردند.<ref>ر. ک. سبحانی، جعفر، فروغ ابدیت، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ دوم، ج۱، ص۳۲۸.</ref> | ||
شهر مدینه | |||
دین به ویژه دین اسلام در گستره وسیعی در ساحت‌های مختلف فردی و اجتماعی، دنیایی و اخروی، فایده‌های خود را نشان داده و می‌دهد. باورهای اعتقادی، به ویژه اعتقاد به خدا و معاد، ضامن اجرایی ارزش‌ها و هنجارهای دینی هستند و این ضمانت اجرایی، در کنترل جامعه و سلامت | دین به ویژه دین اسلام در گستره وسیعی در ساحت‌های مختلف فردی و اجتماعی، دنیایی و اخروی، فایده‌های خود را نشان داده و می‌دهد. باورهای اعتقادی، به ویژه اعتقاد به خدا و معاد، ضامن اجرایی ارزش‌ها و هنجارهای دینی هستند و این ضمانت اجرایی، در کنترل جامعه و سلامت آن، نقش بسزایی دارد.<ref>ر. ک. خسروپناه، عبدالحسین، کلام جدید، قم، مرکز مطالعات و پژوهش‌های فرهنگی حوزه علمیه قم، ۱۳۷۹، چاپ اوّل، ص۲۶۱–۲۵۱.</ref> | ||
انسان دارای دو هویت است؛ هویتی فردی و هویتی اجتماعی. پیرامون هویت فردی، قرآن می‌فرماید: {{قرآن|ترجمه=بگو، نماز و تمام عبادات من، زندگى و مرگ من همه براى خدايى است كه پروردگار جهانيان است|سوره=انعام|آیه=۱۶۲}}. برای هویت اجتماعی نیز می‌فرماید: {{قرآن|ترجمه=مردم، امتی یگانه بودند، پس خداوند پیامبران را نوید آورنده و بیم دهنده. برانگیخت، و با آنان کتاب را بحق فرو فرستاد، تا میان مردم در آنچه اختلاف داشتند داوری کند|سوره=بقره|آیه=۲۱۳}} | |||
انسان دارای دو هویت است؛ هویتی فردی و هویتی اجتماعی. | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
== منابع == | ==منابع== | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = دین‌پژوهی | | شاخه اصلی = دین‌پژوهی | ||
|شاخه فرعی۱ = کلام جدید | | شاخه فرعی۱ = کلام جدید | ||
|شاخه فرعی۲ = قلمرو دین | | شاخه فرعی۲ = قلمرو دین | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =- | ||
| تیترها = | | تیترها =- | ||
| ویرایش = | | ویرایش =شد | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| خط ۳۸: | خط ۳۴: | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
<references /> | |||
نسخهٔ کنونی تا ۸ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۱۷
یکی از روشنفکران مدعی است که همبستگی و هویت اجتماعی باید به عاملی غیر از دین مانند ملیت وابستگی داشته باشد و دین تنها هویت فردی انسان را می‌سازد، آیا این سخن با آموزه‌های دینی سازگاری دارد؟
همبستگی و هویت اجتماعی در جوامع بشری می‌تواند بر عواملی از جمله ملیت، قومیت، نژاد، زبان و دین و مذهب استوار گردد. اگر بیشتر افراد جامعه از دین خاص پیروی کنند، هیچ‌یک از عوامل همبستگی به اندازه دین اثرگذار نیستند. بخصوص زمانی که دین، الهی و جامع باشد.
دین به غیر از پرداختن به نحوه ارتباط فرد با خالق هستی بخش و ترسیم معاد، ارتباطی عاطفی بین پیروان خویش برقرار می‌کند. این ارتباط به گونه‌ای است که پیروان آن دین، هر فرد از هم‌کیشان خود را مانند اعضای خانواده خویش می‌انگارند. شهر مدینه نمونه این اتحاد اجتماعی است. دو قبیله اوس و خزرج سال‌های متمادی در شهر مدینه به جنگ و خونریزی مشغول بودند. با ظهور اسلام در این شهر، آن دو قبیله زندگی مسالمت‌آمیزی را آغاز کردند.[۱]
دین به ویژه دین اسلام در گستره وسیعی در ساحت‌های مختلف فردی و اجتماعی، دنیایی و اخروی، فایده‌های خود را نشان داده و می‌دهد. باورهای اعتقادی، به ویژه اعتقاد به خدا و معاد، ضامن اجرایی ارزش‌ها و هنجارهای دینی هستند و این ضمانت اجرایی، در کنترل جامعه و سلامت آن، نقش بسزایی دارد.[۲] انسان دارای دو هویت است؛ هویتی فردی و هویتی اجتماعی. پیرامون هویت فردی، قرآن می‌فرماید: ﴿بگو، نماز و تمام عبادات من، زندگى و مرگ من همه براى خدايى است كه پروردگار جهانيان است﴾(انعام:۱۶۲). برای هویت اجتماعی نیز می‌فرماید: ﴿مردم، امتی یگانه بودند، پس خداوند پیامبران را نوید آورنده و بیم دهنده. برانگیخت، و با آنان کتاب را بحق فرو فرستاد، تا میان مردم در آنچه اختلاف داشتند داوری کند﴾(بقره:۲۱۳)
منابع