لعنت شوندگان از جانب خدا و فرشتگان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
منظور از برخی روایات می‌تواند | منظور از برخی روایات که خداوند و فرشتگان بعضی بندگان را لعن می‌کنند، می‌تواند درباره [[دشمنان اهل بیت(ع)]] و کسانی که از نعمت [[ولایت اهل بیت(ع)]] محروم هستند باشد. چنان‌که حضرت [[امام رضا(ع)]] می‌فرماید: «به هنگام هر نمازی که نمازگزار به جا می‌آورد خداوند رحمتش را بر بندگان مؤمن و کسانی که اعتقاد درست دارند فرو می‌فرستد و بر بعضی از این مردم نیز لعنت می‌فرستد و راوی می‌گوید: فدایت شوم! این لعنت برای چیست؟ فرمود: به سبب این که حق ما را انکار کردند و ما را دروغگو شمردند.» | ||
[[امام صادق(ع)]] از پدرشان [[امام باقر(ع)]] نقل می‌کند که فرمود: «خداوند [[امام علی(ع)]] را نشانه‌ای میان خود و آفریدگارش قرار داده و نشانه‌ای غیر او میان آنان نیست. هر کس از او پیروی کند [[مؤمن]] است و هر کسی او را منکر شود [[کافر]] است. و هر کس در او شک کند [[مشرک]] است.» | [[امام صادق(ع)]] از پدرشان [[امام باقر(ع)]] نقل می‌کند که فرمود: «خداوند [[امام علی(ع)]] را نشانه‌ای میان خود و آفریدگارش قرار داده و نشانه‌ای غیر او میان آنان نیست. هر کس از او پیروی کند [[مؤمن]] است و هر کسی او را منکر شود [[کافر]] است. و هر کس در او شک کند [[مشرک]] است.» | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
== | == مطالعه بیشتر == | ||
* امینی، ابراهیم، مبانی امامت و ولایت در قرآن و روایات، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم. | * امینی، ابراهیم، مبانی امامت و ولایت در قرآن و روایات، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۹
مطابق با برخی از روایات بعضی افراد علاوه بر این که نماز و عباداتشان مورد قبول واقع نمی‌شود، به ازای هر یا الله یا ربّ و ذکری که می‌گویند خداوند و فرشتگان بر وی لعنت می‌فرستند، منظور چه افرادی است؟
منظور از برخی روایات که خداوند و فرشتگان بعضی بندگان را لعن می‌کنند، می‌تواند درباره دشمنان اهل بیت(ع) و کسانی که از نعمت ولایت اهل بیت(ع) محروم هستند باشد. چنان‌که حضرت امام رضا(ع) می‌فرماید: «به هنگام هر نمازی که نمازگزار به جا می‌آورد خداوند رحمتش را بر بندگان مؤمن و کسانی که اعتقاد درست دارند فرو می‌فرستد و بر بعضی از این مردم نیز لعنت می‌فرستد و راوی می‌گوید: فدایت شوم! این لعنت برای چیست؟ فرمود: به سبب این که حق ما را انکار کردند و ما را دروغگو شمردند.»
امام صادق(ع) از پدرشان امام باقر(ع) نقل می‌کند که فرمود: «خداوند امام علی(ع) را نشانه‌ای میان خود و آفریدگارش قرار داده و نشانه‌ای غیر او میان آنان نیست. هر کس از او پیروی کند مؤمن است و هر کسی او را منکر شود کافر است. و هر کس در او شک کند مشرک است.»
در روایت دیگری نیز امام صادق(ع) می‌فرماید: «جبرئیل نزد پیامبر(ص) آمد و گفت: ای محمد! خدا به تو سلام می‌رساند و می‌فرماید: من آسمان‌های هفت‌گانه و آن را که در آن‌هاست و نیز زمین‌های هفت‌گانه و آنچه را که بر روی آن‌هاست آفریدم و هیچ مکانی را بهتر از میان رکن و مقام نیافریدم، اگر بنده‌ای به اندازه عمر هفت آسمان و هفت زمین مرا عبادت کند و منکر تو و ولایت علی(ع) باشد، او را با چهره به سقر (جهنم) می‌افکنم.»[۱]
بنابر این چنین روایاتی درباره مؤمنان راستین و ولایت‌مدار و پیروان امام علی(ع) و اهل بیت(ع) نیست، بلکه به مخالفان اهل بیت(ع) مربوط می‌شود که عبادت بدون ولایت امام علی(ع) بی‌ارزش بوده، و حتی مورد لعن و نفرین خداوند قرار می‌گیرند.
مطالعه بیشتر
- امینی، ابراهیم، مبانی امامت و ولایت در قرآن و روایات، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم.
- سبحانی، جعفر، منشور عقاید شیعه، قم، انتشارات اسلامی، وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
- سبحانی، جعفر، فروغ ولایت، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، حوزه علمیه قم.
منابع
- ↑ ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی، شیخ صدوق، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ترجمه، انصاری محلاتی، محمدرضا، قم، نسیم کوثر، اول، ۱۳۸۲، ص۴۰۳.