دعا پیش و پس از صرف غذا: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۶: خط ۶:
دعای مخصوص برای سفره در روایات وارد نشده است؛ ولی می‌توان از دعاهایی که [[پیامبر(ص)]] و [[امامان(ع)]] قبل از غذا خوردن و پس از پایان سفره، می‌خواندند، بهره برده و در آغاز و پایان غذا خواند. برخی از آن دعاها عبارتند از:
دعای مخصوص برای سفره در روایات وارد نشده است؛ ولی می‌توان از دعاهایی که [[پیامبر(ص)]] و [[امامان(ع)]] قبل از غذا خوردن و پس از پایان سفره، می‌خواندند، بهره برده و در آغاز و پایان غذا خواند. برخی از آن دعاها عبارتند از:


* گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» در آغاز و حمد و سپاس خدا در پایان؛ [[امام علی(ع)]] می‌فرماید: هر که هنگام شروع خوردن غذا یا نوشیدنی، نام خدا را به زبان آورد و در پایان خدا را حمد و سپاس گوید، هرگز درباره نعمت آن غذا از او سؤال نخواهد شد.<ref name=":0"> نگاه کنید به کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۶، ص۲۹۴.</ref>
* گفتن {{عربی|بسم الله الرحمن الرحیم}} در آغاز و حمد و سپاس خدا در پایان؛ [[امام علی(ع)]] می‌فرماید: هر که هنگام شروع خوردن غذا یا نوشیدنی، نام خدا را به زبان آورد و در پایان خدا را حمد و سپاس گوید، هرگز درباره نعمت آن غذا از او سؤال نخواهد شد.<ref name=":0"> نگاه کنید به کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۶، ص۲۹۴.</ref>
* [[امام سجاد(ع)]] وقتی غذایی را پیش رویش قرار می‌دادند می‌گفت: {{متن عربی|اَللَّهُمَّ هَذَا مِنْ مَنِّكَ وَ فَضْلِكَ وَ عَطَائِكَ فَبَارِكْ لَنَا فِيهِ وَ سَوِّغْنَاهُ وَ اُرْزُقْنَا خَلَفاً إِذَا أَكَلْنَاهُ وَ رُبَّ مُحْتَاجٍ إِلَيْهِ رَزَقْتَ فَأَحْسَنْتَ اَللَّهُمَّ وَ اِجْعَلْنَا مِنَ اَلشَّاكِرِين|ترجمه=خداوندا این غذا ز جمله احسان و فضل و بخشش تو است؛ پس آن را برای ما با برکت کن و گوارایمان گردان و چون تناول کردیم عوض آن را روزی و نصیب ما فرما!}} و هنگامی که سفره برداشته می‌شد می‌فرمود: {{متن عربی|اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي حَمَلَنَا فِي اَلْبَرِّ وَ اَلْبَحْرِ وَ رَزَقَنَا مِنَ اَلطَّيِّبَاتِ وَ فَضَّلَنَا علف كَثِيرٍ مِنْ خَلْقِهِ تَفْضِيلا|ترجمه=سپاس برای خدا است كه ما را در خشکی و دریا [بر مرکب‌هایی که در اختیارمان گذاشت] حمل کرد و به از نعمت‌های پاکیزه روزی بخشید و ما را بر بسیاری از آفریده‌های خود برتری داد.}}<ref name=":0" />
* [[امام سجاد(ع)]] وقتی غذایی را پیش رویش قرار می‌دادند می‌گفت: {{متن عربی|اَللَّهُمَّ هَذَا مِنْ مَنِّكَ وَ فَضْلِكَ وَ عَطَائِكَ فَبَارِكْ لَنَا فِيهِ وَ سَوِّغْنَاهُ وَ اُرْزُقْنَا خَلَفاً إِذَا أَكَلْنَاهُ وَ رُبَّ مُحْتَاجٍ إِلَيْهِ رَزَقْتَ فَأَحْسَنْتَ اَللَّهُمَّ وَ اِجْعَلْنَا مِنَ اَلشَّاكِرِين|ترجمه=خداوندا این غذا ز جمله احسان و فضل و بخشش تو است؛ پس آن را برای ما با برکت کن و گوارایمان گردان و چون تناول کردیم عوض آن را روزی و نصیب ما فرما!}} و هنگامی که سفره برداشته می‌شد می‌فرمود: {{متن عربی|اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي حَمَلَنَا فِي اَلْبَرِّ وَ اَلْبَحْرِ وَ رَزَقَنَا مِنَ اَلطَّيِّبَاتِ وَ فَضَّلَنَا علف كَثِيرٍ مِنْ خَلْقِهِ تَفْضِيلا|ترجمه=سپاس برای خدا است كه ما را در خشکی و دریا [بر مرکب‌هایی که در اختیارمان گذاشت] حمل کرد و به از نعمت‌های پاکیزه روزی بخشید و ما را بر بسیاری از آفریده‌های خود برتری داد.}}<ref name=":0" />
* [[پیامبر(ص)]] بعد از پایان سفره فرمود: «''اَللَّهُمَّ'' ''أَكْثَرْتَ'' وَ ''أَطَبْتَ'' وَ ''بَارَكْتَ'' ''فَأَشْبَعْتَ'' وَ ''أَرْوَيْتَ'' ''اَلْحَمْدُ'' لِلَّهِ اَلَّذِي ''يُطْعِمُ'' وَ لاٰ ''يُطْعَمُ؛ خدایا، نعمتت را بر ما فراوان و پاکیزی نموده و مبارک ساختی پس سیر گردانیدی و سیراب کردی. حمد و ستایش برای خدایی است که می‌خورانَد؛ ولی خود نیازی به خوردن ندارد».<ref name=":0" />''
* [[پیامبر(ص)]] بعد از پایان سفره فرمود: {{عربی|اَللَّهُمَّ أَكْثَرْتَ وَ أَطَبْتَ وَ بَارَكْتَ فَأَشْبَعْتَ وَ أَرْوَيْتَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي يُطْعِمُ وَ لاٰ يُطْعَم|ترجمه=خدایا، نعمتت را بر ما فراوان و پاکیزی نموده و مبارک ساختی پس سیر گردانیدی و سیراب کردی. حمد و ستایش برای خدایی است که می‌خورانَد؛ ولی خود نیازی به خوردن ندارد.}}''<ref name=":0" />''
{{مطالعه بیشتر}}<span></span>
{{مطالعه بیشتر}}<span></span>



نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۵۳

سؤال

چه دعاهایی پیش از صرف غذا و پس از صرف غذا در پایان سفره خوانده می‌شود؟

دعای مخصوص برای سفره در روایات وارد نشده است؛ ولی می‌توان از دعاهایی که پیامبر(ص) و امامان(ع) قبل از غذا خوردن و پس از پایان سفره، می‌خواندند، بهره برده و در آغاز و پایان غذا خواند. برخی از آن دعاها عبارتند از:

  • گفتن «بسم الله الرحمن الرحیم» در آغاز و حمد و سپاس خدا در پایان؛ امام علی(ع) می‌فرماید: هر که هنگام شروع خوردن غذا یا نوشیدنی، نام خدا را به زبان آورد و در پایان خدا را حمد و سپاس گوید، هرگز درباره نعمت آن غذا از او سؤال نخواهد شد.[۱]
  • امام سجاد(ع) وقتی غذایی را پیش رویش قرار می‌دادند می‌گفت: «اَللَّهُمَّ هَذَا مِنْ مَنِّكَ وَ فَضْلِكَ وَ عَطَائِكَ فَبَارِكْ لَنَا فِيهِ وَ سَوِّغْنَاهُ وَ اُرْزُقْنَا خَلَفاً إِذَا أَكَلْنَاهُ وَ رُبَّ مُحْتَاجٍ إِلَيْهِ رَزَقْتَ فَأَحْسَنْتَ اَللَّهُمَّ وَ اِجْعَلْنَا مِنَ اَلشَّاكِرِين؛ خداوندا این غذا ز جمله احسان و فضل و بخشش تو است؛ پس آن را برای ما با برکت کن و گوارایمان گردان و چون تناول کردیم عوض آن را روزی و نصیب ما فرما!» و هنگامی که سفره برداشته می‌شد می‌فرمود: «اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي حَمَلَنَا فِي اَلْبَرِّ وَ اَلْبَحْرِ وَ رَزَقَنَا مِنَ اَلطَّيِّبَاتِ وَ فَضَّلَنَا علف كَثِيرٍ مِنْ خَلْقِهِ تَفْضِيلا؛ سپاس برای خدا است كه ما را در خشکی و دریا [بر مرکب‌هایی که در اختیارمان گذاشت] حمل کرد و به از نعمت‌های پاکیزه روزی بخشید و ما را بر بسیاری از آفریده‌های خود برتری داد.»[۱]
  • پیامبر(ص) بعد از پایان سفره فرمود: «اَللَّهُمَّ أَكْثَرْتَ وَ أَطَبْتَ وَ بَارَكْتَ فَأَشْبَعْتَ وَ أَرْوَيْتَ اَلْحَمْدُ لِلَّهِ اَلَّذِي يُطْعِمُ وَ لاٰ يُطْعَم؛ خدایا، نعمتت را بر ما فراوان و پاکیزی نموده و مبارک ساختی پس سیر گردانیدی و سیراب کردی. حمد و ستایش برای خدایی است که می‌خورانَد؛ ولی خود نیازی به خوردن ندارد.»[۱]

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ نگاه کنید به کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۵ش، ج۶، ص۲۹۴.