داستان جوان کفن‌دزد
سند روایتی که بر اساس آن جوانی کفن دزد به جنازه دختری تجاوز کرد، پشیمان شده نزد پیامبر(ص) آمد و پیامبر(ص) او را از خود دور کرد، ضعیف است. با اینکه این روایت را شیخ صدوق در کتاب امالی آورده است؛ ولی بیشتر راویان آن در کتاب‌های رجالی، ناشناخته بوده و توثیق نشده‌اند.
حدیث
شیخ صدوق در کتاب الأمالی از محمد بن ابراهيم بن اسحاق، از احمد بن محمد همدانی، از احمد بن صالح بن سَعْد تَمیمی، از موسی بن داوود، از وليد بن هِشام، از هشام بن حَسّان، از حسن بن ابی‌حسن بصری، از عبدالرحمن بن غَنْم دَوْسی ، حدیث بلندی نقل کرده که خلاصه آن چنین است:
جوان گناهکاری را که از گناهان خود پشیمان شده بود و گریه زیادی می‌کرد، نزد پیامبر(ص) آوردند. جوان تصور می‌کرد خدا او را نخواهد بخشید؛ ولی پیامبر(ص) او را امیدوار کرد و رحمت خدا را از گناهان او بزرگ‌تر دانست. جوان یکی از گناهانش را اینگونه بیان کرد که شبی به قصد کفن‌دزدی به قبرستان رفته و پس از دزدیدن کفن دختری، به جنازه او تجاوز کرده است.
پیامبر اسلام(ص) پس از شنیدن این گناه، به او گفت: «از من دور شو، می‌ترسم آتشی به سوی تو بیاید و من را نیز با تو بسوزاند؛ زیرا تو به آتش نزدیک شده‌ای.» جوان به بیابان رفت و چهل روز عبادت کرده از خدا درخواست بخشش کرد. پس از چهل روز، خداوند آیاتی را بر پیامبر(ص) وحی کرده و توبه او را پذیرفت. حضرت محمد(ص) نزد آن جوان رفته و خبر قبولی توبه‌اش را به او داد. سپس رو به اصحاب کرده و گفت : «این گونه از گناه خود توبه کنید.[۱]
بررسی سند
سند حدیث، از نظر رجالی، ضعیف بوده و قابل استناد نیست. نام محمد بن ابراهیم بن اسحاق که در سند این روایت است، در کتاب‌های اولیه رجال نیامده است و به اعتقاد سید ابوالقاسم خویی، مرجع تقلید و رجال‌شناس شیعه، وثاقت او ثابت نیست (نمی‌توان به نقل او اطمینان کرد).[۲]
بیشتر راویان این روایت، از جمله احمد بن صالح بن سَعْد تَمیمی، موسی بن داوود؛ ولید بن هِشام؛ هشام بن حَسّان و عبدالرحمن بن غَنْم دَوْسی افرادی هستند که در کتاب‌های رجالی، ناشناخته بوده و توثیق نشده‌اند.
ناسازگاری با قرآن
محتوای بخشی از این روایت که پیامبر(ص)، جوان توبه‌کننده را از خود دور کرد، با قرآن ناسازگار است؛ زیرا بر اساس آیه ۶۴ سوره نساء، اگر گنهکاران پیش پیامبر(ص) آمده و از او بخواهند از خدا درخواست آمرزش کند، خدا را بخشنده می‌یابند.