حدیث جانشینی خدا در خانواده شهیدان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
حدیثی نقل شده که بر اساس آن خداوند جانشین شهید در خانواده او است. آیا این حدیث از نظر سند صحیح است؟  
حدیثی نقل شده که بر اساس آن خداوند جانشین شهید در خانواده او است. آیا این حدیث از نظر سند صحیح است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}


خط ۷: خط ۷:
{{جعبه اطلاعات حدیث
{{جعبه اطلاعات حدیث
  | عنوان =
  | عنوان =
  | تصویر =
  | تصویر =حدیث جانشینی خدا در خانواده شهید.jpg
  | توضیح تصویر =
  | توضیح تصویر =
  | اندازه تصویر =
  | اندازه تصویر =
  | نام‌های دیگر =
  | نام‌های دیگر =
  | موضوع  =  
  | موضوع  =
  | به نقل از  = [[امام رضا(ع)]]
  | به نقل از  = [[امام رضا(ع)]]، [[پیامبر(ص)]]
  | روایات مشابه =
  | روایات مشابه =
  | راوی اصلی = احمد بن عامر طائی
  | راوی اصلی = احمد بن عامر طائی
خط ۲۱: خط ۲۱:
  | وابسته =
  | وابسته =
}}
}}
'''جانشینی خدا در خانواده شهیدان'''، مضمون روایتی است که در کتاب [[صحیفة الامام الرضا(ع) (کتاب)|صحیفة الامام الرضا(ع)]] ذکر شده و از نظر سند [[حدیث ضعیف|ضعیف]] است. دلیل ضعف سند ناشناخته بودن احمد بن عامر طائی یکی از راویان سلسه‌سند است.  
'''جانشینی خدا در خانواده شهیدان'''، مضمون روایتی است که در کتاب [[صحیفة الامام الرضا(ع) (کتاب)|صحیفة الامام الرضا(ع)]] ذکر شده و از نظر سند [[حدیث ضعیف|ضعیف]] است. دلیل ضعف سند ناشناخته بودن احمد بن عامر طائی یکی از راویان سلسه‌سند است.


== متن حدیث ==
== متن حدیث ==
{{عربی|...فَإِذَا أُزِيلَ الشَّهِيدُ عَنْ فَرَسِهِ بِطَعْنَةٍ أَوْ بِضَرْبَةٍ، لَمْ يَصِلْ إِلَى الْأَرْضِ، حَتَّى يَبْعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ زَوْجَتَهُ مِنَ الْحُورِ الْعِين‏... وَ يَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنَا خَلِيفَتُهُ فِي أَهْلِهِ وَ مَنْ أَرْضَاهُمْ فَقَدْ أَرْضَانِي وَ مَنْ أَسْخَطَهُمْ فَقَدْ أَسْخَطَنِي‏...|ترجمه=}}.<ref name=":0">علی بن موسی، امام هشتم(ع)، صحیفة الامام الرضا(ع)، به تحقیق محمدمهدی نجف، مشهد، کنگره جهانی امام رضا(ع)، ۱۴۰۶ق، ص۹۲.</ref>
{{عربی|... فَإِذَا أُزِيلَ الشَّهِيدُ عَنْ فَرَسِهِ بِطَعْنَةٍ أَوْ بِضَرْبَةٍ، لَمْ يَصِلْ إِلَى الْأَرْضِ، حَتَّى يَبْعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ زَوْجَتَهُ مِنَ الْحُورِ الْعِين‏... وَ يَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنَا خَلِيفَتُهُ فِي أَهْلِهِ وَ مَنْ أَرْضَاهُمْ فَقَدْ أَرْضَانِي وَ مَنْ أَسْخَطَهُمْ فَقَدْ أَسْخَطَنِي‏...|ترجمه=}}.<ref name=":0">علی بن موسی، امام هشتم(ع)، صحیفة الامام الرضا(ع)، به تحقیق محمدمهدی نجف، مشهد، کنگره جهانی امام رضا(ع)، ۱۴۰۶ق، ص۹۲.</ref>
{{نقل قول|«...هنگامی که شهید بر اثر ضربه شمشیر یا نیزه‌ای از اسب خود به زمین می‌افتد، به زمین نمی‌رسد مگر اینکه خدای بلندمرتبه حورالعین را به همسری او به سوی او می‌فرستد... و خدا می‌گوید: من جانشین شهید در خانواده او هستم، هر کس رضایت آنها را به دست آورد، رضایت من را به دست آورده و هر کس آنها را به خشم آورد، من را به خشم آورده است.»}}
{{نقل قول|«... هنگامی که شهید بر اثر ضربه شمشیر یا نیزه‌ای از اسب خود به زمین می‌افتد، به زمین نمی‌رسد مگر اینکه خدای بلندمرتبه حورالعین را به همسری او به سوی او می‌فرستد… و خدا می‌گوید: من جانشین شهید در خانواده او هستم، هر کس رضایت آنها را به دست آورد، رضایت من را به دست آورده و هر کس آنها را به خشم آورد، من را به خشم آورده است.»}}


== سند ==
== سند ==
حدیث جانشینی خدا در خانواده شهیدان، در کتاب صحیفة الامام الرضا(ع) به نقل از امام رضا(ع) ذکر شده است.<ref name=":0" /> این روایت مانند دیگر روایات این کتاب، از ابوالقاسم عبدالله بن احمد بن عامر طائی<ref>برای نمونه نگاه کنید به طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، قم، جماعة المدرسین، ۱۳۷۳ش، ص۳۵۱.</ref> از پدرش احمد بن عامر الطائی<ref>نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، به تحقیق موسی شبیری زنجانی، قم، جماعة المدرسین، ۱۳۶۵ش، ص۱۰۰.</ref> نقل شده که در کتاب‌های رجالی متقدم توثیق یا تضعیف نشده‌اند. عبدالله مامقانی از رجال‌شناسان قرن ۱۴ قمری، عبدالله بن احمد طائی را حسن<ref>مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال فی علم الرجال، (رحلی)، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا، ج۲، ص۱۶۷.</ref> و پدرش را مجهول‌الحال دانسته است.<ref>مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال فی علم الرجال، (رحلی)، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا،، ج۶، ص۱۹۸.</ref> بنابراین سند این روایت [[حدیث ضعیف|ضعیف]] است.
حدیث جانشینی خدا در خانواده شهیدان، در کتاب [[صحیفة الامام الرضا(ع) (کتاب)|صحیفة الامام الرضا(ع)]] به نقل از [[امام رضا(ع)]] ذکر شده است. امام رضا(ع) این سخن را از [[امام علی(ع)]] و او از [[پیامبر(ص)]] نقل کرده است.<ref name=":0"/> این روایت مانند دیگر روایات این کتاب، از ابوالقاسم عبدالله بن احمد بن عامر طائی<ref>برای نمونه نگاه کنید به طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، قم، جماعة المدرسین، ۱۳۷۳ش، ص۳۵۱.</ref> از پدرش احمد بن عامر الطائی<ref>نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، به تحقیق موسی شبیری زنجانی، قم، جماعة المدرسین، ۱۳۶۵ش، ص۱۰۰.</ref> نقل شده که در کتاب‌های رجالی متقدم [[توثیق]] یا [[تضعیف]] نشده‌اند. [[عبدالله مامقانی]] از رجال‌شناسان قرن ۱۴ قمری، عبدالله بن احمد طائی را حَسَن<ref>مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال فی علم الرجال، (رحلی)، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا، ج۲، ص۱۶۷.</ref> و پدرش را مجهول‌الحال دانسته است.<ref>مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال فی علم الرجال، (رحلی)، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا، ج۶، ص۱۹۸.</ref> بنابراین سند این روایت [[حدیث ضعیف|ضعیف]] است.


ابواسحاق ثعلبی از علمای اهل سنت قرن ۵ قمری نیز، این روایت را از [[امام سجاد(ع)]] نقل کرده است.<ref>ثعلبی، احمد، الکشف والبیان عن تفسیر القرآن، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۲۲ ق، ج۳، ص۲۰۵.</ref>
ابواسحاق ثعلبی از علمای اهل سنت قرن ۵ قمری نیز، این روایت را از [[امام سجاد(ع)]] نقل کرده است.<ref>ثعلبی، احمد، الکشف والبیان عن تفسیر القرآن، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۲۲ ق، ج۳، ص۲۰۵.</ref>
خط ۳۴: خط ۳۴:
== کتاب صحیفه امام رضا(ع) ==
== کتاب صحیفه امام رضا(ع) ==
{{اصلی|صحیفة الامام الرضا(ع) (کتاب)}}
{{اصلی|صحیفة الامام الرضا(ع) (کتاب)}}
کتاب صحیفة الامام الرضا(ع) از کتاب‌های روایی شیعه است که در آن فقط روایات امام رضا(ع) بیان شده است. این روایات را احمد بن عامر طائی از امام رضا(ع) شنیده و برای پسرش ابوالقاسم عبدالله بن احمد طائی نقل کرده است. کتاب‌های رجالی متقدم این دو راوی را توثیق یا تضعیف نکرده‌اند؛<ref>برای نمونه نگاه کنید به طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، قم، جماعة المدرسین، ۱۳۷۳ش، ص۳۵۱؛ نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، به تحقیق موسی شبیری زنجانی، قم، جماعة المدرسین، ۱۳۶۵ش، ص۱۰۰.</ref> بنابراین روایات این کتاب با این سلسله‌سند معتبر نیستند. البته برخی روایات این کتاب، با اسنادی معتبر، در دیگر منابع حدیثی شیعه ذکر شده است.{{مدرک|date=ژوئیه ۲۰۲۱}}<span></span>
کتاب صحیفة الامام الرضا(ع) از کتاب‌های روایی [[شیعه]] است که در آن فقط روایات امام رضا(ع) بیان شده است. این روایات را احمد بن عامر طائی از امام رضا(ع) شنیده و برای پسرش ابوالقاسم عبدالله بن احمد طائی نقل کرده است. کتاب‌های رجالی متقدم این دو راوی را توثیق یا تضعیف نکرده‌اند؛<ref>برای نمونه نگاه کنید به طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، قم، جماعة المدرسین، ۱۳۷۳ش، ص۳۵۱؛ نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، به تحقیق موسی شبیری زنجانی، قم، جماعة المدرسین، ۱۳۶۵ش، ص۱۰۰.</ref> بنابراین روایات این کتاب با این سلسله‌سند [[حدیث معتبر|معتبر]] نیستند. البته برخی روایات این کتاب، با اسنادی معتبر، در دیگر منابع حدیثی شیعه ذکر شده است.{{مدرک|date=ژوئیه ۲۰۲۱}}


== منابع ==
== منابع ==
خط ۴۰: خط ۴۰:


{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =
  | شاخه اصلی = حدیث
  | شاخه فرعی۱ =
  | شاخه فرعی۱ = منبع‌شناسی
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۲ =
  | شاخه فرعی۳ =
  | شاخه فرعی۳ =
خط ۴۷: خط ۴۷:


{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه = شد
  | تیترها =
  | تیترها = شد
  | ویرایش =
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر = شد
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =  
  | بازبینی نویسنده =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت = ج
  | کیفیت =
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۰۹

سؤال

حدیثی نقل شده که بر اساس آن خداوند جانشین شهید در خانواده او است. آیا این حدیث از نظر سند صحیح است؟


حدیث جانشینی خدا در خانواده شهیدان
حدیث جانشینی خدا در خانواده شهید.jpg
اطلاعات حدیث
به نقل ازامام رضا(ع)، پیامبر(ص)
راویان
راوی اصلیاحمد بن عامر طائی
دیگر راویانعبدالله بن احمد بن عامر طائی
سند
اعتبار سندضعیف
منابع شیعهصحیفة الامام الرضا(ع)
منابع سنیالکشف و البیان عن تفسیر القرآن

جانشینی خدا در خانواده شهیدان، مضمون روایتی است که در کتاب صحیفة الامام الرضا(ع) ذکر شده و از نظر سند ضعیف است. دلیل ضعف سند ناشناخته بودن احمد بن عامر طائی یکی از راویان سلسه‌سند است.

متن حدیث

«... فَإِذَا أُزِيلَ الشَّهِيدُ عَنْ فَرَسِهِ بِطَعْنَةٍ أَوْ بِضَرْبَةٍ، لَمْ يَصِلْ إِلَى الْأَرْضِ، حَتَّى يَبْعَثَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ زَوْجَتَهُ مِنَ الْحُورِ الْعِين‏... وَ يَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَنَا خَلِيفَتُهُ فِي أَهْلِهِ وَ مَنْ أَرْضَاهُمْ فَقَدْ أَرْضَانِي وَ مَنْ أَسْخَطَهُمْ فَقَدْ أَسْخَطَنِي‏...».[۱]

سند

حدیث جانشینی خدا در خانواده شهیدان، در کتاب صحیفة الامام الرضا(ع) به نقل از امام رضا(ع) ذکر شده است. امام رضا(ع) این سخن را از امام علی(ع) و او از پیامبر(ص) نقل کرده است.[۱] این روایت مانند دیگر روایات این کتاب، از ابوالقاسم عبدالله بن احمد بن عامر طائی[۲] از پدرش احمد بن عامر الطائی[۳] نقل شده که در کتاب‌های رجالی متقدم توثیق یا تضعیف نشده‌اند. عبدالله مامقانی از رجال‌شناسان قرن ۱۴ قمری، عبدالله بن احمد طائی را حَسَن[۴] و پدرش را مجهول‌الحال دانسته است.[۵] بنابراین سند این روایت ضعیف است.

ابواسحاق ثعلبی از علمای اهل سنت قرن ۵ قمری نیز، این روایت را از امام سجاد(ع) نقل کرده است.[۶]

کتاب صحیفه امام رضا(ع)

کتاب صحیفة الامام الرضا(ع) از کتاب‌های روایی شیعه است که در آن فقط روایات امام رضا(ع) بیان شده است. این روایات را احمد بن عامر طائی از امام رضا(ع) شنیده و برای پسرش ابوالقاسم عبدالله بن احمد طائی نقل کرده است. کتاب‌های رجالی متقدم این دو راوی را توثیق یا تضعیف نکرده‌اند؛[۷] بنابراین روایات این کتاب با این سلسله‌سند معتبر نیستند. البته برخی روایات این کتاب، با اسنادی معتبر، در دیگر منابع حدیثی شیعه ذکر شده است.[نیازمند منبع]

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ علی بن موسی، امام هشتم(ع)، صحیفة الامام الرضا(ع)، به تحقیق محمدمهدی نجف، مشهد، کنگره جهانی امام رضا(ع)، ۱۴۰۶ق، ص۹۲.
  2. برای نمونه نگاه کنید به طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، قم، جماعة المدرسین، ۱۳۷۳ش، ص۳۵۱.
  3. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، به تحقیق موسی شبیری زنجانی، قم، جماعة المدرسین، ۱۳۶۵ش، ص۱۰۰.
  4. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال فی علم الرجال، (رحلی)، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا، ج۲، ص۱۶۷.
  5. مامقانی، عبدالله، تنقیح المقال فی علم الرجال، (رحلی)، بی‌نا، بی‌جا، بی‌تا، ج۶، ص۱۹۸.
  6. ثعلبی، احمد، الکشف والبیان عن تفسیر القرآن، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ اول، ۱۴۲۲ ق، ج۳، ص۲۰۵.
  7. برای نمونه نگاه کنید به طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، قم، جماعة المدرسین، ۱۳۷۳ش، ص۳۵۱؛ نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، به تحقیق موسی شبیری زنجانی، قم، جماعة المدرسین، ۱۳۶۵ش، ص۱۰۰.