اعمالی برابر با آزادکردن برده‌ای از نسل اسماعیل(ع): تفاوت میان نسخه‌ها

(اصلاح ارقام)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳۰: خط ۳۰:
امام صادق(ع): اگر مؤمن محتاجی را اطعام دهد، ثوابش معادل آزاد کردن صد نفر از فرزندان اسماعیل از بردگی است.<ref>کلینی، محمد، کافی، قم: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ق، ج۲، ص ۲۰۳.</ref>
امام صادق(ع): اگر مؤمن محتاجی را اطعام دهد، ثوابش معادل آزاد کردن صد نفر از فرزندان اسماعیل از بردگی است.<ref>کلینی، محمد، کافی، قم: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ق، ج۲، ص ۲۰۳.</ref>


[[اسلام]] برخی مسائل اجتماعی را که با زندگی بشری در ارتباط تنگاتنگ می‌باشد، با پاداش دادن و تشویق کردن‌ها، برجسته می‌کند تا اهمیت آن مسائل اجتماعی را برساند که اگر کسی به آن اقدام کند گویا یک یا چندین نفر از نسل برترین پیامبران الهی را از بند اسارت رهانیده است. از همین‌رو فرهنگ [[انفاق در قرآن|انفاق]] و کمک به دیگران نشان می‌دهد که هر فردی در جامعه باید به فکر دیگر انسان‌ها و نگرانی معیشت و زندگی آنها را داشته باشد. اگر فرهنگ انفاق آن‌طور که مورد تأکید قرآن است، در جامعه محقق شود مسئله فقر که یکی از اساسی‌ترین موضوعات جوامع بشری است، تا حدود زیادی بهبود پیدا می‌کند و شاید به‌طور کامل رفع شود. اسلام برای رسیدن به این هدف برنامه وسیعی دارد که یکی از مهمترین آنها انفاق و کمک مالی به دیگران است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲، ص۳۱۶</ref>
[[دین اسلام]] برخی مسائل اجتماعی را که با زندگی بشری در ارتباط تنگاتنگ می‌باشد، با پاداش دادن و تشویق کردن‌ها، برجسته می‌کند تا اهمیت آن مسائل اجتماعی را برساند که اگر کسی به آن اقدام کند گویا یک یا چندین نفر از نسل برترین پیامبران الهی را از بند اسارت رهانیده است. از همین‌رو فرهنگ [[انفاق در قرآن|انفاق]] و کمک به دیگران نشان می‌دهد که هر فردی در جامعه باید به فکر دیگر انسان‌ها و نگرانی معیشت و زندگی آنها را داشته باشد. اگر فرهنگ انفاق آن‌طور که مورد تأکید قرآن است، در جامعه محقق شود مسئله فقر که یکی از اساسی‌ترین موضوعات جوامع بشری است، تا حدود زیادی بهبود پیدا می‌کند و شاید به‌طور کامل رفع شود. اسلام برای رسیدن به این هدف برنامه وسیعی دارد که یکی از مهمترین آنها انفاق و کمک مالی به دیگران است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲، ص۳۱۶</ref>





نسخهٔ ‏۲۵ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۳۱

سؤال

در روایات اسلامی چه کارهایی پاداش آزاد کردن بردگان نسل حضرت اسماعیل(ع) را دارد؟

نجات از شرک؛ رساندن آب به تشنگان؛ کمک به شیعیان نیازمند؛ افطار دادن به روزه‌دار؛ غذا دادن به مؤمنان و نیازمندان همانند یا بالاتر از پاداش کسی است که برده‌ای از فرزندان حضرت اسماعیل(ع) را آزاد کرده باشد. این روایات بیانگر اهمیت داشتن مسائل اجتماعی و برجستگی فرزندان حضرت اسماعیل(ع) می‌باشد.

نجات از شرک:

پیامبر خدا(ص): اگر کسی انسانی را از شرک به اسلام دعوت کند برایش اجر و ثوابی معادل آزاد کردن بنده ای از نسل و فرزندان اسماعیل ثبت می‌شود.[۱]

آب دادن به تشنگان

پیامبر خدا(ص): کسی که یک جرعه آب به مؤمنی که دسترسی به آب ندارد، بنوشاند، گویا ده نفر از فرزندان اسماعیل را از بردگی نجات داده است.[۲]

کمک به شیعه نیازمند

امام باقر(ع): کسی که به شیعه ای از شیعیان ما که دست یاری و کمک به طرف او دراز کرده، کمک نماید یا از گرسنگی او را رهائی دهد، قسم به خداوند برای این عمل ثوابی بهتر از ثواب رها کردن و آزاد کردن بنده ای از فرزندان اسماعیل مقرر می‌شود.[۳]

سیر کردن گرسنگان

امام باقر(ع): هر کس چهار نفر از مسلمین را سیر کند، گویا برده‌ای از فرزندان اسماعیل را آزاد کرده است.[۴]

افطاری دادن به روزه‌دار

امام صادق(ع): افطار دادن به شخص روزه دار مسلمان، ثوابی معادل آزاد کردن بنده ای از فرزندان اسماعیل دارد.[۵]

اطعام مؤمن نیازمند

امام صادق(ع): اگر مؤمن محتاجی را اطعام دهد، ثوابش معادل آزاد کردن صد نفر از فرزندان اسماعیل از بردگی است.[۶]

دین اسلام برخی مسائل اجتماعی را که با زندگی بشری در ارتباط تنگاتنگ می‌باشد، با پاداش دادن و تشویق کردن‌ها، برجسته می‌کند تا اهمیت آن مسائل اجتماعی را برساند که اگر کسی به آن اقدام کند گویا یک یا چندین نفر از نسل برترین پیامبران الهی را از بند اسارت رهانیده است. از همین‌رو فرهنگ انفاق و کمک به دیگران نشان می‌دهد که هر فردی در جامعه باید به فکر دیگر انسان‌ها و نگرانی معیشت و زندگی آنها را داشته باشد. اگر فرهنگ انفاق آن‌طور که مورد تأکید قرآن است، در جامعه محقق شود مسئله فقر که یکی از اساسی‌ترین موضوعات جوامع بشری است، تا حدود زیادی بهبود پیدا می‌کند و شاید به‌طور کامل رفع شود. اسلام برای رسیدن به این هدف برنامه وسیعی دارد که یکی از مهمترین آنها انفاق و کمک مالی به دیگران است.[۷]


منابع

  1. زید بن علی، مسند زید بن علی، بیروت، دارالحیاة، بی تا، ص۳۹۰.
  2. کلینی، محمد، کافی، قم: دارالکتب الاسلامیه، 1365ق، ج۲، ص۲۰۱.
  3. برقی، احمد بن محمد، المحاسن، دارالکتب الاسلامیه، بی تا، ج۲، ص ۳۹۴.
  4. ابن بابویه، محمد، ثواب الاعمال، قم: منشورات الرضی، ۱۳۶۸ش، ص۱۳۷.
  5. حلی، تحریر الاحکام، قم، مؤسسه امام صادق(ع)، ۱۴۲۰ق، ج۱، ص۵۱۶.
  6. کلینی، محمد، کافی، قم: دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۵ق، ج۲، ص ۲۰۳.
  7. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲، ص۳۱۶