اعتبار من لایحضره الفقیه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۴۳: خط ۴۳:
شیخ صدوق (۳۰۵-۳۸۱ق) از مشهورترین فقیهان و محدثان شیعه به‌شمار رفته است.<ref>نصیری، علی، آشنایی با جوامع حدیثی شیعه و اهل‌سنت، قم، مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی(ص)، ۱۳۹۸ش، ص۷۴.</ref> اعتبار شیخ صدوق از احترام و بزرگداشت او توسط عالمان و فقیهان شیعه استنباط شده است.<ref>حجت، هادی، جوامع حدیثی شیعه، تهران، انتشارات سمت و دانشگاه قرآن و حدیث، ۱۳۹۸ش، ص۸۰.</ref> نجاشی شیخ صدوق را فقیه بزرگ شیعه و چهره برجسته شیعه در خراسان بر می‌شمرد.<ref>نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۱۶ق، ص۲۷۶.</ref> شیخ طوسی شیخ صدوق را حافظ روایات، آگاه به فقه و [[رجال]]، و حدیث‌شناس معرفی می‌کند.<ref>طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، تحقیق جواد قیومی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۱۵ق، ص۴۳۹.</ref>
شیخ صدوق (۳۰۵-۳۸۱ق) از مشهورترین فقیهان و محدثان شیعه به‌شمار رفته است.<ref>نصیری، علی، آشنایی با جوامع حدیثی شیعه و اهل‌سنت، قم، مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی(ص)، ۱۳۹۸ش، ص۷۴.</ref> اعتبار شیخ صدوق از احترام و بزرگداشت او توسط عالمان و فقیهان شیعه استنباط شده است.<ref>حجت، هادی، جوامع حدیثی شیعه، تهران، انتشارات سمت و دانشگاه قرآن و حدیث، ۱۳۹۸ش، ص۸۰.</ref> نجاشی شیخ صدوق را فقیه بزرگ شیعه و چهره برجسته شیعه در خراسان بر می‌شمرد.<ref>نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۱۶ق، ص۲۷۶.</ref> شیخ طوسی شیخ صدوق را حافظ روایات، آگاه به فقه و [[رجال]]، و حدیث‌شناس معرفی می‌کند.<ref>طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، تحقیق جواد قیومی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۱۵ق، ص۴۳۹.</ref>


ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی، مشهور به شیخ صدوق، از علمای قرن چهارم قمری بوده است. پدر او علی بن حسین، مشهور به شیخ القمیین، از علمای قم بود. به نقل منابع، شیخ صدوق به دعای امام زمان (ع) متولد شد.<ref>شیخ طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، تحقیق عبادالله تهرانى و علی‌احمد ناصح، قم، دارالمعارف الإسلامية، ۱۴۱۱ق، ص۲۰۹.</ref> شیخ صدوق برای کسب علم در شهرهای مختلف در محضر بیش از ۲۶۰ نفر رسید.<ref>شیخ صدوق، کتاب من لایحضره الفقیه، تحقیق علی‌اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامى، ۱۴۱۳ق، مقدمه محقق، ج۱، ص۶.</ref>  
ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی، مشهور به شیخ صدوق، از علمای قرن چهارم قمری بوده است. پدر او علی بن حسین، مشهور به شیخ القمیین، از علمای قم بود. به نقل منابع، شیخ صدوق به دعای امام زمان (ع) متولد شد.<ref>شیخ طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، تحقیق عبادالله تهرانى و علی‌احمد ناصح، قم، دارالمعارف الإسلامية، ۱۴۱۱ق، ص۲۰۹.</ref> شیخ صدوق برای کسب علم در شهرهای مختلف در محضر بیش از ۲۶۰ نفر رسید.<ref>شیخ صدوق، کتاب من لایحضره الفقیه، تحقیق علی‌اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامى، ۱۴۱۳ق، مقدمه محقق، ج۱، ص۶.</ref> حدود ۳۰۰ اثر علمی به شیخ صدوق نسبت داده‌ شده است. به‌جز کتاب من لایحضره الفقیه، معانی الاخبار، [[عیون اخبار الرضا|عیون اخبار الرضاء،]] الخصال، علل الشرائع و صفات الشیعة از آثار مهم او به‌شمار رفته است.<ref>حجت، جوامع حدیثی شیعه، ص۸۱-۸۳.</ref> 


== ویژگی‌ها ==
== ویژگی‌ها ==

نسخهٔ ‏۲۸ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۲

سؤال

آیا روایات کتاب من لایحضره الفقیه معتبر است؟

کتاب من لایحضره الفقیه
اعتبار من لایحضره الفقیه
اطلاعات کتاب
نام‌های دیگرمن لايحضره الفقيه
نویسندهشيخ صدوق
تاریخ نگارش۳۶۸ق
موضوعحدیث
سبکموضوعی
زبانعربی
به تصحیحعلی‌اکبر غفاری
تعداد جلد۴
قطعوزیری
ترجمه به دیگر زبان‌هافارسی
اطلاعات نشر
ناشرمؤسسه نشر اسلامى
محل نشرقم
تاریخ نشر۱۴۱۳ق
نوبت چاپاول

جایگاه

اعتبار مؤلف

شیخ صدوق (۳۰۵-۳۸۱ق) از مشهورترین فقیهان و محدثان شیعه به‌شمار رفته است.[۱] اعتبار شیخ صدوق از احترام و بزرگداشت او توسط عالمان و فقیهان شیعه استنباط شده است.[۲] نجاشی شیخ صدوق را فقیه بزرگ شیعه و چهره برجسته شیعه در خراسان بر می‌شمرد.[۳] شیخ طوسی شیخ صدوق را حافظ روایات، آگاه به فقه و رجال، و حدیث‌شناس معرفی می‌کند.[۴]

ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی، مشهور به شیخ صدوق، از علمای قرن چهارم قمری بوده است. پدر او علی بن حسین، مشهور به شیخ القمیین، از علمای قم بود. به نقل منابع، شیخ صدوق به دعای امام زمان (ع) متولد شد.[۵] شیخ صدوق برای کسب علم در شهرهای مختلف در محضر بیش از ۲۶۰ نفر رسید.[۶] حدود ۳۰۰ اثر علمی به شیخ صدوق نسبت داده‌ شده است. به‌جز کتاب من لایحضره الفقیه، معانی الاخبار، عیون اخبار الرضاء، الخصال، علل الشرائع و صفات الشیعة از آثار مهم او به‌شمار رفته است.[۷]

ویژگی‌ها

امتیازات

نقدها

منابع

  1. نصیری، علی، آشنایی با جوامع حدیثی شیعه و اهل‌سنت، قم، مرکز بین‌المللی ترجمه و نشر المصطفی(ص)، ۱۳۹۸ش، ص۷۴.
  2. حجت، هادی، جوامع حدیثی شیعه، تهران، انتشارات سمت و دانشگاه قرآن و حدیث، ۱۳۹۸ش، ص۸۰.
  3. نجاشی، احمد بن علی، رجال النجاشی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۱۶ق، ص۲۷۶.
  4. طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، تحقیق جواد قیومی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ۱۴۱۵ق، ص۴۳۹.
  5. شیخ طوسی، محمد بن حسن، الغیبه، تحقیق عبادالله تهرانى و علی‌احمد ناصح، قم، دارالمعارف الإسلامية، ۱۴۱۱ق، ص۲۰۹.
  6. شیخ صدوق، کتاب من لایحضره الفقیه، تحقیق علی‌اکبر غفاری، قم، دفتر انتشارات اسلامى، ۱۴۱۳ق، مقدمه محقق، ج۱، ص۶.
  7. حجت، جوامع حدیثی شیعه، ص۸۱-۸۳.