مهریه حضرت فاطمه(س)

از ویکی پاسخ
نسخهٔ تاریخ ‏۱۴ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۱۱ توسط Fabbasi (بحث | مشارکت‌ها) (بحث جهیزیه حضرت زهرا حذف شد چون ارتباطی به مهریه ندارد. ، ابرابزار)
سؤال

مهریه حضرت زهرا(س) چیست و اینکه گفته می‌شود آب فرات مهریه حضرت فاطمه زهرا(س) است به چه معنا است؟


درگاه‌ها
فاطمیه.png
زن-و-خانواده.png


روایات مهریه ظاهری حضرت زهرا(س) را متفاوت ذکر کرده‌اند؛ از جمله: ۴۰۰ مثقال طلا، ۴۸۰ درهم، ۵۰۰ درهم، کتانِ بافت یمن، پوست دباغی نشده و گیاهی خوشبو، زره و پوست دباغی نشده گوسفند یا شتر.

حضرت زهرا(س) دارای مهریه معنوی نیز بود که بر اساس روایات، خداوند ایشان را به عقد حضرت علی(ع) درآورده و به عنوان هدیه معنوی به ایشان بخشی از زمین، بهشت و دوزخ را اختصاص داده بود. این مهریه معنوی به معنای هبه از طرف خداوند است و نه به عنوان تعهد مالی بر عهده شوهر. برخی روایات، رودهای معروف را به مهریه معنوی حضرت زهرا اختصاص داده‌اند. معنای آب مهریه زهراست، از این روایات برگرفته شده است.

مهریه ظاهری حضرت زهرا(س)

روایات مهریه ظاهری حضرت فاطمه(س) را متفاوت ذکر کرده‌اند؛ از جمله: ۴۰۰ مثقال طلا، ۴۸۰ درهم، ۵۰۰ درهم، کتانِ بافت یمن، پوست دباغی نشده و گیاهی خوشبو، زره و پوست دباغی نشده گوسفند یا شتر.[۱]

مهریه معنوی حضرت زهرا(س)

اما حضرت زهرا به خاطر عظمت و مقامی که داشتند دارای مهریه معنوی نیز بودند که خداوند به ایشان هدیه داده بود زیرا روشن است که خداوند ایشان را به عقد حضرت علی درآورده بود.

  1. پیامبر(ص) در هنگام ازدواج فاطمه(س) و علی(ع) بر منبر رفتند و خطبه‌ای خواندند و گفتند: «خداوند به من دستور داده است که فاطمه را به عقد علی درآورم و این کار را انجام داد. خداوند در ازای این عقد، هبه و هدیه‌ای به ایشان تقدیم داشتند که به عنوان مهریه معنوی شناخته می‌شود.[۲]
  2. پیامبر اکرم(ص) فرمود: «مهریه فاطمه در آسمان بخشی از زمین است، پس کسی که با بغض فاطمه و فرزندانش روی آن راه رود تا قیامت حرام است.»[۳]

امام صادق(ع) فرمود: «خداوند یک چهارم دنیا را مهریه فاطمه قرار داد؛ بنابراین یک چهارم دنیا مال فاطمه می‌باشد و نیز بهشت و دوزخ را مهریه زهرا قرار داده است و زهرا دشمنان خویش را در دوزخ و دوستان خود را در بهشت داخل می‌نماید.»[۴]

  1. امام باقر(ع) می‌فرمایند: {چمتن عربی»[۵] از همین روست که عبارت «آب مهریه زهراست» در میان شیعیان مشهور است.[۶]

منابع

  1. بن‌شهرآشوب، محمد بن علی (۱۳۷۹). مناقب آل‌ابی‌طالب. ج. ۳. ص. ۳۵۱.
  2. ابن‌شهرآشوب، محمد بن علی (۱۳۷۹). مناقب آل ابی‌طالب. ج. ۳. ص. ۳۵۰.
  3. مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی. بحار الانوار. ج. ۴۳. ص. ۱۱۳.
  4. طوسی، محمد بن الحسن. الامالی. ج. ۱. ص. ۶۶۸.
  5. رسولی محلاتی، هاشم (۱۳۸۱). زندگانی حضرت فاطمه. ج. ۱. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی. ص. ۴۹.
  6. ابن‌شهرآشوب (۱۳۷۹). مناقب آل ابی‌طالب. ج. ۳. ص. ۳۵۰.