حدیث «مومن از یک سوراخ دو بار گزیده نمیشود»
لطفاً بفرمائید حدیث «مؤمن از یک سوراخ، دو بار گزیده نمیشود» کجا گفته شده است و به چه معناست؟
آوردهاند که أَبا عَزَّةَ جُمَحِیَّ در جنگ بدر اسیر شد و به پیامبر(ص) گفت: ای محمد! من عیالوار هستم منت بر من بگذار و آزادم نما. حضرت او را آزاد نمود بشرطی که دیگر به جنگ با مسلمانان برنگردد. أَبا عَزَّةَ به مکه برگشت و گفت من محمد را مسخره نمودم و در جنگ احد دوباره بر علیه مسلمانان به جنگ برگشت. پیامبر نیز دعا نمود که فرار نکند، پس أَبا عَزَّةَ اسیر مسلمانان شد و دوباره به پیامبر گفت که من عیالوار هستم و آزادم کن، رسولالله(ص) فرمود: آیا آزادت کنم تا به مکه برگردی و در گروه قریش فریاد بزنی که من دو بار محمد را مسخره نمودم، سپس فرمودند: {{متن عربی|ِ الْمُؤْمِنُ لَا يُلْسَعُ مِنْ جُحْرٍ مَرَّتَيْنِ |ترجمه= مؤمن از يك سوراخ دو بار گزيده نمي شود.[۱]
این داستان را کتابهای اهل سنت نیز با اندک اختلافی نقل کردهاند.[۲]
امام صادق(ع) نیز فرمود: «الْمُؤْمِنُ حَسَنُ الْمَعُونَه خَفِيفُ الْمَئُونَه جَيِّدُ التَّدْبِيرِ لِمَعِيشَتِهِ لَا يُلْسَعُ مِنْ جُحْرٍ مَرَّتَيْنِ[۳] مؤمن، ياورى خوب و كم خرج و كم زحمت است؛ زندگىاش را خوب اداره مىكند؛ از يك سوراخ دوبار گزيده نمىشود.»
مؤمن چون یک بار از امری، چیزی، کاری، کسی، زیان دید و آن را به تجربه دانست، همواره از آن دوری میکند، دوباره از آن زیان نمیبیند.[۴] کاربرد امروزین اینگونه روایات در این است که آزموده را آزمودن خطاست؛ کسی که نیرنگی را دید باید عبرت گیرد و هشیارتر باشد تا دوباره کسی او را فریب ندهد.[۵] کسی که عهدشکنی کرده است، مورد اعتماد نیست و نباید دوباره با او عهد و پیمان بست.[۶]
منابع
- ↑ طوسي، محمد بن حسن، الخلاف، قم، مؤسسه نشر اسلامي، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۱۹۳. قطب الدين راوندى، سعيد بن هبه الله، الخرائج و الجرائح، قم، مؤسسه امام مهدی، چاپ اول، ۱۴۰۹ ق، ج۱، ص۱۴۹.
- ↑ عجلونی، اسماعیل بن محمد، كشف الخفاء، بيروت، دار الكتب العلمية، چاپ سوم، ۱۴۰۸ق/۱۹۸۸م، ج۲، ص۳۷۵. زمخشری، محمود بن عمر، الفايق في غريب الحديث، بیروت، دار الكتب العلمية، چاپ اول، ۱۴۱۷ق/ ۱۹۹۶ م، ج۳، ص۲۰۰.
- ↑ كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۲۴۱، حدیث۳۸.
- ↑ حکیمی، محمدرضا و حکیمی، محمد و حکیمی، علی، الحیاه، ترجمه احمد آرام، تهران، دفتر نشر فرهنگ اسلامی، چاپ اول، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۱۸۳.
- ↑ مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، مرآه العقول فی شرح أخبار آل الرسول، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۴ ق، ج۹، ص۲۸۱.
- ↑ مازندرانی، محمد صالح بن احمد، شرح الکافی-الأصول و الروضه، تهران، المکتبه الاسلامیه، چاپ اول، ۱۳۸۲ ق، ج۹، ص۱۷۲.