نماز جماعت
 | این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
جماعت در ادای نمازهای یومیۀ مستحب، در نماز جمعه و نیز در نمازهای عیدین با تحقق شرایط، واجب است، ولی در نمازهای مندوب، جز در «استسقاء»، جایز نیست. اخبار در فضیلت نماز جماعت در كتابهای فریقین (شیعه و سنی) فراوان است.[۱]
با استناد به آیات قرآن کریم (نساء: 102؛ بقره: 43)، احادیث متواتر و سنّت عملی پیامبر اکرم و صحابه و اهل بیت علیهم السلام، مشروعیت نماز جماعت در نمازهای واجب روزانه اثبات شده است و حتی برخی مشروعیت آن را از ضروریات دین دانسته‌اند. به نظر برخی فقها، از پاره‌ای احادیث بر می‌آید که آغاز تشریع نماز به صورت جماعت بوده است.[۲]
نماز جماعت علاوه بر آثار عبادی و اخلاقی، یعنی اظهار اخلاص بیشتر، بروز و ظهور همگانی عبادت خدا، همیاری برای انجام دادن کارهای نیک و دوری از گناهان، فواید سیاسی و اجتماعی بسیاری دارد، از جمله هویت یافتن جامعه اسلامی، آگاهی بیشتر مردم از یکدیگر، ایجاد الفت و ارتباط‌بین مسلمانان و تحقق برادری دینی در پرتو انضباط خاص.
بنا بر روایات متعدد شیعه و اهل سنّت، فضیلت نماز جماعت چند برابر نماز فُرادی' است. محدّثان اهل سنّت و شیعه از پیامبر اکرم نقل کرده‌اند که هر رکعت نماز جماعت، بیست و پنج برابر نماز فرادی' پاداش دارد. در برخی احادیثِ اهل سنّت این فضیلت بیست و هفت برابر و در برخی دیگر بیست و چند برابر نقل شده است[۳]
مطالعه بیشتر
- پرتویی از اسرار نماز، محسن قرائتی
منابع
- ↑ جمعی از نویسندگان، «اسلام»، بخش «نماز جماعت»، دائرة المعارف بزرگ اسلامی، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۳، ذیل مدخل.
- ↑ رحمان ستایش، محمدکاظم، «نماز جماعت» دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱۰، ذیل مدخل.
- ↑ رحمان ستایش، محمدکاظم، «نماز جماعت» دانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، ج۱۰، ذیل مدخل.