تسبیح
 | این مقاله هماکنون به دست A.rezapour در حال ویرایش است. |
تسبیح خداوند از پرکاربردترین مفاهیم در قرآن است. خداوند در قرآن بارها بندگانش را به تسبیح خود فرامی‌خواند. بر اساس آیات قرآن همه موجودات عالم مشغول تسبیح خداوند هستند.
معنای تسبیح
تسبیح در اصل از ماده «سبح» به معنی حرکت سریع در آب و هوا است. به همین منظور در مورد خداوند نیز به معنی حرکت سریع، در مسیر عبادت پروردگار است.[۱] حقیقت تسبیح، نفی هرگونه عیب و نقص و گواهی موجودات جهان به پاکی و یکتایی خداوند است.
تسبیح همه موجودات عالم
آیات مختلف قرآن، از تسبیح و حمد موجودات عالم سخن گفته است. از همه صریح‌تر آیه ۴۴ سوره اسرا است که بدون هیچ گونه استثناء، همه موجودات عالم هستی، زمین و آسمان و ستارگان و کهکشان‌ها، انسان‌ها و حیوانات و برگ‌های درختان و حتی دانه‌های کوچک اتم را در این تسبیح و حمد عمومی شریک می‌داند.
آسمان های هفتگانه مشغول تسبیح خداوند هستند.[۲] و کسانی که نزد خداوند هستند( فرشتگان و مقربان) مشغول سجده و عبادت هستند.[۳] در قرآن از تسبیح فرشتگان[۴] کوه‌ها و پرندگان سخن می‌کند.[۵]
۱۸ ۱۹ ۳۸ ۴۱ نور. ۱۸ حج
امر به تسبیح خداوند در قرآن
آیه ۴۱ آل عمران. آیه ۱۱ مریم. آیه ۴۳ احزاب. آیه ۵۰ غافر. آیه ۱۳۰ طه. آیه ۳۹ و ۴۰ ق. آیه ۴۸ و ۴۹ طور. آیه ۲۶ انسان.
معنای تسبیح خداوند
تسبیح خداوند، به معنای حمد و سپاس او و همواره یاد او بودن است. در آیه ۲۰۶ سوره اعراف تسبیح خداوند عبادت شمرده شده است.