اربعین حسینی

از ویکی پاسخ
سؤال

اربعین چه روزی است؟ زیارت اربعین و پیاده روی برای زیارت مستحب است؟

روز بیست و یکم سال ۶۱ قمری، چهل روز پس از عاشورا و شهادت امام حسین را روز اربعین می گویند. در برخی منابع تاریخی آمده است که در روز اربعین اسرای کربلا به زیارت مزار امام حسین آمدند و دوم آنکه جابر بن عبدالله صحابی پیامبر به زیارت قبر امام حسین آمده است. از این جهت اربعین برای شیعیان مهم تلقی و هر ساله عزاداری و زیارت حرم امام حسین در هر سال، از مناسک و آداب دینی شیعیان شمرده می شود.

واقعه تاریخی اولین اربعین

حضور اهل بيت(ع) در اولين اربعين شهادت امام حسين (ع) بر سر مزار آن حضرت در كربلا از مسائلى است كه در قرون اخير برخى محققان شيعه درباره آن تشكيك كرده اند. در مقابل، برخى ديگر از انديشمندان، درصدد رد اين تشكيك و اثبات اربعين اول شده اند.[۱]

شیخ طوسى در مصباح المتهجد می نویسد روز ۲۰ صفر یعنى اربعین زمانى است كه حرم امام حسین (ع) یعنى كاروان‌اسرا، از شام به مدینه مراجعت كردند. و روزى است كه جابر بن عبدالله بن‌حرام انصاری‌، صحابی رسول خدا (ص‌)، از مدینه به كربلا رسید تا به زیارت‌ قبر امام حسین (ع) بشتابد و او نخستین كسى است از مردمان كه قبر آن‌حضرت را زیارت كرد. [۲]

استحباب زیارت اربعین

مهمترین نكته درباره اربعین‌، روایت امام عسكرى (ع‌) است‌. که در روایتى كه در منابع ‌مختلف از ایشان نقل شده فرموده‌اند: نشانه‌هاى مؤمن پنج چیز است‌: ۱. خواندن پنجاه و یك ركعت نماز (۱۷ ركعت نماز واجب + ۱۱ نماز شب + ۲۳ نوافل) ۲. زیارت اربعین ۳. انگشترى در دست راست ۴. وجود آثار سجده ‌بر پیشانى ۵. بلند خواندن بسم الله در نماز این حدیث تنها مدرك معتبرى است كه جداى از خود زیارت اربعین كه درمنابع دعایى آمده‌، به اربعین امام حسین (ع) و بزرگداشت آن روز تصریح كرده ‌است‌. شیخ طوسی میگوید در این روز زیارت امام حسین (ع) مستحب است واین زیارت‌، همانا خواندن زیارت اربعین است.[۳]

پیاده روی اربعین

.




مطالعه بیشتر

  • حماسه حسینی، شهید مرتضی مطهری.


جستارهای وابسته

منابع

  1. رنجبر،‌محسن، پژوهشى در اربعين حسينى(عليه السلام)، تاریخ اسلام در آینه پژوهش، موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)،‌ شماره پنج، صفحه شش.
  2. رسول جعفریان، دلیل بزرگداشت اربعین چیست، بازتاب اندیشه ۱۳۸۶، شماره ۸۴.
  3. رسول جعفریان، دلیل بزرگداشت اربعین چیست، بازتاب اندیشه ۱۳۸۶، شماره ۸۴.