دعای قاموس

نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۳۲ توسط Rezapour (بحث | مشارکت‌ها)
سؤال

درباره دعای قاموس توضیح دهید؟

دعای قاموس که قاموس القدرة و سیفی صغیر نیز خوانده می‌شود، دعایی است با محتوای عرفانی و منسوب به امام علی(ع).

خواسته اصلیِ دعاکننده در این دعا عزت و قوت مادی و معنوی با تکیه بر حمایت و قدرت الهی است. در این دعا حفاظتِ دعاکننده از شر دشمنان و حسودان در پناه لطف الهی درخواست گردیده است. این دعا با توجه به مضامینی که دارد مورد توجه عالمان علوم غریبه قرار گرفته است. برخی سند این دعا را ضعیف دانسته‌اند.

معرفی

دعای سیفی صغیر یا قاموس دعای کوتاهی منسوب به امام علی(ع) است. این دعا با جمله «رَبِّ أَدْخِلْنِى فِى لُجَّةِ بَحْرِ أَحَدِيَّتِكَ؛ پروردگارا مرا در ژرفای دریای یگانگی‌ خود وارد ساز» آغاز می‌شود و با صلوات بر پیامبر(ص) و خاندان او پایان می‌یابد.[۱]

دعای قاموس یا سیفی صغیر اولین بار در کتاب صحیفه ثانیه علویه تألیف محدث نوری (وفات ۱۳۲۰ق) آمده است. محدث نوری در مقدمه این دعا اشاره کرده که این دعا را در منابع متعدد روایی دیده است. او از مشهور بودن متن دعا نیز خبر داده و این شهرت را کمتر از شهرت دعای مناجات خمس عشر نقل شده از امام سجاد(ع) نمی‌داند. البته محدث نوری متذکر شده که این دعا را در منابع قابل اعتماد ندیده و نقل اصل این دعا در کتابش را از باب تسامح در ادله سنن و با تأسی از علمای اعلامی دانسته است.[۲]

شیخ عباس قمی، محدث بزرگ متأخر شیعه و شاگرد محدث نوری، نیز در کتاب دعای مشهور خود مفاتیح الجنان این دعا را آورده است. او توضیحات استاد خود را عیناً در مقدمه این دعا نقل کرده و با این کار نظر محدث نوری درباره این دعا را تأیید کرده است.[۳]

محمد سَنَد، فقیه معاصر شیعه و متخصص رجال و درایه حدیث، درباره جایگاه سندی دعای قاموس بر اهمیت و لزوم استناد دعا به معصومین(ع) به دلیل عصمت و اطلاع آنان بر حقایق امور تأکید می‌کند. او براساس قاعده مَن بَلَغ توسل به دعایی که به لحاظ سندی قابل استناد به معصوم(ع) نیستند را ممکن می‌داند. از نظر او دعای قاموس هم شامل این قاعده است.[۴]

محتوا و مضامین

دعای قاموس حاوی مضامین توحیدی در قالب عباراتی پیچیده است که شباهت به برخی دیگر از دعاهای امام علی(ع) از جمله دعای صباح دارد. این موضوع باعث توجه و علاقه برخی عارفان شیعه معاصر به این دعا شده است. سید محمدحسین حسینی طهرانی، از علما و عرفای معاصر، این دعا را دارای مضامین عالی توحیدی می‌داند. او معتقد است که عظمت مقام عبودیت امام علی(ع) در این دعا ظهور و بروز دارد.[۵]

محدث نوری از توجه «ارباب الطِلِسمات و التَسخیرات» (افرادی که به علوم غریبه می‌پردازند) به این دعا به دلیل مضامین خاص آن خبر داده است. توجه طرفداران علوم غریبه به این دعا بوسیله شرح‌هایی که بر این دعا نوشته‌اند، مشخص شده است. محدث نوری افزوده که این افراد برای این دعا آثار عجیبی برشمرده‌اند. محدث نوری از نقل این شروح و آثار به دلیل عدم اعتماد به این مطالب خودداری کرده است.[۶]

متن دعا

دعای قاموس
مـتـنترجمه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ رَبِّ أَدْخِلْنِى فِى لُجَّةِ بَحْرِ أَحَدِيَّتِكَ، وَطَمْطَامِ يَمِّ وَحْدانِيَّتِكَ، وَقَوِّنِى بِقُوَّةِ سَطْوَةِ سُلْطانِ فَرْدانِيَّتِكَ، حَتَّىٰ أَخْرُجَ إِلىٰ فَضَاءِ سَعَةِ رَحْمَتِكَ، وَفِى وَجْهِى لَمَعاتُ بَرْقِ الْقُرْبِ مِنْ آثارِ حِمايَتِكَ، مَهِيباً بِهَيْبَتِكَ، عَزِيزاً بِعِنايَتِكَ، مُتَجَلِّلاً مُكَرَّماً بِتَعْلِيمِكَ وَتَزْكِيَتِكَ به نام خداوند بخشنده مهربان. پروردگارا مرا در ژرفای دریای یگانگی‌ات و در میان اقیانوس یکتایی‌ات وارد ساز و با نیروی چیرگی سلطنت فرد و تنهایت، توانمند گردان تا به فضای بی‌کران رحمتت درآیم، درحالی‌که در چهره‌ام درخشندگی‌های پرتو قرب از آثار حمایتت فروزان باشد و به شوکتت پرشکوه باشم و به توجهت توانمند باشم و به آموزش و پرورشت بزرگ و بزرگوار باشم
وَأَلْبِسْنِى خِلَعَ الْعِزَّةِ وَالْقَبُولِ، وَسَهِّلْ لِى مَناهِجَ الْوُصْلَةِ وَالْوُصُولِ، وَتَوِّجْنِى بِتاجِ الْكَرامَةِ وَالْوَقارِ، وَأَلِّفْ بَيْنِى وَبَيْنَ أَحِبَّائِكَ فِى دارِ الدُّنْيا وَدارِ الْقَرارِ، وَارْزُقْنِى مِنْ نُورِ اسْمِكَ هَيْبَةً وَسَطْوَةً تَنْقادُ لِىَ الْقُلُوبُ وَالْأَرْواحُ، وَتَخْضَعُ لَدَىَّ النُّفُوسُ وَالْأَشْباحُ، خدایا لباس‌های توانمندی و قبولی را بر من بپوشان و برایم راه‌های پیوند و پیوستگی را هموار کن و به تاج کرامت و وقار تاجدارم نما و میان من و شیفتگانت در دنیا و آخرت پیوند انداز و از نور نامت شوکت و قوّتی به من عطا کن که دل‌ها و جان‌ها مطیع من گردند و نفوس و بدن‌ها نزد من فروتن شوند
يَا مَنْ ذَلَّتْ لَهُ رِقابُ الْجَبابِرَةِ، وَخَضَعَتْ لَدَيْهِ أَعْناقُ الْأَكاسِرَةِ، لَامَلْجَأَ وَلَا مَنْجٰا مِنْكَ إِلّا إِلَيْكَ، وَلَا إِعانَةَ إِلّا بِكَ، وَلَا اتِّكاءَ إِلّا عَلَيْكَ؛ ادْفَعْ عَنِّى كَيْدَ الْحاسِدِينَ، وَظُلُماتِ شَرِّ الْمُعانِدِينَ، وَارْحَمْنِى تَحْتَ سُرادِقَاتِ عَرْشِكَ يَا أَكْرَمَ الْأَكْرَمِينَ، أَيِّدْ ظاهِرِى فِى تَحْصِيلِ مَراضِيكَ، وَنَوِّرْ قَلْبِى وَسِرِّى بِالاطِّلاعِ عَلىٰ مَناهِجِ مَساعِيكَ ای آن‌که گردن گردنکشان برایش خوار گشته و پادشاهان در پیشگاهش فروتن شده‌اند، پناهگاه و راه رهایی از تو جز به تو نیست و کمکی نیست جز به‌وسیله تو و تکیه‌گاهی نیست جز بر تو؛ خدایا! بداندیشی حسودان و تیرگی‎های شرّ دشمنان را از من دور کن و به من زیر سراپرده‌های عرشت رحمت آر، ای گرامی‌ترین گرامیان، ظاهر هستی‌ام را در به دست آوردن خشنودی‌ات نیرومند کن و قلب و نهادم را با آگاهی بر راه‌های رسیدن به پیشگاهت روشن ساز
إِلٰهِى كَيْفَ أَصْدُرُ عَنْ بابِكَ بِخَيْبَةٍ مِنْكَ، وَقَدْ وَرَدْتُهُ عَلىٰ ثِقَةٍ بِكَ ؟! وَكَيْفَ تُؤْيِسُنِى مِنْ عَطائِكَ وَقَدْ أَمَرْتَنِى بِدُعائِكَ؟! خدایا چگونه از در خانه‌ات مأیوس و ناامید بازگردم درحالی‌که با اعتماد به تو وارد آن شدم و چگونه از عطایت ناامیدم می‌کنی درحالی‌که مرا به دعا در پیشگاهت فرمان دادی
وَهَا أَنَا مُقْبِلٌ عَلَيْكَ، مُلْتَجِئٌ إِلَيْكَ، باعِدْ بَيْنِى وَبَيْنَ أَعْدائِى كَما باعَدْتَ بَيْنَ أَعْدائِى، اخْتَطِفْ أَبْصارَهُمْ عَنِّى بِنُورِ قُدْسِكَ وَجَلالِ مَجْدِكَ، إِنَّكَ أَنْتَ اللّٰهُ الْمُعْطِى جَلائِلَ النِّعَمِ الْمُكَرَّمَةِ لِمَنْ نَاجَاكَ بِلَطائِفِ رَحْمَتِكَ، يَا حَىُّ يَا قَيُّومُ، يَا ذَا الْجَلالِ وَالْإِكْرامِ وَصَلَّى اللّٰهُ عَلىٰ سَيِّدِنا وَنَبِيِّنا مُحَمَّدٍ وَآلِهِ أَجْمَعِينَ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ اینک به تو روی آورده‌ام و از تو پناه می‌جویم، بین من و دشمنانم دوری انداز، چنان‌که بین دشمنانم دوری انداختی، به نور پاک و عظمت و بزرگواری‌ات دیدگان دشمنانم را از دیدن من نابینا کن، به یقین تو، خدای عطابخش نعمت‌های بزرگ و باارزش به بندگان رازو و نیاز خویش هستی که با لطائف رحمتت تو را می‌خوانند، ای زنده، ای پاینده‌، ای صاحب بزرگی و مهمان‌نوازی و درود خدا بر مولای ما و پیامبر ما محمّد و بر همه خاندان پاک و پاکیزه‌اش


منابع

  1. قمی، شیخ عباس، کلیات مفاتیح الجنان، قم، انتشارات اسوه، ص ۱۰۷.
  2. سماهیجی، عبدالله بن صالح و میرزا حسین نوری طبرسی، ترجمهٔ صحیفهٔ علویه، ترجمهٔ سیدهاشم رسولی محلاتی، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۳، ص ۷۳۸.
  3. قمی، شیخ عباس، کلیات مفاتیح الجنان، قم، انتشارات اسوه، ص ۱۰۶-۱۰۷.
  4. محمد السند، منهج التکامل الروحی، بیروت، دارالمهجة البیضاء، ص ۲۰۲-۲۰۳.
  5. سید محمدصادق حسینی طهرانی، نور مجرد (یادنامه آیت الله سید محمدحسین حسینی طهرانی)، مشهد، انتشارات علامه طباطبایی، ج ۲، ص ۳۶۰.
  6. سماهیجی و نوری طبرسی، ترجمهٔ صحیفهٔ علویه، ص ۷۳۸.