بداء و علم الهی: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammad7576 (بحث | مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammad7576 (بحث | مشارکت‌ها) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
== معنای بداء در لغت و اصطلاح == | == معنای بداء در لغت و اصطلاح == | ||
بداء در لغت به معنای ظاهر شدن و آشکار شدن امری بعد از مخفی بودن آن است. اگر انسانی درباره امری دیدگاه خاصی داشته است و به جهت حادث شدن چیزی متوجه شود که دیدگاه او اشتباه و از روی جهل به مصالح و مفاسد بوده است و پس از این توجه یافتن عملکرد خود را تغییر دهد، گفته می شود برای این شخص بداء حاصل شده است.<ref>{{پک|1=سبحانی تبریزی|2=1408|ک=البداء في ضوء الکتاب و السنة|ص=13 و 14}}</ref><ref>{{پک|1=راغب اصفهانی|2=1412|ک=مفردات الفاظ قرآن|ص=113}}</ref> | بداء در لغت به معنای ظاهر شدن و آشکار شدن امری بعد از مخفی بودن آن است. اگر انسانی درباره امری دیدگاه خاصی داشته است و به جهت حادث شدن چیزی متوجه شود که دیدگاه او اشتباه و از روی جهل به مصالح و مفاسد بوده است و پس از این توجه یافتن عملکرد خود را تغییر دهد، گفته می شود برای این شخص بداء حاصل شده است.<ref>{{پک|1=سبحانی تبریزی|2=1408|ک=البداء في ضوء الکتاب و السنة|ص=13 و 14}}</ref><ref>{{پک|1=راغب اصفهانی|2=1412|ک=مفردات الفاظ قرآن|ص=113}}</ref> | ||
بداء در اصطلاح کلام شیعی به معنای این است که خداوند مقدّراتی را برای انسان قرار داده است اما انسان می تواند با اعمال خود آن را تغییر دهد. یعنی آن چه خداوند تقدیر کرده است مشروط و قابل تغییر است. لذا بداء در مورد خداوند متعال به معنای لغوی آن نیست.<ref>{{پک|1=سبحانی تبریزی|2=1428|ک=محاضرات فی الالهیات|ص=234}}</ref> | |||
== انواع بداء == | == انواع بداء == | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۲: | ||
* {{یادکرد کتاب|عنوان=البداء في ضوء الکتاب و السنة|سال=1408|پیوند=|نام=جعفر|نام خانوادگی=سبحانی تبریزی|پیوند نویسنده=|ناشر=دار الأضواء|مکان=بیروت|کوشش=|مترجم=}} | * {{یادکرد کتاب|عنوان=البداء في ضوء الکتاب و السنة|سال=1408|پیوند=|نام=جعفر|نام خانوادگی=سبحانی تبریزی|پیوند نویسنده=|ناشر=دار الأضواء|مکان=بیروت|کوشش=|مترجم=}} | ||
* {{یادکرد کتاب|عنوان=مفردات الفاظ قرآن|سال=1412|پیوند=|نام=حسین بن محمد|نام خانوادگی=راغب اصفهانی|پیوند نویسنده=|ناشر=دار القلم- الدار الشامية|مکان=بیروت-دمشق|کوشش=صفوان عدنان داوودی|مترجم=}} | * {{یادکرد کتاب|عنوان=مفردات الفاظ قرآن|سال=1412|پیوند=|نام=حسین بن محمد|نام خانوادگی=راغب اصفهانی|پیوند نویسنده=|ناشر=دار القلم- الدار الشامية|مکان=بیروت-دمشق|کوشش=صفوان عدنان داوودی|مترجم=}} | ||
* | *{{یادکرد کتاب|عنوان=محاضرات فی الالهیات|سال=1428|پیوند=|نام=جعفر|نام خانوادگی=سبحانی|پیوند نویسنده=|ناشر=مؤسسة الإمام الصادق علیه السلام|مکان=قم|کوشش=|مترجم=}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی =کلام و اعتقادات | | شاخه اصلی =کلام و اعتقادات | ||
نسخهٔ ۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۳۹
 | این متن یک پیشنویس است که در وضعیت در حال نگارش قرار دارد |
سؤال
درگاه‌ها
«بداء» در عقیده شیعه به چه معنی است؟ آیا این اعتقاد با قاعده علم مطلق الهی ناسازگار نیست؟
معنای بداء در لغت و اصطلاح
بداء در لغت به معنای ظاهر شدن و آشکار شدن امری بعد از مخفی بودن آن است. اگر انسانی درباره امری دیدگاه خاصی داشته است و به جهت حادث شدن چیزی متوجه شود که دیدگاه او اشتباه و از روی جهل به مصالح و مفاسد بوده است و پس از این توجه یافتن عملکرد خود را تغییر دهد، گفته می شود برای این شخص بداء حاصل شده است.[۱][۲]
بداء در اصطلاح کلام شیعی به معنای این است که خداوند مقدّراتی را برای انسان قرار داده است اما انسان می تواند با اعمال خود آن را تغییر دهد. یعنی آن چه خداوند تقدیر کرده است مشروط و قابل تغییر است. لذا بداء در مورد خداوند متعال به معنای لغوی آن نیست.[۳]
انواع بداء
عدم تنافی بداء با علم مطلق الهی
پانویس
منابع
- سبحانی تبریزی، جعفر (۱۴۰۸). البداء في ضوء الکتاب و السنة. بیروت: دار الأضواء.
- راغب اصفهانی، حسین بن محمد (۱۴۱۲). مفردات الفاظ قرآن. به کوشش صفوان عدنان داوودی. بیروت-دمشق: دار القلم- الدار الشامية.
- سبحانی، جعفر (۱۴۲۸). محاضرات فی الالهیات. قم: مؤسسة الإمام الصادق علیه السلام.