پرش به محتوا

بداء و علم الهی: تفاوت میان نسخه‌ها

Mohammad7576 (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohammad7576 (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
{{سوال}}
{{سوال}}
{{درگاه|سنت}}
{{درگاه|سنت}}
آیا اعتقاد به «بداء» در شیعه با قاعده علم مطلق الهی ناسازگار نیست؟
«بداء» در عقیده شیعه به چه معنی است؟ آیا این اعتقاد با قاعده علم مطلق الهی ناسازگار نیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}



نسخهٔ ‏۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۲۶

سؤال
درگاه‌ها


«بداء» در عقیده شیعه به چه معنی است؟ آیا این اعتقاد با قاعده علم مطلق الهی ناسازگار نیست؟

معنای بداء در لغت و اصطلاح

بداء در لغت به معنای ظاهر شدن و آشکار شدن امری بعد از مخفی بودن آن است. اگر انسانی درباره امری دیدگاه خاصی داشته است و به جهت حادث شدن چیزی متوجه شود که دیدگاه او اشتباه و از روی جهل به مصالح و مفاسد بوده است و پس از این توجه یافتن عملکرد خود را تغییر دهد، گفته می شود برای این شخص بداء حاصل شده است.[۱][۲]

انواع بداء

عدم تنافی بداء با علم مطلق الهی

پانویس

منابع

  • سبحانی تبریزی، جعفر (۱۴۰۸). البداء في ضوء الکتاب و السنة. بیروت: دار الأضواء.
  • راغب اصفهانی، حسین بن محمد (۱۴۱۲). مفردات الفاظ قرآن. به کوشش صفوان عدنان داوودی. بیروت-دمشق: دار القلم- الدار الشامية.