شغل انبیاء: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۳: | خط ۱۳: | ||
[[پرونده:IMG 20221114 124449 046.jpg|بندانگشتی|تصویری از یک یادداشت دربارهٔ شغل انبیاء پشت یک نسخهٔ خطی.]] | [[پرونده:IMG 20221114 124449 046.jpg|بندانگشتی|تصویری از یک یادداشت دربارهٔ شغل انبیاء پشت یک نسخهٔ خطی.]] | ||
در منابع مختلفی چون [[قرآن کریم]]، احادیث [[معصومان(ع)]] و اخبار تاریخی گاهی به این مشاغل اشاره شده است: | در منابع مختلفی چون [[قرآن کریم]]، احادیث [[معصومان(ع)]] و اخبار تاریخی گاهی به این مشاغل اشاره شده است: | ||
* شغل [[حضرت آدم(ع)]]: کشاورزی،<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار|سال=1403|نام=محمدباقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=مؤسسة الوفاء|جلد=103|صفحه=56|مکان=بیروت}}</ref> آهنگری<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ الامم و الملوک|سال=۱۳۸۷|نام=محمد بن جریر|نام خانوادگی=طبری|ناشر=روائع التراث العربی|جلد=1|صفحه=130|کوشش=تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم}}</ref> و نانوایی<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ الامم و الملوک|سال=1387|نام=محمد بن جریر|نام خانوادگی=طبری|ناشر=روائع التراث العربی|جلد=1|صفحه=129|کوشش=تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم}}</ref> برشمرده شده است. | * شغل [[حضرت آدم(ع)]]: کشاورزی،<ref name=":2">{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار|سال=1403|نام=محمدباقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=مؤسسة الوفاء|جلد=103|صفحه=56|مکان=بیروت}}</ref> آهنگری<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ الامم و الملوک|سال=۱۳۸۷|نام=محمد بن جریر|نام خانوادگی=طبری|ناشر=روائع التراث العربی|جلد=1|صفحه=130|کوشش=تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم}}</ref> و نانوایی<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ الامم و الملوک|سال=1387|نام=محمد بن جریر|نام خانوادگی=طبری|ناشر=روائع التراث العربی|جلد=1|صفحه=129|کوشش=تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم}}</ref> برشمرده شده است. | ||
* کار [[حضرت انوش(ع)]]: اولین کسی بود که درخت خرما نشاند و زراعت کرد. | * کار [[حضرت انوش(ع)]]: اولین کسی بود که درخت خرما نشاند و زراعت کرد. | ||
* شغل حضرت [[ادریس(ع)]]: خیاطی(مخترع سوزن و خیاطی) برشمرده شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مروج الذهب|نام=أبو الحسن|نام خانوادگی=المسعودی|جلد=1|صفحه=31}}</ref> | * شغل حضرت [[ادریس(ع)]]: خیاطی(مخترع سوزن و خیاطی) برشمرده شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=مروج الذهب|نام=أبو الحسن|نام خانوادگی=المسعودی|جلد=1|صفحه=31}}</ref> | ||
* کار [[حضرت نوح(ع)]]: نجاری و کشتی سازی دانسته شده است.<ref | * کار [[حضرت نوح(ع)]]: نجاری و کشتی سازی دانسته شده است.<ref name=":2" /><ref>سوره هود، آیه ۳۷</ref><ref>سوره قصص، آیه ۲۷</ref><ref>سوره انبیاء، آیه ۸۰</ref> | ||
* کار [[حضرت ابراهیم(ع)]]: کشاورزی<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک|سال=۱۹۹۲–۱۹۹۳|نام=عبدالرحمن بن علی|نام خانوادگی=ابن‌الجوزی|ناشر=دارالکتب العلمیة|جلد=2|صفحه=146|مکان=بیروت|کوشش=تحقیق محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا}}</ref> و بنایی<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۷.</ref> عنوان شده است. | * کار [[حضرت ابراهیم(ع)]]: کشاورزی<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک|سال=۱۹۹۲–۱۹۹۳|نام=عبدالرحمن بن علی|نام خانوادگی=ابن‌الجوزی|ناشر=دارالکتب العلمیة|جلد=2|صفحه=146|مکان=بیروت|کوشش=تحقیق محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا}}</ref> و بنایی<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۷.</ref> عنوان شده است. | ||
* شغل [[حضرت اسماعیل(ع)]]: بنایی و خادم مسجد دانسته شده است.<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۷.</ref> | * شغل [[حضرت اسماعیل(ع)]]: بنایی و خادم مسجد دانسته شده است.<ref>سوره بقره، آیه ۱۲۷.</ref> | ||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
* شغل [[حضرت صالح(ع)]]: تجارت برشمرده شده است.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ مدینة دمشق|سال=1995|نام=أبوالقاسم علی بن الحسن|نام خانوادگی=ابن عساکر|ناشر=دارالفکر للطباعة والنشر والتوزیع|جلد=7|صفحه=443|مکان=بیروت|کوشش=تحقیق عمرو بن غرامة العمروی}}</ref> | * شغل [[حضرت صالح(ع)]]: تجارت برشمرده شده است.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ مدینة دمشق|سال=1995|نام=أبوالقاسم علی بن الحسن|نام خانوادگی=ابن عساکر|ناشر=دارالفکر للطباعة والنشر والتوزیع|جلد=7|صفحه=443|مکان=بیروت|کوشش=تحقیق عمرو بن غرامة العمروی}}</ref> | ||
* شغل [[حضرت لوط(ع)]]: کشاورزی دانسته شده است.<ref name=":1">{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار|سال=1403|نام=محمدباقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=مؤسسه الوفاء|جلد=103|صفحه=56|مکان=بیروت}}</ref> | * شغل [[حضرت لوط(ع)]]: کشاورزی دانسته شده است.<ref name=":1">{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار|سال=1403|نام=محمدباقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=مؤسسه الوفاء|جلد=103|صفحه=56|مکان=بیروت}}</ref> | ||
* شغل [[حضرت سلیمان(ع)]]: نظامی‌گری،<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=صبح الأعشی فی صناعة الإنشاء|نام=أبو العباس|نام خانوادگی=قلقشندی|جلد=1|صفحه=488}}</ref> پادشاهی،<ref>سوره انبیاء، آیه ۸۱.</ref> | * شغل [[حضرت سلیمان(ع)]]: نظامی‌گری،<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=صبح الأعشی فی صناعة الإنشاء|نام=أبو العباس|نام خانوادگی=قلقشندی|جلد=1|صفحه=488}}</ref> پادشاهی،<ref>سوره انبیاء، آیه ۸۱.</ref> حصیربافی،<ref name=":2" /> و صابون‌سازی<ref name=":3">قلقشندی، احمد بن علی، صبح الأعشی فی صناعة الإنشاء، تحقیق محمدحسین شمس‌الدین، بیروت، دارالکتب العلمیة، بی‌تا، ج ۱، ص ۴۸۶.</ref> آمده است. | ||
* کار [[حضرت عیسی(ع)]]: جهانگردی بیان شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ مدینة دمشق|نام=علی بن حسن|نام خانوادگی=ابن عساکر|جلد=7|صفحه=443}}</ref> | * کار [[حضرت عیسی(ع)]]: جهانگردی بیان شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تاریخ مدینة دمشق|نام=علی بن حسن|نام خانوادگی=ابن عساکر|جلد=7|صفحه=443}}</ref> | ||
* کار [[حضرت زکریاء(ع)]]: نجاری خوانده شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الدر المنثور فی تفسیر المأثور|نام=عبدالرحمن بن أبی‌بکر|نام خانوادگی=سیوطی|ناشر=بیروت دارالفکر|جلد=6|صفحه=479}}</ref> | * کار [[حضرت زکریاء(ع)]]: نجاری خوانده شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الدر المنثور فی تفسیر المأثور|نام=عبدالرحمن بن أبی‌بکر|نام خانوادگی=سیوطی|ناشر=بیروت دارالفکر|جلد=6|صفحه=479}}</ref> | ||
نسخهٔ ۲۱ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۳۲
سؤال
شغل انبیاء الهی، که از طریق آن معیشت خود را تأمین می‌کردند، چه بوده است؟
شغل انبیاء معمولاً به کشاورزی، دامداری و تجارت مرتبط بوده است. بسیاری از انبیاء در تاریخ به عنوان کشاورز یا چوپان شناخته می‌شوند. به عنوان مثال، حضرت نوح(ع) به کشاورزی مشغول بود و حضرت داوود(ع) نیز به عنوان آهنگر و سازنده سلاح شناخته می‌شود. همچنین، حضرت محمد(ص) قبل از بعثت به تجارت مشغول بودند. این مشاغل نه تنها به تأمین معیشت آنها کمک می‌کرد، بلکه به عنوان ابزاری برای ارتباط با مردم و انتقال پیام‌های الهی نیز عمل می‌کرد.
شغل انبیاء الهی به طور کلی به فعالیت‌هایی مرتبط است که به تأمین معیشت آنها کمک می‌کرد و در عین حال به عنوان ابزاری برای ارتباط با مردم و انتقال پیام‌های الهی عمل می‌کرد.
این فعالیت‌ها و شغل‌ها نه تنها به تأمین نیازهای مادی انبیاء کمک می‌کرد، بلکه به عنوان الگوهایی برای پیروانشان در زمینه‌های مختلف زندگی، از جمله صداقت، کار و تلاش، و خدمت به جامعه، محسوب می‌شدند. انبیاء با زندگی خود نشان دادند که چگونه می‌توان با ایمان و تلاش، به اهداف عالی انسانی دست یافت و در خدمت به بشریت بود.
شغل انبیاء الهی
در منابع مختلفی چون قرآن کریم، احادیث معصومان(ع) و اخبار تاریخی گاهی به این مشاغل اشاره شده است:
- شغل حضرت آدم(ع): کشاورزی،[۱] آهنگری[۲] و نانوایی[۳] برشمرده شده است.
- کار حضرت انوش(ع): اولین کسی بود که درخت خرما نشاند و زراعت کرد.
- شغل حضرت ادریس(ع): خیاطی(مخترع سوزن و خیاطی) برشمرده شده است.[۴]
- کار حضرت نوح(ع): نجاری و کشتی سازی دانسته شده است.[۱][۵][۶][۷]
- کار حضرت ابراهیم(ع): کشاورزی[۸] و بنایی[۹] عنوان شده است.
- شغل حضرت اسماعیل(ع): بنایی و خادم مسجد دانسته شده است.[۱۰]
- کار حضرت یعقوب(ع): چوپانی و دامداری دانسته شده است.[۱۱]
- شغل حضرت ایوب(ع): زراعت و گله داری و دامداری تلقی شده است.[۱۲][۱۳]
- کار حضرت شعیب(ع): شبانی و دامداری و بنایی قلمداد شده است.[۱۴][۱۵]
- کار حضرت موسی(ع): شبانی،[۱۶] کشاورزی[۱۷] و بنایی[۱۸] عنوان شده است.
- شغل حضرت خضر(ع): بنایی برشمرده شده است.[۱۹]
- کار حضرت داوود(ع): آهنگری،[۲۰] زره‌سازی[۲۱] و زنبیل‌بافی[۲۲][۲۳] عنوان شده است.
- شغل حضرت هود(ع): تجارت عنوان شده است.[۲۴][۲۵]
- شغل حضرت صالح(ع): تجارت برشمرده شده است.[۲۶]
- شغل حضرت لوط(ع): کشاورزی دانسته شده است.[۲۷]
- شغل حضرت سلیمان(ع): نظامی‌گری،[۲۸] پادشاهی،[۲۹] حصیربافی،[۱] و صابون‌سازی[۳۰] آمده است.
- کار حضرت عیسی(ع): جهانگردی بیان شده است.[۳۱]
- کار حضرت زکریاء(ع): نجاری خوانده شده است.[۳۲]
- شغل حضرت یوسف(ع): خزانه‌داری،[۳۳] پادشاهی[۳۴] و کاغذسازی[۳۵] عنوان شده است.
- شغل پیامبر اسلام(ص): شبانی،[۳۶] بازرگانی[۳۷] عنوان شده است.
منابع
- ↑ پرش به بالا به: ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ مجلسی، محمدباقر (۱۴۰۳). بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار. ج۱۰۳. بیروت: مؤسسة الوفاء. ص۵۶.
- ↑ طبری، محمد بن جریر (۱۳۸۷). تاریخ الامم و الملوک. ج۱. به کوشش تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم. روائع التراث العربی. ص۱۳۰.
- ↑ طبری، محمد بن جریر (۱۳۸۷). تاریخ الامم و الملوک. ج۱. به کوشش تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم. روائع التراث العربی. ص۱۲۹.
- ↑ المسعودی، أبو الحسن. مروج الذهب. ج۱. ص۳۱.
- ↑ سوره هود، آیه ۳۷
- ↑ سوره قصص، آیه ۲۷
- ↑ سوره انبیاء، آیه ۸۰
- ↑ ابن‌الجوزی، عبدالرحمن بن علی (۱۹۹۲–۱۹۹۳). المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک. ج۲. به کوشش تحقیق محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا. بیروت: دارالکتب العلمیة. ص۱۴۶.
- ↑ سوره بقره، آیه ۱۲۷.
- ↑ سوره بقره، آیه ۱۲۷.
- ↑ مسعودی، علی بن الحسین. مروج الذهب و معادن الجوهر. ج۱. بیروت: الشرکة العلمیة للکتاب. ص۴۱.
- ↑ طبری، محمد بن جریر (۱۳۸۷). تاریخ الامم و الملوک. ج۱. به کوشش محمد ابوالفضل ابراهیم. روائع التراث العربی. ص۳۲۳.
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر. تفسیر نمونه. ج۱۳. ص۴۳۶.
- ↑ بحاراالنوار. ج۱۰۳.
- ↑ سوره قصص، آیه23.
- ↑ سوره قصص، آیه ۲۷.
- ↑ ابن‌الجوزی، عبدالرحمن بن علی (۱۹۹۲–۱۹۹۳). المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک. ج۲. به کوشش محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا. بیروت: دارالکتب العلمیة. ص۱۴۶.
- ↑ سوره کهف، آیه ۷۷.
- ↑ سوره کهف، آیه33.
- ↑ سوره سبأ، آیه ۱۰.
- ↑ سوره انبیاء، آیه ۸۰.
- ↑ شریف رضی، محمد بن الحسین (۱۴۱۴). «خطبه ۱۶۰». نهج البلاغه. به کوشش تحقیق صبحی الصالح. قم: دارالهجرة. ص۲۲۷.
- ↑ «خطبه ۱۵۰». نهج البالغه.
- ↑ ابن عساکر، أبوالقاسم علی بن الحسن (۱۹۹۵). تاریخ مدینة دمشق. ج۷. به کوشش تحقیق عمرو بن غرامة العمروی. بیروت: دارالفکر للطباعة والنشر والتوزیع. ص۴۴۳.
- ↑ مجلسی، محمدباقر بن محمدقی. بحار الانوار. ج۱۱. ص۳۵۹.
- ↑ ابن عساکر، أبوالقاسم علی بن الحسن (۱۹۹۵). تاریخ مدینة دمشق. ج۷. به کوشش تحقیق عمرو بن غرامة العمروی. بیروت: دارالفکر للطباعة والنشر والتوزیع. ص۴۴۳.
- ↑ مجلسی، محمدباقر (۱۴۰۳). بحارالانوار الجامعة لدرر اخبار الائمة الاطهار. ج۱۰۳. بیروت: مؤسسه الوفاء. ص۵۶.
- ↑ قلقشندی، أبو العباس. صبح الأعشی فی صناعة الإنشاء. ج۱. ص۴۸۸.
- ↑ سوره انبیاء، آیه ۸۱.
- ↑ قلقشندی، احمد بن علی، صبح الأعشی فی صناعة الإنشاء، تحقیق محمدحسین شمس‌الدین، بیروت، دارالکتب العلمیة، بی‌تا، ج ۱، ص ۴۸۶.
- ↑ ابن عساکر، علی بن حسن. تاریخ مدینة دمشق. ج۷. ص۴۴۳.
- ↑ سیوطی، عبدالرحمن بن أبی‌بکر. الدر المنثور فی تفسیر المأثور. ج۶. بیروت دارالفکر. ص۴۷۹.
- ↑ سوره یوسف، آیه ۵۵.
- ↑ نیشابوری، ابواسحاق ابراهیم بن منصور. قصص الانبیاء. به کوشش حبیب یغمایی. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی. ص۱۱۴.
- ↑ قلقشندی، احمد بن علی. صبح الأعشی فی صناعة الإنشاء. ج۱. به کوشش محمدحسین شمس‌الدین. بیروت: دارالکتب العلمیة. ص۴۸۶.
- ↑ ابن‌الجوزی، عبدالرحمن بن علی (۱۹۹۲–۱۹۹۳). المنتظم فی تاریخ الأمم و الملوک. ج۲. به کوشش تحقیق محمد عبدالقادر عطا و مصطفی عبدالقادر عطا. بیروت: دارالکتب العلمیة. ص۱۴۶.
- ↑ الدمشقی، اسماعیل بن کثیر (۱۹۸۸). البدایة و النهایة. ج۲. به کوشش تحقیق علی شیری. بیروت: داراحیاء التراث العربی. ص۳۸۶.
افزودن نظر