پرش به محتوا

نماز شب در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
Mohammadaminrazi (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Mohammadaminrazi (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۰: خط ۲۰:


=== قيام در دل شب ===
=== قيام در دل شب ===
{{قرآن|تَتَجا في جُنُوبُهُمْ عَنِ المَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّ ُهمْ خَوْفاً وَ َطمَعاً وَ مِمّا َرزَقناهُمْ يُنْفِقُونَ|ترجمه=پهلوهايشان از بسترها در دل شب دور ميشود به پا ميخيزد و رو به درگاه خدا ميآورند پروردگار خود را با بيم و اميد ميخوانند، و از آنچه به آنها روزي دادهايم، انفاق ميكنند|سوره=سجده|آیه=41}} «تَتَجافی‌» از مادهی (جفا) در اصل به معنی برداشتن و دور ساختن است «جنوب» جمع «جنب» به معنی پهلو است و «مضاجع» جمع «مَضْجَع» به معنی بستر است و دور شدن پهلو از بستر كنايه از برخاستن از خواب و پرداختن به عبادت پروردگار در دل شب<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=اصول كافی|تاریخ=١٣٧٤|نام=محمد بن يعقوب|نام خانوادگی=كلينی|جلد=20|صفحه=20}}</ref>
{{قرآن|تَتَجا في جُنُوبُهُمْ عَنِ المَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّ ُهمْ خَوْفاً وَ َطمَعاً وَ مِمّا َرزَقناهُمْ يُنْفِقُونَ|ترجمه=پهلوهايشان از بسترها در دل شب دور ميشود به پا ميخيزد و رو به درگاه خدا ميآورند پروردگار خود را با بيم و اميد ميخوانند، و از آنچه به آنها روزي دادهايم، انفاق ميكنند|سوره=سجده|آیه=41}} «تَتَجافی‌» از ماده‌ی (جفا) در اصل به معنی برداشتن و دور ساختن است. «جنوب» جمع «جنب» به معنی پهلو است و «مضاجع» جمع «مَضْجَع» به معنی بستر است و دور شدن پهلو از بستر كنايه از برخاستن از خواب و پرداختن به عبادت پروردگار در دل شب<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=اصول كافی|تاریخ=١٣٧٤|نام=محمد بن يعقوب|نام خانوادگی=كلينی|جلد=20|صفحه=20}}</ref>


قرآن كريم به يكی از صفات مؤمنين اشاره كرده می‌گويد: «پهلوهای آنان از بسترها در دل شب دور می‌شود به پا می‌خيزند و رو به درگاه خدا می‌آورند و به راز و نياز با او می‌پردازند»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=أمالی|تاریخ=١٤١٤|نام=محمد بن حسن|نام خانوادگی=طوسی|ناشر=دار الثقافه|مکان=قم}}</ref>
[[قرآن كريم]] به يكی از صفات مؤمنين اشاره كرده می‌گويد: «پهلوهای آنان از بسترها در دل شب دور می‌شود به پا می‌خيزند و رو به درگاه خدا می‌آورند و به راز و نياز با او می‌پردازند»<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=أمالی|تاریخ=١٤١٤|نام=محمد بن حسن|نام خانوادگی=طوسی|ناشر=دار الثقافه|مکان=قم}}</ref>


== فضیلت نماز شب در قرآن ==
== فضیلت نماز شب در قرآن ==
خط ۳۶: خط ۳۶:


در آیات [[قرآن]] اهمیت شب زنده داری و نماز شب و تلاوت قرآن را در آن هنگام که غافلان در خوابند گوشزد می کنند. [[امام صادق (ع)]] فرمود: {{متن عربی|إِنَّ مِن رُوحِ اللَّهِ تَعَالَى ثَلَاثَةُ: التَهَجُدُ بِاللَّيْلِ وافطارِ الصَّائِمِ ولقاء الأخوان|ترجمه=اسه چیز از عنایات مخصوص الهی است عبادت شبانه نماز شب) وافطار دادن به روزه داران و ملاقات برادران مسلمان}}<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالانوار|تاریخ=۱۴۰۳|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=انتشارات الوفا|جلد=۸۷|صفحه=۱۴۳}}</ref> و در حدیث دیگری از همان حضرت می خوانیم که در تفسیر آیه ی کارهای نیک اثر کارهای بد را از بین می برد اشاره دارند که: «نماز شب گناهان روز را از بین می برد» <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=حليه المتقين|نام خانوادگی=مجلسی|نام=محمد باقر|تاریخ=۱۳۶۲|صفحه=۱۴۳|ناشر=انتشارات رشيدی}}</ref>
در آیات [[قرآن]] اهمیت شب زنده داری و نماز شب و تلاوت قرآن را در آن هنگام که غافلان در خوابند گوشزد می کنند. [[امام صادق (ع)]] فرمود: {{متن عربی|إِنَّ مِن رُوحِ اللَّهِ تَعَالَى ثَلَاثَةُ: التَهَجُدُ بِاللَّيْلِ وافطارِ الصَّائِمِ ولقاء الأخوان|ترجمه=اسه چیز از عنایات مخصوص الهی است عبادت شبانه نماز شب) وافطار دادن به روزه داران و ملاقات برادران مسلمان}}<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالانوار|تاریخ=۱۴۰۳|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسی|ناشر=انتشارات الوفا|جلد=۸۷|صفحه=۱۴۳}}</ref> و در حدیث دیگری از همان حضرت می خوانیم که در تفسیر آیه ی کارهای نیک اثر کارهای بد را از بین می برد اشاره دارند که: «نماز شب گناهان روز را از بین می برد» <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=حليه المتقين|نام خانوادگی=مجلسی|نام=محمد باقر|تاریخ=۱۳۶۲|صفحه=۱۴۳|ناشر=انتشارات رشيدی}}</ref>
=== وصف شب زنده داری دانايان ===
قرآن كريم می‌فرمايد: «كسی كه در ساعات شب به عبادت و نماز خداوند و سجده و قيام مشغول باشد، انسانی شايسته با ارزشی است». {{قرآن|«اَمَّنْ هُوَ قانت آناء اللَّيْلِ ساجِدَاً وَ قاِئمَاً يَ ْحذَرُ الآخَرَةِ وَ يَرجوا رَحْمةَ رَبهِ|ترجمه=آيا چنين كسی با ارزش است يا كسی كه در ساعات شب به عبادت مشغول است و در حال سجده و قيام از عذاب آخرت می‌ترسد و به رحمت پروردگارش اميدوار است|سوره=زمر|آیه=9}} در حديثی كه از [[امام باقر (ع)]] حضرت نقل شده است، می‌خوانيم كه آيه «َامَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّيْل» به نماز شب تفسير شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الميزان|ترجمه عنوان=محمد باقر موسوی همدانی|نام=محمد حسين|نام خانوادگی=طباطبائی|ناشر=بنياد علمی و فكری علامه طباطبايی|جلد=23|صفحه=٤٩٤}}</ref> <ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=تفسير برهان|سال=١٤١٥|نام=هاشم|نام خانوادگی=حسينی بحرانی|ناشر=بنياد بعثت|جلد=4|صفحه=٦٩|مکان=تهران}}</ref>
== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}

نسخهٔ ‏۲ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۳۰

سؤال

در آیات قرآن چه اهمیت و فضیلتی برای نماز شب، ذکر شده است؟

درگاه‌ها


نماز شب یکی از عبادات مستحب در دین اسلام است که در آیات قرآن به آن اشاره شده

نماز شب یازده رکعت است که به صورت پنج نماز دورکعتی و یک نماز یک‌رکعتی خوانده می‌شود. سه رکعت آخر فضیلت بیشتری بر دیگر رکعت‌ها دارد که شامل دو رکعت نماز شَفع و یک رکعت نماز وَتْر می‌شود.

نماز شب در فقه

نماز شب ۱۱ رکعت است: هشت رکعت آن به صورت چهار نماز دورکعتی به نیت نافله شب خوانده می‌شود. دو رکعت به نیت نماز شَفع. یک نماز یک‌رکعتی هم به نیت نماز وَتر خوانده می‌شود.[۱][۲]

اهمیت نماز شب در قرآن

خصوصيات پرهيزكاران

﴿الصّاِبرينَ و الصَّادِقِينَ وَ القَانِتِينَ وَ الْمُنفِقِينَ وَالْمُسَْتغْفِرِينَ بِاْلأَسْحَارِ(آل عمران:17) پرهيزكاران كسانی هستند كه استقامت و پايداری می‌ورزند و راست می‌گويند و اهل خضوع (در برابر خداوند) هستند و در راه او انفاق می‌نمايند و در سحرگاهان استغفار می‌نمايند. خداوند خودش شفاعت را برای اولياء پسنديده است نه آنكه اوليای الهی نسبت به بندگان از خدا مهربان‌تر باشد.[۳]

پاداش سحر خيزان و نيكوكاران

در اين آيه خداوند و شب زنده‌داری را از مصاديق نيكو كاری دانسته و عشق و علاقه متقين به شب زنده‌داری را اينگونه بيان می‌فرمايد: ﴿كانُوا قلي ًلا مِنَ اللَّيْل ما يَهْجَعُون و بالأَسحارِهُمْ يَسْتَغْفرُون(ذاريات:١٧-١٨) «يهجعون» از ماده‌ی «هجوع» به معنی خواب شبانه است، از نظر برخی منظور اين است كه آنها اكثر شب را بيدار بودند و كمی از شب را می‌خوابيدند.[۴]

قيام در دل شب

﴿تَتَجا في جُنُوبُهُمْ عَنِ المَضاجِعِ يَدْعُونَ رَبَّ ُهمْ خَوْفاً وَ َطمَعاً وَ مِمّا َرزَقناهُمْ يُنْفِقُونَ؛ پهلوهايشان از بسترها در دل شب دور ميشود به پا ميخيزد و رو به درگاه خدا ميآورند پروردگار خود را با بيم و اميد ميخوانند، و از آنچه به آنها روزي دادهايم، انفاق ميكنند(سجده:41) «تَتَجافی‌» از ماده‌ی (جفا) در اصل به معنی برداشتن و دور ساختن است. «جنوب» جمع «جنب» به معنی پهلو است و «مضاجع» جمع «مَضْجَع» به معنی بستر است و دور شدن پهلو از بستر كنايه از برخاستن از خواب و پرداختن به عبادت پروردگار در دل شب[۵]

قرآن كريم به يكی از صفات مؤمنين اشاره كرده می‌گويد: «پهلوهای آنان از بسترها در دل شب دور می‌شود به پا می‌خيزند و رو به درگاه خدا می‌آورند و به راز و نياز با او می‌پردازند»[۶]

فضیلت نماز شب در قرآن

رسول خدا(ص):

«مَن صَلّی بِاللَّیلِ حَسُنَ وَجهُهُ بِالنَّهارِ»

آن کس که در شب نماز بخواند صورتش در روز نیکو و نورانی شود.

وسائل الشیعه، ج ۵، ص ۲۷۱

در آیات قرآن اهمیت شب زنده داری و نماز شب و تلاوت قرآن را در آن هنگام که غافلان در خوابند گوشزد می کنند. امام صادق (ع) فرمود: «إِنَّ مِن رُوحِ اللَّهِ تَعَالَى ثَلَاثَةُ: التَهَجُدُ بِاللَّيْلِ وافطارِ الصَّائِمِ ولقاء الأخوان؛ اسه چیز از عنایات مخصوص الهی است عبادت شبانه نماز شب) وافطار دادن به روزه داران و ملاقات برادران مسلمان»[۷] و در حدیث دیگری از همان حضرت می خوانیم که در تفسیر آیه ی کارهای نیک اثر کارهای بد را از بین می برد اشاره دارند که: «نماز شب گناهان روز را از بین می برد» [۸]

وصف شب زنده داری دانايان

قرآن كريم می‌فرمايد: «كسی كه در ساعات شب به عبادت و نماز خداوند و سجده و قيام مشغول باشد، انسانی شايسته با ارزشی است». ﴿«اَمَّنْ هُوَ قانت آناء اللَّيْلِ ساجِدَاً وَ قاِئمَاً يَ ْحذَرُ الآخَرَةِ وَ يَرجوا رَحْمةَ رَبهِ؛ آيا چنين كسی با ارزش است يا كسی كه در ساعات شب به عبادت مشغول است و در حال سجده و قيام از عذاب آخرت می‌ترسد و به رحمت پروردگارش اميدوار است(زمر:9) در حديثی كه از امام باقر (ع) حضرت نقل شده است، می‌خوانيم كه آيه «َامَّنْ هُوَ قانِتٌ آناءَ اللَّيْل» به نماز شب تفسير شده است.[۹] [۱۰]

پانویس

  1. طباطبایی یزدی، العروة الوثقی، ۲:‎ ۲۴۵.
  2. خمینی، تحریر الوسیله، 143.
  3. قرائتی، محسن (١٣٨٣). تفسير نور. ج۷. تهران: مركز فرهنگی درس‌هايی از قرآن. ص۱۰۶.
  4. طبرسی، فضل بن حسن (١٣٥٠). مجمع البيان. ج۹. تهران: انتشارات فراهانی. ص۱۵۵.
  5. كلينی، محمد بن يعقوب (١٣٧٤). اصول كافی. ج۲۰. ص۲۰.
  6. طوسی، محمد بن حسن (١٤١٤). أمالی. قم: دار الثقافه.
  7. مجلسی، محمد باقر (۱۴۰۳). بحارالانوار. ج۸۷. انتشارات الوفا. ص۱۴۳.
  8. مجلسی، محمد باقر (۱۳۶۲). حليه المتقين. انتشارات رشيدی. ص۱۴۳.
  9. طباطبائی، محمد حسين. الميزان [محمد باقر موسوی همدانی]. ج۲۳. بنياد علمی و فكری علامه طباطبايی. ص۴۹۴.
  10. حسينی بحرانی، هاشم (١٤١٥). تفسير برهان. ج۴. تهران: بنياد بعثت. ص۶۹.

منابع

  • طباطبایی یزدی، سید محمدکاظم (۱۴۱۹). العروة الوثقی. ج۲. ص۲۴۵.
  • خمینی، روح‌الله (۱۴۳۴). تحریر الوسیله. ص۱۴۳.