مصباح المتهجد: تفاوت میان نسخه‌ها

کتاب مصباح المتهجد نخستین کتاب جامع و روشمند در زمینه گردآوری کتاب ادعیه شیعی به‌شمار می‌رود.<ref>مهریزی، مهدی، و مریم ایمانی جو، «بررسی صدور ادعیه ماه رمضان بر اساس مصباح المتهجد»، سفینه، سال دهم، زمستان ۱۳۹۱ش، شماره ۳۷.</ref> مصباح المتهجد یکی از مهمترین و معتبرترین منابع مربوط به دعا و اعمال (عبادات) مستحب در طول ایام سال است. این کتاب بر اساس روایات معتبر نبوی و اهل‌بیت(ع) تنظیم شده است. بخشی از احکام فقهی مربوط به عبادات نیز در این کتاب بیان شده است. با توجه به روایی بودن متن مصباح المتهجّد، این کتاب یکی از معتبرترین منابع دست اول حدیثی شیعه به‌شمار می‌رود. این کتاب از همان زمان تألیف مورد توجه دانشمندان و عموم مردم قرار گرفت؛ به‌طوری که منبع تدوین بسیاری از کتاب‌های ادعیه مثل [[عده الداعی]]، [[مفاتیح الجنان]] و [[اقبال الاعمال]] قرار گرفته است. دلیل اهمیت و اعتبار روایی کتاب این است که شیخ طوسی آن را با استفاده از [[کتابخانه شاپور بغداد]] و کتابخانه شخصی استادش سید مرتضی نوشته است.<ref>«[http://www.makarem.ir/main.aspx?typeinfo=44&lid=0&mid=408749&catid=-2 مصباح المتهجّد]»، پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حضرت آیت الله مکارم شیرازی، تاریخ درج مطلب: ۲۷ اسفند ۱۳۹۶ش. تاریخ بازدید: ۴ خرداد ۱۴۰۲.</ref>

با تألیف مصباح المتهجد (بین سال‌های ۴۴۱/ ۴۴۴ تا ۴۴۷ق) دوره جدیدی در ادبیات دعایی امامیه آغاز می‌شود. ویژگی‌های کتاب مصباح المتهجد یعنی جامعیت، تبویب نوآورانه و اتقان آن، و نیز اعتبار و اهمیت شخصیت شیخ طوسی سبب شد از جنبه‌های مختلف توجه علما و دانشمندان امامیه به این کتاب جلب شود و قبول عام یابد. بدین ترتیب کتاب یا به عبارت دیگر قرائتی معیار از میراث دعایی پراکنده شیعه عرضه شد. مصباح المتهجد مهمترین و معتبرین دعانامه شیعی است و همه کتاب‌های نوشته شده در ادبیات دعای امامیه پس از آن به صورت مستقیم یا غیرمستقیم وامدار آن هستند.<ref>حکیم، سید محمدحسین، «تداوم و تحول در ادبیات دعای امامیه: مصباح المتهجد شیخ طوسی»، آینه پژوهش، سال ۳۳، خرداد و تیر ۱۴۰۱، شماره ۲. ص۶۵.</ref>