اهمیت و فضیلت نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

خط ۳۳: خط ۳۳:


=== از بین بردن بدی‌ها ===
=== از بین بردن بدی‌ها ===
نماز از حسناتی شمرده شده است که سیئات (بدی‌ها) را از بین می‌برد.<ref>سوره هود آیه ۱۱۴.</ref> گفته شده است که نماز از بزرگترین حسنات است.<ref>قطب، سید، فی ظلال القرآن، بیروت، دار الشروق‏، ۱۴۲۵ق، ج۴، ص۱۹۳۲.</ref> مفسران گفته‌اند نمازها حسناتی است که در دل‌های مؤمنین وارد شده و آثار معصیت و تیرگی‌هایی که دل‌هایشان از ناحیه سیئات کسب کرده از بین می‌برد. در میان عبادات، نماز مهمترین عبادت و در اخلاقیات صبر مهمترین خُلق است‏.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن‏، لبنان، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات‏، ۱۳۹۰ق، ج۱۱، ص۵۸.</ref> نمازها گناهانی را که در فاصله‌های ادای آنها صورت می‌گیرد، می‌پوشاند.<ref>مغنیه، محمدجواد، ترجمه تفسیر کاشف، ترجمه موسی دانش، قم، بوستان کتاب قم‏، ۱۳۷۸، ج۴، ص ۴۳۸.</ref>
نماز از حسناتی شمرده شده که سیئات (بدی‌ها) را از بین می‌برد.<ref>سوره هود آیه ۱۱۴.</ref> گفته شده که نماز از بزرگترین حسنات است.<ref>قطب، سید، فی ظلال القرآن، بیروت، دار الشروق‏، ۱۴۲۵ق، ج۴، ص۱۹۳۲.</ref> مفسران گفته‌اند نمازها حسناتی است که در دل‌های مؤمنین وارد شده و آثار معصیت و تیرگی‌هایی که دل‌هایشان از ناحیه سیئات کسب کرده از بین می‌برد.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن‏، لبنان، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات‏، ۱۳۹۰ق، ج۱۱، ص۵۸.</ref> نماز گناهانی را که در فاصله‌های ادای آنها صورت می‌گیرد، می‌پوشاند.<ref>مغنیه، محمدجواد، ترجمه تفسیر کاشف، ترجمه موسی دانش، قم، بوستان کتاب قم‏، ۱۳۷۸، ج۴، ص ۴۳۸.</ref>


نماز روشن‌ترین نمونه کار نیک است‏.<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن‏ ۱۳۸۸، ج۴، ص۱۳۰.</ref> اعمال نیک در از میان بردن آثار سوء اعمال بد اثرگذار است. هر گاه نماز با شرائطش انجام شود، انسان را در عالمی از معنویت و روحانیت فرو می‌برد که پیوندهای ایمانی او را با خدا چنان محکم می‌سازد که آلودگی‌ها و آثار گناه را از دل و جان او شستشو می‌دهد.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه‏، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱، ج۹، ص ۲۶۷.</ref>
نماز روشن‌ترین نمونه کار نیک است‏.<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، تهران، مرکز فرهنگی درس‌هایی از قرآن‏ ۱۳۸۸، ج۴، ص۱۳۰.</ref> اعمال نیک در از میان بردن آثار سوء اعمال بد اثرگذار است.


=== جلوگیری از فحشا ===
=== جلوگیری از فحشا ===
قرآن، نماز را بازدارنده از [[فحشا]] و منکر می‌داند: {{قرآن|إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَیٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ|ترجمه=نماز آدمی را از فحشا و منکر بازمی‌دارد .|سوره=عنکبوت|آیه=۴۵}} نماز از آنجا که انسان را به یاد نیرومندترین عامل بازدارنده یعنی اعتقاد به مبدأ و [[معاد]] می‌اندازد دارای اثر بازدارندگی از فحشاء و منکر است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱، ج۱۶، ص۲۸۵.</ref> مفسران گفته‌اند نماز از کارهای بسیار زشت امثال [[قتل نفس]]، [[زنا]]، [[لواط]]، و مانند آن و نیز از مطلق کارهای ناپسند که مورد قبول وجدان بشری نیست نهی می‌کند.<ref>قرشی، سید علی اکبر، تفسیراحسن‌الحدیث، قم، دفتر نشر نوید اسلام، ۱۳۹۱، ج۸، ص۱۴۶.</ref>
قرآن، نماز را بازدارنده از [[فحشا]] و منکر می‌داند: {{قرآن|إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَیٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ|ترجمه=نماز آدمی را از فحشا و منکر بازمی‌دارد .|سوره=عنکبوت|آیه=۴۵}} نماز انسان را به یاد نیرومندترین عامل بازدارنده یعنی اعتقاد به مبدأ و [[معاد]] می‌اندازد و دارای اثر بازدارندگی از فحشاء و منکر است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، ۱۳۷۱، ج۱۶، ص۲۸۵.</ref> مفسران گفته‌اند نماز از مطلق کارهای ناپسند که مورد قبول وجدان بشری نیست، نهی می‌کند.<ref>قرشی، سید علی اکبر، تفسیراحسن‌الحدیث، قم، دفتر نشر نوید اسلام، ۱۳۹۱، ج۸، ص۱۴۶.</ref>


نماز باعث تقوا می‌شود و تقوا، نفس را از هواپرستی‌ها بازمی‌دارد. درجات مؤمن با نماز او تعالی می‌یابد. هرچه بیشتر بر نماز خود مواظبت کند و آن را با شرایطش بجا آورد و در هنگام اقامه آن، خشوع بیشتری داشته باشد، ارتباط و قرب او به خداوند هم بیشتر خواهد شد و در نتیجه، این ارتباط و قرب، در همه ابعاد زندگی او بازتاب خواهد یافت.<ref>مدرسی، سید محمد تقی، قم، احکام عبادات، انتشارات محبان الحسین(ع)، ۱۳۸۱، ص۲۰۶.</ref>
نماز باعث تقوا می‌شود و تقوا، نفس را از هواپرستی‌ها بازمی‌دارد. درجات مؤمن با نماز او تعالی می‌یابد. هرچه بیشتر بر نماز خود مواظبت کند و آن را با شرایطش بجا آورد و در هنگام اقامه آن، خشوع بیشتری داشته باشد، ارتباط و قرب او به خداوند هم بیشتر خواهد شد و در نتیجه، این ارتباط و قرب، در همه ابعاد زندگی او بازتاب خواهد یافت.<ref>مدرسی، سید محمد تقی، قم، احکام عبادات، انتشارات محبان الحسین(ع)، ۱۳۸۱، ص۲۰۶.</ref>
۱۱٬۸۸۰

ویرایش