مفهوم امتحنک الله در زیارت‌نامه حضرت فاطمه(س): تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Shamsoddin }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۷: خط ۸:
'''مفهوم امتحن الله در زیارت‌نامه حضرت فاطمه(س)''' این است که ایشان از جانب خداوند مورد امتحان قرار گرفت و نتیجه این امتحان لقب صابره بود که خداوند به ایشان اعطا نمود.
'''مفهوم امتحن الله در زیارت‌نامه حضرت فاطمه(س)''' این است که ایشان از جانب خداوند مورد امتحان قرار گرفت و نتیجه این امتحان لقب صابره بود که خداوند به ایشان اعطا نمود.


== معنای امتحان الهی ==
به گفته محمدباقر بهبودی موضوع امتحان و جهتی که حضرت فاطمه بدان امتحان شد این است که خداوند حضرت را به طاقت و توان حمل علم و امانت ربانی الهی امتحان کرد و ایشان را در این امتحان حمل علم و امانت ربانی صابر یافت و به جهت صبر و تحملی که حضرت در تحمل این بار از خود نشان داد ایشان را مستحق حمل اسرار الهی یافت.<ref>بهبودی، محمدباقر، گزیده کافی، تهران، مرکز انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ اول، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۲۶.</ref>  
امتحان از ریشه محن، گداختن نقره و غیره و پاک کردن آن از آلودگی است<ref>معلوف، لویس، فرهنگ المنجد (عربی، فارسی)، ترجمه محمد بندر ریگی، تهران، انتشارات ایران، چاپ ششم، ۱۳۸۶ش، ج۲، ص۱۹۰۷.</ref> و در اصطلاح به معنای آشکار ساختن [[حقیقت]] چیزی است.<ref> حسینی دشتی، مصطفی، معارف و معاریف (دائره المعارف جامع اسلامی)، تهران، مؤسسه فرهنگی آرایه، چاپ سوم، ۱۳۷۹ش، ج۱، ص۸۵.</ref>  مقصود از تمحیص، آزمایش انسان به وسیله تکالیف سخت و دشوار است تا خوبان از بدان جدا شوند.<ref>محمد بن یعقوب کلینی، اصول کافی، ترجمه جواد مصطفوی، تهران، کتاب‌فروشی علمیه اسلامیه، چاپ اول، ج۲، ص۱۹۴.</ref> و کلمه «فتنه» در اصل به معنای انداختن طلا در کوره آتش است تا خالصی‌ها از ناخالصی‌ها تمییز داده شود.<ref>مجمع البحرین، ج۶، ص۲۹۱.</ref>
همچنین به گفته محمدفاضل مسعودی در [[کتاب الاسرار الفاطمیه]]، خداوند قبل از خلقت [[حضرت فاطمه(س)]]، زمانی که حضرت، نوری از انوار شامخه بود و خداوند خلقت آنها را بر دیگر مخلوقات مقدم کرده بود و به جهت آشکار شدن جایگاه و مقام حقیقی حضرت ایشان مورد امتحان الهی قرار گرفتند در نتیجه صبر تنها واکنش حضرت نسبت به این امتحانات بود و به واسطه این امتحان حضرت را پیروز یافت و او را مستحق لقب صابر یافت.<ref> محمد فاضل مسعودی، الأسرار الفاطمیه، قم، مؤسسه الزائر فی الروضه المقدسه لفاطمه المعصومه(س)، چاپ دوم، ۱۴۲۰ق، ص۵۴–۵۷.</ref>
[[قرآن]] امتحان را به عنوان سنت همیشگی الهی معرفی می‌کند. «ما مسلّماً همگان را آزمایش می‌کنیم!»<ref>سوره مؤمنون، آیه ۳۰.</ref> گستره این امتحان تمام جهان و تمام مردم حتی [[پیامبران]] نیز مورد امتحان قرار می‌گیرند و سنتی است که در تمام امت‌های پیشین نیز جاری بوده است. «آیا مردم گمان کردند همین که بگویند «ایمان آوردیم» به حال خود رها می‌شوند و آزمایش نخواهند شد؟! ما کسانی را که پیش از آنان بودند آزمودیم و اینها را نیز امتحان می‌کنیم باید علم خدا درباره کسانی که راست می‌گویند و کسانی که دروغ می‌گویند تحقق یابد!».<ref> سوره عنکبوت، آیات ۲ و ۳.</ref>


==امتحان حضرت زهرا(س)==
[[شیخ مسعودی]] در [[کتاب الاسرار الفاطمیه]] چنین بیان می‌کند: «خداوند قبل از خلقت [[حضرت فاطمه(س)]]، زمانی که حضرت، نوری از انوار شامخه بود و خداوند خلق آنها را بر دیگر مخلوقات مقدم کرده بود و به جهت آشکار شدن جایگاه و مقام حقیقی حضرت ایشان مورد امتحان الهی قرار گرفتند در نتیجه صبر تنها واکنش حضرت نسبت به این امتحانات بود. خداوند برای حضرت زهراء(س) یک امتحان ویژه بلکه امتحانی ربانی قرار داد و به جهت آن امتحان حضرت فاطمه(س) حامل [[اسرار الهی]] گردید و به واسطه این امتحان حضرت را ظفرمند و پیروز یافت و او را مستحق لقب صابر یافت.»<ref>شیخ محمد فاضل المسعودی، الأسرار الفاطمیه، قم، مؤسسه الزائر فی الروضه المقدسه لفاطمه المعصومه(س)، چاپ دوم، ۱۴۲۰ق، ص۵۴–۵۷.</ref>


منابع دیگری نیز درباره امتحان حضرت فاطمه(س) مطالبی را بیان نموده‌اند: «موضوع امتحان و جهتی که حضرت بدان امتحان شد این است که خداوند حضرت را به طاقت و توان حمل علم و امانت ربانی الهی امتحان کرد و ایشان را در این امتحان حمل علم و امانت ربانی صابر یافت و به جهت صبر و تحملی که حضرت در تحمل این بار از خود نشان داد ایشان را مستحق حمل اسرار الهی دانست.<ref>بهبودی، محمدباقر، گزیده کافی، تهران، مرکز انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ اول، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۲۶.</ref>  
امتحان از ریشه محن، گداختن نقره و غیره و پاک کردن آن از آلودگی است<ref>معلوف، لویس، فرهنگ المنجد (عربی، فارسی)، ترجمه محمد بندر ریگی، تهران، انتشارات ایران، چاپ ششم، ۱۳۸۶ش، ج۲، ص۱۹۰۷.</ref> و در اصطلاح به معنای آشکار ساختن [[حقیقت]] چیزی است.<ref> حسینی دشتی، مصطفی، معارف و معاریف (دائره المعارف جامع اسلامی)، تهران، مؤسسه فرهنگی آرایه، چاپ سوم، ۱۳۷۹ش، ج۱، ص۸۵.</ref>
 
[[قرآن]] امتحان را به عنوان سنت همیشگی الهی معرفی می‌کند.<ref>سوره مؤمنون، آیه ۳۰.</ref> گستره این امتحان تمام مردم حتی [[پیامبران]] نیز مورد امتحان قرار می‌گیرند و سنتی است که در تمام امت‌های پیشین نیز جاری بوده است.<ref> سوره عنکبوت، آیات ۲ و ۳.</ref>
همچنین امتحان حضرت زهرا(س) در جهت حامل اسرار الهی بودن ایشان بوده و [[مشیت و اراده الهی]] آن را در مورد حضرت زهرا(س) اقتضا کرده است، لذا آن بانوی بزرگوار از این امتحان موفق درآمده است.<ref>مسعودی، شیخ محمد فاضل، اسرار فاطمیه، ص۵۴؛ شیخ عباس قمی، مفاتیح الجنان، ص۱۰۰.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}



نسخهٔ ‏۱۶ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۲۲

سؤال

مفهوم این فراز از زیارت‌نامه حضرت فاطمه(س) «یَا مُمْتَحَنَه امْتَحَنَکِ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکِ قَبْلَ أَنْ یَخْلُقَکِ فَوَجَدَکِ مَا امْتَحَنَکِ صَابِرَه …» چیست؟

درگاه‌ها
فاطمیه.png


مفهوم امتحن الله در زیارت‌نامه حضرت فاطمه(س) این است که ایشان از جانب خداوند مورد امتحان قرار گرفت و نتیجه این امتحان لقب صابره بود که خداوند به ایشان اعطا نمود.

به گفته محمدباقر بهبودی موضوع امتحان و جهتی که حضرت فاطمه بدان امتحان شد این است که خداوند حضرت را به طاقت و توان حمل علم و امانت ربانی الهی امتحان کرد و ایشان را در این امتحان حمل علم و امانت ربانی صابر یافت و به جهت صبر و تحملی که حضرت در تحمل این بار از خود نشان داد ایشان را مستحق حمل اسرار الهی یافت.[۱] همچنین به گفته محمدفاضل مسعودی در کتاب الاسرار الفاطمیه، خداوند قبل از خلقت حضرت فاطمه(س)، زمانی که حضرت، نوری از انوار شامخه بود و خداوند خلقت آنها را بر دیگر مخلوقات مقدم کرده بود و به جهت آشکار شدن جایگاه و مقام حقیقی حضرت ایشان مورد امتحان الهی قرار گرفتند در نتیجه صبر تنها واکنش حضرت نسبت به این امتحانات بود و به واسطه این امتحان حضرت را پیروز یافت و او را مستحق لقب صابر یافت.[۲]


امتحان از ریشه محن، گداختن نقره و غیره و پاک کردن آن از آلودگی است[۳] و در اصطلاح به معنای آشکار ساختن حقیقت چیزی است.[۴] قرآن امتحان را به عنوان سنت همیشگی الهی معرفی می‌کند.[۵] گستره این امتحان تمام مردم حتی پیامبران نیز مورد امتحان قرار می‌گیرند و سنتی است که در تمام امت‌های پیشین نیز جاری بوده است.[۶]


منابع

  1. بهبودی، محمدباقر، گزیده کافی، تهران، مرکز انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ اول، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۲۶.
  2. محمد فاضل مسعودی، الأسرار الفاطمیه، قم، مؤسسه الزائر فی الروضه المقدسه لفاطمه المعصومه(س)، چاپ دوم، ۱۴۲۰ق، ص۵۴–۵۷.
  3. معلوف، لویس، فرهنگ المنجد (عربی، فارسی)، ترجمه محمد بندر ریگی، تهران، انتشارات ایران، چاپ ششم، ۱۳۸۶ش، ج۲، ص۱۹۰۷.
  4. حسینی دشتی، مصطفی، معارف و معاریف (دائره المعارف جامع اسلامی)، تهران، مؤسسه فرهنگی آرایه، چاپ سوم، ۱۳۷۹ش، ج۱، ص۸۵.
  5. سوره مؤمنون، آیه ۳۰.
  6. سوره عنکبوت، آیات ۲ و ۳.