اللهم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
'''اَللَّهُمَ‏''' در اصل «یا الله» بوده است.<ref>طیب، تفسیر الطیب البیان، تهران، انتشارات اسلام، چاپ دوم، ۱۳۷۴، ج۲، ص۱۵۷، و حجازی، محمد محمود، التفسیر الواضح، بیروت، انتشارات دارالجیل، چاپ اول، ۱۹۹۳م، ج۱، ص۲۲۰.</ref> «یا» از ابتدای آن حذف شده و میم تشدیددار در انتهای کلمه الله آمده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات ناصر خسرو، چاپ اول، ۱۳۶۵ج۱، ص۷۲۵.</ref>  
'''اَللَّهُمَ‏''' در اصل «یا الله» بوده است.<ref>طیب، تفسیر الطیب البیان، تهران، انتشارات اسلام، چاپ دوم، ۱۳۷۴، ج۲، ص۱۵۷.</ref> «یا» از ابتدای آن حذف شده و میم تشدیددار در انتهای کلمه الله آمده است.<ref>طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات ناصر خسرو، چاپ اول، ۱۳۶۵ج۱، ص۷۲۵.</ref>  


قول دیگری در اللّهم از فرّاء عالم ادبیات عرب نقل شده که «اللّهم» در اصل «یا الله أمّ بخیرٍ» بوده است. همزه حذف شده و تبدیل به یا اللّهم بخیر شده و سپس تنها کلمه «اللهم» مانده است.<ref>شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، قم، نشر مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۹ ق، ج۲، ص۴۲۸.</ref> البته این نظریه مورد قبول عالمان دیگر واقع نشده است.{{پایان پاسخ}}
قول دیگری در اللّهم از فرّاء عالم ادبیات عرب نقل شده که «اللّهم» در اصل «یا الله أمّ بخیرٍ» بوده است. همزه حذف شده و تبدیل به یا اللّهم بخیر شده و سپس تنها کلمه «اللهم» مانده است.<ref>شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، قم، نشر مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۹ ق، ج۲، ص۴۲۸.</ref> البته این نظریه مورد قبول عالمان دیگر واقع نشده است.{{پایان پاسخ}}
خط ۲۵: خط ۲۵:
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | بازبینی =شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =ج
  | اولویت =ج

نسخهٔ ‏۱۶ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۲۵

سؤال

کلمه «اللّهم» از چه کلماتی تشکیل شده است؟

اَللَّهُمَ‏ در اصل «یا الله» بوده است.[۱] «یا» از ابتدای آن حذف شده و میم تشدیددار در انتهای کلمه الله آمده است.[۲]

قول دیگری در اللّهم از فرّاء عالم ادبیات عرب نقل شده که «اللّهم» در اصل «یا الله أمّ بخیرٍ» بوده است. همزه حذف شده و تبدیل به یا اللّهم بخیر شده و سپس تنها کلمه «اللهم» مانده است.[۳] البته این نظریه مورد قبول عالمان دیگر واقع نشده است.


منابع

  1. طیب، تفسیر الطیب البیان، تهران، انتشارات اسلام، چاپ دوم، ۱۳۷۴، ج۲، ص۱۵۷.
  2. طبرسی، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات ناصر خسرو، چاپ اول، ۱۳۶۵ج۱، ص۷۲۵.
  3. شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، قم، نشر مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۹ ق، ج۲، ص۴۲۸.