مقام حضرت داود(ع) در قرآن: تفاوت میان نسخهها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
ویژگیهای حضرت داود(ع) در قرآن چیست؟{{پایان سوال}} | ویژگیهای حضرت داود(ع) در قرآن چیست؟{{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
خداوند در قرآن [[حضرت داود(ع)]] را با اوصاف برجستهای توصیف کرده است از جمله: صبر، عبودیت، فضیلت، حکمت، فصل الخطاب، خلیفه الهی، مقرب الهی، بسیار توبه کننده و... | خداوند در قرآن [[حضرت داود(ع)]] را با اوصاف برجستهای توصیف کرده است از جمله: صبر، عبودیت، فضیلت، حکمت، فصل الخطاب، خلیفه الهی، مقرب الهی، بسیار توبه کننده و... حضرت داود(ع) از پیامبران [[بنی اسرائیل]] است و کتاب او [[زبور]] نام دارد. | ||
== فضائل حضرت داود (ع) در آیات == | == فضائل حضرت داود (ع) در آیات == |
نسخهٔ ۱۱ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۲۷
خداوند در قرآن حضرت داود(ع) را با اوصاف برجستهای توصیف کرده است از جمله: صبر، عبودیت، فضیلت، حکمت، فصل الخطاب، خلیفه الهی، مقرب الهی، بسیار توبه کننده و... حضرت داود(ع) از پیامبران بنی اسرائیل است و کتاب او زبور نام دارد.
فضائل حضرت داود (ع) در آیات
۱. صاحب کتاب زبور: ﴿وَآتَيْنَا دَاوُودَ زَبُورًا؛ و به داود هم زبور عطا کردیم.﴾(نساء:۱۶۳)
۲. صاحب فضیلت و همآوازی با پرندگان در تسبیح خداوند: ﴿وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ مِنَّا فَضْلًا ۖ يَا جِبَالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَالطَّيْرَ ۖ وَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ؛ داود را از سوى خود فضيلتى داديم كه: اى كوهها و اى پرندگان، با او همآواز شويد. و آهن را برايش نرم كرديم.﴾(سبأ:۱۰)
۳. صاحب حکمت و فصل الخطاب: ﴿وَشَدَدْنَا مُلْكَهُ وَآتَيْنَاهُ الْحِكْمَةَ وَفَصْلَ الْخِطَابِ؛ و پادشاهيش را استوار كرديم و او را حكمت و كلام فيصلهدهنده عطا كرديم.﴾(ص:۲۰)
۴. مقرب الهی: ﴿فَغَفَرْنَا لَهُ ذَٰلِكَ ۖ وَإِنَّ لَهُ عِنْدَنَا لَزُلْفَىٰ وَحُسْنَ مَآبٍ؛ ما اين خطايش را بخشيديم. او را به درگاه ما تقرب است و بازگشتى نيكو﴾(ص:۲۵)
۵. خلیفه الهی: ﴿يَا دَاوُودُ إِنَّا جَعَلْنَاكَ خَلِيفَةً فِي الْأَرْضِ؛ اى داوود، ما تو را در زمين خليفه [و جانشين] گردانيديم﴾(ص:۲۶)
۶. صبر، نیرومندی و بسیار توبهکننده: ﴿اصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَاذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَيْدِ ۖ إِنَّهُ أَوَّابٌ؛ بر آنچه مىگويند صبر كن، و داوود، بنده ما را كه داراى امكانات [متعدّد] بود به ياد آور؛ آرى، او بسيار بازگشتكننده [به سوى خدا] بود.﴾(ص:۱۷)
مطالعه بیشتر
۱. عیون الرضا، انتشارات جهان، ج۱، ص۱۹۳.
۲. آمالی صدوق، مجلس ۲۲، ص۳.