بسم الله الرحمن الرحیم: تفاوت میان نسخه‌ها

(تکمیل و بارگزاری)
(ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
در مورد بسم الله الرحمن الرحيم توضیح دهید، آیا بسم الله جزئي از سوره‌های قرآن است؟  
در مورد بسم الله الرحمن الرحیم توضیح دهید، آیا بسم الله جزئی از سوره‌های قرآن است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
استفاده از بسم الله الرحمن الرحیم در شروع هر کاری سفارش شده است. آغاز نزول قرآن و آغاز سوره‌ها در قرآن با این عبارت می‌باشد. شیعه و بسیاری از اهل سنت بسم الله الرحمن الرحیم را جزئی از سوره‌ حمد و سور‌ه‌های قران می‌دانند. ورود برخی از روایات از پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) در تأکید استفاده از بسم الله در نماز و در ابتدای سوره‌ها، اهتمام صحابه بر اضافه نشدن چیزی به قرآن و اجماع فریقین بر جزئیت بسم الله در سوره حمد، از جمله دلائل جزئیت بسم الله در سوره‌ها می‌باشد. برخی از علمای اهل سنت بسم الله را فقط در سوره حمد، جزء سوره می‌دانند.
استفاده از بسم الله الرحمن الرحیم در شروع هر کاری سفارش شده است. آغاز نزول قرآن و آغاز سوره‌ها در قرآن با این عبارت می‌باشد. شیعه و بسیاری از اهل سنت بسم الله الرحمن الرحیم را جزئی از سوره حمد و سوره‌های قران می‌دانند. ورود برخی از روایات از پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) در تأکید استفاده از بسم الله در نماز و در ابتدای سوره‌ها، اهتمام صحابه بر اضافه نشدن چیزی به قرآن و اجماع فریقین بر جزئیت بسم الله در سوره حمد، از جمله دلائل جزئیت بسم الله در سوره‌ها می‌باشد. برخی از علمای اهل سنت بسم الله را فقط در سوره حمد، جزء سوره می‌دانند.


==جایگاه==
== جایگاه ==
[[وحی]] قرآن، با نام خدا شروع شد {{قرآن|اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ|ترجمه=بخوان به نام پروردگارت|سوره=علق|آیه=۱}} و تمامی [[سوره‌های قرآن]] با بسم الله الرحمن الرحیم آغاز می‌شوند، تنها [[سوره‏ توبه]] است كه در آغاز آن بسم اللَّه الرحمن الرحیم نیامده است؛ چرا كه سوره‏ توبه با اعلان جنگ به جنايت كاران [[مكه]] و پيمان شكنان آغاز شده و اعلان جنگ با توصيف خداوند به [[معنای صفات رحمان و رحیم|رحمان و رحيم]] سازگار نيست.<ref>مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، دارالاسلاميه چاپ بيست هشتم، پاييز (۱۳۷۱)، ج۱، ص۱۵.</ref>
[[وحی]] قرآن، با نام خدا شروع شد {{قرآن|اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ|ترجمه=بخوان به نام پروردگارت|سوره=علق|آیه=۱}} و تمامی [[سوره‌های قرآن]] با بسم الله الرحمن الرحیم آغاز می‌شوند، تنها [[سوره توبه]] است که در آغاز آن بسم اللَّه الرحمن الرحیم نیامده است؛ چرا که سوره توبه با اعلان جنگ به جنایت کاران [[مکه]] و پیمان شکنان آغاز شده و اعلان جنگ با توصیف خداوند به[[معنای صفات رحمان و رحیم|رحمان و رحیم]] سازگار نیست.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالاسلامیه چاپ بیست هشتم، پاییز (۱۳۷۱)، ج۱، ص۱۵.</ref>


عبارت بسم الله توسط [[انبیاء]] نیز استفاده شده است. وقتي كشتي [[نوح(ع)]] در ميان امواج [[طوفان نوح|طوفان]] به راه افتاد، نوح گفت: {{قرآن|بسم اللَّه مجريها و مرسيها|ترجمه=حركت و توقف اين كشتي با نام خداست|سوره=هود|آیه=۴۱}}. [[حضرت سليمان(ع)]] نيز وقتي [[ملكه‏ سباء]] را به [[ايمان به خدا]] فراخواند، دعوت‏نامه‏ خود را با اين جمله آغاز كرد {{إِنَّهُ مِنْ سُلَيْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ|ترجمه=این نامه از سلیمان است، و چنین می‌باشد: به نام خداوند بخشنده مهربان‌|سوره=نمل|آیه=۳۰}} و براي او فرستاد.
عبارت بسم الله توسط [[انبیاء]] نیز استفاده شده است. وقتی کشتی [[نوح(ع)]] در میان امواج [[طوفان نوح|طوفان]] به راه افتاد، نوح گفت: {{قرآن|بسم اللَّه مجریها و مرسیها|ترجمه=حرکت و توقف این کشتی با نام خداست|سوره=هود|آیه=۴۱}}. [[حضرت سلیمان(ع)]] نیز وقتی [[ملکه سباء]] را به[[ایمان به خدا]] فراخواند، دعوت‌نامه خود را با این جمله آغاز کرد {{إِنَّهُ مِنْ سُلَیْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ|ترجمه=این نامه از سلیمان است، و چنین می‌باشد: به نام خداوند بخشنده مهربان|سوره=نمل|آیه=۳۰}} و برای او فرستاد.


بر زبان آوردن بسم اللَّه در شروع هر كاري توسط [[اهل بیت(ع)]] سفارش شده است. [[امام علي‏(ع)]] می‌فرمایند: «بسم اللَّه، مايه‏ بركت، و ترك آن موجب نافرجامي است.»  
بر زبان آوردن بسم اللَّه در شروع هر کاری توسط [[اهل بیت(ع)]] سفارش شده است. [[امام علی‏(ع)]] می‌فرمایند: «بسم اللَّه، مایه برکت، و ترک آن موجب نافرجامی است.»


بسم الله دارای احکام فقهی خاص خود نیز می‌باشد. برای نمونه، حيواني که بدون ذكر نام خدا ذبح شود، مصرف گوشت آن حرام است.<ref>قرائتي، محسن، تفسير نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق ، چاپ دوم ، ج۱، ص۱۳.</ref>  
بسم الله دارای احکام فقهی خاص خود نیز می‌باشد. برای نمونه، حیوانی که بدون ذکر نام خدا ذبح شود، مصرف گوشت آن حرام است.<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق، چاپ دوم، ج۱، ص۱۳.</ref>


== جزئیت در سوره ==
=== دیدگاه شیعه ===
شیعه بسم اللَّه الرحمن الرحیم را به پیروی از [[اهل بیت(ع)]]، جزء سوره حمد و همه سوره‌های قرآن می‌داند. [[امام باقر(ع)]] در مورد کسانی که بسم اللَّه الرحمن الرحیم را در [[نماز]] نمی‌خوانند یا جزء سوره نمی‌شمارند، فرمودند: {{عربی|سرقوا اكرم آيه|ترجمه=بهترين آيه قرآن کریم را به سرقت بردند.}}<ref>قرائتی، محسن، تفسیر نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق چاپ دوم، ج۱، ص۱۴.</ref>


==جزئیت در سوره‌==
=== دیدگاه اهل سنت ===
===دیدگاه شیعه===
بیشتر [[اهل سنت]]، بسم الله الرحمن الرحیم را، جزء سوره و به عنوان یک [[آیه]] می‌دانند. در برخی از کتب، مانند تفسیر المنار جزئیت بسم الله الرحمن الرحیم، در سوره‌ها، [[اجماع]]ی دانسته شده است. شروع تمامی سوره‌های قرآن با این عبارت و دقت صحابه در حفظ قرآن و اهتمام به اضافه نشدن چیزی به آن، از دلائل آیه بودن آن می‌باشد.
شیعه بسم اللَّه الرحمن الرحیم را به پیروی از [[اهل بیت(ع)]]، جزء سوره‏ حمد و همه‏ سوره‏‌هاي قرآن می‌داند. [[امام باقر(ع)]] در مورد كساني كه بسم اللَّه الرحمن الرحیم را در [[نماز]] نمي‏‌خوانند و يا جزء سوره نمي‏‌شمارند، فرمودند: {{عربی|سرقوا اكرم آيه|ترجمه=بهترين آيه‏ قرآن کریم را به سرقت بردند.}} <ref>قرائتي، محسن، تفسير نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق چاپ دوم ، ج۱، ص۱۴.</ref>


===دیدگاه اهل سنت===
علما و بزرگانی مانند عاصم و کسائی از قراء، ابن کثیر و شافعی از فقهای اهل سنت، بسم اللَّه را جزء سوره می‌دانند. از صحابه هم افرادی مانند ابن عباس، عبداللّه بن عمر، ابوهریره و از تابعین سعید بن جبیر، عطا، زهری و ابن المبارک نیز بر این عقیده هستند.<ref>تفسیر نمونه، تهران: انتشارات الاسلامیه، چاپ ۲۸، پاییز ۱۳۷۱ه‍. ش، ج۱، ص۱۷.</ref>
بیشتر [[اهل سنت]]، بسم الله الرحمن الرحیم را، جزء سوره‌ و به عنوان یک [[آیه]] می‌دانند. در برخی از کتب، مانند‏ تفسير المنار جزئیت بسم الله الرحمن الرحیم، در سوره‌ها، [[اجماع]]ی دانسته شده است. شروع تمامی سوره‌های قرآن با این عبارت و دقت صحابه در حفظ قرآن و اهتمام به اضافه نشدن چیزی به آن، از دلائل آیه بودن آن می‌باشد.


علما و بزرگانی مانند عاصم و كسائي از قراء، ابن‏ كثير و شافعی از فقهای اهل سنت، بسم اللَّه را جزء سوره می‌دانند. از صحابه هم افرادی مانند ابن عباس، عبداللّه بن عمر، ابوهريره و از تابعين سعيد بن جبير، عطا، زهري و ابن‏ المبارك نیز بر این عقیده هستند.<ref>تفسير نمونه، تهران: انتشارات الاسلاميه، چاپ ۲۸، پاييز ۱۳۷۱ه ش ، ج۱، ص۱۷.</ref>
فخر رازی نیز بعد از آوردن حدود هفده دلیل، آیه بودن بسم الله الرحمن الرحیم را م[[تواتر]] و یقینی می‌داند که به پیامبر(ص) نازل شده است. برخی از این ادله در زیر اشاره می‌شود:
 
* روایت [[ام سلمه]] از پیامبر(ص)، که [[سوره فاتحه]] را حضرت به همراه بسم الله الرحمن الرحیم و جزء آیات آن خواندند. همچنین [[ابی هریره]] از پیامبر(ص) نقل کرده است که فاتحة الکتاب هفت آیه دارد که اولی آن {{قرآن|بسم اللَّه الرحمن الرحیم}} است.
فخر رازي نيز بعد از آوردن حدود هفده دليل، آیه بودن بسم الله الرحمن الرحیم را م[[تواتر]] و یقینی می‌داند که به پیامبر(ص) نازل شده است. برخی از این ادله در زیر اشاره می‌شود:
* روایت [[ام سلمه]] از پیامبر(ص)، که [[سوره فاتحه]] را حضرت به همراه بسم الله الرحمن الرحیم و جزء آیات آن خواندند. همچنین [[ابی هریره]] از پیامبر(ص) نقل کرده است که فاتحة الکتاب هفت آیه دارد که اولی آن {{قرآن|بسم اللَّه الرحمن الرحيم}} است.
* اهتمام [[صحابه پیامبر(ص)|صحابه]] به اضافه نشدن چیزی به قرآن کریم مانند منع کردن از نوشتن اسامی سوره‌ها در قرآن و کتابت بسم الله الرحمن الرحیم در آن، نشان از جزئیت این عبارت در سوره‌ها دارد.
* اهتمام [[صحابه پیامبر(ص)|صحابه]] به اضافه نشدن چیزی به قرآن کریم مانند منع کردن از نوشتن اسامی سوره‌ها در قرآن و کتابت بسم الله الرحمن الرحیم در آن، نشان از جزئیت این عبارت در سوره‌ها دارد.
* اكثر علما اتفاق دارند كه سوره‏ فاتحه هفت آيه دارد كه "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" آیه اول آن است.
* اکثر علما اتفاق دارند که سوره فاتحه هفت آیه دارد که «بسم اللَّه الرحمن الرحیم» آیه اول آن است.
* برخی از روایات وارد شده از پیامبر(ص) مانند روایت: {{عربی|كل امر ذي بال لم يبدأ فيه باسم اللَّه فهو أبتر او أجذم|ترجمه=هر امر مهمی که با بسم الله شروع نشود ناقص و ابتر است}} و سؤال [[پیامبر(ص)]] از ابي بن كعب که بزرگ‏ترين آيه در قرآن كدام است؟ گفت: "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" پيامبر(ص) كلامش را تصديق فرمود.
* برخی از روایات وارد شده از پیامبر(ص) مانند روایت: {{عربی|كل امر ذي بال لم يبدأ فيه باسم اللَّه فهو أبتر او أجذم|ترجمه=هر امر مهمی که با بسم الله شروع نشود ناقص و ابتر است}} و سؤال [[پیامبر(ص)]] از ابی بن کعب که بزرگ‌ترین آیه در قرآن کدام است؟ گفت: «بسم اللَّه الرحمن الرحیم» پیامبر(ص) کلامش را تصدیق فرمود.
 
برخی از علماي اهل سنّت از جمله [[احمد حنبل]] و بعضي از قاريان كوفه بسم اللَّه را فقط جزء سوره‏ حمد مي‏‌دانستند و نه سایر سوره‌های قرآن.
 
===روایات===
بعضي از رواياتي كه از طرق [[شيعه]] و [[اهل سنت]] در زمینه جزئیت بسم الله الرحمن الرحیم در سوره، وارد شده است، در زیر اشاره می‌شود.
 
* [[معاويه بن عمار]] از یاران [[امام صادق‏(ع)]] نقل می‌کند، از امام پرسيدم: هنگامي كه به نماز برمي‏خيزم بسم اللَّه را در آغاز حمد بخوانم؟ فرمود بلي. مجدداً سؤال كردم هنگامي كه حمد تمام شد و سوره‏اي بعد از آن مي‏خوانم، بسم اللَّه را با آن بخوانم؟ باز فرمود: آري.


* دار قطني از علماي سنت به سند صحيح از [[علي‏(ع)]] نقل مي‏‌كند كه مردي از آن حضرت پرسيد: [[سبع المثاني]] چيست؟ فرمود: [[سوره‏ حمد]]. عرض كرد: سوره‏ حمد شش آيه است فرمود: بسم اللَّه الرحمن الرحيم نيز آيه‏‌اي از آن است.
برخی از علمای اهل سنّت از جمله [[احمد حنبل]] و بعضی از قاریان کوفه بسم اللَّه را فقط جزء سوره حمد می‌دانستند و نه سایر سوره‌های قرآن.


* بيهقي - محدث مشهور اهل سنت - با سند صحيح از طريق ابن جبير از [[ابن‏ عباس]] چنين نقل مي‏‌كند: {{عربی|استرق الشيطان من الناس اعظم آيه من القرآن، بسم اللَّه الرحمن الرحيم|ترجمه=مردم شيطان صفت، بزرگ‏ترين آيه‏ قرآن بسم اللَّه الرحمن الرحيم را سرقت كردند}}
=== روایات ===
 
بعضی از روایاتی که از طرق [[شیعه]] و [[اهل سنت]] در زمینه جزئیت بسم الله الرحمن الرحیم در سوره، وارد شده است، در زیر اشاره می‌شود.
* در تفسير قرطبي از امام صادق‏(ع) نقل شده است كه «بسم اللَّه تاج سوره‏‌ها است». تنها در [[سوره‏ برائت]] بسم اللَّه نيامده است و اين به گفته حضرت علي‏‌(ع) به خاطر آن است كه بسم اللَّه كلمه‏ امان دادن و رحمت است و برائت و اعلام تنفر و دشمني با كفار و مشركين، با رحم سازگار نيست.<ref>تفسير قرطبي، عبدالله محمد بن احمد انصاري قرطبي، انتشارات دارالكتب المصريه - چاپ سوم، ج۱،ص۱۰۸</ref>  
* [[معاویه بن عمار]] از یاران [[امام صادق‏(ع)]] نقل می‌کند، از امام پرسیدم: هنگامی که به نماز برمی‌خیزم بسم اللَّه را در آغاز حمد بخوانم؟ فرمود بلی. مجدداً سؤال کردم هنگامی که حمد تمام شد و سوره‌ای بعد از آن می‌خوانم، بسم اللَّه را با آن بخوانم؟ باز فرمود: آری.
* دار قطنی از علمای سنت به سند صحیح از [[علی‏(ع)]] نقل می‌کند که مردی از آن حضرت پرسید: [[سبع المثانی]] چیست؟ فرمود: [[سوره حمد]]. عرض کرد: سوره حمد شش آیه است فرمود: بسم اللَّه الرحمن الرحیم نیز آیه‌ای از آن است.
* بیهقی - محدث مشهور اهل سنت - با سند صحیح از طریق ابن جبیر از [[ابن عباس]] چنین نقل می‌کند: {{عربی|استرق الشيطان من الناس اعظم آيه من القرآن، بسم اللَّه الرحمن الرحيم|ترجمه=مردم شيطان صفت، بزرگ‌ترين آيه قرآن بسم اللَّه الرحمن الرحيم را سرقت كردند}}
* در تفسیر قرطبی از امام صادق‏(ع) نقل شده است که «بسم اللَّه تاج سوره‌ها است». تنها در [[سوره برائت]] بسم اللَّه نیامده است و این به گفته حضرت علی(ع) به خاطر آن است که بسم اللَّه کلمه امان دادن و رحمت است و برائت و اعلام تنفر و دشمنی با کفار و مشرکین، با رحم سازگار نیست.<ref>تفسیر قرطبی، عبدالله محمد بن احمد انصاری قرطبی، انتشارات دارالکتب المصریه - چاپ سوم، ج۱، ص۱۰۸</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}
==مطالعه بیشتر==
 
*تفسير المنار، شيخ محمد عبده، مصر: انتشارات دارالمنار، چاپ: چهارم . ج۱، ص۳۹.
== مطالعه بیشتر ==
*تفسير روح‏ المعاني، سيدمحمود آلوسي بغدادي، بيروت: انتشارات ادارالطبايه المنيريه . ج۱، ص۳۳.
* تفسیر المنار، شیخ محمد عبده، مصر: انتشارات دارالمنار، چاپ: چهارم. ج۱، ص۳۹.
*تفسير سوره حمد، امام خميني، قم: انتشارات آزادي ، ص۶-۱۰.
* تفسیر روح المعانی، سیدمحمود آلوسی بغدادی، بیروت: انتشارات ادارالطبایه المنیریه. ج۱، ص۳۳.
* تفسیر سوره حمد، امام خمینی، قم: انتشارات آزادی، ص۶–۱۰.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
{{پایان مطالعه بیشتر}}


==منابع==
== منابع ==
<references />
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
|شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
|شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
|شاخه فرعی۱ = آیات و سوره‌ها
|شاخه فرعی۱ = آیات و سوره‌ها
|شاخه فرعی۲ = سایر مباحث
|شاخه فرعی۲ = سایر مباحث
|شاخه فرعی۳ =  
|شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
خط ۶۴: خط ۶۰:
  | ویرایش = شد
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی = شد
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر = شد
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت = الف
  | اولویت = الف
  | کیفیت = ج
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۲۶ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۲۳

سؤال

در مورد بسم الله الرحمن الرحیم توضیح دهید، آیا بسم الله جزئی از سوره‌های قرآن است؟

استفاده از بسم الله الرحمن الرحیم در شروع هر کاری سفارش شده است. آغاز نزول قرآن و آغاز سوره‌ها در قرآن با این عبارت می‌باشد. شیعه و بسیاری از اهل سنت بسم الله الرحمن الرحیم را جزئی از سوره حمد و سوره‌های قران می‌دانند. ورود برخی از روایات از پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) در تأکید استفاده از بسم الله در نماز و در ابتدای سوره‌ها، اهتمام صحابه بر اضافه نشدن چیزی به قرآن و اجماع فریقین بر جزئیت بسم الله در سوره حمد، از جمله دلائل جزئیت بسم الله در سوره‌ها می‌باشد. برخی از علمای اهل سنت بسم الله را فقط در سوره حمد، جزء سوره می‌دانند.

جایگاه

وحی قرآن، با نام خدا شروع شد ﴿اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ؛ بخوان به نام پروردگارت(علق:۱) و تمامی سوره‌های قرآن با بسم الله الرحمن الرحیم آغاز می‌شوند، تنها سوره توبه است که در آغاز آن بسم اللَّه الرحمن الرحیم نیامده است؛ چرا که سوره توبه با اعلان جنگ به جنایت کاران مکه و پیمان شکنان آغاز شده و اعلان جنگ با توصیف خداوند بهرحمان و رحیم سازگار نیست.[۱]

عبارت بسم الله توسط انبیاء نیز استفاده شده است. وقتی کشتی نوح(ع) در میان امواج طوفان به راه افتاد، نوح گفت: ﴿بسم اللَّه مجریها و مرسیها؛ حرکت و توقف این کشتی با نام خداست(هود:۴۱). حضرت سلیمان(ع) نیز وقتی ملکه سباء را بهایمان به خدا فراخواند، دعوت‌نامه خود را با این جمله آغاز کرد الگو:إِنَّهُ مِنْ سُلَیْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ و برای او فرستاد.

بر زبان آوردن بسم اللَّه در شروع هر کاری توسط اهل بیت(ع) سفارش شده است. امام علی‏(ع) می‌فرمایند: «بسم اللَّه، مایه برکت، و ترک آن موجب نافرجامی است.»

بسم الله دارای احکام فقهی خاص خود نیز می‌باشد. برای نمونه، حیوانی که بدون ذکر نام خدا ذبح شود، مصرف گوشت آن حرام است.[۲]

جزئیت در سوره

دیدگاه شیعه

شیعه بسم اللَّه الرحمن الرحیم را به پیروی از اهل بیت(ع)، جزء سوره حمد و همه سوره‌های قرآن می‌داند. امام باقر(ع) در مورد کسانی که بسم اللَّه الرحمن الرحیم را در نماز نمی‌خوانند یا جزء سوره نمی‌شمارند، فرمودند: «سرقوا اكرم آيه؛ بهترين آيه قرآن کریم را به سرقت بردند.»[۳]

دیدگاه اهل سنت

بیشتر اهل سنت، بسم الله الرحمن الرحیم را، جزء سوره و به عنوان یک آیه می‌دانند. در برخی از کتب، مانند تفسیر المنار جزئیت بسم الله الرحمن الرحیم، در سوره‌ها، اجماعی دانسته شده است. شروع تمامی سوره‌های قرآن با این عبارت و دقت صحابه در حفظ قرآن و اهتمام به اضافه نشدن چیزی به آن، از دلائل آیه بودن آن می‌باشد.

علما و بزرگانی مانند عاصم و کسائی از قراء، ابن کثیر و شافعی از فقهای اهل سنت، بسم اللَّه را جزء سوره می‌دانند. از صحابه هم افرادی مانند ابن عباس، عبداللّه بن عمر، ابوهریره و از تابعین سعید بن جبیر، عطا، زهری و ابن المبارک نیز بر این عقیده هستند.[۴]

فخر رازی نیز بعد از آوردن حدود هفده دلیل، آیه بودن بسم الله الرحمن الرحیم را متواتر و یقینی می‌داند که به پیامبر(ص) نازل شده است. برخی از این ادله در زیر اشاره می‌شود:

  • روایت ام سلمه از پیامبر(ص)، که سوره فاتحه را حضرت به همراه بسم الله الرحمن الرحیم و جزء آیات آن خواندند. همچنین ابی هریره از پیامبر(ص) نقل کرده است که فاتحة الکتاب هفت آیه دارد که اولی آن ﴿بسم اللَّه الرحمن الرحیم است.
  • اهتمام صحابه به اضافه نشدن چیزی به قرآن کریم مانند منع کردن از نوشتن اسامی سوره‌ها در قرآن و کتابت بسم الله الرحمن الرحیم در آن، نشان از جزئیت این عبارت در سوره‌ها دارد.
  • اکثر علما اتفاق دارند که سوره فاتحه هفت آیه دارد که «بسم اللَّه الرحمن الرحیم» آیه اول آن است.
  • برخی از روایات وارد شده از پیامبر(ص) مانند روایت: «كل امر ذي بال لم يبدأ فيه باسم اللَّه فهو أبتر او أجذم؛ هر امر مهمی که با بسم الله شروع نشود ناقص و ابتر است» و سؤال پیامبر(ص) از ابی بن کعب که بزرگ‌ترین آیه در قرآن کدام است؟ گفت: «بسم اللَّه الرحمن الرحیم» پیامبر(ص) کلامش را تصدیق فرمود.

برخی از علمای اهل سنّت از جمله احمد حنبل و بعضی از قاریان کوفه بسم اللَّه را فقط جزء سوره حمد می‌دانستند و نه سایر سوره‌های قرآن.

روایات

بعضی از روایاتی که از طرق شیعه و اهل سنت در زمینه جزئیت بسم الله الرحمن الرحیم در سوره، وارد شده است، در زیر اشاره می‌شود.

  • معاویه بن عمار از یاران امام صادق‏(ع) نقل می‌کند، از امام پرسیدم: هنگامی که به نماز برمی‌خیزم بسم اللَّه را در آغاز حمد بخوانم؟ فرمود بلی. مجدداً سؤال کردم هنگامی که حمد تمام شد و سوره‌ای بعد از آن می‌خوانم، بسم اللَّه را با آن بخوانم؟ باز فرمود: آری.
  • دار قطنی از علمای سنت به سند صحیح از علی‏(ع) نقل می‌کند که مردی از آن حضرت پرسید: سبع المثانی چیست؟ فرمود: سوره حمد. عرض کرد: سوره حمد شش آیه است فرمود: بسم اللَّه الرحمن الرحیم نیز آیه‌ای از آن است.
  • بیهقی - محدث مشهور اهل سنت - با سند صحیح از طریق ابن جبیر از ابن عباس چنین نقل می‌کند: «استرق الشيطان من الناس اعظم آيه من القرآن، بسم اللَّه الرحمن الرحيم؛ مردم شيطان صفت، بزرگ‌ترين آيه قرآن بسم اللَّه الرحمن الرحيم را سرقت كردند»
  • در تفسیر قرطبی از امام صادق‏(ع) نقل شده است که «بسم اللَّه تاج سوره‌ها است». تنها در سوره برائت بسم اللَّه نیامده است و این به گفته حضرت علی(ع) به خاطر آن است که بسم اللَّه کلمه امان دادن و رحمت است و برائت و اعلام تنفر و دشمنی با کفار و مشرکین، با رحم سازگار نیست.[۵]


مطالعه بیشتر

  • تفسیر المنار، شیخ محمد عبده، مصر: انتشارات دارالمنار، چاپ: چهارم. ج۱، ص۳۹.
  • تفسیر روح المعانی، سیدمحمود آلوسی بغدادی، بیروت: انتشارات ادارالطبایه المنیریه. ج۱، ص۳۳.
  • تفسیر سوره حمد، امام خمینی، قم: انتشارات آزادی، ص۶–۱۰.


منابع

  1. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، دارالاسلامیه چاپ بیست هشتم، پاییز (۱۳۷۱)، ج۱، ص۱۵.
  2. قرائتی، محسن، تفسیر نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق، چاپ دوم، ج۱، ص۱۳.
  3. قرائتی، محسن، تفسیر نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق چاپ دوم، ج۱، ص۱۴.
  4. تفسیر نمونه، تهران: انتشارات الاسلامیه، چاپ ۲۸، پاییز ۱۳۷۱ه‍. ش، ج۱، ص۱۷.
  5. تفسیر قرطبی، عبدالله محمد بن احمد انصاری قرطبی، انتشارات دارالکتب المصریه - چاپ سوم، ج۱، ص۱۰۸