بسم الله الرحمن الرحیم: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(تکمیل و بارگزاری)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
آيا بسم الله الرحمن الرحيم، جزئي از سوره های قرآن کریم است ؟
در مورد بسم الله الرحمن الرحيم توضیح دهید، آیا بسم الله جزئي از سوره‌های قرآن است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
'''بسم الله الرحمن الرحیم''' سرآغاز كتاب الهي است و نه تنها در ابتداي قرآن کریم، بلكه در آغاز تمام كتاب‏‌هاي آسماني بوده است.  
استفاده از بسم الله الرحمن الرحیم در شروع هر کاری سفارش شده است. آغاز نزول قرآن و آغاز سوره‌ها در قرآن با این عبارت می‌باشد. شیعه و بسیاری از اهل سنت بسم الله الرحمن الرحیم را جزئی از سوره‌ حمد و سور‌ه‌های قران می‌دانند. ورود برخی از روایات از پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) در تأکید استفاده از بسم الله در نماز و در ابتدای سوره‌ها، اهتمام صحابه بر اضافه نشدن چیزی به قرآن و اجماع فریقین بر جزئیت بسم الله در سوره حمد، از جمله دلائل جزئیت بسم الله در سوره‌ها می‌باشد. برخی از علمای اهل سنت بسم الله را فقط در سوره حمد، جزء سوره می‌دانند.


==جایگاه==
==جایگاه==
شروع وحی قرآن، به پیامبر(ص)، با نام خدا شروع شد {{قرآن|اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ|ترجمه=بخوان به نام پروردگارت|سوره=علق|آیه=۱}} و تمامی سوره‌های قرآن هم با بسم الله الرحمن الرحیم آغاز می‌شود، تنها سوره‏ توبه است كه در آغاز آن بسم اللَّه الرحمن الرحیم نیامده است؛ چرا كه سوره‏ توبه با اعلان جنگ به جنايت كاران مكه و پيمان شكنان آغاز شده و اعلام جنگ با توصيف خداوند به رحمان و رحيم سازگار نيست.<ref>مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، دارالاسلاميه چاپ بيست هشتم، پاييز (۱۳۷۱)، ج۱، ص۱۵.</ref>
[[وحی]] قرآن، با نام خدا شروع شد {{قرآن|اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ|ترجمه=بخوان به نام پروردگارت|سوره=علق|آیه=۱}} و تمامی [[سوره‌های قرآن]] با بسم الله الرحمن الرحیم آغاز می‌شوند، تنها [[سوره‏ توبه]] است كه در آغاز آن بسم اللَّه الرحمن الرحیم نیامده است؛ چرا كه سوره‏ توبه با اعلان جنگ به جنايت كاران [[مكه]] و پيمان شكنان آغاز شده و اعلان جنگ با توصيف خداوند به [[معنای صفات رحمان و رحیم|رحمان و رحيم]] سازگار نيست.<ref>مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، دارالاسلاميه چاپ بيست هشتم، پاييز (۱۳۷۱)، ج۱، ص۱۵.</ref>


عبارت «بسم الله الرحن الرحیم» توسط [[انبیاء]] الهی مکررا تکرار شده است. وقتي كشتي [[حضرت نوح(ع)]] در ميان امواج [[طوفان نوح|طوفان]] به راه افتاد، نوح گفت: {{قرآن|بسم اللَّه مجريها و مرسيها|ترجمه=حركت و توقف اين كشتي با نام خداست|سوره=هود|آیه=۴۱}}. [[حضرت سليمان(ع)]] نيز وقتي [[ملكه‏ سباء]] را به [[ايمان به خدا]] فراخواند، دعوت‏نامه‏ خود را با اين جمله آغاز كرد و براي او فرستاد. <ref>نمل / ۳۰.</ref>
عبارت بسم الله توسط [[انبیاء]] نیز استفاده شده است. وقتي كشتي [[نوح(ع)]] در ميان امواج [[طوفان نوح|طوفان]] به راه افتاد، نوح گفت: {{قرآن|بسم اللَّه مجريها و مرسيها|ترجمه=حركت و توقف اين كشتي با نام خداست|سوره=هود|آیه=۴۱}}. [[حضرت سليمان(ع)]] نيز وقتي [[ملكه‏ سباء]] را به [[ايمان به خدا]] فراخواند، دعوت‏نامه‏ خود را با اين جمله آغاز كرد {{إِنَّهُ مِنْ سُلَيْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ|ترجمه=این نامه از سلیمان است، و چنین می‌باشد: به نام خداوند بخشنده مهربان‌|سوره=نمل|آیه=۳۰}} و براي او فرستاد.
 
بر زبان آوردن بسم اللَّه در شروع هر كاري توسط [[اهل بیت(ع)]] سفارش شده است. [[امام علي‏(ع)]] می‌فرمایند: «بسم اللَّه، مايه‏ بركت، و ترك آن موجب نافرجامي است.»
 
بسم الله دارای احکام فقهی خاص خود نیز می‌باشد. برای نمونه، حيواني که بدون ذكر نام خدا ذبح شود، مصرف گوشت آن حرام است.<ref>قرائتي، محسن، تفسير نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق ، چاپ دوم ، ج۱، ص۱۳.</ref>  


بر زبان آوردنِ بسم اللَّه در شروع هر كاري توسط [[اهل بیت(ع)]] سفارش شده است و دارای احکام خاص خود نیز می‌باشد. برای نمونه، حيواني که بدون ذكر نام خدا ذبح شود، مصرف گوشت آن حرام است.<ref>قرائتي، محسن، تفسير نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق ، چاپ دوم ، ج۱، ص۱۳.</ref>
[[امام علي‏(ع)]] می‌فرمایند: «بسم اللَّه، مايه‏ بركت، و ترك آن موجب نافرجامي است.»


==جزئیت در سوره‌==
==جزئیت در سوره‌==
===دیدگاه شیعه===
===دیدگاه شیعه===
شیعه بسم اللَّه الرحمن الرحیم را به پیروی از [[اهل بیت(ع)]]، جزء سوره‏ حمد و همه‏ سوره‏‌هاي قرآن می‌داند. [[امام باقر(ع)]] در مورد كساني كه بسم اللَّه الرحمن الرحیم را در نماز نمي‏‌خوانند و يا جزء سوره نمي‏‌شمارند، فرمودند: {{عربی|سرقوا اكرم آيه|ترجمه=بهترين آيه‏ قرآن کریم را به سرقت بردند.}} <ref>قرائتي، محسن، تفسير نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق چاپ دوم ، ج۱، ص۱۴.</ref>
شیعه بسم اللَّه الرحمن الرحیم را به پیروی از [[اهل بیت(ع)]]، جزء سوره‏ حمد و همه‏ سوره‏‌هاي قرآن می‌داند. [[امام باقر(ع)]] در مورد كساني كه بسم اللَّه الرحمن الرحیم را در [[نماز]] نمي‏‌خوانند و يا جزء سوره نمي‏‌شمارند، فرمودند: {{عربی|سرقوا اكرم آيه|ترجمه=بهترين آيه‏ قرآن کریم را به سرقت بردند.}} <ref>قرائتي، محسن، تفسير نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق چاپ دوم ، ج۱، ص۱۴.</ref>


===دیدگاه اهل سنت===
===دیدگاه اهل سنت===
بیشتر اهل سنت، بسم الله الرحمن الرحیم را، جزء سوره‌ و به عنوان یک آیه می‌دانند. در برخی از کتب، مانند‏ تفسير المنار جزئیت بسم الله الرحمن الرحیم، در سوره‌ها، [[اجماع]]ی دانسته شده است. شروع تمامی سوره‌های قرآن با این عبارت و دقت صحابه در حفظ قرآن و اهتمام به اضافه نشدن چیزی به آن، از دلائل آیه بودن این عبارت می‌باشد.
بیشتر [[اهل سنت]]، بسم الله الرحمن الرحیم را، جزء سوره‌ و به عنوان یک [[آیه]] می‌دانند. در برخی از کتب، مانند‏ تفسير المنار جزئیت بسم الله الرحمن الرحیم، در سوره‌ها، [[اجماع]]ی دانسته شده است. شروع تمامی سوره‌های قرآن با این عبارت و دقت صحابه در حفظ قرآن و اهتمام به اضافه نشدن چیزی به آن، از دلائل آیه بودن آن می‌باشد.
 
علما و بزرگانی مانند عاصم و كسائي از قراء، ابن‏ كثير و شافعی از علمای بزرگ اهل سنت، بسم اللَّه را جزء سوره می‌دانند. از صحابه هم افرادی مانند ابن عباس، عبداللّه بن عمر، ابوهريره و از تابعين سعيد بن جبير و عطا و زهري و ابن‏ المبارك نیز بر این عقیده هستند.<ref>تفسير نمونه، تهران: انتشارات الاسلاميه، چاپ ۲۸، پاييز ۱۳۷۱ه ش ، ج۱، ص۱۷.</ref>
 
فخر رازي نيز بعد از آوردن حدود هفده دليل آیه بودن بسم الله الرحمن الرحیم را متواتر و یقینی می‌داند که به پیامبر(ص) نازل شده است. برخی از این ادله در زیر اشاره می‌شود:
* روایت ام سلمه از پیامبر(ص)، که [[سوره فاتحه]] را حضرت به همراه بسم الله الرحمن الرحیم و جزء آیات آن خواندند. همچنین [[ابی هریره]] از پیامبر(ص) نقل کرده است که فاتحة الکتاب هفت آیه دارد که اولی آن {{قرآن|بسم اللَّه الرحمن الرحيم}} است.
* اهتمام صحابه به اضافه نشدن چیزی به قرآن کریم مانند منع کردن از نوشتن اسامی سوره‌ها در قرآن و کتابت بسم الله الرحمن الرحیم در آن، نشان از جزئیت این عبارت در سوره‌ها دارد.
 
۵- مسلمانان اجماع دارند كه آن‏چه ما بين دفعتين است، كلام خداست و "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" موجود بين دفعتين است؛ پس واجب است كه او را از كلام خدا بدانيم و از سُور قرآن کریم.
 
۶- اكثر علما اتفاق دارند كه سوره‏ي فاتحه هفت آيه دارد كه "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" اولي آن است.
 
۷- خواندن )قرائت( بسم اللَّه قبل از فاتحه واجب است؛ پس واجب است كه آيه‏اي از قرآن کریم باشد.
 
۸- پيامبرصلي الله عليه وآله فرمودند: كل امر ذي بال لايبدأ فيه باسم اللَّه فهو أبتر او أجذم و اعظم الاعمال بعد الايمان بالله الصلاه پس قرائت فاتحه در نماز بدون قرائت بسم اللَّه موجب نقص نماز است.
 
۹- پيامبرصلي الله عليه وآله از ابي بن كعب سؤال نمود: بزرگ‏ترين آيه در قرآن كدام است؟ گفت: "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" پيامبرصلي الله عليه وآله كلامش را تصديق فرمود.
 
۱۰- معاويه در مدينه در زمان حكومتش براي مردم نماز جماعت خواند و "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" را هنگام نماز نگفت. بعد از نماز، فرياد مهاجران و انصار از اطراف بلند شد. گفتند: آيا فراموش كردي؟ اولِ قرآن کریم را باز كن "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" است. معاويه نماز را دوباره خواند با "بسم اللَّه الرحمن الرحيم".
 
اين خبر دلالت بر اجماع صحابه بر اين است كه "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" از قرآن کریم و از فاتحه مي‏باشد.


۱۱- ساير پيامبران هنگام شروع نمودن كارها بسم اللَّه الرحمن الرحيم مي‏گفتند؛ پس بر پيامبرصلي الله عليه وآله ما اين كار واجب است. وقتي بر پيامبرصلي الله عليه وآله واجب باشد كه در آغاز هر كاري بسم اللَّه الرحمن الرحيم بگويد بر ما هم واجب مي‏شود. وقتي كه در حق ما وجوب ثابت باشد پس آيه‏اي از فاتحه است. حضرت نوح وقتي سوار كشتي مي‏شد گفت: {{قرآن|اركبوا فيها بسم اللَّه مجريها و مرساها}}. و حضرت سليمان در نامه‏اي كه براي بلقيس نوشت با بسم اللَّه شروع نمود. <ref>محمدبن عمر فخر رازي، تفسير كبير ، مصر، قاهره انتشارات عبدالرحمن محمّد، ج۱، ص۱۹۷ - ۱۹۵.</ref>
علما و بزرگانی مانند عاصم و كسائي از قراء، ابن‏ كثير و شافعی از فقهای اهل سنت، بسم اللَّه را جزء سوره می‌دانند. از صحابه هم افرادی مانند ابن عباس، عبداللّه بن عمر، ابوهريره و از تابعين سعيد بن جبير، عطا، زهري و ابن‏ المبارك نیز بر این عقیده هستند.<ref>تفسير نمونه، تهران: انتشارات الاسلاميه، چاپ ۲۸، پاييز ۱۳۷۱ه ش ، ج۱، ص۱۷.</ref>


در اين‏جا بعضي از رواياتي را كه از طرق شيعه و اهل تسنن در اين زمينه نقل شده يادآور مي‏شويم:
فخر رازي نيز بعد از آوردن حدود هفده دليل، آیه بودن بسم الله الرحمن الرحیم را م[[تواتر]] و یقینی می‌داند که به پیامبر(ص) نازل شده است. برخی از این ادله در زیر اشاره می‌شود:
* روایت [[ام سلمه]] از پیامبر(ص)، که [[سوره فاتحه]] را حضرت به همراه بسم الله الرحمن الرحیم و جزء آیات آن خواندند. همچنین [[ابی هریره]] از پیامبر(ص) نقل کرده است که فاتحة الکتاب هفت آیه دارد که اولی آن {{قرآن|بسم اللَّه الرحمن الرحيم}} است.
* اهتمام [[صحابه پیامبر(ص)|صحابه]] به اضافه نشدن چیزی به قرآن کریم مانند منع کردن از نوشتن اسامی سوره‌ها در قرآن و کتابت بسم الله الرحمن الرحیم در آن، نشان از جزئیت این عبارت در سوره‌ها دارد.
* اكثر علما اتفاق دارند كه سوره‏ فاتحه هفت آيه دارد كه "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" آیه اول آن است.
* برخی از روایات وارد شده از پیامبر(ص) مانند روایت: {{عربی|كل امر ذي بال لم يبدأ فيه باسم اللَّه فهو أبتر او أجذم|ترجمه=هر امر مهمی که با بسم الله شروع نشود ناقص و ابتر است}} و سؤال [[پیامبر(ص)]] از ابي بن كعب که بزرگ‏ترين آيه در قرآن كدام است؟ گفت: "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" پيامبر(ص) كلامش را تصديق فرمود.


۱- معاويه بن عمار از دوستان امام صادق‏عليه السلام مي‏گويد: از امام پرسيدم: هنگامي كه به نماز برمي‏خيزم بسم اللَّه را در آغاز حمد بخوانم؟ فرمود بلي. مجدداً سؤال كردم هنگامي كه حمد تمام شد و سوره‏اي بعد از آن مي‏خوانم، بسم اللَّه را با آن بخوانم؟ باز فرمود: آري.
برخی از علماي اهل سنّت از جمله [[احمد حنبل]] و بعضي از قاريان كوفه بسم اللَّه را فقط جزء سوره‏ حمد مي‏‌دانستند و نه سایر سوره‌های قرآن.  


۲- دار قطني از علماي سنت به سند صحيح از علي‏عليه السلام نقل مي‏كند كه مردي از آن حضرت پرسيد: سبع الثماني چيست؟ فرمود: سوره‏ي حمد. عرض كرد: سوره‏ي حمد شش آيه است فرمود: بسم اللَّه الرحمن الرحيم نيز آيه‏اي از آن است.
===روایات===
بعضي از رواياتي كه از طرق [[شيعه]] و [[اهل سنت]] در زمینه جزئیت بسم الله الرحمن الرحیم در سوره، وارد شده است، در زیر اشاره می‌شود.


۳- بيهقي - محدث مشهور اهل سنت - با سند صحيح از طريق ابن جبير از ابن‏عباس چنين نقل مي‏كند: استرق الشيطان من الناس اعظم آيه من القرآن، بسم اللَّه الرحمن الرحيم؛ مردم شيطان صفت، بزرگ‏ترين آيه‏ي قرآن بسم اللَّه الرحمن الرحيم را سرقت كردند )اشاره به اين كه در آغاز سوره‏ها آن را نمي‏خوانند(.
* [[معاويه بن عمار]] از یاران [[امام صادق‏(ع)]] نقل می‌کند، از امام پرسيدم: هنگامي كه به نماز برمي‏خيزم بسم اللَّه را در آغاز حمد بخوانم؟ فرمود بلي. مجدداً سؤال كردم هنگامي كه حمد تمام شد و سوره‏اي بعد از آن مي‏خوانم، بسم اللَّه را با آن بخوانم؟ باز فرمود: آري.


گذشته از همه‏ي اين‏ها سيره‏ي مسلمين همواره بر اين بود كه هنگام تلاوت قرآن بسم اللَّه را در آغاز هر سوره‏اي مي‏خواندند، و متواتراً نيز ثابت شد، كه پيامبرصلي الله عليه وآله آن را نيز تلاوت مي‏فرمود. چگونه ممكن است چيزي جزو قرآن نباشد و پيامبر و مسلمانان همواره آن را ضمن قرآن بخوانند و بر آن مداومت كنند.
* دار قطني از علماي سنت به سند صحيح از [[علي‏(ع)]] نقل مي‏‌كند كه مردي از آن حضرت پرسيد: [[سبع المثاني]] چيست؟ فرمود: [[سوره‏ حمد]]. عرض كرد: سوره‏ حمد شش آيه است فرمود: بسم اللَّه الرحمن الرحيم نيز آيه‏‌اي از آن است.


در ميان علماي اهل سنّت از جمله احمد حنبل - فقيه معروف اهل تسنن - و بعضي از قاريان كوفه نقل مي‏كنند كه آن‏ها بسم اللَّه را جزو سوره‏ي حمد مي‏دانستند، نه جزء ساير سوره‏ها. اين احتمال بسيار سُست و ضعيف به نظر مي‏رسد؛ زيرا مفهوم و محتواي بسم اللَّه نشان مي‏دهد كه براي ابتدا و آغاز هر سوره است. در حقيقت اين جمود و تعصب شديد است كه ما بخواهيم براي ايستادن روي حرف خود هر احتمالي را مطرح كنيم و آيه‏اي هم‏چون بسم اللَّه را كه مضمونش فرياد مي‏زند سرآغازي است براي بحث‏هاي بعد از آن، آيه‏اي مستقل و بريده از ما قبل بعد بپنداريم. <ref>همان ، ص۱۸ .</ref>
* بيهقي - محدث مشهور اهل سنت - با سند صحيح از طريق ابن جبير از [[ابن‏ عباس]] چنين نقل مي‏‌كند: {{عربی|استرق الشيطان من الناس اعظم آيه من القرآن، بسم اللَّه الرحمن الرحيم|ترجمه=مردم شيطان صفت، بزرگ‏ترين آيه‏ قرآن بسم اللَّه الرحمن الرحيم را سرقت كردند}}


۴- در تفسير قرطبي از امام صادق‏عليه السلام نقل شده كه "بسم اللَّه تاج سوره‏ها است". تنها در سوره‏ي برائت بسم اللَّه نيآمده است و اين به گفته‏ي حضرت علي‏عليه السلام به خاطر آن است كه بسم اللَّه كلمه‏ي امان دادن و رحمت است و برائت و اعلام تنفر و دشمني با كفار و مشركين، با رحم سازگار نيست . <ref>. تفسير قرطبي، عبدالله محمدبن احمد انصاري قرطبي، انتشارات دارالكتب المصريه - چاپ سوم، ج۱،ص۱۰۸</ref>  
* در تفسير قرطبي از امام صادق‏(ع) نقل شده است كه «بسم اللَّه تاج سوره‏‌ها است». تنها در [[سوره‏ برائت]] بسم اللَّه نيامده است و اين به گفته حضرت علي‏‌(ع) به خاطر آن است كه بسم اللَّه كلمه‏ امان دادن و رحمت است و برائت و اعلام تنفر و دشمني با كفار و مشركين، با رحم سازگار نيست.<ref>تفسير قرطبي، عبدالله محمد بن احمد انصاري قرطبي، انتشارات دارالكتب المصريه - چاپ سوم، ج۱،ص۱۰۸</ref>  
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}
==معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:==
==مطالعه بیشتر==
*تفسير المنار، شيخ محمد عبده، مصر: انتشارات دارالمنار، چاپ: چهارم . ج۱، ص۳۹
*تفسير المنار، شيخ محمد عبده، مصر: انتشارات دارالمنار، چاپ: چهارم . ج۱، ص۳۹.
*تفسير روح‏ المعاني، سيدمحمود آلوسي بغدادي، بيروت: انتشارات ادارالطبايه المنيريه . ج۱، ص۳۳،
*تفسير روح‏ المعاني، سيدمحمود آلوسي بغدادي، بيروت: انتشارات ادارالطبايه المنيريه . ج۱، ص۳۳.
*تفسير سوره حمد، امام خميني، قم: انتشارات آزادي ، ص۱۰ - ۶
*تفسير سوره حمد، امام خميني، قم: انتشارات آزادي ، ص۶-۱۰.
{{پایان مطالعه بیشتر}}
{{پایان مطالعه بیشتر}}


خط ۶۸: خط ۵۴:
<references />
<references />
{{شاخه
{{شاخه
| شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
|شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
|شاخه فرعی۱ = آیات و سوره‌ها
|شاخه فرعی۱ = آیات و سوره‌ها
|شاخه فرعی۲ = سایر مباحث
|شاخه فرعی۲ = سایر مباحث
خط ۷۴: خط ۶۰:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه = شد
  | تیترها =  
  | تیترها = شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =  
  | نمایه =  
  | نمایه =  
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =  
  | بازبینی =  
  | بازبینی =  
  | تکمیل =  
  | تکمیل =  
  | اولویت =  
  | اولویت = الف
  | کیفیت =  
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۲۶ دسامبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۱۹

سؤال

در مورد بسم الله الرحمن الرحيم توضیح دهید، آیا بسم الله جزئي از سوره‌های قرآن است؟

استفاده از بسم الله الرحمن الرحیم در شروع هر کاری سفارش شده است. آغاز نزول قرآن و آغاز سوره‌ها در قرآن با این عبارت می‌باشد. شیعه و بسیاری از اهل سنت بسم الله الرحمن الرحیم را جزئی از سوره‌ حمد و سور‌ه‌های قران می‌دانند. ورود برخی از روایات از پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) در تأکید استفاده از بسم الله در نماز و در ابتدای سوره‌ها، اهتمام صحابه بر اضافه نشدن چیزی به قرآن و اجماع فریقین بر جزئیت بسم الله در سوره حمد، از جمله دلائل جزئیت بسم الله در سوره‌ها می‌باشد. برخی از علمای اهل سنت بسم الله را فقط در سوره حمد، جزء سوره می‌دانند.

جایگاه

وحی قرآن، با نام خدا شروع شد ﴿اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ؛ بخوان به نام پروردگارت(علق:۱) و تمامی سوره‌های قرآن با بسم الله الرحمن الرحیم آغاز می‌شوند، تنها سوره‏ توبه است كه در آغاز آن بسم اللَّه الرحمن الرحیم نیامده است؛ چرا كه سوره‏ توبه با اعلان جنگ به جنايت كاران مكه و پيمان شكنان آغاز شده و اعلان جنگ با توصيف خداوند به رحمان و رحيم سازگار نيست.[۱]

عبارت بسم الله توسط انبیاء نیز استفاده شده است. وقتي كشتي نوح(ع) در ميان امواج طوفان به راه افتاد، نوح گفت: ﴿بسم اللَّه مجريها و مرسيها؛ حركت و توقف اين كشتي با نام خداست(هود:۴۱). حضرت سليمان(ع) نيز وقتي ملكه‏ سباء را به ايمان به خدا فراخواند، دعوت‏نامه‏ خود را با اين جمله آغاز كرد الگو:إِنَّهُ مِنْ سُلَيْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ و براي او فرستاد.

بر زبان آوردن بسم اللَّه در شروع هر كاري توسط اهل بیت(ع) سفارش شده است. امام علي‏(ع) می‌فرمایند: «بسم اللَّه، مايه‏ بركت، و ترك آن موجب نافرجامي است.»

بسم الله دارای احکام فقهی خاص خود نیز می‌باشد. برای نمونه، حيواني که بدون ذكر نام خدا ذبح شود، مصرف گوشت آن حرام است.[۲]


جزئیت در سوره‌

دیدگاه شیعه

شیعه بسم اللَّه الرحمن الرحیم را به پیروی از اهل بیت(ع)، جزء سوره‏ حمد و همه‏ سوره‏‌هاي قرآن می‌داند. امام باقر(ع) در مورد كساني كه بسم اللَّه الرحمن الرحیم را در نماز نمي‏‌خوانند و يا جزء سوره نمي‏‌شمارند، فرمودند: «سرقوا اكرم آيه؛ بهترين آيه‏ قرآن کریم را به سرقت بردند.» [۳]

دیدگاه اهل سنت

بیشتر اهل سنت، بسم الله الرحمن الرحیم را، جزء سوره‌ و به عنوان یک آیه می‌دانند. در برخی از کتب، مانند‏ تفسير المنار جزئیت بسم الله الرحمن الرحیم، در سوره‌ها، اجماعی دانسته شده است. شروع تمامی سوره‌های قرآن با این عبارت و دقت صحابه در حفظ قرآن و اهتمام به اضافه نشدن چیزی به آن، از دلائل آیه بودن آن می‌باشد.

علما و بزرگانی مانند عاصم و كسائي از قراء، ابن‏ كثير و شافعی از فقهای اهل سنت، بسم اللَّه را جزء سوره می‌دانند. از صحابه هم افرادی مانند ابن عباس، عبداللّه بن عمر، ابوهريره و از تابعين سعيد بن جبير، عطا، زهري و ابن‏ المبارك نیز بر این عقیده هستند.[۴]

فخر رازي نيز بعد از آوردن حدود هفده دليل، آیه بودن بسم الله الرحمن الرحیم را متواتر و یقینی می‌داند که به پیامبر(ص) نازل شده است. برخی از این ادله در زیر اشاره می‌شود:

  • روایت ام سلمه از پیامبر(ص)، که سوره فاتحه را حضرت به همراه بسم الله الرحمن الرحیم و جزء آیات آن خواندند. همچنین ابی هریره از پیامبر(ص) نقل کرده است که فاتحة الکتاب هفت آیه دارد که اولی آن ﴿بسم اللَّه الرحمن الرحيم است.
  • اهتمام صحابه به اضافه نشدن چیزی به قرآن کریم مانند منع کردن از نوشتن اسامی سوره‌ها در قرآن و کتابت بسم الله الرحمن الرحیم در آن، نشان از جزئیت این عبارت در سوره‌ها دارد.
  • اكثر علما اتفاق دارند كه سوره‏ فاتحه هفت آيه دارد كه "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" آیه اول آن است.
  • برخی از روایات وارد شده از پیامبر(ص) مانند روایت: «كل امر ذي بال لم يبدأ فيه باسم اللَّه فهو أبتر او أجذم؛ هر امر مهمی که با بسم الله شروع نشود ناقص و ابتر است» و سؤال پیامبر(ص) از ابي بن كعب که بزرگ‏ترين آيه در قرآن كدام است؟ گفت: "بسم اللَّه الرحمن الرحيم" پيامبر(ص) كلامش را تصديق فرمود.

برخی از علماي اهل سنّت از جمله احمد حنبل و بعضي از قاريان كوفه بسم اللَّه را فقط جزء سوره‏ حمد مي‏‌دانستند و نه سایر سوره‌های قرآن.

روایات

بعضي از رواياتي كه از طرق شيعه و اهل سنت در زمینه جزئیت بسم الله الرحمن الرحیم در سوره، وارد شده است، در زیر اشاره می‌شود.

  • معاويه بن عمار از یاران امام صادق‏(ع) نقل می‌کند، از امام پرسيدم: هنگامي كه به نماز برمي‏خيزم بسم اللَّه را در آغاز حمد بخوانم؟ فرمود بلي. مجدداً سؤال كردم هنگامي كه حمد تمام شد و سوره‏اي بعد از آن مي‏خوانم، بسم اللَّه را با آن بخوانم؟ باز فرمود: آري.
  • دار قطني از علماي سنت به سند صحيح از علي‏(ع) نقل مي‏‌كند كه مردي از آن حضرت پرسيد: سبع المثاني چيست؟ فرمود: سوره‏ حمد. عرض كرد: سوره‏ حمد شش آيه است فرمود: بسم اللَّه الرحمن الرحيم نيز آيه‏‌اي از آن است.
  • بيهقي - محدث مشهور اهل سنت - با سند صحيح از طريق ابن جبير از ابن‏ عباس چنين نقل مي‏‌كند: «استرق الشيطان من الناس اعظم آيه من القرآن، بسم اللَّه الرحمن الرحيم؛ مردم شيطان صفت، بزرگ‏ترين آيه‏ قرآن بسم اللَّه الرحمن الرحيم را سرقت كردند»
  • در تفسير قرطبي از امام صادق‏(ع) نقل شده است كه «بسم اللَّه تاج سوره‏‌ها است». تنها در سوره‏ برائت بسم اللَّه نيامده است و اين به گفته حضرت علي‏‌(ع) به خاطر آن است كه بسم اللَّه كلمه‏ امان دادن و رحمت است و برائت و اعلام تنفر و دشمني با كفار و مشركين، با رحم سازگار نيست.[۵]


مطالعه بیشتر

  • تفسير المنار، شيخ محمد عبده، مصر: انتشارات دارالمنار، چاپ: چهارم . ج۱، ص۳۹.
  • تفسير روح‏ المعاني، سيدمحمود آلوسي بغدادي، بيروت: انتشارات ادارالطبايه المنيريه . ج۱، ص۳۳.
  • تفسير سوره حمد، امام خميني، قم: انتشارات آزادي ، ص۶-۱۰.


منابع

  1. مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، دارالاسلاميه چاپ بيست هشتم، پاييز (۱۳۷۱)، ج۱، ص۱۵.
  2. قرائتي، محسن، تفسير نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق ، چاپ دوم ، ج۱، ص۱۳.
  3. قرائتي، محسن، تفسير نور، قم، انتشارات مؤسسه در راه حق چاپ دوم ، ج۱، ص۱۴.
  4. تفسير نمونه، تهران: انتشارات الاسلاميه، چاپ ۲۸، پاييز ۱۳۷۱ه ش ، ج۱، ص۱۷.
  5. تفسير قرطبي، عبدالله محمد بن احمد انصاري قرطبي، انتشارات دارالكتب المصريه - چاپ سوم، ج۱،ص۱۰۸