پیش نویس:حق در قرآن: تفاوت میان نسخهها
جز ویرایش چند کلمه |
اصلاح ارقام |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}}{{سوال}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | |||
لفظ حق به چه معنی است؟ آیا در هر جای قرآن که کلمه حق آمده باشد میتوان یکی از مصادیق آن را حضرت علی(ع) دانست؟ | لفظ حق به چه معنی است؟ آیا در هر جای قرآن که کلمه حق آمده باشد میتوان یکی از مصادیق آن را حضرت علی(ع) دانست؟ | ||
{{پایان سوال}}معنای لغوی حق، نقیض باطل است. برخی از محققین لغوی معنای اصلی آن را «ثبوت چیزی همراه با مطابقت آن با واقع» معنی کردهاند. لفظ «حق» | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | |||
معنای لغوی حق، نقیض باطل است. برخی از محققین لغوی معنای اصلی آن را «ثبوت چیزی همراه با مطابقت آن با واقع» معنی کردهاند. لفظ «حق» ۲۸۷ مرتبه در [[قرآن]] مورد استفاده قرار گرفته است که مصداقهای متفاوتی دارد؛ گاهی به عنوان صفت خداوند، گاهی برای رساندن صحت و حکیمانه بودن فعل خداوند، گاهی به معنای واقعیت و معانی دیگر. در برخی از این آیات، [[امام علی(ع) جمعکننده قرآن|امام علی(ع)]] به عنوان مصداق حق تفسیر شده است. | |||
{{درگاه|قرآن}}{{درگاه|غدیر}} | {{درگاه|قرآن}}{{درگاه|غدیر}} | ||
| خط ۸: | خط ۱۱: | ||
== استعمال کلمه «حق» در قرآن == | == استعمال کلمه «حق» در قرآن == | ||
کلمه «حق» حدود | کلمه «حق» حدود ۲۸۷ مرتبه در قرآن استفاده شده است. 110 مرتبه به صورت «الحق»، 76 مرتبه به صورت «بالحق»، ۱۷ مرتبه به صورت «حقاً» و ۳۶ مرتبه به صورت «حق» آمده است. مصداقهای آن نیز مختلف است؛ به عنوان نمونه کلمه «الحق» در آیه ۶۲ [[سوره حج]] و آیه ۳۰ [[سوره لقمان]] به عنوان صفت برای خداوند استعمال شده است. یا در آیه ۸ [[سوره روم]] برای بیان این مطلب استعمال شده است که افعال خداوند صحیح و ثابت میباشد و بیهوده نیست. یا در آیات ۲۰، ۲۲ و ۲۶ [[سوره ص]] و آیه ۱۱۲ [[سوره انبیاء]] و آیه ۲۰ [[سوره غافر]] به معنای واقعیت است. در این آیات به پیامبران دستور داده شده است که از روی واقعیت قضاوت کنند. در آیه ۴۴ سوره اعراف نیز واژه حق به معنای واقعیت و آن چه درست است، استعمال شده است.<ref>{{پک/بن|1=اندیشه1|ک=سایت اندیشه قم|ف=آیا کلمه حق در هر جای قران که باشد میتوانیم یکی از مصادیق آن را حضرت علی(ع) بدانیم؟|زبان=}}</ref> در مصداقهای دیگری همانند [[توحید]]، قرآن، [[عدالت در آفرینش|عدالت]] و… نیز به کار رفته است.<ref>{{پک|1=مکارم شیرازی|2=1374|ک=تفسیر نمونه|ص=98 - 100|ج=7}}</ref> | ||
== مصداق «حق» در قرآن == | == مصداق «حق» در قرآن == | ||
کلمه «حق» مصداقهای مختلفی دارد. یکی از آن مصادیق در برخی آیات به [[امیرالمؤمنین|امیرالمؤمنین(ع)]] تفسیر شده است.<ref>{{پک/بن|1=اندیشه1|ک=سایت اندیشه قم|ف=آيا كلمه حق در هر جاي قران كه باشد مي توانيم يكي از مصاديق آن را حضرت علي ـ عليه السلام ـ بدانيم؟|زبان=}}</ref> | کلمه «حق» مصداقهای مختلفی دارد. یکی از آن مصادیق در برخی آیات به [[امیرالمؤمنین|امیرالمؤمنین(ع)]] تفسیر شده است.<ref>{{پک/بن|1=اندیشه1|ک=سایت اندیشه قم|ف=آيا كلمه حق در هر جاي قران كه باشد مي توانيم يكي از مصاديق آن را حضرت علي ـ عليه السلام ـ بدانيم؟|زبان=}}</ref> | ||
# در آیه ۱۷ [[سوره هود]] برای حق بودن آنچه از طرف خداوند آمده است سه نشانه ذکر شده است. یکی از این نشانهها این است که برای صدق نبوت نبی اکرم(ص) شاهدی وجود دارد که تبعیت و پی روی این شاهد از [[نبی اکرم(ص)]] شهادتی بر صدق نبوت ایشان و نزول قرآن از سوی خداوند میباشد.{{قرآن|وَ يَتْلُوهُ شاهِدٌ مِنْهُ }} طبق روایات فریقین و بیان برخی مفسرین مصداق شاهد در این آیه امام علی(ع) است و لذا ایشان یکی از مصادیق حق میباشند.<ref>{{پک|1=طباطبایی|2=1352|ک=المیزان فی تفسیر القرآن|ص=184|ج=10}}</ref> <ref>{{پک|1= طبری|2= 1412|ک= جامع البيان فى تفسير القرآن|ص=11|ج=12}}</ref> | |||
# در آیه ۴۲ [[سوره بقره]] آمده است: {{قرآن|وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ|ترجمه=و حق را با باطل نیامیزید! و حقیقت را با اینکه میدانید کتمان نکنید!|سوره=بقره|آیه=۴۲}}. امام حسن عسکری(ع) میفرماید: {{متن عربی|ترجمه=این آیه خطاب به یهود است که حق را یعنی نبوت حضرت محمد و وصایت حضرت علی را انکار میکردند.}}<ref>{{پک|1=بحرانی|2=1415|ک=البرهان فی تفسیر القرآن|ص=202|ج=1}}</ref> | |||
# [[امام حسن عسکری(ع)]] یکی از مصادیق کلمه «حق» را در آیه شریفه {{قرآن|وَدَّ کَثِیرٌ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ لَوْ یَرُدُّونَکُمْ مِنْ بَعْدِ إِیمَانِکُمْ کُفَّارًا حَسَدًا مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ ۖ فَاعْفُوا وَاصْفَحُوا حَتَّیٰ یَأْتِیَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ|ترجمه=بسیاری از اهل کتاب پس از آنکه حق برای آنان روشن شد به سبب حسدی که از وجودشان شعله کشیده، دوست دارند که شما را پس از ایمانتان به کفر بازگردانند. هم اکنون [از ستیز و جدال با آنان] درگذرید، و [از آنان] روی بگردانید، تا خدا فرمانش را [به جنگ یا جزیه] اعلام کند؛ یقیناً خدا بر هر کاری تواناست.|سوره=بقره|آیه=۱۰۹}}، حضرت علی(ع) دانسته و میفرمایند: {{متن عربی|ترجمه=اهل کتاب بعد از معجزات و دلایلی که بر حق یعنی نبوت پیامبر اسلام و فضیلت حضرت علی دلالت میکرد، باز دوست دارند مؤمنین به سوی کفر بروند.}}<ref>{{پک|1=بحرانی|2=1415|ک=البرهان فی تفسیر القرآن|ص=304|ج=1}}</ref> | |||
# در آیه ۱۴۶ سوره بقره آمده است:{{قرآن|الَّذِینَ آتَیناهُمُ الْکِتابَ یعْرِفُونَهُ کَما یعْرِفُونَ أَبْناءَهُمْ وَ إِنَّ فَرِیقاً مِنْهُمْ لَیکْتُمُونَ الْحَقَّ وَ هُمْ یعْلَمُونَ|ترجمه=اهل کتاب، پیامبر اسلام را [بر اساس اوصافش که در تورات و انجیل خواندهاند] میشناسند، به گونه ای که پسران خود را میشناسند؛ و مسلماً گروهی از آنان حق را در حالی که میدانند، پنهان میدارند.|سوره=بقره|آیه=۱۴۶}}. امیرالمؤمنین(ع) در بیان مراد آیه میفرمایند: {{متن عربی|ترجمه=یهود و نصاری، پیامبر اسلام(ص) و ولی او را که در تورات و انجیل آمد، همانند فرزندان خود میشناسند ولی با وجود این شناخت، حق را که نبوت پیامبر اکرم(ص) و امامت حضرت علی(ع) است پنهان میکنند.}}<ref>{{پک|1=حویزی|2=1415|ک=تفسیر نور الثقلین|ص=138|ج=1}}</ref> | |||
# [[امام باقر(ع) در کتب اهل سنت|امام باقر(ع)]] در تفسیر آیه {{قرآن|یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَکُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِنْ رَبِّکُمْ فَآمِنُوا خَیْرًا لَکُمْ ۚ وَإِنْ تَکْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًا|ترجمه=ای مردم! البته پیامبری از سوی پروردگارتان به درستی و راستی به سوی شما آمد؛ پس به او ایمان آورید که به خیر شماست. و اگر کفر ورزید [بدانید که خدا از شما و ایمانتان بی نیاز است] زیرا آنچه در آسمانها و زمین است، در سیطره مالکیّت و فرمانروایی خداست، و خدا همواره دانا و حکیم است. |سوره=نساء|آیه=۱۷۰}}، میفرماید: {{متن عربی|ترجمه=یعنی ای مردم پیامبر اکرم برای شما حق را، که ولایت ائمه اطهار است آورده است و شما موظف به دوستی با آنان هستید.}}<ref>{{پک|1=طبرسی|2=1408|ک=مجمع البیان|ص=221|ج=3}}</ref> | |||
# [[امام صادق(ع) پایهگذار مکتب شیعه|امام صادق(ع)]] در تفسیر آیه {{قرآن|وَیَسْتَنْبِئُونَکَ أَحَقٌّ هُوَ ۖ قُلْ إِی وَرَبِّی إِنَّهُ لَحَقٌّ ۖ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ|ترجمه=و از تو خبر میگیرند: آیا [عذاب جاودانه ای که به آن تهدید میشویم] حق است؟ بگو: آری، سوگند به پروردگارم یقیناً حق است، و شما عاجز کننده [خدا] نیستید [تا بتوانید از دسترس قدرت او بیرون روید.]|سوره=یونس|آیه=۵۳}}، میفرمایند: {{متن عربی|ترجمه=اهل مکه از پیامبر میپرسیدند آیا امامت علی بن ابی طالب حق است؟ خداوند این آیه را نازل کرد و فرمود: ای پیامبر بگو: بلی و قسم به پروردگارم که علی حق است.}}<ref>{{پک|1=بحرانی|2=1415|ک=البرهان فی تفسیر القرآن|ص=33|ج=3}}</ref> | |||
# امام باقر(ع) در تفسیر آیه {{قرآن|وَقُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکُمْ ۖ فَمَنْ شَاءَ فَلْیُؤْمِنْ وَمَنْ شَاءَ فَلْیَکْفُرْ|ترجمه=و بگو: [سخن] حق [که قرآن است] فقط از سوی پروردگار شماست؛ پس هر که خواست ایمان بیاورد، و هر که خواست کافر شود.]|سوره=کهف|آیه=۲۹}} میفرمایند: {{متن عربی|ترجمه=مراد از حق امیرالمؤمنین است. پس هر کس آن حضرت را قبول کرد ایمان آورده است و هر کس قبول نکند آتش را برای خود مهیا کرده است.}}<ref>{{پک|1=بحرانی|2=1415|ک=البرهان فی تفسیر القرآن|ص=631|ج=3}}</ref> | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
| خط ۳۶: | خط ۳۲: | ||
* {{یادکرد کتاب|عنوان=التحقیق فی کلمات القرآن الکریم|سال=1368|پیوند=|نام=حسن|نام خانوادگی=مصطفوی|پیوند نویسنده=|ناشر= وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی|مکان=تهران|کوشش=|مترجم=}} | * {{یادکرد کتاب|عنوان=التحقیق فی کلمات القرآن الکریم|سال=1368|پیوند=|نام=حسن|نام خانوادگی=مصطفوی|پیوند نویسنده=|ناشر= وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی|مکان=تهران|کوشش=|مترجم=}} | ||
* {{یادکرد کتاب|عنوان=المیزان فی تفسیر القرآن|سال=1352|پیوند=|نام=محمد حسین|نام خانوادگی=طباطبایی|پیوند نویسنده=|ناشر=مؤسسة الأعلمی للمطبوعات|مکان=بیروت|کوشش=|مترجم=}} | * {{یادکرد کتاب|عنوان=المیزان فی تفسیر القرآن|سال=1352|پیوند=|نام=محمد حسین|نام خانوادگی=طباطبایی|پیوند نویسنده=|ناشر=مؤسسة الأعلمی للمطبوعات|مکان=بیروت|کوشش=|مترجم=}} | ||
* {{یادکرد کتاب|عنوان= جامع البيان فى تفسير القرآن |سال=1412|پیوند=|نام= محمد بن جرير |نام خانوادگی=طبری|پیوند نویسنده=|ناشر= دار المعرفة |مکان=بیروت|کوشش=|مترجم=}} | |||
* {{یادکرد کتاب|عنوان=البرهان فی تفسیر القرآن|سال=1415|پیوند=|نام=هاشم بن سلیمان|نام خانوادگی=بحرانی|پیوند نویسنده=|ناشر=مؤسسة البعثة. مرکز الطباعة و النشر|مکان=قم|کوشش=|مترجم=}} | * {{یادکرد کتاب|عنوان=البرهان فی تفسیر القرآن|سال=1415|پیوند=|نام=هاشم بن سلیمان|نام خانوادگی=بحرانی|پیوند نویسنده=|ناشر=مؤسسة البعثة. مرکز الطباعة و النشر|مکان=قم|کوشش=|مترجم=}} | ||
* {{یادکرد کتاب|عنوان=تفسیر نمونه|سال=1374|پیوند=|نام=ناصر|نام خانوادگی=مکارم شیرازی|پیوند نویسنده=|ناشر=دار الکتب الإسلامیة|مکان=تهران|کوشش=|مترجم=}} | * {{یادکرد کتاب|عنوان=تفسیر نمونه|سال=1374|پیوند=|نام=ناصر|نام خانوادگی=مکارم شیرازی|پیوند نویسنده=|ناشر=دار الکتب الإسلامیة|مکان=تهران|کوشش=|مترجم=}} | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۴: | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}}{{تکمیل مقاله | }}{{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = شد | ||
| تیترها = | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = شد | | ویرایش = شد | ||
| لینکدهی = شد | | لینکدهی = شد | ||
نسخهٔ ۱۳ مارس ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۱۸
سؤال
لفظ حق به چه معنی است؟ آیا در هر جای قرآن که کلمه حق آمده باشد میتوان یکی از مصادیق آن را حضرت علی(ع) دانست؟
معنای لغوی حق، نقیض باطل است. برخی از محققین لغوی معنای اصلی آن را «ثبوت چیزی همراه با مطابقت آن با واقع» معنی کردهاند. لفظ «حق» ۲۸۷ مرتبه در قرآن مورد استفاده قرار گرفته است که مصداقهای متفاوتی دارد؛ گاهی به عنوان صفت خداوند، گاهی برای رساندن صحت و حکیمانه بودن فعل خداوند، گاهی به معنای واقعیت و معانی دیگر. در برخی از این آیات، امام علی(ع) به عنوان مصداق حق تفسیر شده است.
درگاهها
درگاهها
معنای لفظ «حق»
در کتب لغت لفظ «حق» را به «نقیض الباطل»، محکم بودن شیء، صحت شیء و ثابت بودن شیء معنی کردهاند.[۱][۲][۳] صاحب التحقیق معنای اصلی این لغت را «ثبوت شیء همراه با مطابقت آن با واقع» معنی کردهاند.[۴]
استعمال کلمه «حق» در قرآن
کلمه «حق» حدود ۲۸۷ مرتبه در قرآن استفاده شده است. 110 مرتبه به صورت «الحق»، 76 مرتبه به صورت «بالحق»، ۱۷ مرتبه به صورت «حقاً» و ۳۶ مرتبه به صورت «حق» آمده است. مصداقهای آن نیز مختلف است؛ به عنوان نمونه کلمه «الحق» در آیه ۶۲ سوره حج و آیه ۳۰ سوره لقمان به عنوان صفت برای خداوند استعمال شده است. یا در آیه ۸ سوره روم برای بیان این مطلب استعمال شده است که افعال خداوند صحیح و ثابت میباشد و بیهوده نیست. یا در آیات ۲۰، ۲۲ و ۲۶ سوره ص و آیه ۱۱۲ سوره انبیاء و آیه ۲۰ سوره غافر به معنای واقعیت است. در این آیات به پیامبران دستور داده شده است که از روی واقعیت قضاوت کنند. در آیه ۴۴ سوره اعراف نیز واژه حق به معنای واقعیت و آن چه درست است، استعمال شده است.[۵] در مصداقهای دیگری همانند توحید، قرآن، عدالت و… نیز به کار رفته است.[۶]
مصداق «حق» در قرآن
کلمه «حق» مصداقهای مختلفی دارد. یکی از آن مصادیق در برخی آیات به امیرالمؤمنین(ع) تفسیر شده است.[۷]
- در آیه ۱۷ سوره هود برای حق بودن آنچه از طرف خداوند آمده است سه نشانه ذکر شده است. یکی از این نشانهها این است که برای صدق نبوت نبی اکرم(ص) شاهدی وجود دارد که تبعیت و پی روی این شاهد از نبی اکرم(ص) شهادتی بر صدق نبوت ایشان و نزول قرآن از سوی خداوند میباشد.﴿وَ يَتْلُوهُ شاهِدٌ مِنْهُ﴾ طبق روایات فریقین و بیان برخی مفسرین مصداق شاهد در این آیه امام علی(ع) است و لذا ایشان یکی از مصادیق حق میباشند.[۸] [۹]
- در آیه ۴۲ سوره بقره آمده است: ﴿وَلَا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَتَكْتُمُوا الْحَقَّ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ؛ و حق را با باطل نیامیزید! و حقیقت را با اینکه میدانید کتمان نکنید!﴾(بقره:۴۲). امام حسن عسکری(ع) میفرماید: «این آیه خطاب به یهود است که حق را یعنی نبوت حضرت محمد و وصایت حضرت علی را انکار میکردند.»[۱۰]
- امام حسن عسکری(ع) یکی از مصادیق کلمه «حق» را در آیه شریفه ﴿وَدَّ کَثِیرٌ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ لَوْ یَرُدُّونَکُمْ مِنْ بَعْدِ إِیمَانِکُمْ کُفَّارًا حَسَدًا مِنْ عِنْدِ أَنْفُسِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْحَقُّ ۖ فَاعْفُوا وَاصْفَحُوا حَتَّیٰ یَأْتِیَ اللَّهُ بِأَمْرِهِ ۗ إِنَّ اللَّهَ عَلَیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ؛ بسیاری از اهل کتاب پس از آنکه حق برای آنان روشن شد به سبب حسدی که از وجودشان شعله کشیده، دوست دارند که شما را پس از ایمانتان به کفر بازگردانند. هم اکنون [از ستیز و جدال با آنان] درگذرید، و [از آنان] روی بگردانید، تا خدا فرمانش را [به جنگ یا جزیه] اعلام کند؛ یقیناً خدا بر هر کاری تواناست.﴾(بقره:۱۰۹)، حضرت علی(ع) دانسته و میفرمایند: «اهل کتاب بعد از معجزات و دلایلی که بر حق یعنی نبوت پیامبر اسلام و فضیلت حضرت علی دلالت میکرد، باز دوست دارند مؤمنین به سوی کفر بروند.»[۱۱]
- در آیه ۱۴۶ سوره بقره آمده است:﴿الَّذِینَ آتَیناهُمُ الْکِتابَ یعْرِفُونَهُ کَما یعْرِفُونَ أَبْناءَهُمْ وَ إِنَّ فَرِیقاً مِنْهُمْ لَیکْتُمُونَ الْحَقَّ وَ هُمْ یعْلَمُونَ؛ اهل کتاب، پیامبر اسلام را [بر اساس اوصافش که در تورات و انجیل خواندهاند] میشناسند، به گونه ای که پسران خود را میشناسند؛ و مسلماً گروهی از آنان حق را در حالی که میدانند، پنهان میدارند.﴾(بقره:۱۴۶). امیرالمؤمنین(ع) در بیان مراد آیه میفرمایند: «یهود و نصاری، پیامبر اسلام(ص) و ولی او را که در تورات و انجیل آمد، همانند فرزندان خود میشناسند ولی با وجود این شناخت، حق را که نبوت پیامبر اکرم(ص) و امامت حضرت علی(ع) است پنهان میکنند.»[۱۲]
- امام باقر(ع) در تفسیر آیه ﴿یَا أَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَکُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِنْ رَبِّکُمْ فَآمِنُوا خَیْرًا لَکُمْ ۚ وَإِنْ تَکْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًا؛ ای مردم! البته پیامبری از سوی پروردگارتان به درستی و راستی به سوی شما آمد؛ پس به او ایمان آورید که به خیر شماست. و اگر کفر ورزید [بدانید که خدا از شما و ایمانتان بی نیاز است] زیرا آنچه در آسمانها و زمین است، در سیطره مالکیّت و فرمانروایی خداست، و خدا همواره دانا و حکیم است.﴾(نساء:۱۷۰)، میفرماید: «یعنی ای مردم پیامبر اکرم برای شما حق را، که ولایت ائمه اطهار است آورده است و شما موظف به دوستی با آنان هستید.»[۱۳]
- امام صادق(ع) در تفسیر آیه ﴿وَیَسْتَنْبِئُونَکَ أَحَقٌّ هُوَ ۖ قُلْ إِی وَرَبِّی إِنَّهُ لَحَقٌّ ۖ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ؛ و از تو خبر میگیرند: آیا [عذاب جاودانه ای که به آن تهدید میشویم] حق است؟ بگو: آری، سوگند به پروردگارم یقیناً حق است، و شما عاجز کننده [خدا] نیستید [تا بتوانید از دسترس قدرت او بیرون روید.]﴾(یونس:۵۳)، میفرمایند: «اهل مکه از پیامبر میپرسیدند آیا امامت علی بن ابی طالب حق است؟ خداوند این آیه را نازل کرد و فرمود: ای پیامبر بگو: بلی و قسم به پروردگارم که علی حق است.»[۱۴]
- امام باقر(ع) در تفسیر آیه ﴿وَقُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکُمْ ۖ فَمَنْ شَاءَ فَلْیُؤْمِنْ وَمَنْ شَاءَ فَلْیَکْفُرْ؛ و بگو: [سخن] حق [که قرآن است] فقط از سوی پروردگار شماست؛ پس هر که خواست ایمان بیاورد، و هر که خواست کافر شود.]﴾(کهف:۲۹) میفرمایند: «مراد از حق امیرالمؤمنین است. پس هر کس آن حضرت را قبول کرد ایمان آورده است و هر کس قبول نکند آتش را برای خود مهیا کرده است.»[۱۵]
پانویس
- ↑ فراهیدی، کتاب العین، 3: 6.
- ↑ ابن فارس، معجم مقاییس اللغة، 2: 15.
- ↑ فیومی، المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر، 2: 143.
- ↑ مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، 2: 262.
- ↑ «آیا کلمه حق در هر جای قران که باشد میتوانیم یکی از مصادیق آن را حضرت علی(ع) بدانیم؟»، سایت اندیشه قم.
- ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، 7: 98 - 100.
- ↑ «آيا كلمه حق در هر جاي قران كه باشد مي توانيم يكي از مصاديق آن را حضرت علي ـ عليه السلام ـ بدانيم؟»، سایت اندیشه قم.
- ↑ طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، 10: 184.
- ↑ طبری، جامع البيان فى تفسير القرآن، 12: 11.
- ↑ بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، 1: 202.
- ↑ بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، 1: 304.
- ↑ حویزی، تفسیر نور الثقلین، 1: 138.
- ↑ طبرسی، مجمع البیان، 3: 221.
- ↑ بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، 3: 33.
- ↑ بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، 3: 631.
منابع
- فراهیدی، خلیل بن أحمد (۱۴۰۹). کتاب العین. قم: نشر هجرت.
- ابن فارس، أحمد بن فارس (۱۴۰۹). معجم مقاییس اللغة. قم: مکتب الاعلام الاسلامی.
- فیومی، أحمد بن محمد (۱۴۱۴). المصباح المنیر فی غریب الشرح الکبیر. قم: موسسه دار الهجرة.
- مصطفوی، حسن (۱۳۶۸). التحقیق فی کلمات القرآن الکریم. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
- طباطبایی، محمد حسین (۱۳۵۲). المیزان فی تفسیر القرآن. بیروت: مؤسسة الأعلمی للمطبوعات.
- طبری، محمد بن جرير (۱۴۱۲). جامع البيان فى تفسير القرآن. بیروت: دار المعرفة.
- بحرانی، هاشم بن سلیمان (۱۴۱۵). البرهان فی تفسیر القرآن. قم: مؤسسة البعثة. مرکز الطباعة و النشر.
- مکارم شیرازی، ناصر (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. تهران: دار الکتب الإسلامیة.
- سایت اندیشه قم (۱۴۰۳). «آیا کلمه حق در هر جای قران که باشد میتوانیم یکی از مصادیق آن را حضرت علی ـ علیه السلام ـ بدانیم؟». pasokh.org. دریافتشده در ۸ اسفند ۱۴۰۳.
- حویزی، عبدعلی بن جمعه (۱۴۱۵). تفسیر نور الثقلین. به کوشش هاشم رسولی. قم: اسماعیلیان.
- طبرسی، فضل بن حسن (۱۴۰۸). مجمع البیان. بیروت: دار المعرفة.