تأثیر محل دفن بر سرنوشت انسان: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
خداوند در قرآن، از محل دفن در کنار زمان برپایی قیامت و برخی موارد دیگر یاد کرده و علم آن‌ها در نزد خداوند است<ref>سوره لقمان، آیه ۳۴.</ref> و این‌را نشانه اهمیت محل دفن دانسته‌اند.
خداوند در قرآن، از محل دفن در کنار زمان برپایی قیامت و برخی موارد دیگر یاد کرده که علم آن‌ها در نزد خداوند است<ref>سوره لقمان، آیه ۳۴.</ref> و این‌را نشانه اهمیت محل دفن دانسته‌اند.


ملاک اصلی در تعیین سرنوشت را عقاید و اعمال انسان دانسته‌اند؛ کسانی که در مراتب بالایی از ایمان قرار دارند، دفن شدن آنها در هر مکانی، از مقام آن‌ها نمی‌کاهد. در مقابل، افرادی که در مراتب بالای دشمنی با خدا قرار دارند، در هر سرزمینی دفن شوند، ارواحشان در آسایش نخواهد بود.
ملاک اصلی در تعیین سرنوشت انسان را عقاید و اعمال انسان می‌دانند؛ کسانی که در مراتب بالایی از ایمان قرار دارند، دفن شدن آنها در هر مکانی، از مقام آن‌ها نمی‌کاهد. در مقابل، افرادی که در مراتب بالای دشمنی با خدا قرار دارند، در هر سرزمینی دفن شوند، ارواحشان در آسایش نخواهد بود. براساس آموزه‌های اسلامی، عالم پس از مرگ به مانند دنیا، بدون تلاش، پاداشی به همراه نخواهد داشت و تنها براساس اعمال صالحی خواهد بود که در دنیا انجام شده است.


البته از برخی روایات به دست می‌آید که مکان دفن بر ارواح دفن‌شدگان تأثیر دارد؛ امام علی(ع) در حالی که به قبرستان وادی السلام کوفه نگاه می‌کرد، فرمود: چقدر چشم‌انداز تو زیبا و فضای تو خواستنی است، بار الها! قبر مرا در آنجا قرار بده.<ref>سید نعمت الله جزایری، الانوار النعمانیه، ج۴، ص۲۲۸.</ref>  
از برخی روایات به دست آورده‌اند که مکان دفن بر ارواح دفن‌شدگان تأثیر دارد؛ امام علی(ع) در حالی که به قبرستان وادی السلام کوفه نگاه می‌کرد، فرمود: چقدر چشم‌انداز تو زیبا و فضای تو خواستنی است، بار الها! قبر مرا در آنجا قرار بده.<ref>سید نعمت الله جزایری، الانوار النعمانیه، ج۴، ص۲۲۸.</ref>  


مؤثر بودن سرزمین دفن، در سرنوشت میت، به این معنا نیست که سرزمین مقدس و محترم، باعث افزایش ثواب و پاداش شود یا اینکه سرزمین بد مانند قبرستان کفار، باعث افزایش عذاب گردد. مراد این است که سرزمین‌های مقدس، مشاهد ائمه(ع) و… از باب تفضل، شفاعت و رحمت، باعث سرور میّت شود یا اماکن پلید، سبب ناراحتی او شود. همان گونه که در دنیا، بدون تلاش، مزدی حاصل نمی‌شود، در آخرت نیز استحقاق، تنها به دنبال اعمال صالح است (لَیْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاّ ما سَعی); پس تأثیر محل دفن بر سرنوشت میت از باب تفضل، رحمت و شفاعت است.
مؤثر بودن سرزمین دفن، در سرنوشت میت را به این معنا ندانسته‌اند که سرزمین مقدس و محترم، باعث افزایش ثواب و پاداش شود یا اینکه سرزمین بد، باعث افزایش عذاب گردد. محققان معتقدند سرزمین‌های مقدس، حرم ائمه(ع) و … از باب شفاعت و رحمت، باعث شادی فرد مرده می‌شود یا اماکن پلید، سبب ناراحتی او شود.  
 
(لَیْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاّ ما سَعی); پس تأثیر محل دفن بر سرنوشت میت از باب تفضل، رحمت و شفاعت است.


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۸ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۵

سؤال

آیا دفن میت در سرزمینی خاص، در سرنوشت او اثر دارد؟ آیا در سرنوشت اموات، اثری دارد؟

خداوند در قرآن، از محل دفن در کنار زمان برپایی قیامت و برخی موارد دیگر یاد کرده که علم آن‌ها در نزد خداوند است[۱] و این‌را نشانه اهمیت محل دفن دانسته‌اند.

ملاک اصلی در تعیین سرنوشت انسان را عقاید و اعمال انسان می‌دانند؛ کسانی که در مراتب بالایی از ایمان قرار دارند، دفن شدن آنها در هر مکانی، از مقام آن‌ها نمی‌کاهد. در مقابل، افرادی که در مراتب بالای دشمنی با خدا قرار دارند، در هر سرزمینی دفن شوند، ارواحشان در آسایش نخواهد بود. براساس آموزه‌های اسلامی، عالم پس از مرگ به مانند دنیا، بدون تلاش، پاداشی به همراه نخواهد داشت و تنها براساس اعمال صالحی خواهد بود که در دنیا انجام شده است.

از برخی روایات به دست آورده‌اند که مکان دفن بر ارواح دفن‌شدگان تأثیر دارد؛ امام علی(ع) در حالی که به قبرستان وادی السلام کوفه نگاه می‌کرد، فرمود: چقدر چشم‌انداز تو زیبا و فضای تو خواستنی است، بار الها! قبر مرا در آنجا قرار بده.[۲]

مؤثر بودن سرزمین دفن، در سرنوشت میت را به این معنا ندانسته‌اند که سرزمین مقدس و محترم، باعث افزایش ثواب و پاداش شود یا اینکه سرزمین بد، باعث افزایش عذاب گردد. محققان معتقدند سرزمین‌های مقدس، حرم ائمه(ع) و … از باب شفاعت و رحمت، باعث شادی فرد مرده می‌شود یا اماکن پلید، سبب ناراحتی او شود.

(لَیْسَ لِلْإِنْسانِ إِلاّ ما سَعی); پس تأثیر محل دفن بر سرنوشت میت از باب تفضل، رحمت و شفاعت است.

منابع

  1. سوره لقمان، آیه ۳۴.
  2. سید نعمت الله جزایری، الانوار النعمانیه، ج۴، ص۲۲۸.