کلمات فرج: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
''' | '''کلمات فَرَج'''، دعایی است که برای [[قنوت نماز]]<ref name=":0">کفعمی، المصباح (جنة الأمان الواقیة)، ص۱۷.</ref> و [[تلقین]] شخص در حال احتضار<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۱۲۲.</ref> سفارش شده است. [[کلینی]] از محدثان شیعه در [[قرن چهارم]]، متن کلمات فرج را از [[امام باقر(ع)]] چنین نقل کرده است: | ||
{{نقل قول| | {{نقل قول| | ||
{{متن عربی|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبِّ الْأَرَضِينَ السَّبْعِ وَ مَا فِيهِنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَّ وَ مَا تَحْتَهُنَّ وَ رَبِّ الْعَرْشِ | {{متن عربی|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبِّ الْأَرَضِينَ السَّبْعِ وَ مَا فِيهِنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَّ وَ مَا تَحْتَهُنَّ وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِين}}<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۱۲۲.</ref> | ||
معبودی جز خداوند بردبار و کریم نیست. معبودی جز خدای برتر بزرگ، منزّه است خدا، پروردگار آسمان‌های هفتگانه و زمین‌های هفتگانه و آنچه در آن‌ها و بین آن‌ها و زیر آن‌هاست و پروردگار عرش بزرگ و خدا را ستایش پروردگار جهانیان و درود بر محمّد و خاندان پاکش}} | |||
این دعا با کمی تغییرات در منابع دیگر نیز ذکر شده است.<ref>شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۳۱.</ref> | |||
این | یکی از [[انواع تلقین|موارد تلقین]] برای فردی است که در حالت احتضار است.<ref>ر. ک. [[انواع تلقین]]</ref> در روایات سفارش شده بر بالین این فرد، کلمات فرج خوانده شود. <ref>مجلسی، زاد المعاد، ۱۴۲۳ق، ص۳۳۴.</ref> همچنین برای تلقین فرد فوت شده نیز سفارش شده از کلمات فرج استفاده شود.<ref>مجلسی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۳۴۴.</ref> | ||
[[ابوحمزه ثمالی]] از امام باقر(ع) نقل کرده که در قنوت نماز جمعه کلمات فرج خوانده شود.<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۳۶۵.</ref> همچنین به خواندن این دعا در قنوت همه نمازها، توصیه شده است.<ref name=":0"/> | |||
پیامبر به امام علی(ع) آموخت که برای بخشیده شدن، کلمات فرج را بگوید. <ref>ابن‌أبی‌جمهور، عوالی اللئالی العزیزیة فی الأحادیث الدینیة، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۰۴.</ref> همچنین توصیه شده که در زمان گرفتاری و مشکلات، این دعا خوانده شود.<ref>طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۶۲۲.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
نسخهٔ ۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۴۷
 | این مقاله هماکنون به دست Rezapour در حال ویرایش است. |
سؤال
کلمات فرج که موقع تلقین خوانده می‌شود، چیست؟
کلمات فَرَج، دعایی است که برای قنوت نماز[۱] و تلقین شخص در حال احتضار[۲] سفارش شده است. کلینی از محدثان شیعه در قرن چهارم، متن کلمات فرج را از امام باقر(ع) چنین نقل کرده است:
| « | «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبِّ الْأَرَضِينَ السَّبْعِ وَ مَا فِيهِنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَّ وَ مَا تَحْتَهُنَّ وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِين»[۳] معبودی جز خداوند بردبار و کریم نیست. معبودی جز خدای برتر بزرگ، منزّه است خدا، پروردگار آسمان‌های هفتگانه و زمین‌های هفتگانه و آنچه در آن‌ها و بین آن‌ها و زیر آن‌هاست و پروردگار عرش بزرگ و خدا را ستایش پروردگار جهانیان و درود بر محمّد و خاندان پاکش | » |
این دعا با کمی تغییرات در منابع دیگر نیز ذکر شده است.[۴]
یکی از موارد تلقین برای فردی است که در حالت احتضار است.[۵] در روایات سفارش شده بر بالین این فرد، کلمات فرج خوانده شود. [۶] همچنین برای تلقین فرد فوت شده نیز سفارش شده از کلمات فرج استفاده شود.[۷]
ابوحمزه ثمالی از امام باقر(ع) نقل کرده که در قنوت نماز جمعه کلمات فرج خوانده شود.[۸] همچنین به خواندن این دعا در قنوت همه نمازها، توصیه شده است.[۱]
پیامبر به امام علی(ع) آموخت که برای بخشیده شدن، کلمات فرج را بگوید. [۹] همچنین توصیه شده که در زمان گرفتاری و مشکلات، این دعا خوانده شود.[۱۰]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ کفعمی، المصباح (جنة الأمان الواقیة)، ص۱۷.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۱۲۲.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۱۲۲.
- ↑ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۳۱.
- ↑ ر. ک. انواع تلقین
- ↑ مجلسی، زاد المعاد، ۱۴۲۳ق، ص۳۳۴.
- ↑ مجلسی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۳۴۴.
- ↑ شیخ طوسی، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۳۶۵.
- ↑ ابن‌أبی‌جمهور، عوالی اللئالی العزیزیة فی الأحادیث الدینیة، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۰۴.
- ↑ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۶۲۲.