رسوا نشدن در قیامت در آیه ۱۹۴ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:
واژه‌شناسی در قرآن کریم بسیار مهمّ است. واژهٔ «خزی» در لغت به معنای هلاکت، ذلت، فضیحت، اهانت و مانند این است،}}<ref>جوهری، اسماعیل بن حماد، صحاح، ج۶، ص۲۳۲۶، بیروت: دارالعلم للملایین، چاپ چهارم، سال ۱۴۰۷، ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۲۲۶، قم: نشر ادب حوزه قم، سال چاپ ۱۴۰۵، محمد مرتضی حسینی معروف به زبیدی، تاج العروس، ج۱۹، ص۳۷۲، بیروت: دار ا لفکر، سال چاپ ۱۴۱۴ هجری قمری.</ref> در سورهٔ آل عمران، آیهٔ ۱۹۲ آمده است: {{قرآن|ربنا انک من تدخل النار فقد اخزیته}} پروردگارا! هر که را تو (به خاطر اعمالش) به آتش‌افکنی، او را خوار و رسوا ساخته‌ای و از رحمتت دور نمودی، پس خوار و رسوا شدن، در آخرت به معنای اهل جهنم شدن است. معلوم است که انسان بی جهت جهنمی نمی‌شود، بلکه نتیجهٔ سیرهٔ علمی و عملی فرد، جهنمی شدن است.
واژه‌شناسی در قرآن کریم بسیار مهمّ است. واژهٔ «خزی» در لغت به معنای هلاکت، ذلت، فضیحت، اهانت و مانند این است،}}<ref>جوهری، اسماعیل بن حماد، صحاح، ج۶، ص۲۳۲۶، بیروت: دارالعلم للملایین، چاپ چهارم، سال ۱۴۰۷، ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۲۲۶، قم: نشر ادب حوزه قم، سال چاپ ۱۴۰۵، محمد مرتضی حسینی معروف به زبیدی، تاج العروس، ج۱۹، ص۳۷۲، بیروت: دار ا لفکر، سال چاپ ۱۴۱۴ هجری قمری.</ref> در سورهٔ آل عمران، آیهٔ ۱۹۲ آمده است: {{قرآن|ربنا انک من تدخل النار فقد اخزیته}} پروردگارا! هر که را تو (به خاطر اعمالش) به آتش‌افکنی، او را خوار و رسوا ساخته‌ای و از رحمتت دور نمودی، پس خوار و رسوا شدن، در آخرت به معنای اهل جهنم شدن است. معلوم است که انسان بی جهت جهنمی نمی‌شود، بلکه نتیجهٔ سیرهٔ علمی و عملی فرد، جهنمی شدن است.


اعمالی از قبیل: کفر، انکار نبوت و معاد، و انکار یکی از ضروریات دینی، قتل نفس، شراب خوری، سرقت، غیبت و دروغ ووو باعث می‌شود تا انسان وارد جهنم شود و رسوا گردد. خداوند تبارک و تعالی در رابطه با کفر می‌فرماید: {{قرآن|ثم یوم القیامه یخزیهم و یقول این شرکائی الذین کنتم تشاقون فیهم قال الذین اوتوا العلم ان الخزی الیوم و السوء علی الکافرین.<ref>سوره نحل، آیهٔ ۲۷.</ref> سپس روز قیامت خدا آن‌ها را رسوا می‌سازد و می‌گوید: شریکانی که شما برای من ساختید و به خاطر آن‌ها با دیگران دشمنی می‌کردید، کجا هستند؟! (در این هنگام) کسانی که به آن‌ها علم داده شد؛ می‌گویند: رسوایی و بدبختی، امروز بر کافران است و در مورد فسق و گناه می‌فرماید: {{قرآن|و لیخزی الفاسقین}}.<ref>سوره حشر، آیه ۵.</ref> برای این بود که فاسقان را خوار و رسوا کند!، بهشتی یا جهنمی شدن هر کسی وابسته به عمل او است، به عنوان مثال در سورهٔ زلزال آیهٔ ۷ و ۸ می‌فرماید: {{قرآن|فمن یعمل مثقال ذره خیرا یره و من یعمل مثقال ذره شرا یره}}پس هر کس به اندازهٔ سنگینی ذره ای کار خیر انجام داده باشد، (نتیجه و پاداش) آن را می‌بیند و هر کس به اندازهٔ ذره ای کار بد کرده باشد، (نتیجه و کیفر) آن را می‌بیند.
اعمالی از قبیل: کفر، انکار نبوت و معاد، و انکار یکی از ضروریات دینی، قتل نفس، شراب خوری، سرقت، غیبت و دروغ ووو باعث می‌شود تا انسان وارد جهنم شود و رسوا گردد. خداوند تبارک و تعالی در رابطه با کفر می‌فرماید: {{قرآن|ثم یوم القیامه یخزیهم و یقول این شرکائی الذین کنتم تشاقون فیهم قال الذین اوتوا العلم ان الخزی الیوم و السوء علی الکافرین}}.<ref>سوره نحل، آیهٔ ۲۷.</ref> سپس روز قیامت خدا آن‌ها را رسوا می‌سازد و می‌گوید: شریکانی که شما برای من ساختید و به خاطر آن‌ها با دیگران دشمنی می‌کردید، کجا هستند؟! (در این هنگام) کسانی که به آن‌ها علم داده شد؛ می‌گویند: رسوایی و بدبختی، امروز بر کافران است و در مورد فسق و گناه می‌فرماید: {{قرآن|و لیخزی الفاسقین}}.<ref>سوره حشر، آیه ۵.</ref> برای این بود که فاسقان را خوار و رسوا کند!، بهشتی یا جهنمی شدن هر کسی وابسته به عمل او است، به عنوان مثال در سورهٔ زلزال آیهٔ ۷ و ۸ می‌فرماید: {{قرآن|فمن یعمل مثقال ذره خیرا یره و من یعمل مثقال ذره شرا یره}}پس هر کس به اندازهٔ سنگینی ذره ای کار خیر انجام داده باشد، (نتیجه و پاداش) آن را می‌بیند و هر کس به اندازهٔ ذره ای کار بد کرده باشد، (نتیجه و کیفر) آن را می‌بیند.


با توجه به مطالب یاد شده، معلوم شد که رسوایی آخرت وابسته به عمل خود شخص است که در دنیا انجام می‌دهد، اگر کار خوب و نیک‌انجام دهد، اهل بهشت می‌شود و از رسوایی آخرت نجات پیدا می‌کند و اگر کار بد و اعمالی که بر خلاف مقررات الهی است، انجام دهد، اهل جهنم می‌شود و رسوا می‌گردد.
با توجه به مطالب یاد شده، معلوم شد که رسوایی آخرت وابسته به عمل خود شخص است که در دنیا انجام می‌دهد، اگر کار خوب و نیک‌انجام دهد، اهل بهشت می‌شود و از رسوایی آخرت نجات پیدا می‌کند و اگر کار بد و اعمالی که بر خلاف مقررات الهی است، انجام دهد، اهل جهنم می‌شود و رسوا می‌گردد.

نسخهٔ ‏۹ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۴۹

سؤال

در یکی از آیات قرآنی به صورت دعا آمده است: «ربنا لا تخزنا یوم القیامه.» یعنی: «خدایا مرا در روز قیامت شرمنده مساز.» چه باید کرد تا مصداق این دعایی قرآنی شد. ؟

واژه‌شناسی در قرآن کریم بسیار مهمّ است. واژهٔ «خزی» در لغت به معنای هلاکت، ذلت، فضیحت، اهانت و مانند این است،}}[۱] در سورهٔ آل عمران، آیهٔ ۱۹۲ آمده است: ﴿ربنا انک من تدخل النار فقد اخزیته پروردگارا! هر که را تو (به خاطر اعمالش) به آتش‌افکنی، او را خوار و رسوا ساخته‌ای و از رحمتت دور نمودی، پس خوار و رسوا شدن، در آخرت به معنای اهل جهنم شدن است. معلوم است که انسان بی جهت جهنمی نمی‌شود، بلکه نتیجهٔ سیرهٔ علمی و عملی فرد، جهنمی شدن است.

اعمالی از قبیل: کفر، انکار نبوت و معاد، و انکار یکی از ضروریات دینی، قتل نفس، شراب خوری، سرقت، غیبت و دروغ ووو باعث می‌شود تا انسان وارد جهنم شود و رسوا گردد. خداوند تبارک و تعالی در رابطه با کفر می‌فرماید: ﴿ثم یوم القیامه یخزیهم و یقول این شرکائی الذین کنتم تشاقون فیهم قال الذین اوتوا العلم ان الخزی الیوم و السوء علی الکافرین.[۲] سپس روز قیامت خدا آن‌ها را رسوا می‌سازد و می‌گوید: شریکانی که شما برای من ساختید و به خاطر آن‌ها با دیگران دشمنی می‌کردید، کجا هستند؟! (در این هنگام) کسانی که به آن‌ها علم داده شد؛ می‌گویند: رسوایی و بدبختی، امروز بر کافران است و در مورد فسق و گناه می‌فرماید: ﴿و لیخزی الفاسقین.[۳] برای این بود که فاسقان را خوار و رسوا کند!، بهشتی یا جهنمی شدن هر کسی وابسته به عمل او است، به عنوان مثال در سورهٔ زلزال آیهٔ ۷ و ۸ می‌فرماید: ﴿فمن یعمل مثقال ذره خیرا یره و من یعمل مثقال ذره شرا یرهپس هر کس به اندازهٔ سنگینی ذره ای کار خیر انجام داده باشد، (نتیجه و پاداش) آن را می‌بیند و هر کس به اندازهٔ ذره ای کار بد کرده باشد، (نتیجه و کیفر) آن را می‌بیند.

با توجه به مطالب یاد شده، معلوم شد که رسوایی آخرت وابسته به عمل خود شخص است که در دنیا انجام می‌دهد، اگر کار خوب و نیک‌انجام دهد، اهل بهشت می‌شود و از رسوایی آخرت نجات پیدا می‌کند و اگر کار بد و اعمالی که بر خلاف مقررات الهی است، انجام دهد، اهل جهنم می‌شود و رسوا می‌گردد.

خلاصه انجام واجبات الهی که قرب فرائض نام دارد و انجام مستحبّات الهی که به قرب نوافل معروف است و هم چنین ترک محرمات و مکروهات الهی، که دستاورد آن جلب رضایت الهی، اخلاق قرآنی، خدمت رسانی، توجّه به حقّ الله و حقّ النّاس است، باعث نجات و دور ماندن از رسوایی سرای دیگر می شودو هیچ خزی و رسوایی بزرگ‌تر از هلاکت همراه با غضب خدا نیست.


معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر

۱. علامه طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج۲۰، ص۵۸۳ و ۵۸۴، ناشر: دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین قم، چاپ پنجم، سال ۱۳۷۴ شمسی. ۲. ۳. طیب سید عبد الحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، ج۲، ص۹۱، ناشر: انتشارات اسلام تهران، چاپ دوم، سال ۱۳۷۸. ۴. ۵. ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۷، ص۲۸۸، ناشر: دارالکتب الاسلامیه، تهران، سال چاپ ۱۳۷۴ شمسی.


منابع

  1. جوهری، اسماعیل بن حماد، صحاح، ج۶، ص۲۳۲۶، بیروت: دارالعلم للملایین، چاپ چهارم، سال ۱۴۰۷، ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۲۲۶، قم: نشر ادب حوزه قم، سال چاپ ۱۴۰۵، محمد مرتضی حسینی معروف به زبیدی، تاج العروس، ج۱۹، ص۳۷۲، بیروت: دار ا لفکر، سال چاپ ۱۴۱۴ هجری قمری.
  2. سوره نحل، آیهٔ ۲۷.
  3. سوره حشر، آیه ۵.