زبان پرسش و پاسخ در قبر: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
خط ۵: خط ۵:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
روایات پیرامون سؤال قبر از کسانی که با جمله‌های عربی آشنایی ندارند، چیزی صریحاً عنوان نکرده‌اند.<ref>میر احمد فقیه نی ریزی، گفتگویی پیرامون قبر، ص۱۶۹.</ref>
روایات پیرامون سؤال قبر از کسانی که با جمله‌های عربی آشنایی ندارند، چیزی صریحاً عنوان نکرده‌اند.<ref>میر احمد فقیه نی ریزی، گفتگویی پیرامون قبر، ص۱۶۹.</ref>  


از سوی دیگر، عالم برزخ و مناسبات آن، غیر از عالم ماده و طبیعت است. در این عالم، تبادل افکار و خواسته‌ها با زبان در صورت آشنایی ممکن است؛ ولی در برزخ، از راه‌های دیگر که مناسب آن عالم است، ممکن است.
عالم برزخ و مناسبات آن، غیر از عالم ماده و طبیعت است و روح پس از جدایی از بدن و عالم مادیات، از محدودیت‌ها، رهایی می‌یابد و به نیرویش افزوده می‌شود.<ref>رفیعی قزوینی، زندگی پس از مرگ، ص۶۸.</ref>; محدودیت زبانی برطرف می‌شود و سخن گفتن و انتقال پیام، تنها از راه مکالمه با زبان خاص نیست.  


در خصوص این پرسش، می‌توان گفت که روح پس از جدایی از بدن و عالم مادیات، از محدودیت‌ها رهایی می‌یابد و به نیرویش افزوده می‌شود<ref>رفیعی قزوینی، زندگی پس از مرگ، ص۶۸.</ref>; بنابراین، محدودیت زبانی برطرف می‌شود.
در این عالم ماده نیز نطق و گفتار به غیر زبان ممکن است؛ از جمله نطق صامت که شکل و شاکلهٔ چیزی مانند معماری‌ها، تابلوها، حالات انسان‌ها وغیره که سخن‌ها می‌گویند.


یا اینکه می‌توان گفت، سخن گفتن و انتقال پیام، تنها از راه مکالمه با زبان خاص نیست. چون نطق اقسامی دارد. مانند: نطق صامت؛ یعنی هیئت و شاکلهٔ چیزی سخن می‌گوید. مانند: سخن گفتن معماری‌ها، تابلوها، حالات انسان‌ها و….
سخن گفتن برخی موجودات با اولیای الهی نیز گونه دیگری از نطق بوده که نطق باطنی خوانده شده، مانند: سخن گفتن سنگ ریزه‌ها با پیامبر(ص).<ref> رفیعی قزوینی، زندگی پس از مرگ، ص۷۱ و ۷۲.</ref>
 
سخن گفتن برخی موجودات با اولیای الهی، گونهٔ دیگری از نطق (نطق باطنی) است. مانند: سخن گفتن سنگ ریزه‌ها در دست مبارک پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) همچنین عبدالله بن مسعود نقل می‌کند که وقتی از کنار کوهی می‌گذشتیم، دیدیم، سنگ‌ها و کلوخ‌ها و همهٔ اشیا یک صدا می‌گفتند: «السلام علیک یا رسول الله» قرآن نیز همین حقیقت را تأیید می‌کند:<ref>رفیعی قزوینی، زندگی پس از مرگ، ص۷۱ و ۷۲.</ref>


محققان احتمال داده‌اند
پس لزومی ندارد که حتماً در قبر، زنده شدن به صورت مادی باشد. به این صورت که پاسخ، با همان زبان و صدای عالم مثالی برزخی باشد. چنان‌که در روایات آمده است که حوادث و صداهای عالم برزخ و میت را همه می‌شنوند، غیر از آدمیان و جنیان (که در جهان مادی به سر می‌برند). و اگر کسی پافشاری کند که حتماً پاسخ گفتن مادی است، خواهیم گفت که بدن مادی میت، مانند دیگر اجسام و ذرات عالم، با زبان حال پاسخ می‌گوید.
پس لزومی ندارد که حتماً در قبر، زنده شدن به صورت مادی باشد. به این صورت که پاسخ، با همان زبان و صدای عالم مثالی برزخی باشد. چنان‌که در روایات آمده است که حوادث و صداهای عالم برزخ و میت را همه می‌شنوند، غیر از آدمیان و جنیان (که در جهان مادی به سر می‌برند). و اگر کسی پافشاری کند که حتماً پاسخ گفتن مادی است، خواهیم گفت که بدن مادی میت، مانند دیگر اجسام و ذرات عالم، با زبان حال پاسخ می‌گوید.



نسخهٔ ‏۱۲ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۱۱

سؤال

پرسش و پاسخ قبر، به چه زبانی است؟

روایات پیرامون سؤال قبر از کسانی که با جمله‌های عربی آشنایی ندارند، چیزی صریحاً عنوان نکرده‌اند.[۱]

عالم برزخ و مناسبات آن، غیر از عالم ماده و طبیعت است و روح پس از جدایی از بدن و عالم مادیات، از محدودیت‌ها، رهایی می‌یابد و به نیرویش افزوده می‌شود.[۲]; محدودیت زبانی برطرف می‌شود و سخن گفتن و انتقال پیام، تنها از راه مکالمه با زبان خاص نیست.

در این عالم ماده نیز نطق و گفتار به غیر زبان ممکن است؛ از جمله نطق صامت که شکل و شاکلهٔ چیزی مانند معماری‌ها، تابلوها، حالات انسان‌ها وغیره که سخن‌ها می‌گویند.

سخن گفتن برخی موجودات با اولیای الهی نیز گونه دیگری از نطق بوده که نطق باطنی خوانده شده، مانند: سخن گفتن سنگ ریزه‌ها با پیامبر(ص).[۳]

محققان احتمال داده‌اند پس لزومی ندارد که حتماً در قبر، زنده شدن به صورت مادی باشد. به این صورت که پاسخ، با همان زبان و صدای عالم مثالی برزخی باشد. چنان‌که در روایات آمده است که حوادث و صداهای عالم برزخ و میت را همه می‌شنوند، غیر از آدمیان و جنیان (که در جهان مادی به سر می‌برند). و اگر کسی پافشاری کند که حتماً پاسخ گفتن مادی است، خواهیم گفت که بدن مادی میت، مانند دیگر اجسام و ذرات عالم، با زبان حال پاسخ می‌گوید.

منابع

  1. میر احمد فقیه نی ریزی، گفتگویی پیرامون قبر، ص۱۶۹.
  2. رفیعی قزوینی، زندگی پس از مرگ، ص۶۸.
  3. رفیعی قزوینی، زندگی پس از مرگ، ص۷۱ و ۷۲.