کلمات فرج: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''کلمات فَرَج''' (کلماتی برای از بین بردن غم)، دعایی است که برای [[قنوت نماز]]<ref name=":0">کفعمی، ابراهیم بن علی، المصباح (جنة الأمان الواقیة)، قم، دار الرضی(زاهدی)، چاپ دوم، ۱۴۰۵ق، ص۱۷.</ref> و [[تلقین]] شخص در حال احتضار<ref name=":1">کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۱۲۲.</ref> سفارش شده است. کلینی از محدثان شیعه در قرن چهارم، متن کلمات فرج را از امام باقر(ع) چنین نقل کرده است: | '''کلمات فَرَج''' (کلماتی برای از بین بردن غم)، دعایی است که برای [[قنوت نماز]]<ref name=":0">کفعمی، ابراهیم بن علی، المصباح (جنة الأمان الواقیة)، قم، دار الرضی(زاهدی)، چاپ دوم، ۱۴۰۵ق، ص۱۷.</ref> و [[تلقین]] شخص در حال احتضار<ref name=":1">کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۱۲۲.</ref> سفارش شده است. کلینی از محدثان شیعه در قرن چهارم، متن کلمات فرج را از [[امام باقر(ع)]] چنین نقل کرده است: | ||
{{ عربی بزرگ|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْحَلِیمُ الْکَرِیمُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبِّ الْأَرَضِینَ السَّبْعِ وَ مَا فِیهِنَّ وَ مَا بَیْنَهُنَّ وَ مَا تَحْتَهُنَّ وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِین<ref name=":1"/> | {{ عربی بزرگ|لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْحَلِیمُ الْکَرِیمُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبِّ الْأَرَضِینَ السَّبْعِ وَ مَا فِیهِنَّ وَ مَا بَیْنَهُنَّ وَ مَا تَحْتَهُنَّ وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِین<ref name=":1"/> | ||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
|ترجمه= معبودی جز خداوند بردبار و بخشنده نیست. معبودی جز خدای برتر بزرگ نیست، منزّه است خدا، پروردگار آسمان‌های هفت‌گانه و زمین‌های هفت‌گانه و آنچه در آن‌ها و بین آن‌ها و زیر آن‌هاست و پروردگار عرش بزرگ. ستایش پروردگار جهانیان را.}} | |ترجمه= معبودی جز خداوند بردبار و بخشنده نیست. معبودی جز خدای برتر بزرگ نیست، منزّه است خدا، پروردگار آسمان‌های هفت‌گانه و زمین‌های هفت‌گانه و آنچه در آن‌ها و بین آن‌ها و زیر آن‌هاست و پروردگار عرش بزرگ. ستایش پروردگار جهانیان را.}} | ||
دعای فرج با کمی تغییرات، در منابع دیگر نیز آمده شده است.<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۳۱.</ref> | |||
در روایات سفارش شده بر بالین فردی که در حالت احتضار است، کلمات فرج خوانده شود. <ref>مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، زاد المعاد، بیروت، موسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۲۳ق، ص۳۳۴.</ref> همچنین برای تلقین فرد فوت شده نیز سفارش شده از کلمات فرج استفاده شود.<ref>مجلسی، محمدتقی بن مقصودعلی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، قم، مؤسسه فرهنگی اسلامی کوشانبور، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۳۳۷.</ref> | در روایات سفارش شده بر بالین فردی که در حالت احتضار است، کلمات فرج خوانده شود. <ref>مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، زاد المعاد، بیروت، موسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۲۳ق، ص۳۳۴.</ref> همچنین برای تلقین فرد فوت شده نیز سفارش شده از کلمات فرج استفاده شود.<ref>مجلسی، محمدتقی بن مقصودعلی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، قم، مؤسسه فرهنگی اسلامی کوشانبور، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۳۳۷.</ref> | ||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
ابوحمزه ثمالی از امام باقر(ع) نقل کرده که در قنوت نماز جمعه، کلمات فرج خوانده شود.<ref>طوسی، محمد بن الحسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، بیروت، مؤسسه فقه الشیعه، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۳۶۵.</ref> همچنین به خواندن این دعا در قنوت همه نمازها، توصیه شده است.<ref name=":0"/> | ابوحمزه ثمالی از امام باقر(ع) نقل کرده که در قنوت نماز جمعه، کلمات فرج خوانده شود.<ref>طوسی، محمد بن الحسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، بیروت، مؤسسه فقه الشیعه، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۳۶۵.</ref> همچنین به خواندن این دعا در قنوت همه نمازها، توصیه شده است.<ref name=":0"/> | ||
پیامبر | [[حضرت محمد(ص)|پیامبر خدا(ص)]] به امام علی(ع) آموخت که برای بخشیده شدن، کلمات فرج را بگوید. <ref>ابن‌أبی‌جمهور، عوالی اللئالی العزیزیة فی الأحادیث الدینیة، قم، دار سید الشهداء للنشر، چاپ اول، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۰۴.</ref> همچنین توصیه شده که در زمان گرفتاری و مشکلات، این دعا خوانده شود.<ref>طوسی، محمد بن الحسن، الأمالی، قم، دار الثقافه، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۶۲۲.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۵۰
سؤال
کلمات فرج چیست و چه زمان خوانده می‌شود؟
کلمات فَرَج (کلماتی برای از بین بردن غم)، دعایی است که برای قنوت نماز[۱] و تلقین شخص در حال احتضار[۲] سفارش شده است. کلینی از محدثان شیعه در قرن چهارم، متن کلمات فرج را از امام باقر(ع) چنین نقل کرده است:
| « | لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْحَلِیمُ الْکَرِیمُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبِّ الْأَرَضِینَ السَّبْعِ وَ مَا فِیهِنَّ وَ مَا بَیْنَهُنَّ وَ مَا تَحْتَهُنَّ وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِین[۲]
معبودی جز خداوند بردبار و بخشنده نیست. معبودی جز خدای برتر بزرگ نیست، منزّه است خدا، پروردگار آسمان‌های هفت‌گانه و زمین‌های هفت‌گانه و آنچه در آن‌ها و بین آن‌ها و زیر آن‌هاست و پروردگار عرش بزرگ. ستایش پروردگار جهانیان را. |
» |
دعای فرج با کمی تغییرات، در منابع دیگر نیز آمده شده است.[۳]
در روایات سفارش شده بر بالین فردی که در حالت احتضار است، کلمات فرج خوانده شود. [۴] همچنین برای تلقین فرد فوت شده نیز سفارش شده از کلمات فرج استفاده شود.[۵]
ابوحمزه ثمالی از امام باقر(ع) نقل کرده که در قنوت نماز جمعه، کلمات فرج خوانده شود.[۶] همچنین به خواندن این دعا در قنوت همه نمازها، توصیه شده است.[۱]
پیامبر خدا(ص) به امام علی(ع) آموخت که برای بخشیده شدن، کلمات فرج را بگوید. [۷] همچنین توصیه شده که در زمان گرفتاری و مشکلات، این دعا خوانده شود.[۸]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ کفعمی، ابراهیم بن علی، المصباح (جنة الأمان الواقیة)، قم، دار الرضی(زاهدی)، چاپ دوم، ۱۴۰۵ق، ص۱۷.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۱۲۲.
- ↑ شیخ صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۳۱.
- ↑ مجلسی، محمد باقر بن محمد تقی، زاد المعاد، بیروت، موسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۴۲۳ق، ص۳۳۴.
- ↑ مجلسی، محمدتقی بن مقصودعلی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، قم، مؤسسه فرهنگی اسلامی کوشانبور، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۳۳۷.
- ↑ طوسی، محمد بن الحسن، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، بیروت، مؤسسه فقه الشیعه، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۳۶۵.
- ↑ ابن‌أبی‌جمهور، عوالی اللئالی العزیزیة فی الأحادیث الدینیة، قم، دار سید الشهداء للنشر، چاپ اول، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۰۴.
- ↑ طوسی، محمد بن الحسن، الأمالی، قم، دار الثقافه، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۶۲۲.