حضور زنان در جامعه از نگاه اسلام: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۳

سؤال

حضور زن در جامعه اسلام چگونه باید باشد؟

درگاه‌ها

حضور زنان در جامعه از نگاه اسلام با حفظ پوشش درست و اسلامی مانعی ندارد. زنان می‌توانند با حفظ پوشش اسلامی و رعایت بعضی اصول که خطرها و آسیب‌های اجتماعی را کاهش دهد در جامعه حضور پیدا کنند و به تحصیل علم بپردازند یا به کار و شغلی که مناسب شأن و کرامت آنها باشد اشتغال داشته باشند. آنچه که برای اسلام اهمیت دارد حفظ عفت و جایگاه زن در میان جامعه است و حضور زن در اجتماع نباید بدون درنظر گرفتن تفاوت‌های ذاتی زن و مرد باشد.

منابع تاریخی دلالت بر این دارند که زنان در صدر اسلام،‌ فعالیت‌های اجتماعی داشتند و حضورشان به ماندن در خانه بسنده نمی‌شد. هرچند روایت‌هایی وجود دارد که حضور زن در خانه را ترجیح می‌دهد و سفارش می‌کند.

حضور زنان در جامعه در صدر اسلام

حضور زنان در اجتماع و مشارکت ایشان در فعالیت‌های اجتماعی در صدر اسلام از مسلمات تاریخی است که با مروری گذرا بر منابع تاریخی به سهولت می‌توان به آن دست یافت. از دیدگاه اسلام اصل فعالیت اجتماعی برای زنان نه تنها مذموم نیست، بلکه در برخی مواقع، ممدوح و مطلوب است. مطالعه دقیق آیاتی چون آیات امر به معروف و نهی از منکر، بیعت، هجرت و وجوب زکات، موافقت قرآن با حضور اجتماعی زن را نتیجه می‌دهد. نگاهی به تاریخ صدر اسلام حکایت از معاشرت، گفت‌وگو و تعامل بزرگان دین با زنان دارد. زنان برای اصحاب پیامبر اکرم(ص) روایت نقل می‌کردند، یا سخنان پیامبر اکرم(ص) را از زبان یاران وی شنیده و حفظ می‌کردند. همچنین پاسخ سؤال‌های متعدد علمی و شرعی خود را از پیامبر اکرم(ص) و یاران او می‌گرفتند و برای دیگران نقل می‌کردند.^[۱]

تحصیل علم زنان

تحصیل علم و دانش برای خانم‌ها از دیدگاه اسلام منع نشده است.^[۲] در حدیث مشهوری از رسول کرم(ص) وجود دارد که: «طَلَبُ العِلمِ فَريضَةٌ عَلى كُلِّ مُسلِمٍ و مُسلِمَةٍ؛ تحصيلِ دانش بر هر مرد و زن مسلمانى واجب است.»^[۳] اسلام خروج از منزل و تحصیل علم و دانش و فعالیت‌های اقتصادی خاصی را برای زنان تحریم نکرده است.^[۴]

تحصیل علم و کسب دانش از احکامى است که زن و مرد در آن مشترک می‌باشند و هرگز دین اسلام جنسیت را سد راه دانش‌اندوزى نمی‌‏داند.^[۵]

خطاب قرآن به زنان پیامبر

برخی برای عدم جواز حضور زن در جامعه و بیرون رفتن از منزل به آیه شریفه ﴿وَقَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّةِ الْأُولَیٰ؛ و در خانه‌هایتان قرار گیرید و مانند روزگار جاهلیت قدیم زینتهای خود را آشکار مکنید.﴾(احزاب:۳۳) تمسک جسته‌اند، که خطاب به همسران رسول اکرم(ص) است و در اصل مربوط به آنان می‌گردد؛ چنان‌که در تفسیر المیزان آمده است، «... و مراد این باشد که ای زنان پیغمبر از خانه‌های خود بیرون نروید»^[۶] در تفسیر احسن الحدیث نه تنها خطاب مخصوص زنان حضرت تلقی شده است که عدم جواز خروج آنان نیز محدود به امور سیاسی گردیده است. والا زنان حضرت به حج می‌رفتند.^[۷] بعضی استناد جسته‌اند به سیره رسول اکرم(ص) و امیرالمؤمنین(ع) که هیچ وقت زنی را به عنوان والی و فرمانروا انتخاب نکردند؛ پس معلوم می‌شود حضور زن در مسائل سیاسی ممنوع است. حال آنکه سیره لفظ نیست و زبان ندارد تا به اطلاق آن تمسک گردد، بلکه یک نحوه عملکرد و رفتار است. صرف عدم گزینش دال بر حرمت نمی‌تواند باشد. عدم گزینش زنان تنها دلیل بر این است که از نظر آنان مردها نسبت به زنها در اولویت بوده‌اند.^[۸] و حداقل این مطلب به عنوان یک احتمال قوی می‌تواند مطرح باشد. برای این که عدم ممنوعیت حضور زن در عرصه‌های متعدد اجتماعی و سیاسی بیشتر واضح گردد، ما نمونه‌هایی از حضور زن در صدر اسلام را ذکر می‌کنیم.

سیره حضرت زهرا(س)

از مشهورترین حضور حضرت زهرا(س) در جامعه، حضور او در مسجد و ایراد خطبه فدک است. حضرت زهرا(س) در جبهه‌های نبرد برای مداوای سربازان اسلام حضور می‌یافت. زنان و مردان در زمینه‌های علمی به حضرت رجوع می‌کردند و پاسخ خود را دریافت می‌کردند، از محضر آن حضرت زنانی چون اسماء، ام اعین و فضه بهره‌مند شدند. از میان مردان یاران شهیر رسول اکرم(ص)، جابر و سلمان از دانش خدایی او بهره بردند.^[۹] شرکت زنان در جنگ برای مداوای مجروحان، آشپزی، پرستاری و نگهداری اموال مورد قبول تمام محدثان اسلامی است. نسیبه دختر کعب در اغلب جنگها ملازم رکاب رسول اکرم(ص) بود، به مداوای مجروحان و حتی دفاع از رسول خدا(ص) می‌پرداخت، تا آن‌جا که در جنگ دستش قطع شد.^[۱۰]در موارد متعدد زنان در صدر اسلام با رسول اکرم ص بیعت کردند.

کتاب زن در شریعت اسلامی نوشته محمد آصف محسنی

شرایط حضور زن در جامعه

در اسلام یک سری شرایطی برای حضور زن در عرصه‌های سیاسی اقتصادی و اجتماعی در نظر گرفته شده است و این برای آن است، که زن بتواند با حفظ کرامت و شخصیت خود به وظایف اجتماعی خود نیز رسیدگی کند. با حفظ این شرایط است که جامعه ای آرام و سالم خواهیم داشت و کرامت و شخصیت انسانی زن نیز حفظ می‌گردد.

اسلام شرایطی را برای حضور زن در جامعه در نظر گرفته است که برای حفظ شخصیت و کرامت زن می‌باشد. به تعبیر دیگر اسلام با توجه به تفاوتهای جسمی و روحی زنان و مردان تکالیف و مسئولیتهایی را برای آنها در نظر گرفته است و در این میان زنان وظیفه تربیت و پرورش نسل جدید و گرم نگه داشتن کانون خانواده را بر عهده دارند. از این رو اشتغال به هر کاری و حضور در عرصه اجتماع اگر به معنای نادیده گرفتن این وظیفه خطیر و اصلی آنان باشد هیچگاه پذیرفته نیست و علاوه بر آنکه زیان‌های غیرقابل جبرانی بر جامعه وارد می‌سازد زنان را نیز از شخصیت و هویت واقعی خویش تهی می‌سازد. در عین حال این به معنای نادیده گرفتن حضور زنان در عرصه اجتماعی و ممنوعیت آنان نیست، بلکه زنان می‌توانند با رعایت ضوابط و شرایط اسلامی که در واقع با هدف پشتیبانی از شخصیت و گوهر وجود زن اعمال شده در عرصه فعالیت‌های اجتماعی حضور یابند. به همان گونه که ممنوع ساختن زنان از فعالیت در عرصه‌های اجتماعی انحراف از مسیر اعتدال محسوب می‌گردد توجه بیش از حد به فعالیت زنان به گونه ای که نقش اصلی آنان را تحت الشعاع قرار داده و موجب نایده گرفتن وظیفه اصلی آنان شود نیز بیراهه محسوب می‌گردد. اسلام می‌خواهد زنان در عین توجه به وظیفه و نقش اصلی خویش که تربیت و پرورش افراد سالم و گرم نگه داشتن کانون خانواده به عنوان زیر بنای جامعه است و با محور قرار دادن آن به فعالیت در عرصه‌های اجتماعی بپردازند.

حضور در اجتماع با پوشش صحیح

اسلام برای کاستن از آسیب‌های حضور اجتماعی زن، دستور به رعایت پوشش مناسب برای زنان داده است. حجاب، هم زمینه انحرافات اخلاقی را کم می‌کند و هم به زن امنیت و آرامش و مصونیت می‌بخشد.^[۱۱]

مقرر کردن اندازه حجاب در قرآن به این معنا است که اصل حضور زنان در جامعه بی اشکال است و زنان می‌توانند با داشتن پوششی که قرآن آن را تعیین کرده است در جامعه حضور فعال داشته باشند. قرآن حد حجاب را جلباب (پوششی برای تن) و خمار (روسری) اعلام کرده است.^[۱۲]

اسلام نه تنها زن را در حصار خانه محدود و زندانی نکرد، بلکه با آوردن قانون پوشش برای زن، در صدد تأمین امنیت وی در دو بعد مادی و معنوی برآمد. زنی که با پوشش از منزل خارج می‌شود، پیام عفت خود را به مردان نامحرم منتقل می‌کند. نه زن، مردان را به سوی خود می‌خواند و نه مردان به وی نزدیک می‌شوند و بدین سان، او کمتر مورد آزار دیگران واقع می‌شود.^[۱۳]

مطالعه بیشتر

زن در شریعت اسلامی، محسنی، شیخ محمد آصف، حوزه علمیه خاتم النبیین(ص)، کابل- افغانستان، ۱۳۹۱.
جوادی آملی، عبدالله، زن در آیینه جلال و جمال، قم: اسراء، ۱۳۹۱.
آیت اللهی، زهرا، زن، دین، سیاست، تهران: سفیر صبح، ۱۳۸۰.
علی‌محمدی، کاظم، اشتغال یا خانه‌داری؛ کدام یک؟، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، ۱۳۸۹.
مطهری، مرتضی، نظام حقوق زن در اسلام، تهران: صدرا، ۱۳۶۵.
مطهری، مرتضی، مسئله حجاب، تهران: صدرا، ۱۳۹۳.
سعیدزاده، محسن، مشغال زنان در عصر رسالت، پیام زن، شماره ۳۹، خرداد ۱۳۷۴.

منابع

↑ تاریخ اسلام در آینه پژوهش، مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ج۲۶، ص۷ نگاه تاریخی به وضعیت زن در اسلام، محمدجواد واعظی، محمدرضا جباری
↑ مصاحبه، ابراهیم امینی، مجله پیام زن، ش ۵۸، ۱۳۷۵، ص۶.
↑ مستدرك الوسائل، ج۱۷، ص۲۴۹
↑ مطهری، مرتضی، مسئله حجاب، قم، انتشارات صدرا، چاپ ۳۸، ۱۳۷۲، ص۹۳.
↑ علم آموزى زن از دیدگاه اسلام، داوود الهامى، فصلنامه پیام حوزه 1378 شماره 25
↑ طباطبایی، محمد حسین، تفسیر المیزان، چاپ سوم، زمستان ۶۷، شریف و علمی و فلکی، ج۱۶، ص۴۸۳.
↑ قرشی، علی اکبر، تفسیر احسن الحدیث، ناشر بنیاد بعثت، چاپ سوم، ۷۸، ج۸، ص۳۰۳.
↑ به نقل از پیام زن، ش ۴، ص۱۶، مقاله زن و سیاست، قسمت سوم، از آثار منشر نشده، شهید مطهری.
↑ سعید زاده، سید محسن، مشاغل زنان در عصر رسالت، قسمت دهم، پیام زن، ش ۳۹، ص۲۴.
↑ همان، ص۱۲.
↑ تاریخ اسلام در آینه پژوهش، مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ج۲۶، ص۷ نگاه تاریخی به وضعیت زن در اسلام، محمدجواد واعظی، محمدرضا جباری
↑ سوره نور آیه ۳۱، سوره احزاب آیه ۵۹،
↑ زن و کیفیت حضور او در اجتماع از منظر قرآن، احمد طاهری نیا، معرفت 1385 شماره 107

[1] تاریخ اسلام در آینه پژوهش، مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ج۲۶، ص۷ نگاه تاریخی به وضعیت زن در اسلام، محمدجواد واعظی، محمدرضا جباری

[2] مصاحبه، ابراهیم امینی، مجله پیام زن، ش ۵۸، ۱۳۷۵، ص۶.

[3] مستدرك الوسائل، ج۱۷، ص۲۴۹

[4] مطهری، مرتضی، مسئله حجاب، قم، انتشارات صدرا، چاپ ۳۸، ۱۳۷۲، ص۹۳.

[5] علم آموزى زن از دیدگاه اسلام، داوود الهامى، فصلنامه پیام حوزه 1378 شماره 25

[6] طباطبایی، محمد حسین، تفسیر المیزان، چاپ سوم، زمستان ۶۷، شریف و علمی و فلکی، ج۱۶، ص۴۸۳.

[7] قرشی، علی اکبر، تفسیر احسن الحدیث، ناشر بنیاد بعثت، چاپ سوم، ۷۸، ج۸، ص۳۰۳.

[8] به نقل از پیام زن، ش ۴، ص۱۶، مقاله زن و سیاست، قسمت سوم، از آثار منشر نشده، شهید مطهری.

[9] سعید زاده، سید محسن، مشاغل زنان در عصر رسالت، قسمت دهم، پیام زن، ش ۳۹، ص۲۴.

[10] همان، ص۱۲.

[11] تاریخ اسلام در آینه پژوهش، مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ج۲۶، ص۷ نگاه تاریخی به وضعیت زن در اسلام، محمدجواد واعظی، محمدرضا جباری

[12] سوره نور آیه ۳۱، سوره احزاب آیه ۵۹،

[13] زن و کیفیت حضور او در اجتماع از منظر قرآن، احمد طاهری نیا، معرفت 1385 شماره 107

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{در دست ویرایش|کاربر=A.rezapour }}
 {{شروع متن}}
 {{سوال}}
-آيا از ديدگاه اسلام زن نمي‌تواند در جامعه حضور پيدا كند؟
+حضور زن در جامعه اسلام چگونه باید باشد؟
 {{پایان سوال}}
 {{پاسخ}}
 {{درگاه|خانواده}}
-نفس حضور زن در عرصه‌هاي اجتماعي و سياسي و اقتصادي: اسلام با نفس حضور زن در جامعه مخالف نيست، تحصيل علم و دانش براي خانم‌ها از ديدگاه اسلام منع نشده است.<ref>مصاحبه، ابراهيم اميني، مجله پيام زن، ش ۵۸، ۱۳۷۵، ص۶.</ref> در حديث مشهوري از رسول كرم(ص) وجود دارد كه: «طلب العلم فريضه علي كل مسلم و مسلمه» اسلام خروج از منزل و تحصيل علم و دانش و فعاليت‌هاي اقتصادي خاصي را براي زنان تحريم نكرده است.<ref>مطهري، مرتضي، مسأله حجاب، قم، انتشارات صدرا، چاپ ۳۸، ۱۳۷۲، ص۹۳.</ref>
+'''حضور زنان در جامعه از نگاه اسلام''' با حفظ پوشش درست و اسلامی مانعی ندارد. زنان می‌توانند با حفظ پوشش اسلامی و رعایت بعضی اصول که خطرها و آسیب‌های اجتماعی را کاهش دهد در جامعه حضور پیدا کنند و به تحصیل علم بپردازند یا به کار و شغلی که مناسب شأن و کرامت آنها باشد اشتغال داشته باشند.  آنچه که برای اسلام اهمیت دارد حفظ عفت و جایگاه زن در میان جامعه است و حضور زن در اجتماع نباید بدون درنظر گرفتن تفاوت‌های ذاتی زن و مرد باشد.
-نقش مادر بودن و همسر بودن نبايد باعث گردد، كه نقش انساني زن و مسؤوليت اجتماعي او فراموش گردد و باقي تكليف او را ملغي سازيم.
+منابع تاریخی دلالت بر این دارند که زنان در صدر اسلام،‌ فعالیت‌های اجتماعی داشتند و حضورشان به ماندن در خانه بسنده نمی‌شد. هرچند روایت‌هایی وجود دارد که حضور زن در خانه را ترجیح می‌دهد و سفارش می‌کند.
-برخي براي عدم جواز حضور زن در جامعه و بيرون رفتن از منزل به آيه شريفه و قرن في بيوتكن و لاتبرجن تبرج الجاهليه<ref>احزاب/۳۳، و در خانه‌هايتان بمانيد و هم چون دوران جاهليت نخستين ( در ميان مردم) ظاهر نشويد.</ref> تمسك جسته‌اند، كه خطاب به همسران رسول اكرم(ص) است و در اصل مربوط به آنان مي‌گردد؛ چنانكه در تفسير الميزان آمده است، «... و مراد اين باشد كه اي زنان پيغمبر از خانه‌هاي خود بيرون نرويد»<ref>طباطبايي، محمد حسين، تفسير الميزان، چاپ سوم، زمستان ۶۷، شريف و علمي و فلكي، ج۱۶، ص۴۸۳.</ref> در تفسير احسن الحديث نه تنها خطاب مخصوص زنان حضرت تلقي شده است كه عدم جواز خروج آنان نيز محدود به امور سياسي گرديده است. والا زنان حضرت به حج مي‌رفتند.<ref>قرشي، علي اكبر، تفسير احسن الحديث، ناشر بنياد بعثت، چاپ سوم، ۷۸، ج۸، ص۳۰۳.</ref> بعضي استناد جسته‌اند به سيره رسول اكرم(ص) و اميرالمؤمنين(ع) كه هيچ وقت زني را به عنوان والي و فرمانروا انتخاب نكردند؛ پس معلوم مي‌شود حضور زن در مسايل سياسي ممنوع است. حال آنكه سيره لفظ نيست و زبان ندارد تا به اطلاق آن تمسك گردد، بلكه يك نحوه عملكرد و رفتار است . صرف عدم گزينش دال بر حرمت نمي‌تواند باشد. عدم گزينش زنان تنها دليل بر اين است كه از نظر آنان مردها نسبت به زنها در اولويت بوده‌اند.<ref>به نقل از پيام زن، ش ۴، ص۱۶، مقاله زن و سياست، قسمت سوم، از آثار منشر نشده، شهيد مطهري.</ref> و حداقل اين مطلب به عنوان يك احتمال قوي مي‌تواند مطرح باشد. براي اين كه عدم ممنوعيت حضور زن در عرصه‌هاي متعدد اجتماعي و سياسي بيشتر واضح گردد، ما نمونه‌هايي از حضور زن در صدر اسلام را ذكر مي‌كنيم.
+== حضور زنان در جامعه در صدر اسلام ==
+حضور زنان در اجتماع و مشارکت ایشان در فعالیت‌های اجتماعی در صدر اسلام از مسلمات تاریخی است که با مروری گذرا بر منابع تاریخی به سهولت می‌توان به آن دست یافت. از دیدگاه اسلام اصل فعالیت اجتماعی برای زنان نه تنها مذموم نیست، بلکه در برخی مواقع، ممدوح و مطلوب است. مطالعه دقیق آیاتی چون آیات امر به معروف و نهی از منکر، بیعت، هجرت و وجوب زکات، موافقت قرآن با حضور اجتماعی زن را نتیجه می‌دهد. نگاهی به تاریخ صدر اسلام حکایت از معاشرت، گفت‌وگو و تعامل بزرگان دین با زنان دارد. زنان برای اصحاب [[پیامبر اکرم(ص)]] روایت نقل می‌کردند، یا سخنان پیامبر اکرم(ص) را از زبان یاران وی شنیده و حفظ می‌کردند. همچنین پاسخ سؤال‌های متعدد علمی و شرعی خود را از پیامبر اکرم(ص) و یاران او می‌گرفتند و برای دیگران نقل می‌کردند.<ref>تاریخ اسلام در آینه پژوهش، مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ج۲۶، ص۷ نگاه تاریخی به وضعیت زن در اسلام، ''محمدجواد واعظی، محمدرضا جباری''</ref>
-حضرت زهرا سلام الله عليها براي دفاع از وحي و مقام ولايت قيام كرد و به مسجد رفت و عليه غاصبان بيدادگر سخنراني كرد. حضرت زهرا سلام الله عليها در جبهه‌هاي نبرد براي مداواي سربازان اسلام حضور يافت. زنان و مردان در زمينه‌هاي علمي به حضرت رجوع مي‌كردند و پاسخ خود را دريافت مي‌كردند، از محضر آن حضرت زناني چون اسماء، ام اعين و فضه بهره‌مند شدند. از ميان مردان ياران شهير رسول اكرم(ص)، جابر و سلمان از دانش خدايي او بهره بردند.<ref>سعيد زاده، سيد محسن، مشاغل زنان در عصر رسالت، قسمت دهم، پيام زن، ش ۳۹، ص۲۴.</ref> شركت زنان در جنگ براي مداواي مجروحان، آشپزي، پرستاري و نگهداري اموال مورد قبول تمام محدثان اسلامي است. نسيبه دختر كعب در اغلب جنگها ملازم ركاب رسول اكرم(ص) بود، به مداواي مجروحان و حتي دفاع از رسول خدا(ص) مي‌پرداخت، تا آن‌جا كه در جنگ دستش قطع شد.<ref>همان، ص۱۲.</ref>در موارد متعدد زنان در صدر اسلام با رسول اكرم صلي الله عليه و آله بيعت كردند. اين‌ها موقعيت‌هايي بود كه زنان صدر اسلام در آن حضور داشته‌اند.
+== تحصیل علم زنان ==
+تحصیل علم و دانش برای خانم‌ها از دیدگاه اسلام منع نشده است.<ref>مصاحبه، ابراهیم امینی، مجله پیام زن، ش ۵۸، ۱۳۷۵، ص۶.</ref> در حدیث مشهوری از رسول کرم(ص) وجود دارد که: {{متن عربی|طَلَبُ العِلمِ فَريضَةٌ عَلى كُلِّ مُسلِمٍ و مُسلِمَةٍ|ترجمه=تحصيلِ دانش بر هر مرد و زن مسلمانى واجب است.}}<ref>مستدرك الوسائل، ج۱۷، ص۲۴۹</ref> اسلام خروج از منزل و تحصیل علم و دانش و فعالیت‌های اقتصادی خاصی را برای زنان تحریم نکرده است.<ref>مطهری، مرتضی، مسئله حجاب، قم، انتشارات صدرا، چاپ ۳۸، ۱۳۷۲، ص۹۳.</ref>
-شرايط حضور زن در جامعه: در اسلام يك سري شرايطي براي حضور زن در عرصه‌هاي سياسي اقتصادي و اجتماعي در نظر گرفته شده است و اين براي آن است، كه زن بتواند با حفظ كرامت و شخصيت خود به وظايف اجتماعي خود نيز رسيدگي كند. با حفظ اين شرايط است كه جامعه اي آرام و سالم خواهيم داشت و كرامت و شخصيت انساني زن نيز حفظ مي‌گردد.
+تحصیل علم و کسب دانش از احکامى است که زن و مرد در آن مشترک می‌باشند و هرگز دین اسلام جنسیت را سد راه دانش‌اندوزى نمی‌‏داند.<ref>علم آموزى زن از دیدگاه اسلام، داوود الهامى، فصلنامه پیام حوزه 1378 شماره 25</ref>
-بنابراين اسلام با حضور زن در اجتماع به طور كلي مخالف نيست در عين حال شرايطي را براي حضور زن در نظر گرفته است كه براي حفظ شخصيت و كرامت زن مي باشد به تعبير ديگر اسلام با توجه به تفاوتهاي جسمي و روحي زنان و مردان تكاليف و مسئوليتهايي را براي آنها در نظر گرفته است و در اين ميان زنان وظيفه تربيت و پرورش نسل جديد و گرم نگه داشتن كانون خانواده را بر عهده دارند از اين رو اشتغال به هر كاري و حضور در عرصه اجتماع اگر به معناي ناديده گرفتن اين وظيفه خطير و اصلي آنان باشد هيچگاه پذيرفته نيست و علاوه بر آنكه زيان هاي غير قابل جبراني بر جامعه وارد مي سازد زنان را نيز از شخصيت و هويت واقعي خويش تهي مي سازد. در عين حال اين به معناي ناديده گرفتن حضور زنان در عرصه اجتماعي و ممنوعيت آنان نيست، بلكه زنان مي توانند با رعايت ضوابط و شرايط اسلامي كه در واقع با هدف پشتيباني از شخصيت و گوهر وجود زن اعمال شده در عرصه فعاليت هاي اجتماعي حضور يابند. به همان گونه كه ممنوع ساختن زنان از فعاليت در عرصه هاي اجتماعي انحراف از مسير اعتدال محسوب مي گردد توجه بيش از حد به فعاليت زنان به گونه اي كه نقش اصلي آنان را تحت الشعاع قرار داده و موجب نايده گرفتن وظيفه اصلي آنان شود نيز بيراهه محسوب مي گردد. اسلام مي خواهد زنان در عين توجه به وظيفه و نقش اصلي خويش كه تربيت و پرورش افراد سالم و گرم نگه داشتن كانون خانواده به عنوان زير بناي جامعه است و با محور قرار دادن آن به فعاليت در عرصه هاي اجتماعي بپردازند. و اين بسيار متفاوت است با ديدگاه غرب كه بدون توجه به شخصيت و كرامت حقيقي زن و تنها به منظور بهره كشي از زن و به قيمت از دست رفتن گوهر وجودي زن تحت عنوان فريبنده آزادي و تساوي حقوق زن و مرد و دفاع از حقوق زن دست آنان را به حضور در اجتماع و فعاليت در عرصه هاي مختلف تشويق و ترغيب مي نمايد. و در واقع آنان را بازيچه دست مردان هوس باز و تاحد يك كالا تنزل مي دهد. اسلام نه زن را براي مرد، كه زن را براي خودش مي خواهد و براي شخصيت و كرامت زن ارزش قائل است. و هيچگاه حاضر نيست زن و شخصيت او به بهانه حضور در اجتماع بازيچه دست مردان شود, از اينرو براي حضور زن در اجتماع شرايطي را در نظر گرفته است و براي روابط زن و مرد محدوديتهايي قرار داده شده است. كه با رعايت اين شرايط زن مي تواند با حفظ شخصيت و كرامت خويش در اجتماع ايفاي نقش كند.
+== خطاب قرآن به زنان پیامبر ==
+برخی برای عدم جواز حضور زن در جامعه و بیرون رفتن از منزل به آیه شریفه {{قرآن|وَقَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَلَا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّةِ الْأُولَیٰ|ترجمه=و در خانه‌هایتان قرار گیرید و مانند روزگار جاهلیت قدیم زینتهای خود را آشکار مکنید.|سوره=احزاب|آیه=۳۳}} تمسک جسته‌اند، که خطاب به همسران رسول اکرم(ص) است و در اصل مربوط به آنان می‌گردد؛ چنان‌که در تفسیر المیزان آمده است، «... و مراد این باشد که ای زنان پیغمبر از خانه‌های خود بیرون نروید»<ref>طباطبایی، محمد حسین، تفسیر المیزان، چاپ سوم، زمستان ۶۷، شریف و علمی و فلکی، ج۱۶، ص۴۸۳.</ref> در تفسیر احسن الحدیث نه تنها خطاب مخصوص زنان حضرت تلقی شده است که عدم جواز خروج آنان نیز محدود به امور سیاسی گردیده است. والا زنان حضرت به حج می‌رفتند.<ref>قرشی، علی اکبر، تفسیر احسن الحدیث، ناشر بنیاد بعثت، چاپ سوم، ۷۸، ج۸، ص۳۰۳.</ref> بعضی استناد جسته‌اند به سیره رسول اکرم(ص) و امیرالمؤمنین(ع) که هیچ وقت زنی را به عنوان والی و فرمانروا انتخاب نکردند؛ پس معلوم می‌شود حضور زن در مسائل سیاسی ممنوع است. حال آنکه سیره لفظ نیست و زبان ندارد تا به اطلاق آن تمسک گردد، بلکه یک نحوه عملکرد و رفتار است. صرف عدم گزینش دال بر حرمت نمی‌تواند باشد. عدم گزینش زنان تنها دلیل بر این است که از نظر آنان مردها نسبت به زنها در اولویت بوده‌اند.<ref>به نقل از پیام زن، ش ۴، ص۱۶، مقاله زن و سیاست، قسمت سوم، از آثار منشر نشده، شهید مطهری.</ref> و حداقل این مطلب به عنوان یک احتمال قوی می‌تواند مطرح باشد. برای این که عدم ممنوعیت حضور زن در عرصه‌های متعدد اجتماعی و سیاسی بیشتر واضح گردد، ما نمونه‌هایی از حضور زن در صدر اسلام را ذکر می‌کنیم.
-معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
+== سیره حضرت زهرا(س) ==
+از مشهورترین حضور [[حضرت زهرا(س)]] در جامعه، حضور او در مسجد و ایراد [[خطبه فدک]] است. حضرت زهرا(س) در جبهه‌های نبرد برای مداوای سربازان اسلام حضور می‌یافت. زنان و مردان در زمینه‌های علمی به حضرت رجوع می‌کردند و پاسخ خود را دریافت می‌کردند، از محضر آن حضرت زنانی چون اسماء، ام اعین و فضه بهره‌مند شدند. از میان مردان یاران شهیر رسول اکرم(ص)، جابر و سلمان از دانش خدایی او بهره بردند.<ref>سعید زاده، سید محسن، مشاغل زنان در عصر رسالت، قسمت دهم، پیام زن، ش ۳۹، ص۲۴.</ref> شرکت زنان در جنگ برای مداوای مجروحان، آشپزی، پرستاری و نگهداری اموال مورد قبول تمام محدثان اسلامی است. نسیبه دختر کعب در اغلب جنگها ملازم رکاب رسول اکرم(ص) بود، به مداوای مجروحان و حتی دفاع از رسول خدا(ص) می‌پرداخت، تا آن‌جا که در جنگ دستش قطع شد.<ref>همان، ص۱۲.</ref>در موارد متعدد زنان در صدر اسلام با رسول اکرم ص بیعت کردند.
+[[پرونده:کتاب زن در شریعت اسلامی نوشته محمد آصف محسنی.jpg|بندانگشتی|کتاب زن در شریعت اسلامی نوشته محمد آصف محسنی]]
+== شرایط حضور زن در جامعه ==
+در اسلام یک سری شرایطی برای حضور زن در عرصه‌های سیاسی اقتصادی و اجتماعی در نظر گرفته شده است و این برای آن است، که زن بتواند با حفظ کرامت و شخصیت خود به وظایف اجتماعی خود نیز رسیدگی کند. با حفظ این شرایط است که جامعه ای آرام و سالم خواهیم داشت و کرامت و شخصیت انسانی زن نیز حفظ می‌گردد.
-جوادی آملی، عبدالله، زن در آیینه جلال و جمال، قم: اسراء، ۱۳۹۱.
+اسلام شرایطی را برای حضور زن در جامعه در نظر گرفته است که برای حفظ شخصیت و کرامت زن می‌باشد. به تعبیر دیگر اسلام با توجه به تفاوتهای جسمی و روحی زنان و مردان تکالیف و مسئولیتهایی را برای آنها در نظر گرفته است و در این میان زنان وظیفه تربیت و پرورش نسل جدید و گرم نگه داشتن کانون خانواده را بر عهده دارند. از این رو اشتغال به هر کاری و حضور در عرصه اجتماع اگر به معنای نادیده گرفتن این وظیفه خطیر و اصلی آنان باشد هیچگاه پذیرفته نیست و علاوه بر آنکه زیان‌های غیرقابل جبرانی بر جامعه وارد می‌سازد زنان را نیز از شخصیت و هویت واقعی خویش تهی می‌سازد. در عین حال این به معنای نادیده گرفتن حضور زنان در عرصه اجتماعی و ممنوعیت آنان نیست، بلکه زنان می‌توانند با رعایت ضوابط و شرایط اسلامی که در واقع با هدف پشتیبانی از شخصیت و گوهر وجود زن اعمال شده در عرصه فعالیت‌های اجتماعی حضور یابند. به همان گونه که ممنوع ساختن زنان از فعالیت در عرصه‌های اجتماعی انحراف از مسیر اعتدال محسوب می‌گردد توجه بیش از حد به فعالیت زنان به گونه ای که نقش اصلی آنان را تحت الشعاع قرار داده و موجب نایده گرفتن وظیفه اصلی آنان شود نیز بیراهه محسوب می‌گردد. اسلام می‌خواهد زنان در عین توجه به وظیفه و نقش اصلی خویش که تربیت و پرورش افراد سالم و گرم نگه داشتن کانون خانواده به عنوان زیر بنای جامعه است و با محور قرار دادن آن به فعالیت در عرصه‌های اجتماعی بپردازند.
-آيت اللهي، زهرا، زن، دين، سياست، تهران: سفير صبح، ۱۳۸۰.
-علی‌محمدی، کاظم، اشتغال یا خانه‌داری؛ کدام یک؟، قم: موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، ۱۳۸۹.
-مطهری، مرتضی، نظام حقوق زن در اسلام، تهران: صدرا، ‎۱۳۶۵.
-مطهری، مرتضی، مسئله حجاب، تهران: صدرا، ۱۳۹۳.
-هادوي تهراني، مهدي، ضوابط اشتغال زنان، پيام زن، شماره ۶۶، شهريور ۱۳۷۶.
-سعيدزاده، محسن، مشغال زنان در عصر رسالت، پيام زن، شماره ۳۹، خرداد ۱۳۷۴.
-==منابع==
+=== حضور در اجتماع با پوشش صحیح ===
-<references />
+اسلام برای کاستن از آسیب‌های حضور اجتماعی زن، دستور به رعایت پوشش مناسب برای زنان داده است. حجاب، هم زمینه انحرافات اخلاقی را کم می‌کند و هم به زن امنیت و آرامش و مصونیت می‌بخشد.<ref>تاریخ اسلام در آینه پژوهش، مؤسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی (ره)، ج۲۶، ص۷ نگاه تاریخی به وضعیت زن در اسلام، ''محمدجواد واعظی، محمدرضا جباری''</ref>
-	{{شاخه
-  | شاخه اصلی =
+مقرر کردن اندازه حجاب در قرآن به این معنا است که اصل حضور زنان در جامعه بی اشکال است و زنان می‌توانند با داشتن پوششی که قرآن آن را تعیین کرده است در جامعه حضور فعال داشته باشند. قرآن حد حجاب را جلباب (پوششی برای تن) و خمار (روسری) اعلام کرده است.<ref>سوره نور آیه ۳۱، سوره احزاب آیه ۵۹،</ref>
-  | شاخه فرعی۱ =
-  | شاخه فرعی۲ =
+اسلام نه تنها زن را در حصار خانه محدود و زندانی نکرد، بلکه با آوردن قانون پوشش برای زن، در صدد تأمین امنیت وی در دو بعد مادی و معنوی برآمد. زنی که با پوشش از منزل خارج می‌شود، پیام عفت خود را به مردان نامحرم منتقل می‌کند. نه زن، مردان را به سوی خود می‌خواند و نه مردان به وی نزدیک می‌شوند و بدین سان، او کمتر مورد آزار دیگران واقع می‌شود.<ref>زن و کیفیت حضور او در اجتماع از منظر قرآن، احمد طاهری نیا، معرفت 1385 شماره 107</ref>
-  | شاخه فرعی۳ =
+== مطالعه بیشتر ==
+* زن در شریعت اسلامی، محسنی، شیخ محمد آصف، حوزه علمیه خاتم النبیین(ص)، کابل- افغانستان، ۱۳۹۱.
+* جوادی آملی، عبدالله، زن در آیینه جلال و جمال، قم: اسراء، ۱۳۹۱.
+* آیت اللهی، زهرا، زن، دین، سیاست، تهران: سفیر صبح، ۱۳۸۰.
+* علی‌محمدی، کاظم، اشتغال یا خانه‌داری؛ کدام یک؟، قم: مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، ۱۳۸۹.
+* مطهری، مرتضی، نظام حقوق زن در اسلام، تهران: صدرا، ۱۳۶۵.
+* مطهری، مرتضی، مسئله حجاب، تهران: صدرا، ۱۳۹۳.
+* سعیدزاده، محسن، مشغال زنان در عصر رسالت، پیام زن، شماره ۳۹، خرداد ۱۳۷۴.
+== منابع ==
+{{پانویس|۲}}
+{{شاخه
+  | شاخه اصلی = تربیت و مشاوره
+  | شاخه فرعی۱ =خانواده
+  | شاخه فرعی۲ =
+  | شاخه فرعی۳ =
+}}
+{{تکمیل مقاله
+ | شناسه =شد
+ | تیترها =شد
+ | ویرایش =شد
+ | لینک‌دهی =شد
+ | ناوبری =
+ | نمایه =
+ | تغییر مسیر =
+ | ارجاعات =
+ | ارزیابی کمی =
+ | تکمیل =
+ | اولویت =ج
+ | کیفیت =ج
 }}
-.	{{تکمیل مقاله
+{{پایان متن}}
-.	 | شناسه =
-.	 | تیترها =
-.	 | ویرایش =
-.	 | لینک‌دهی =
-.	 | ناوبری =
-.	 | نمایه =
-.	 | تغییر مسیر =
-.	 | ارجاعات =
-.	 | بازبینی =
-.	 | تکمیل =
-.	 | اولویت =
-.	 | کیفیت =
-.	}}
-.	{{پایان متن}}