میکائیل در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
(ابرابزار)
 
(۵ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=A.rezapour }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۵: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
نام میکائیل در قرآن تنها در یک سوره و به صورت «میکال» آمده است.
نام میکائیل در قرآن تنها در یک سوره و به صورت «میکال» آمده است: {{قرآن|مَنْ کانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جِبْرِیلَ وَ مِیکالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِلْکافِرِینَ|ترجمه=کسی که دشمن خدا و فرشتگان و فرستادگان او و جبرئیل و میکائیل (میکال) باشد (کافر است و) خداوند دشمن کافران است.|سوره=بقره|آیه=۹۸}}


می‌فرماید: {{قرآن|مَنْ کانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جِبْرِیلَ وَ مِیکالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِلْکافِرِینَ}}<ref>بقره/ ۹۸.</ref>
هنگامی که [[پیامبر اکرم(ص)]] به مدینه آمدند، روزی عبدالله بن صوریا (یکی از علمای یهود) با جمعی از یهود فدک، نزد پیامبر اکرم(ص) آمدند و از آن حضرت سوالات گونه گونی به عمل آوردند. از جمله گفتند: نام آن فرشته‌ای که بر تو نازل می‌شود چیست؟ فرمود: جبرئیل است. «ابن صوریا» گفت؛ او دشمن ما است، دستورهای مشکل درباره جهاد و جنگ می‌آورد، اما میکائیل همیشه دستورهای ساده و راحت آورده، اگر فرشته وحی تو میکائیل بود به تو ایمان می‌آوردیم!<ref>فضل بن حسن طبرسی، تفسیر مجمع البیان، ترجمه دکتر محمد مفتح، تهران، انتشارات فراهانی، ۱۳۶۰ ش، ج۱، ص۲۷۴.</ref>


کسی که دشمن خدا و فرشتگان و فرستادگان او و جبرئیل و میکائیل (میکال) باشد (کافر است و) خداوند دشمن کافران است.
کلمه میکال از عبری وارد زبان عربی شده است و فرشته مقربی است که یهود و مسیحیان وی را میشل می‌نامند.<ref>خزائلی، محمّد، اعلام قرآن، تهران، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۱ ش، ص۶۲۸ و ۶۲۹.</ref>میکائیل اولین کسی است که شیطان را به تعظیم و ستایش آدم واداشت.<ref>خزائلی، محمّد، اعلام قرآن، تهران، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۱ ش، ص۶۲۸ و ۶۲۹.</ref> میکائیل یکی از چهار فرشته مقرب درگاه الهی در ادیان ابراهیمی است.<ref>دانشنامه قرآن، بهاءالدین خرمشاهی، ص۲۱۹۵</ref>


راجع به جایگاه میکائیل در قرآن فقط همین آیه وجود دارد و درباره آن شأن نزول‌هایی گفته‌اند.
بنابر احادیث اسلامی، جبرئیل و میکائیل، اولین فرشتگانی هستند که به آدم سجده کردند و برخلاف ایشان ابلیس از تعظیم و سجده خودداری نموده است.<ref>خزائلی، محمّد، اعلام قرآن، تهران، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۱ ش، ص۶۲۸ و ۶۲۹.</ref> همچنین، در فرهنگ اسلامی اثری از میکائیل که منطبق مقام وی نزد یهود باشد، وجود ندارد. در کتب یهود، مثلاً در کتاب اخنوخ، وی واسطه میان خدا و انسان و حامی بهترین افراد انسان شناخته شده است.<ref>خزائلی، محمّد، اعلام قرآن، تهران، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۱ ش، ص۶۲۹.</ref>


هنگامی که پیامبر اکرم(ص) به مدینه آمدند، روزی عبدالله بن صوریا (یکی از علمای یهود) با جمعی از یهود فدک، نزد پیامبر اکرم(ص) آمدند و از آن حضرت سوالات گونه گونی به عمل آوردند. نشانه‌هایی را که گواه نبوت و رسالت او بود، جستجو نمودند. از جمله گفتند: ای محمّد(ص) خواب تو چگونه است؟ زیرا به ما اطلاعاتی درباره خواب پیامبر موعود داده شده است. فرمود: تنام عینای و قلبی یقظان! «چشم من به خواب می‌رود اما قلبم بیدار است».
میکائیل از جمله فرشتگانی است که سینه پیغمبر را پیش از لیله معراج، منشرح ساختند و هم چنین یکی از فرشتگانی است که در جنگ بدر به یاری مسلمین شتافتند. میکائیل فرشته‌ای است، از جانب باری تعالی برای ارزاق خلائق و در امور مهمیّه با [[جبرئیل(ع)]] همراهی می‌کند. یونانیان قدیم معتقد بودند که وی (میکال) حافظ دریای کل جهان است.
 
گفتند راست گفتی ای محمّد! پس از سؤالات متعدد دیگر، ابن صوریا گفت: یک سؤال باقی مانده که اگر آن را صحیح جواب دهی به تو ایمان می‌آوریم و از تو پیروی خواهیم کرد.
 
نام آن فرشته ای که بر تو نازل می‌شود چیست؟ فرمود: جبرئیل است. «ابن صوریا» گفت؛ او دشمن ما است، دستورهای مشکل درباره جهاد و جنگ می‌آورد، اما میکائیل همیشه دستورهای ساده و راحت آورده، اگر فرشته وحی تو میکائیل بود به تو ایمان می‌آوردیم!<ref>فضل بن حسن طبرسی، تفسیر مجمع البیان، ترجمه دکتر محمد مفتح، تهران، انتشارات فراهانی، ۱۳۶۰ ش، ج۱، ص۲۷۴.</ref>
 
کلمه میکال از عبری وارد زبان عربی شده است و فرشته مقربی است که یهود و مسیحیان وی را میشل می‌نامند.<ref>خزائلی، محمّد، اعلام قرآن، تهران، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۱ ش، ص۶۲۸ و ۶۲۹.</ref>
 
در منابع یهود، مدرکی که بر کیفیت برخورد جبرئیل با یهود دلالت کند، در دست نیست ولی نسبت به میکائیل مطالبی که مؤید قصه مذکور باشد وجود دارد. در کتاب دانیال، میکائیل امیر بزرگ و حامی قوم اسرائیل، معرفی شده و در عهد جدید میکائیل خداوند اسرائیل است.
 
به موجب لاویتا، میکائیل اولین کسی است که شیطان را به تعظیم و ستایش آدم واداشت. قرآن مجید با این که در موارد زیادی از ابلیس سخن می‌گوید، به این بخش مندرج در لاویتا، اشاره نکرده است.<ref>همان.</ref>
 
بنابر احادیث اسلامی، جبرئیل و میکائیل، اولین فرشتگانی هستند که به آدم سجده کردند و برخلاف ایشان ابلیس از تعظیم و سجده خودداری نموده است.<ref>همان.</ref>
 
هم چنین، در فرهنگ اسلامی اثری از میکائیل که منطبق مقام وی نزد یهود باشد، وجود ندارد. در کتب یهود، مثلاً در کتاب اخنوخ، وی واسطه میان خدا و انسان و حامی بهترین افراد انسان شناخته شده است.<ref>همان، ص۶۲۹.</ref>
 
شبستری در اعلام القرآن می‌نویسد: نزل مع جمع من الملائکه علی رسول الله(ص) قبل لیله المعراج و شَرحَوا صَدْرَهُ و کان مِن الملائکه الذین نصروا النبی(ص) والمسلمین فی واقعه بدر.<ref>شبستری، عبدالحسین، اعلام القرآن، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه، ۱۳۷۹ ش، ص۹۵۸.</ref>
 
میکائیل از جمله فرشتگانی است که سینه پیغمبر را پیش از لیله معراج، منشرح ساختند و هم چنین یکی از فرشتگانی است که در جنگ بدر به یاری مسلمین شتافتند. میکائیل فرشتهای است، از جانب باری تعالی برای ارزاق خلائق و در امور مهمیّه با جبرئیل(ع) همراهی می‌کند.
 
یونانیان قدیم معتقد بودند که وی (میکال) حافظ دریای کل جهان است.
 
حاصل این که: از این فرشته مقرب، تنها در یک سوره و در یک آیه قرآن سخن به میان آمده و آن مقام و منزلتی که در عهد قدیم در میان یهودیان و مسیحیان وجود داشت ارائه شد. و در نزد مسلمین نیز یکی از چهار فرشته مقربی است که دارای شأن و جایگاه ویژه ای دارد که در بالا ذکر شد و خلقت او از نور محض است.
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
{{مطالعه بیشتر}}
== مطالعه بیشتر ==
# اعلام القرآن، عبدالحسین شبستری.
# اعلام القرآن، دکتر محمد خزائلی.
# دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، بهاءالدین خرمشاهی، جلد دوم.
# تفسیر مجمع البیان، علامه طبرسی، جلد اول.
# تفسیر نمونه، استاد مکارم شیرازی، جلد اول.
{{پایان مطالعه بیشتر}}


== منابع ==
== منابع ==
خط ۵۶: خط ۲۴:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =-
  | تیترها =
  | تیترها =-
  | ویرایش =
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
خط ۶۶: خط ۳۴:
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۵۶

سؤال

جایگاه میکائیل از نگاه قرآن و اسلام از بدو خلقت چیست؟

نام میکائیل در قرآن تنها در یک سوره و به صورت «میکال» آمده است: ﴿مَنْ کانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جِبْرِیلَ وَ مِیکالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِلْکافِرِینَ؛ کسی که دشمن خدا و فرشتگان و فرستادگان او و جبرئیل و میکائیل (میکال) باشد (کافر است و) خداوند دشمن کافران است.(بقره:۹۸)

هنگامی که پیامبر اکرم(ص) به مدینه آمدند، روزی عبدالله بن صوریا (یکی از علمای یهود) با جمعی از یهود فدک، نزد پیامبر اکرم(ص) آمدند و از آن حضرت سوالات گونه گونی به عمل آوردند. از جمله گفتند: نام آن فرشته‌ای که بر تو نازل می‌شود چیست؟ فرمود: جبرئیل است. «ابن صوریا» گفت؛ او دشمن ما است، دستورهای مشکل درباره جهاد و جنگ می‌آورد، اما میکائیل همیشه دستورهای ساده و راحت آورده، اگر فرشته وحی تو میکائیل بود به تو ایمان می‌آوردیم![۱]

کلمه میکال از عبری وارد زبان عربی شده است و فرشته مقربی است که یهود و مسیحیان وی را میشل می‌نامند.[۲]میکائیل اولین کسی است که شیطان را به تعظیم و ستایش آدم واداشت.[۳] میکائیل یکی از چهار فرشته مقرب درگاه الهی در ادیان ابراهیمی است.[۴]

بنابر احادیث اسلامی، جبرئیل و میکائیل، اولین فرشتگانی هستند که به آدم سجده کردند و برخلاف ایشان ابلیس از تعظیم و سجده خودداری نموده است.[۵] همچنین، در فرهنگ اسلامی اثری از میکائیل که منطبق مقام وی نزد یهود باشد، وجود ندارد. در کتب یهود، مثلاً در کتاب اخنوخ، وی واسطه میان خدا و انسان و حامی بهترین افراد انسان شناخته شده است.[۶]

میکائیل از جمله فرشتگانی است که سینه پیغمبر را پیش از لیله معراج، منشرح ساختند و هم چنین یکی از فرشتگانی است که در جنگ بدر به یاری مسلمین شتافتند. میکائیل فرشته‌ای است، از جانب باری تعالی برای ارزاق خلائق و در امور مهمیّه با جبرئیل(ع) همراهی می‌کند. یونانیان قدیم معتقد بودند که وی (میکال) حافظ دریای کل جهان است.


منابع

  1. فضل بن حسن طبرسی، تفسیر مجمع البیان، ترجمه دکتر محمد مفتح، تهران، انتشارات فراهانی، ۱۳۶۰ ش، ج۱، ص۲۷۴.
  2. خزائلی، محمّد، اعلام قرآن، تهران، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۱ ش، ص۶۲۸ و ۶۲۹.
  3. خزائلی، محمّد، اعلام قرآن، تهران، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۱ ش، ص۶۲۸ و ۶۲۹.
  4. دانشنامه قرآن، بهاءالدین خرمشاهی، ص۲۱۹۵
  5. خزائلی، محمّد، اعلام قرآن، تهران، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۱ ش، ص۶۲۸ و ۶۲۹.
  6. خزائلی، محمّد، اعلام قرآن، تهران، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۱ ش، ص۶۲۹.