وحدت اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

(ابرابزار)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
کدام آیات و در چه سوره‌هایی در قرآن کریم مسلمانان را تشویق به وحدت می‌کند؟
مقصود از وحدت اسلامی چیست؟ محدوده و گستره وحدت و اتحاد مسلمین چه مقدار است؟ آیا وحدت اسلامی با پایبندی به مذهب منافات دارد؟ وحدت اسلامی چه ثمراتی برای مسلمین دارد؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
پیش از شرح و تفسیر آیات نکته‌ای درباره «وحدت» بیان می‌شود.
{{درگاه|حکومت دینی}}
 
'''وحدت اسلامی''' به معنای کنار گذاشتن [[اعتقادات خاص تشیع|اعتقادات]] و دستورات [[دین|دینی]] و [[مذهب|مذهبی]] نیست؛ بلکه به معنای اجتماع میان [[مسلمانان]] بر اساس مشترکاتی است که میان آن‌ها وجود دارد؛ لذا وحدت اسلامی هیچ منافاتی با پایبندی به عقائد و دستورات مذهب ندارد. گستره وحدت در مراتب و سطوح مختلفی قابل تصویر است. اوج آن یک پارچگی مسلمانان برای رسیدن به [[تمدن نوین اسلامی]] است.
درقرآن کریم واژه «وحدت» بکار نرفته است بلکه از واژه‌های «اعتصام» و «امت واحد» استفاده شده است که درهمه آن‌ها مسلمانان را به داشتن وحدت تشویق می‌کند. آن آیات عبارتند از:
 
۱ـ {{قرآن|واعتصموا بحبل الله جمیعاً و لا تفرّقوا و اذکروا نعمه الله علیکم اذ کنتم اعداء فاَلّف بین قلوبکم فاصبحتم بنعمته اخواناً}}<ref>آل عمران/۱۰۳. ر.ک. مکارم شیرازی، ناصر و همکاران، تفسیر نمونه، نشر دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۵۴، ج۳، ص۲۸.</ref> و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید، و پراکنده نشوید؛ و نعمت خدا را بر خود یاد کنید آنگاه که دشمنان (یکدیگر) بودید، پس میان دلهای شما الفت انداخت، تا به لطف او برادران هم شدید.
 
۲ـ {{قرآن|و لا تکونوا کالذین تفرقوا و اختلفوا من بعد ما جاءهم البیّنات}}<ref>آل عمران/۱۰۵. ر.ک. الطباطباییی، محمد حسین، المیزان، مترجم عبدالکریم بروجردی، تهران، انتشارات منباء علمی، ۱۳۶۴ش، ج۳، ص۶۰۲–۶۱۰.</ref> و چون کسانی مباشید که پس از آن‌که دلایل آشکار برایشان آمد، پراکنده شدند و با هم اختلاف پیدا کردند.


۳ـ {{قرآن|حتی اذا فشلتم و تنازعتم فی الامر و عصیتم من بعد ما اراکم ما تحبون منکم من یرید الدنیا و منکم من یرید الاخره}}<ref>آل عمران/۱۵۲.</ref> تا آن‌که سست شدید و درکار (جنگ و بر سر غنایم) با یکدیگر به نزاع پرداختید؛ و پس از آن‌که آنچه را دوست داشتید (یعنی غنایم را) به شما نشان داد، نافرمانی نمودید. برخی از شما دنیا را و برخی از شما آخرت را می‌خواهد.
== اهمیت وحدت مسلمانان ==


۴ـ {{قرآن|یا ایها الذین آمنوا خذوا حذرکم فانفروا ثبات اونفروا جمیعاً}}<ref>النساء/۷۱.</ref> ای کسانی که ایمان آورده‌اید، (در برابردشمن) آماده باشید (= اسلحه خود را برگیرید) و گروه گروه (به جهاد) بیرون روید یا به‌طور جمعی روانه شوید.
وحدت و اتحاد میان مسلمین صرفاً یک تاکتیک سیاسی و اجتماعی نیست بلکه یک اصلی از اصول مسلّم [[اسلام]] است.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=57542|عنوان=بیانات در دیدار جمعی از علما و بزرگان اهل سنت کشور|تاریخ بازبینی=26 شهریور 1403|سال=1403}}</ref> وحدت اسلامی یک اعتقاد و ایمان قلبی است.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=44016|عنوان=بیانات در دیدار مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی|تاریخ بازبینی=24 آبان 1398|سال=1403}}</ref> یعنی این گونه نیست که به خاطر مسائلی و اقتضای زمان لازم باشد و مسلمین با یک دیگر اتحاد داشته باشند و با برطرف شدن این مسائل و اقتضاء مسئله وحدت نیز منتفی شود.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=48891|عنوان=بیانات در دیدار میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی و جمعی از مسئولان نظام|تاریخ بازبینی=2 آبان 1400|سال=1403}}</ref>


۵ـ {{قرآن|ان الذین فرّقوا دینهم و کانوا شیعاً لست منهم فی شیء}}<ref>انعام/۱۵۹.</ref> کسانی که دین خود را پراکنده‌ساختند و فرقه فرقه شدند، تو هیچ گونه مسؤول ایشان نیستی.
=== اهمیت وحدت در قرآن ===
[[قرآن کریم]] در [[آیه ۱۰۳ آل عمران]] می‌فرماید:{{قرآن|وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّـهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّ‌قُوا ۚ وَاذْکُرُ‌وا نِعْمَتَ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا|ترجمه=و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید، و پراکنده نشوید؛ و نعمت خدا را بر خود یاد کنید آنگاه که دشمنان (یکدیگر) بودید، پس میان دلهای شما الفت انداخت، تا به لطف او برادران هم شدید.}}


۶ـ {{قرآنلو أراکم کثیراً و لتنازعتم فی الامر}}<ref>انفال/۴۳.</ref> و اگر ایشان را (= سپاه دشمن) به تو بسیار نشان می‌داد قطعاً سست می‌شدید و حتماً در کار (جهاد) منازعه می‌کردید.
در آیه شریفه فوق صریحاً دستور به اتحاد و عدم تفرقه میان مسلمانان داده شده است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=المیزان فی تفسیر القرآن|عنوان کتاب=المیزان فی تفسیر القرآن|سال=1352|نام=محمد حسین|نام خانوادگی=طباطبایی|ناشر=موسسه الاعلمی للمطبوعات|جلد=3|صفحه=368 و 369|مکان=قم}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=حماسه حسینی|عنوان کتاب=حماسه حسینی|سال=1377|نام=مرتضی|نام خانوادگی=مطهری|ناشر=صدرا|جلد=1|صفحه=251|مکان=تهران}}</ref> این امر به عدم تفرقه یک امر و دستور اخلاقی و ارشادی نیست بلکه بیان گر دستوری است که خداوند انجام آن را واجب می‌دانند. به همین جهت وحدت یک فریضه و وظیفه قطعی قرآنی است<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=48891|عنوان=بیانات در دیدار میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی و جمعی از مسئولان نظام|تاریخ بازبینی=2 آبان 1400|سال=1403}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=امامت و رهبری|عنوان کتاب=پانزده گفتار|سال=1402|نام=مرتضی|نام خانوادگی=مطهری|ناشر=صدرا|صفحه=318|مکان=تهران}}</ref> و لذا سعی برای تحقق آن عبادت است.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=42974|عنوان=بیانات در دیدار کارگزاران حج|تاریخ بازبینی=12 تیر 1398|سال=1403}}</ref>


۷ـ {{قرآنلا تنازعوا فتفشلوا و تذهب ریحکم}}<ref>انفال/۴۶.</ref> و با هم نزاع مکنید که سست شوید و مهابت شما از بین برود.
اهمیت مسئله وحدت تا حدی است که قرآن دستور مبارزه با کسی داده است که درصدد از بین بردن آن باشد.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=57542|عنوان=بیانات در دیدار جمعی از علما و بزرگان اهل سنت کشور|تاریخ بازبینی=26 شهریور 1403|سال=1403}}</ref>


۸ـ {{قرآن|و قاتلوا المشرکین کافّه کما یقاتلونکم کافه}}<ref>توبه/۳۶.</ref> و همگی با مشرکان بجنگید، چنان‌که آنان همگی با شما می‌جنگند.
برای اتقان بیشتر مطلب به برخی آیات دیگری که دستور به وحدت داده‌اند یا وحدت از آن‌ها استفاده می‌شود اشاره می‌گردد:
# {{قرآن|وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ تَفَرَّ‌قُوا وَاخْتَلَفُوا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَیِّنَاتُ|ترجمه=و چون کسانی مباشید که پس از آنکه دلایل آشکار برایشان آمد، پراکنده شدند و با هم اختلاف پیدا کردند.|سوره=آل‌عمران|آیه=۱۰۵}}
# {{قرآن|یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا خُذُوا حِذْرَ‌کُمْ فَانفِرُ‌وا ثُبَاتٍ أَوِ انفِرُ‌وا جَمِیعًا|ترجمه=ای کسانی که ایمان آورده‌اید، (در برابردشمن) آماده باشید (= اسلحه خود را برگیرید) و گروه گروه (به جهاد) بیرون روید یا به‌طور جمعی روانه شوید.|سوره=نساء|آیه=۷۱}}
# {{قرآن|وَلَا تَکونُوا مِنَ الْمُشْرِ‌کینَ مِنَ الَّذِینَ فَرَّ‌قُوا دِینَهُمْ وَکانُوا شِیعًا|ترجمه=و از مشرکان مباشید: از کسانی که دین خود را قطعه قطعه کردند و فرقه فرقه شدند.|سوره=روم|آیه=۳۱ و ۳۲}}
# {{قرآن|وَقَاتِلُوا الْمُشْرِ‌کِینَ کَافَّةً کَمَا یُقَاتِلُونَکُمْ کَافَّةً|ترجمه=و همگی با مشرکان بجنگید، چنان‌که آنان همگی با شما می‌جنگند.|سوره=توبه|آیه=۳۶}}


۹ـ {{قرآنانّ هذا امتکم امه واحده و انا ربکم فاعبدون}}<ref>انبیاء/۹۲.</ref> این است امت شما که امتی یگانه است، و منم پروردگار شما، پس مرا بپرستید.
=== اهمیت وحدت در کلام اهل بیت(ع) ===
در کلام [[اهل بیت(ع)]] شواهدی وجود دارد مبنی بر این که ایشان مسلمین را تشویق به وحدت می‌کردند و آن‌ها را از تفرقه بازمی‌داشتند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=حج|عنوان کتاب=حج|سال=1389|نام=مرتضی|نام خانوادگی=مطهری|ناشر=صدرا|صفحه=16 تا 19|مکان=تهران}}</ref> هم چنین در بسیاری از کلمات و خطبه‌های [[امیرالمؤمنین|امیرالمؤمنین(ع)]] در [[نهج البلاغة]] دعوت کننده به وحدت و دور کننده از تفرقه میان مسلمانان است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=حوزه و روحانیت|عنوان کتاب=حوزه و روحانیت|سال=1391|نام=عبدالله|نام خانوادگی=جوادی آملی|ناشر=موسسه اسراء|صفحه=34|مکان=قم}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=سروش هدایت|عنوان کتاب=سروش هدایت|سال=1397|نام=عبدالله|نام خانوادگی=جوادی آملی|ناشر=موسسه اسراء|جلد=9|صفحه=338|مکان=قم}}</ref>


۱۰ـ {{قرآنانّ امتکم امه واحده و انا ربکم فاتقون}}<ref>مؤمنون/۵۲.</ref> و در حقیقت، این امت شماست که امتی یگانه است، و من پروردگار شمایم؛ پس از من پروا دارید.
== معنای وحدت اسلامی ==
مقصود از وحدت اسلامی این است که مسلمین با یگ دیگر متحد شوند و اختلافات مذهبی و فرقه ای باعث نزاع و درگیری و [[سب کردن|سب]] و [[لعن در اسلام|لعن]] میان آن‌ها نشود. البته این به معنای کوتاه آمدن از اعتقادات و کنار گذاشتن دستورات [[مذهب]] نیست؛ یعنی دستور اسلام این نیست که مذاهب اسلامی به اختلافات مذهبی خودشان اعتنا نکنند و با مشترکاتی که دارند یک مذهب جدیدی اختراع کنند و حول آن به اتحاد برسند. هم چنین معنای وحدت این نیست که مذاهب اسلامی همه گرد یکی از مذاهب مثل [[تشیع]] جمع شوند و مذهب خود را کنار بگذارند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=حج|عنوان کتاب=حج|سال=1389|نام=مرتضی|نام خانوادگی=مطهری|ناشر=صدرا|صفحه=11|مکان=تهران}}</ref> بلکه مراد این است که روی مشترکات مثل توحید، قبله واحد، نماز، [[حج]] و موارد بسیار دیگر تکیه کنند و به اتحاد برسند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=شش مقاله|عنوان کتاب=شش مقاله|سال=1390|نام=مرتضی|نام خانوادگی=مطهری|ناشر=صدا|صفحه=2|مکان=تهران}}</ref><ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=امامت و رهبری|عنوان کتاب=امامت و رهبری|سال=1401|نام=مرتضی|نام خانوادگی=مطهری|ناشر=صدرا|صفحه=17|مکان=تهران}}</ref>


۱۱ـ {{قرآنلا تکونوا من المشرکین من الذین فرقوا دینهم و کانوا شیعاً}}<ref>الروم/۳۱–۳۲.</ref> و از مشرکان مباشید: از کسانی که دین خود را قطعه قطعه کردند و فرقه فرقه شدند.
== مراتب وحدت اسلامی ==
وحدت اسلامی مراتبی دارد. اولین و پایین مرتبه این است که [[مذاهب اسلامی]]، جوامع و کشورهای اسلامی با یک دیگر نزاع نداشته باشند؛ متعرض یک دیگر نشوند و به یک دیگر ضربه ای وارد نکنند. مرتبه بالاتر و بعدی این است که کشورها و مذاهب اسلامی علاوه بر این که به یک دیگر ضربه نمی‌زنند و تعرض نمی‌کنند، با یک دیگر متحد می‌شوند و از یک دیگر دفاع می‌کنند تا در مقابل دشمن مشترک [[اسلام]] آسیبی نبینند. مرتبه بالاتر این است که مسلمین علاوه بر موارد مذکور نسبت به یک دیگر هم افزایی داشته باشند. اگر یک کشور اسلامی مثلاً در زمینه علمی، مالی، امنیتی، نظامی و … توانی دارد که کشور یا کشورهای دیگر از آن محروم هستند، درصدد کمک به این کشورهای بر بیاید و برای افزایش و رشد آن‌ها در حد ظرفیت خود تلاش کند. مرتبه نهایی نیز این است که تمام مسلمین برای رسیدن به تمدن نوین اسلامی با یک دیگر متحد شوند.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=44016|عنوان=بیانات در دیدار مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی|تاریخ بازبینی=24 آبان 1398|سال=1403}}</ref> بدون تحقق وحدت اسلامی رسیدن به تمدن نوین اسلامی ممکن نخواهد بود.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=48891|عنوان=بیانات در دیدار میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی و جمعی از مسئولان نظام|تاریخ بازبینی=2 آبان 1400|سال=1403}}</ref>


۱۲ـ {{قرآن|انّ الله یحبّ الذین یقاتلون فی سبیله صفّاً کانهم بنیان مرصوص}}<ref>الصف/۴.</ref> در حقیقت خدا دوست دارد کسانی را که در راه او صف درصف، چنان‌که گوئی بنائی ریخته شده از سرب‌اند جهاد می‌کند. آیات فوق طبق ترتیب سور شریفه نقل شده است. از جهتی بطور کلّی آیات را به دو دسته عمده می‌توان تقسیم کرد: یک دسته، آیاتی که تشویق به وحدت می‌کند و دسته دوّم آیاتی که نهی از اختلاف و تفرقه می‌کند. علاوه بر کتب تفسیر که بهترین منبع برای مطالعه آیات می‌باشند، چنانچه در پاورقی به بعضی از آن‌ها اشاره شده.
== برخی ثمرات وحدت مسلمانان ==
{{پایان پاسخ}}
* '''تقویت جبهه اسلام در برابر دشمن:''' با متحد شدن مسلمین جبهه اسلام قوی تر شده و در مقابل دشمنان اسلام آسیب پذیر نخواهد بود. وحدت مسلمین باعث می‌شود احتمال تهاجم دشمنان به مسلمانان کم تر شود زیرا با قوی شدن قدرت بازدارندگی نیز بالا می‌رود.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=44016|عنوان=بیانات در دیدار مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی|تاریخ بازبینی=24 آبان 1398|سال=1403}}</ref>
{{مطالعه بیشتر}}
* '''پیشرفت کشورهای اسلامی:''' اتحاد مسلمین باعث می‌شود رشد و پیشرفت‌های مختلفی که کشورهای اسلامی داشته‌اند به یک دیگر منتقل شود.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=48891|عنوان=بیانات در دیدار میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی و جمعی از مسئولان نظام|تاریخ بازبینی=2 آبان 1400|سال=1403}}</ref>
* '''حرکت به سمت تمدن نوین اسلامی:''' برای تحقق [[تمدن نوین اسلامی]] لازم است تا مذاهب اسلامی با یک دیگر متحد باشند. در غیر این صورت تحقق آن امکان پذیر نخواهد بود.<ref>{{یادکرد وب|نشانی=https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=48891|عنوان=بیانات در دیدار میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی و جمعی از مسئولان نظام|تاریخ بازبینی=2 آبان 1400|سال=1403}}</ref>


== مطالعه بیشتر ==
== مطالعه بیشتر ==
۱. سید محمود طالقانی، وحدت و آزادی، چاپ مهرماه ۱۳۶۱، انتشارات میعاد فرهنگی آیت الله طالقانی.
* محمود طالقانی، وحدت و آزادی، چاپ مهرماه ۱۳۶۱، انتشارات میعاد فرهنگی آیت الله طالقانی.
* محمد باقر حکیم، وحدت اسلامی از دیدگاه قرآن و سنّت، ترجمه عبدالهادی فقیهی زاده، چاپ مؤسسه فرهنگی انتشارات تبیان، چاپ اوّل، ۱۳۷۷.


۲. آیت محمد باقر حکیم، وحدت اسلامی از دیدگاه قرآن و سنّت، ترجمه عبدالهادی فقیهی زاده، چاپ مؤسسه فرهنگی انتشارات تبیان، چاپ اوّل، ۱۳۷۷.
== جستارهای وابسته ==
{{پایان مطالعه بیشتر}}
* [[اندیشه‌های تقریبی آیت‌الله بروجردی]]
* [[وحدت شیعه و سنی در احادیث]]


== منابع ==
== منابع ==
خط ۴۴: خط ۵۱:
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
|شاخه فرعی۱ = مسایل اجتماعی در قرآن
| شاخه فرعی۱ = مسائل اجتماعی در قرآن
|شاخه فرعی۲ = مسایل سیاسی
| شاخه فرعی۲ =  
|شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{ارزیابی
  | شناسه =
  | شناسه = شد
  | تیترها =
  | عکس = <!--خالی | شد-->
  | ویرایش =
  | درگاه = شد
  | لینک‌دهی =
  | ادبیات = شد
  | ناوبری =
  | پیوند = شد
  | نمایه =
  | ناوبری = <!--خالی | شد-->
  | تغییر مسیر =
  | تغییرمسیر = شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات = شد
  | بازبینی =
  | ارزیابی کمی = شد
  | تکمیل =
  | ارزیابی کیفی = <!--خالی | شد-->
  | اولویت =
  | اولویت = الف
  | کیفیت =
  | کیفیت = متوسط
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۹


سؤال

مقصود از وحدت اسلامی چیست؟ محدوده و گستره وحدت و اتحاد مسلمین چه مقدار است؟ آیا وحدت اسلامی با پایبندی به مذهب منافات دارد؟ وحدت اسلامی چه ثمراتی برای مسلمین دارد؟

درگاه‌ها
حکومت دینی.png


وحدت اسلامی به معنای کنار گذاشتن اعتقادات و دستورات دینی و مذهبی نیست؛ بلکه به معنای اجتماع میان مسلمانان بر اساس مشترکاتی است که میان آن‌ها وجود دارد؛ لذا وحدت اسلامی هیچ منافاتی با پایبندی به عقائد و دستورات مذهب ندارد. گستره وحدت در مراتب و سطوح مختلفی قابل تصویر است. اوج آن یک پارچگی مسلمانان برای رسیدن به تمدن نوین اسلامی است.

اهمیت وحدت مسلمانان

وحدت و اتحاد میان مسلمین صرفاً یک تاکتیک سیاسی و اجتماعی نیست بلکه یک اصلی از اصول مسلّم اسلام است.[۱] وحدت اسلامی یک اعتقاد و ایمان قلبی است.[۲] یعنی این گونه نیست که به خاطر مسائلی و اقتضای زمان لازم باشد و مسلمین با یک دیگر اتحاد داشته باشند و با برطرف شدن این مسائل و اقتضاء مسئله وحدت نیز منتفی شود.[۳]

اهمیت وحدت در قرآن

قرآن کریم در آیه ۱۰۳ آل عمران می‌فرماید:﴿وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّـهِ جَمِیعًا وَلَا تَفَرَّ‌قُوا ۚ وَاذْکُرُ‌وا نِعْمَتَ اللَّـهِ عَلَیْکُمْ إِذْ کُنتُمْ أَعْدَاءً فَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِکُمْ فَأَصْبَحْتُم بِنِعْمَتِهِ إِخْوَانًا؛ و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید، و پراکنده نشوید؛ و نعمت خدا را بر خود یاد کنید آنگاه که دشمنان (یکدیگر) بودید، پس میان دلهای شما الفت انداخت، تا به لطف او برادران هم شدید.

در آیه شریفه فوق صریحاً دستور به اتحاد و عدم تفرقه میان مسلمانان داده شده است.[۴][۵] این امر به عدم تفرقه یک امر و دستور اخلاقی و ارشادی نیست بلکه بیان گر دستوری است که خداوند انجام آن را واجب می‌دانند. به همین جهت وحدت یک فریضه و وظیفه قطعی قرآنی است[۶][۷] و لذا سعی برای تحقق آن عبادت است.[۸]

اهمیت مسئله وحدت تا حدی است که قرآن دستور مبارزه با کسی داده است که درصدد از بین بردن آن باشد.[۹]

برای اتقان بیشتر مطلب به برخی آیات دیگری که دستور به وحدت داده‌اند یا وحدت از آن‌ها استفاده می‌شود اشاره می‌گردد:

  1. ﴿وَلَا تَکُونُوا کَالَّذِینَ تَفَرَّ‌قُوا وَاخْتَلَفُوا مِن بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْبَیِّنَاتُ؛ و چون کسانی مباشید که پس از آنکه دلایل آشکار برایشان آمد، پراکنده شدند و با هم اختلاف پیدا کردند.(آل‌عمران:۱۰۵)
  2. ﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا خُذُوا حِذْرَ‌کُمْ فَانفِرُ‌وا ثُبَاتٍ أَوِ انفِرُ‌وا جَمِیعًا؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، (در برابردشمن) آماده باشید (= اسلحه خود را برگیرید) و گروه گروه (به جهاد) بیرون روید یا به‌طور جمعی روانه شوید.(نساء:۷۱)
  3. ﴿وَلَا تَکونُوا مِنَ الْمُشْرِ‌کینَ مِنَ الَّذِینَ فَرَّ‌قُوا دِینَهُمْ وَکانُوا شِیعًا؛ و از مشرکان مباشید: از کسانی که دین خود را قطعه قطعه کردند و فرقه فرقه شدند.(روم:۳۱ و ۳۲)
  4. ﴿وَقَاتِلُوا الْمُشْرِ‌کِینَ کَافَّةً کَمَا یُقَاتِلُونَکُمْ کَافَّةً؛ و همگی با مشرکان بجنگید، چنان‌که آنان همگی با شما می‌جنگند.(توبه:۳۶)

اهمیت وحدت در کلام اهل بیت(ع)

در کلام اهل بیت(ع) شواهدی وجود دارد مبنی بر این که ایشان مسلمین را تشویق به وحدت می‌کردند و آن‌ها را از تفرقه بازمی‌داشتند.[۱۰] هم چنین در بسیاری از کلمات و خطبه‌های امیرالمؤمنین(ع) در نهج البلاغة دعوت کننده به وحدت و دور کننده از تفرقه میان مسلمانان است.[۱۱][۱۲]

معنای وحدت اسلامی

مقصود از وحدت اسلامی این است که مسلمین با یگ دیگر متحد شوند و اختلافات مذهبی و فرقه ای باعث نزاع و درگیری و سب و لعن میان آن‌ها نشود. البته این به معنای کوتاه آمدن از اعتقادات و کنار گذاشتن دستورات مذهب نیست؛ یعنی دستور اسلام این نیست که مذاهب اسلامی به اختلافات مذهبی خودشان اعتنا نکنند و با مشترکاتی که دارند یک مذهب جدیدی اختراع کنند و حول آن به اتحاد برسند. هم چنین معنای وحدت این نیست که مذاهب اسلامی همه گرد یکی از مذاهب مثل تشیع جمع شوند و مذهب خود را کنار بگذارند.[۱۳] بلکه مراد این است که روی مشترکات مثل توحید، قبله واحد، نماز، حج و موارد بسیار دیگر تکیه کنند و به اتحاد برسند.[۱۴][۱۵]

مراتب وحدت اسلامی

وحدت اسلامی مراتبی دارد. اولین و پایین مرتبه این است که مذاهب اسلامی، جوامع و کشورهای اسلامی با یک دیگر نزاع نداشته باشند؛ متعرض یک دیگر نشوند و به یک دیگر ضربه ای وارد نکنند. مرتبه بالاتر و بعدی این است که کشورها و مذاهب اسلامی علاوه بر این که به یک دیگر ضربه نمی‌زنند و تعرض نمی‌کنند، با یک دیگر متحد می‌شوند و از یک دیگر دفاع می‌کنند تا در مقابل دشمن مشترک اسلام آسیبی نبینند. مرتبه بالاتر این است که مسلمین علاوه بر موارد مذکور نسبت به یک دیگر هم افزایی داشته باشند. اگر یک کشور اسلامی مثلاً در زمینه علمی، مالی، امنیتی، نظامی و … توانی دارد که کشور یا کشورهای دیگر از آن محروم هستند، درصدد کمک به این کشورهای بر بیاید و برای افزایش و رشد آن‌ها در حد ظرفیت خود تلاش کند. مرتبه نهایی نیز این است که تمام مسلمین برای رسیدن به تمدن نوین اسلامی با یک دیگر متحد شوند.[۱۶] بدون تحقق وحدت اسلامی رسیدن به تمدن نوین اسلامی ممکن نخواهد بود.[۱۷]

برخی ثمرات وحدت مسلمانان

  • تقویت جبهه اسلام در برابر دشمن: با متحد شدن مسلمین جبهه اسلام قوی تر شده و در مقابل دشمنان اسلام آسیب پذیر نخواهد بود. وحدت مسلمین باعث می‌شود احتمال تهاجم دشمنان به مسلمانان کم تر شود زیرا با قوی شدن قدرت بازدارندگی نیز بالا می‌رود.[۱۸]
  • پیشرفت کشورهای اسلامی: اتحاد مسلمین باعث می‌شود رشد و پیشرفت‌های مختلفی که کشورهای اسلامی داشته‌اند به یک دیگر منتقل شود.[۱۹]
  • حرکت به سمت تمدن نوین اسلامی: برای تحقق تمدن نوین اسلامی لازم است تا مذاهب اسلامی با یک دیگر متحد باشند. در غیر این صورت تحقق آن امکان پذیر نخواهد بود.[۲۰]

مطالعه بیشتر

  • محمود طالقانی، وحدت و آزادی، چاپ مهرماه ۱۳۶۱، انتشارات میعاد فرهنگی آیت الله طالقانی.
  • محمد باقر حکیم، وحدت اسلامی از دیدگاه قرآن و سنّت، ترجمه عبدالهادی فقیهی زاده، چاپ مؤسسه فرهنگی انتشارات تبیان، چاپ اوّل، ۱۳۷۷.

جستارهای وابسته

منابع

  1. «بیانات در دیدار جمعی از علما و بزرگان اهل سنت کشور». ۱۴۰۳. دریافت‌شده در ۲۶ شهریور ۱۴۰۳.
  2. «بیانات در دیدار مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی». ۱۴۰۳. دریافت‌شده در ۲۴ آبان ۱۳۹۸.
  3. «بیانات در دیدار میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی و جمعی از مسئولان نظام». ۱۴۰۳. دریافت‌شده در ۲ آبان ۱۴۰۰.
  4. طباطبایی، محمد حسین (۱۳۵۲). المیزان فی تفسیر القرآن. ج. ۳. قم: موسسه الاعلمی للمطبوعات. ص. ۳۶۸ و ۳۶۹.
  5. مطهری، مرتضی (۱۳۷۷). حماسه حسینی. ج. ۱. تهران: صدرا. ص. ۲۵۱.
  6. «بیانات در دیدار میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی و جمعی از مسئولان نظام». ۱۴۰۳. دریافت‌شده در ۲ آبان ۱۴۰۰.
  7. مطهری، مرتضی (۱۴۰۲). امامت و رهبری. تهران: صدرا. ص. ۳۱۸.
  8. «بیانات در دیدار کارگزاران حج». ۱۴۰۳. دریافت‌شده در ۱۲ تیر ۱۳۹۸.
  9. «بیانات در دیدار جمعی از علما و بزرگان اهل سنت کشور». ۱۴۰۳. دریافت‌شده در ۲۶ شهریور ۱۴۰۳.
  10. مطهری، مرتضی (۱۳۸۹). حج. تهران: صدرا. ص. ۱۶ تا ۱۹.
  11. جوادی آملی، عبدالله (۱۳۹۱). حوزه و روحانیت. قم: موسسه اسراء. ص. ۳۴.
  12. جوادی آملی، عبدالله (۱۳۹۷). سروش هدایت. ج. ۹. قم: موسسه اسراء. ص. ۳۳۸.
  13. مطهری، مرتضی (۱۳۸۹). حج. تهران: صدرا. ص. ۱۱.
  14. مطهری، مرتضی (۱۳۹۰). شش مقاله. تهران: صدا. ص. ۲.
  15. مطهری، مرتضی (۱۴۰۱). امامت و رهبری. تهران: صدرا. ص. ۱۷.
  16. «بیانات در دیدار مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی». ۱۴۰۳. دریافت‌شده در ۲۴ آبان ۱۳۹۸.
  17. «بیانات در دیدار میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی و جمعی از مسئولان نظام». ۱۴۰۳. دریافت‌شده در ۲ آبان ۱۴۰۰.
  18. «بیانات در دیدار مسئولان نظام و میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی». ۱۴۰۳. دریافت‌شده در ۲۴ آبان ۱۳۹۸.
  19. «بیانات در دیدار میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی و جمعی از مسئولان نظام». ۱۴۰۳. دریافت‌شده در ۲ آبان ۱۴۰۰.
  20. «بیانات در دیدار میهمانان کنفرانس وحدت اسلامی و جمعی از مسئولان نظام». ۱۴۰۳. دریافت‌شده در ۲ آبان ۱۴۰۰.